Όλοι οι ξένοι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ

Διευκρινίσεις για τη λίστα

–Δεν συμπεριλαμβάνονται οι Έλληνες ομογενείς της διασποράς (π.χ. Φώτης Κλόπας από τις ΗΠΑ, Δημήτρης Πατίκας από την Αυστραλία κ.α.), οι Ελληνοκύπριοι (π.χ. Τάσος Κωνσταντίνου, Γιώργος Σαββίδης κ.α.) και οι Ρωμιοί της Πόλης (π.χ. Λευτέρης Αντωνιάδης, Αλέκος Ιορδάνου κ.α.).

–Δεν συμπεριλαμβάνονται ξένοι παίκτες που υπήρξαν μέλη της ΑΕΚ Β', της ΑΕΚ Κ-19 και των λοιπών ομάδων των Ακαδημιών της Ένωσης και δεν προωθήθηκαν ποτέ στο ρόστερ της Α' ομάδας (π.χ. οι Γάλλοι Γκοτιέ Μαχότο που εντάχθηκε στην ΑΕΚ Κ-19 τη σαιζόν 2010-2011 και Ζαν Πιερ Τιεΐ που έπαιξε στην ΑΕΚ Β' τη σαιζόν 2023-2024).

–Οι ποδοσφαιριστές που ήρθαν στην ΑΕΚ από την Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (1945-1992), ενώ στην αρχική ανάρτηση επιχειρήθηκε να κατανεμηθούν με βάση την εθνοτική τους καταγωγή στα διάδοχα κράτη της ΣΟΔΓ, εγγράφονται πλέον μετά από ανανέωση του αφιερώματος ως ποδοσφαιριστές της τότε ενιαίας πατρίδας τους. Ήταν άλλωστε δυσδιάκριτα τα όρια για μια τέτοια ταξινόμηση (π.χ. ο Σαμπανάτζοβιτς από άλλους λογίζεται Βόσνιος και από άλλους Μαυροβούνιος ή ο Γιάνγιανιν σε άλλες πηγές αναφέρεται σαν Κροάτης, σε άλλες σαν Σέρβος, σε άλλες σαν Σερβοκροάτης!)

–Προς αποφυγή διπλοεγγραφών, για τους ποδοσφαιριστές με διπλή υπηκοότητα που αγωνίστηκαν σε επίπεδο εθνικών ομάδων ανδρών, προτιμάται η χώρα την οποία αντιπροσώπευσαν στο διεθνές αυτό επίπεδο (π.χ. για τον Γκερέιρο, μεταξύ Βραζιλίας και Πολωνίας, προτιμάται η Πολωνία).

–Ο Ντανιέλ Μπατίστα κατά την πρώτη του θητεία στην Ένωση (1989-1992) αγωνίστηκε ως ξένος, ενώ κατά τη δεύτερη (1995-1999) ως Έλληνας, αφού εντωμεταξύ (1994) είχε λάβει την ελληνική υπηκοότητα. Τα στατιστικά και τα γκολ που παρατίθενται αφορούν το σύνολο της κιτρινόμαυρης καριέρας του.

–Οι συμμετοχές και τα γκολ που παρατίθενται αφορούν όλες τις επίσημες εγχώριες και διεθνείς διοργανώσεις.

1924+1 τρόποι για να χάσετε ένα τρόπαιο

Εάν οι συγγραφείς του «90 Χρόνια ΑΕΚ» διέθεταν λίγο μαύρο χιούμορ και αυτοσαρκασμό, θα έπρεπε στην έκδοση του επετειακού βιβλίου να συμπεριλάβουν και ένα ένθετο, τιτλοφορούμενο όπως το παρόν αφιέρωμα. Πέρα από τα τρόπαια που μας έχουν στερήσει με δόλια μέσα οι «απαταιώνιοι» ανταγωνιστές μας, δεν είναι λίγες οι φορές που η ομάδα μας έχει απολέσει –με θεαματικό τρόπο- τίτλους που ήταν «του χεριού της», τίτλους για τους οποίους θεωρούνταν και ήταν το φαβορί. Οι αυτοκτονικές αυτές τάσεις έχουν οδηγήσει πολλούς συνοπαδούς μας στην προκατάληψη πως ο σύλλογός μας είναι καταραμένος! Μια κατάρα μάλιστα η οποία εκτείνεται και στις προσωπικές ζωές των Ενωσιτών σαν άλλος νόμος του Μέρφι! Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η αποστροφή «Μα πόσο ΑΕΚ είμαι» (όπου ΑΕΚ = ταλαιπωρημένος από κακοδαιμονία!). Βεβαίως η καταφυγή στη μεταφυσική γίνεται κυρίως με χιουμοριστική διάθεση, καθώς η διακωμώδηση επώδυνων καταστάσεων είναι ένας εξαιρετικός τρόπος «ατσαλώματος» του οπαδού μπροστά στο φάσμα της απογοήτευσης και της μιζέριας. Τα αίτια των εκάστοτε αποτυχιών εδράζονται πάντα στον ανθρώπινο παράγοντα: σε καταδικαστικές συμπεριφορές ή καθοριστικά λάθη που διαπράττουν κιτρινόμαυροι παίκτες, διοικούντες ή οπαδοί. Ας δούμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις με την ελπίδα τα παθήματά μας να μας γίνουν μαθήματα.