Η νίκη της 5ης Φάλαγγας και η επόμενη μέρα

Τα μεγάλα κάστρα πέφτουν από μέσα. Υπεύθυνος για την Άλωση του 1204 δεν ήταν μόνο ο πάπας Ιννοκέντιος ή ο Βενετός δόγης Δάνδολος, αλλά και ένας προδότης: ο Αλέξιος Άγγελος, ένας έκπτωτος πρίγκιπας, ο οποίος μπροστά στη φιλοδοξία του να ανέλθει στον αυτοκρατορικό θρόνο, δε δίστασε να προσκαλέσει τον εχθρό μπροστά στα τείχη της Βασιλεύουσας. Η οριστική πτώση του Βυζαντίου, το Μάιο του 1453, δεν οφείλεται τόσο στην στρατιωτική ισχύ των Οθωμανών, όσο στη διχόνοια και την πλήρη ηθική εξαθλίωση της βυζαντινής κοινωνίας. Την ώρα που ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και οι σύντροφοί του πέφτανε στην Πύλη του Ρωμανού, οι «Δυνατοί» της Πόλης, κλεισμένοι στους πύργους τους, επιχαίρανε: δεν ήταν υποχρεωμένοι πλέον να συνεισφέρουν οικονομικά στην άμυνα της πατρίδας. Αντιθέτως, με το νέο καθεστώς, ίσως (όπως και έγινε) να απολάμβαναν και προνόμια. Πιστεύω ακράδαντα πως η ΑΕΚ, η ομάδα με τη βαριά βυζαντινή κληρονομιά, είχε ακριβώς την ίδια μοίρα.

Βασίλισσα της Ευρώπης

«Οκτώ δευτερόλεπτα. ΑΕΚ 89, Σλάβια 82. Ο Τρόντζος παίρνει την μπάλα, κρατάει, δίνει στο Βασιλειάδη, σουτάρει, δύο, ένα και λήγει, λήγει αυτή τη στιγμή ο αγών, είμαστε πρωταθλητές (…) κλαίμε όλοι, χιλιάδες κεριά έχουν ανάψει, χιλιάδες φωτοβολίδες, βαρελότα, η ατμόσφαιρα είναι φανταστική (…) να έρχεται ο Σαπόρτα να δώσει το Κύπελλο Ευρώπης στην ομάδα μας (…) είναι η Βασίλισσα της Ευρώπης, η ΑΕΚ…». Πέρασαν ήδη 45 χρόνια από εκείνο το μαγικό βράδυ της 4ης Απριλίου 1968, όταν η ΑΕΚ έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα σε όλα τα σπορ που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο και η φωνή του Βασίλη Γεωργίου συνεχίζει να αντηχεί στα αυτιά των Ενωσιτών και να γεμίζει τις καρδιές μας με δέος και συγκίνηση. Με soundtrack την επική αυτή περιγραφή, γυρίζουμε πίσω το χρόνο για να θυμηθούμε την πορεία του Δικεφάλου προς την αιώνια δόξα.