«Η σαιζόν τελείωσε πριν καν αρχίσει». «Η σαιζόν χάθηκε ήδη, πάμε για 5η θέση στο πρωτάθλημα». «Η σαιζόν είναι καμμένη, τουλάχιστον να μπουν βάσεις για του χρόνου». Οι συγκεκριμένες φράσεις, σε ποικίλες παραλλαγές, κατέκλυσαν τα κιτρινόμαυρα κοινωνικά δίκτυα το βράδυ του Δεκαπενταύγουστου μετά τον αποκλεισμό στον γ’ προκριματικό γύρο του Conference League από την αρμενική Νώε. Μια «αθώα» ανάγνωση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας καταλήγει χωρίς πολλή ανάλυση στο ότι πρόκειται για συνήθεις αφορισμούς πάνω στο θυμό, που θα έχουν ξεχαστεί το επόμενο πρωί. Μια πιο περίπλοκη εκδοχή θέλει κουβέντες τόσο βαριές και απόλυτες να εκφέρονται υστερόβουλα, με σκοπό να κατατείνουν στη δημιουργία πίεσης προς την ΠΑΕ να διαψεύσει τους «πελάτες»-«Κασσάνδρες» και έτσι, με την προσδοκώμενη αντίδραση, «να σωθεί η χρονιά». Φοβάμαι ότι μάλλον ισχύει μια άλλη εξήγηση: πρόκειται για αντιδράσεις «οπαδών μικρής ομάδας», οπαδών που δεν αντέχουν πλέον το «μέγεθος» της ομάδας που υποστηρίζουν να ισούται με αυτό που υπήρξε μέχρι πριν 15 χρόνια η ΑΕΚ, με αυτό στο οποίο, αρχής γενομένης από πρόπερσι, θα έπρεπε σιγά-σιγά να αρχίσει να επιστρέφει. Αν ο φόβος είναι αληθινός, η εν λόγω νοοτροπία είναι πολύ πιο επικίνδυνη για το μέλλον του κλαμπ σε σχέση με τα τρέχοντα τεράστια αγωνιστικά του προβλήματα.
