ΑΕΚ 2013-2023: Στατιστική απεικόνιση της πρώτης μελισσανίδειας δεκαετίας

 
Το ημερολόγιο έδειχνε 9 Ιουνίου 2013 όταν η παράταξη του Δημήτρη Μελισσανίδη αναδεικνυόταν νικήτρια στις εκλογές του σωματείου ΑΕΚ, με αποτέλεσμα το κιτρινόμαυρο ποδοσφαιρικό τμήμα, που, μετά τη λύση της ΠΑΕ του 1979, μόλις δύο μέρες νωρίτερα, υπαγόταν πια αποκλειστικά στο σωματείο, να περάσει στα χέρια του «Τίγρη», με τους όρους που ο ίδιος έθετε από το 2004. Ένα μήνα αργότερα, στις 10 Ιουλίου 2013, ο διοικητικός ηγέτης της Ένωσης έδινε την πρώτη του συνέντευξη Τύπου και στις 22 του ίδιου μήνα η ομάδα πραγματοποιούσε την πρώτη της προπόνηση ενόψει της συμμετοχής της στην Γ’ εθνική κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από τα γεγονότα εκείνου του σημαδιακού καλοκαιριού έχουν περάσει πλέον δέκα χρόνια. Η δεκαετία αυτή, η πρώτη της «νέας εποχής», υπήρξε μια περίοδος βαθιών αντιφάσεων. Αφενός ο σύλλογος διένυσε μεγάλα χρονικά διαστήματα μέσα σε πρωτόγνωρα παρακμιακές καταστάσεις, αφετέρου βίωσε σε δύο συγκεκριμένα χρονικά ορόσημα επιτυχίες αντάξιες του ένδοξου παρελθόντος του. Τα στατιστικά όλης αυτής της περιόδου είναι αποκαλυπτικά.
 

Κι απ' την αρχή, μιαν άλλη αρχή

Όλα τα απολογιστικά αφιερώματα στη μεγαλειώδη φετινή πορεία της ΑΕΚ προς το νταμπλ εκκινούν αντιπαραβάλλοντας τη θέση τερματισμού και τα στατιστικά της Ένωσης αφενός τον περασμένο, αφετέρου το φετινό Μάιο, θέτοντας το κλισέ ερώτημα: Ποιος θα το πίστευε ότι από την 5η θέση και τον αποκλεισμό από την Ευρώπη, τις διψήφιες ήττες, τα δεκάδες γκολ παθητικό, τα αρνητικά ρεκόρ σε ντέρμπι, η Ένωση μέσα σε 12 μήνες θα μετατρεπόταν σε απόλυτη κυρίαρχο του αθλήματος στη χώρα; Ωστόσο, δεν ήταν (ή καλύτερα δεν θα έπρεπε να ήταν) οι αριθμοί που καθιστούσαν δικαιολογημένα δύσπιστο και απαισιόδοξο κάθε νοήμονα Ενωσίτη οπαδό. Ήταν (και θα έπρεπε να ήταν) η αδιαλλαξία της μελισσανίδειας διοίκησης στις επιζήμιες για το «μέγεθος» της ΑΕΚ πρακτικές και νοοτροπίες της για 7 σερί χρόνια. Και αυτό θα έπρεπε να είναι το κρίσιμο ερώτημα στην αυλαία της φετινής σαιζόν: άλλαξε όντως κάτι; Ή πάλι ευθυγραμμίστηκαν τυχαία οι πλανήτες, όπως το 2018; Κι όμως, το τιμόνι αυτή τη φορά δείχνει κάπως να έστριψε.
 

