Menu

HALL OF SHAME

Ποδόσφαιρο: Ψωμιάδης, Γρανίτσας, Παππάς, Νοτιάς, Θανόπουλος, Αδαμίδης, Κασνακίδης, Δημητρέλος, Original, ΑΡΔ
Μπάσκετ: Φιλίππου, Γρανίτσας, Δρόσος, Καραμανλής, Original - Βόλεϊ: Αλεξίου, Original, ΑΡΔ

Σκόρπιες σκέψεις για τη χειρονομία Κατίδη


Εδώ και δυο ημέρες το θέμα που κυριαρχεί στην κιτρινόμαυρη –και όχι μόνο- επικαιρότητα είναι η χειρονομία του Γιώργου Κατίδη, μετά το γκολ που σημείωσε κόντρα στη Βέροια. Επί του θέματος τοποθετήθηκαν σχεδόν άπαντες, όσοι πληροφορήθηκαν την είδηση. Ως απλός οπαδός θα προσθέσω μερικές σκόρπιες σκέψεις στις ήδη υπάρχουσες απόψεις που έχουν κατατεθεί.

Mythbuster
Πρώτα απ’ όλα και προς αποκατάσταση της έρμης της ιστορικής αλήθειας, ο χαιρετισμός «διά ζωηράς προτάσεως της δεξιάς χειρός τεταμένης με δακτύλους υψωμένους και την παλάμη εις το ύψος του δεξιού οφθαλμού» (ζητώ συγγνώμη από τα μάτια σας για την εκτρωματική «καθαρεύουσα»), δεν είναι ούτε σπαρτιατικός, ούτε δωρικός, ούτε γενικότερα αρχαιοελληνικός. Πρόκειται για έναν ακόμα αστικό μύθο εντασσόμενο στην κατηγορία «τα πάντα στον κόσμο είναι ελληνικά/αντιγραμμένα από την Αρχαία Ελλάδα». Δεν υπάρχει καμία αναφορά από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς για τέτοιου είδους χαιρετισμό, ούτε συναντάμε απεικόνισή του σε έργα τέχνης της εποχής. Λανθασμένη είναι και η εντύπωση περί ρωμαϊκής προέλευσης. Η ιστορική διαδρομή αυτού που από το 1933 ονομάζουμε «Hitlergruß», ξεκινά το 18ο αιώνα, όταν και εμφανίζεται σε ζωγραφικούς πίνακες που αναπαριστούσαν σκηνές της Αρχαίας Ρώμης, όπως ο πίνακας «Ο Όρκος των Ορατίων» του Jacques-Louis David. Δύο αιώνες αργότερα, η καλλιτεχνική αυτή επινόηση πέφτει θύμα του Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος την εντάσσει στη φασιστική ιδεολογία και τη βαφτίζει «saluto romano», θέλοντας να δημιουργήσει δεσμούς ανάμεσα στο καθεστώς του και την ρωμαϊκή παράδοση (κλασική τακτική κάθε φασίστα η διαστρέβλωση της πολιτιστικής κληρονομιάς των λαών και η πατριδοκαπηλία). Ο χαιρετισμός περνά σύντομα τα σύνορα της Ιταλίας και αντιγράφεται από τον Χίτλερ (επίσης κλασική η έλλειψη φαντασίας των φασιστών) ο οποίος τον καθιερώνει (μαζί με τη σβάστικα) ως το σήμα κατατεθέν του Γ’ Ράιχ. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κακοποιούμε την Ελληνική Ιστορία με τερατώδεις ανακρίβειες (περισσότερες πληροφορίες για το θέμα στο βιβλίο του Martin Winkler «Ο ρωμαϊκός χαιρετισμός. Κινηματογράφος, Ιστορία, Ιδεολογία»).

Το ντέρμπι έληξε, ο πόλεμος ξεκινά


Ο αγώνας στο Καραϊσκάκη έχει τελειώσει με νικητή τον ΟΣΦΠ, στη Βέροια η τοπική ομάδα και ο ΟΦΗ μοιράζονται από ένα βαθμό και η ΑΕΚ, πέντε αγωνιστικές πριν τη λήξη της φετινής ΣούπερΛιγδ, κατρακυλά στην 14η θέση, ένα βαθμό πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Εξέλιξη, δυστυχώς, αναμενόμενη για όσους είχαν συνειδητοποιήσει εξαρχής τι σήμαινε η μη αδειοδότηση του περασμένου Μαΐου.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Το πολλάκις;
Δε χρειάζεται να είναι κανείς φιλόσοφος του ποδοσφαίρου για να διαπιστώσει σε τι σφάλματα υπέπεσε η ομάδα και δεν κατάφερε να διεκδικήσει έστω τον βαθμό. Είναι τα ίδια λάθη που διαπράττει ολόκληρη τη σαιζόν. Σαν να έχουν βαλθεί οι παίκτες μας να αποδείξουν πως η μάθηση δεν είναι κόρη της επανάληψης. Εδώ μπορούμε να μιλήσουμε με ασφάλεια για ένα ακόμα ιδιότυπο ρεκόρ της φετινής ΑΕΚ, πέρα από τις αρνητικές αγωνιστικές επιδόσεις: διάψευση όλων των ρητών, γνωμικών και παροιμιών του κάθε αρχαίου ατακαδόρου.

-Τα δύο γκολ που δεχόμαστε από τον στοιχηματολάγνο Αβραάμ προέρχονται από απίστευτες γκάφες των παικτών μας στην προσπάθεια αντιμετώπισης στημένων φάσεων του αντιπάλου. Ειδικά το 2-0, όπου (α) ο Χολέμπας βρίσκεται ανενόχλητος με την μπάλα στα πόδια μέσα στην περιοχή, (β) χάνει το κοντρόλ και όμως κανείς δεν πέφτει επάνω του, (γ) βγάζει μια απαράδεκτη σέντρα, την οποία κανείς δεν προσπαθεί να αποκρούσει στον αέρα, προς το δεύτερο δοκάρι, όπου (δ) ο Φέτσης μαρκάρει με την πλάτη τον Αβραάμ, πρέπει να περάσει στο πάνθεον των πιο γελοίων γκολ που έχει δεχτεί τα τελευταία χρόνια η Ένωση. Δεν νομίζω να υπάρχει ακόμα ΑΕΚτζής που να μην έχει καταλάβει ότι ο συγκεκριμένος τομέας αποτελεί την αχίλλειο φτέρνα μας. Και δυστυχώς δεν βλέπω να σημειώνεται βελτίωση στους εναπομείναντες αγώνες. Οι ποδοσφαιριστές μας απλά είναι ανίκανοι να μείνουν συγκεντρωμένοι, τακτικά πειθαρχημένοι και να αντιδράσουν γρήγορα. Τελεία και παύλα. Για τα επόμενα πέντε ματς γούρια, ξόρκια, προσευχές, σταύρωμα δακτύλων και ποντάρισμα στην ανικανότητα των αντίπαλων εκτελεστών στημένων φάσεων και όσων παίρνουν θέση για κεφαλιά μέσα στην περιοχή.

Οι 10 δημοφιλέστερες αναρτήσεις της εβδομάδας