Η 2η «κανονική» ΑΕΚ της τελευταίας 10ετίας

Εξ ορισμού η πρώτη διετία της μελισσανίδειας εποχής (2013-2015) δεν θα μπορούσε να είναι περίοδος «κανονικότητας» για την Ένωση, εφόσον αυτή βρισκόταν στη Γ’ και τη Β’ κατηγορία. Αλλά και την επόμενη επταετία, μόνο τη σαιζόν 2017-18 είδαμε ΑΕΚ πρωταθληματικών προδιαγραφών, ΑΕΚ που πρωταγωνίστησε στη λίγκα, που διεκδίκησε (και ευτύχησε να κατακτήσει μάλιστα) το πρωτάθλημα. Κανονική, δηλαδή, ΑΕΚ. Η παράταιρη -για την τρέχουσα διοικητική εποχή- πρωταθληματική πορεία εκείνης της Ένωσης του Μανόλο Χιμένεθ και οι πρωταθληματικές της δυνατότητες είχαν επισημανθεί εδώ, στις 31 Δεκεμβρίου 2017, στην ανάρτηση «Στο μέσον μιας φυσιολογικής σαιζόν».
 

Η ΑΕΚ στο Μουντιάλ

 
Ντομαγκόι Βίντα, Ορμπελίν Πινέδα, Νταμιάν Σιμάνσκι, Εχσάν Χατζησαφί, Μιλάντ Μοχαμαντί. Πέντε Ενωσίτες ποδοσφαιριστές θα συμμετάσχουν με τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα των χωρών τους, της Κροατίας, του Μεξικού, της Πολωνίας και του Ιράν αντίστοιχα, στο Μουντιάλ του 2022 που διεξάγεται στο Κατάρ. Για πρώτη φορά περισσότεροι από ένας εν ενεργεία ξένοι παίκτες του Δικεφάλου καλούνται στο Παγκόσμιο Κύπελλο, για πρώτη δε φορά για λογαριασμό περισσότερων από μία εθνικών ομάδων. Παράλληλα, η φετινή ταυτόχρονη παρουσία πέντε εν ενεργεία κιτρινόμαυρων στη διοργάνωση είναι η δεύτερη πιο πολυπληθής στην ιστορία της Ένωσης. Στο παρελθόν συμμετοχή εν ενεργεία στελεχών της ΑΕΚ στο Μουντιάλ έχει καταγραφεί σε έξι διοργανώσεις.
 

Η ανάγκη για «απομελισσανιδοποίηση» του «οργανισμού ΑΕΚ». Μέρος Β': Η Αυλή των ΑΡΔ

Συνέχεια από το «Α’ Μέρος».
 
Το επάγγελμα του «ποδοσφαιρικού ρεπόρτερ», του «ποδοσφαιρικού δημοσιογράφου», ας το ονοματίσει όπως θέλει κανείς, εκείνου δηλαδή που μεταδίδει τις ειδήσεις που προκύπτουν από την καθημερινότητα ενός ποδοσφαιρικού κλαμπ, αναλύει τα παιχνίδια και αρθογραφεί για την ποδοσφαιρική επικαιρότητα, έχει πεθάνει. Σε παλαιότερες δεκαετίες όταν δεν υπήρχε τηλεόραση ή ακόμα και αργότερα όταν υπήρχε μεν, αλλά δεν μεταδίδονταν όλα τα παιχνίδια ή κι αν μεταδίδονταν δεν υπήρχε δυνατότητα επαναπροβολής τους, πράγματι είχε νόημα η ύπαρξη εξειδικευμένων ρεπόρτερ για να τα παρακολουθούν και να μεταφέρουν την «εικόνα» στον κόσμο: ποιος έπαιξε πού, ποιος έπαιξε καλά και ποιος όχι, πώς μπήκαν τα γκολ κλπ. Σήμερα, στην εποχή που όλα τα ματς έχουν τηλεοπτική κάλυψη και ο οπαδός έχει άπειρες επιλογές για να παρακολουθήσει έναν αγώνα, όποτε και όπως ο ίδιος θέλει, ποιο ακριβώς κενό έρχεται να καλύψει ο αθλητικός ρεπόρτερ-δημοσιογράφος (εφεξής για λόγους συντομίας …ΑΡΔ); Έχει ανάγκη πλέον ο ποδοσφαιρόφιλος τον ΑΡΔ για να σχηματίσει άποψη για έναν αγώνα, ένα σύστημα, έναν παίκτη; Δεν έχει μάτια να δει ο ίδιος;