Το παλιό μου παλτό το χαρίζω σε σένα...

«Άμπαλος», «Μυρωδιάς», «Ξυλοκόπος», «Κατσαπλιάς», «Παλτό». Έννοιες περίεργες για κάποιους, απόλυτα κατανοητές και απενοχοποιημένες όμως για τους μυημένους της ποδοσφαιρικής κουλτούρας. Πόσες και πόσες φορές δεν τις έχουμε χρησιμοποιήσει για να «στολίσουμε» παίκτες περιορισμένων ικανοτήτων ή μηδενικής προσφοράς; Ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια με τη γενικότερη πτώση της ποιότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου και τα οικονομικά προβλήματα της ομάδας (συνθήκες ιδιαίτερα ευνοϊκές για να «φορεθεί» ένα «παλτό»), εμείς οι ΑΕΚτζήδες έχουμε αποκτήσει Master στην επιστήμη της «παλτολογίας». Το One love AEK θα προσπαθήσει να διασκεδάσει την ανεξάντλητη αυτή πηγή εκνευρισμού με ένα χιουμοριστικό αφιέρωμα στην κορυφαία 11άδα παλτών που έχει περάσει από την γκαρνταρόμπα της Ένωσης, από το 2000 μέχρι και το 2011 (το φετινό ρόστερ με εξαίρεση 2-3 παίκτες άνετα διεκδικούσε τις 11 θέσεις, αλλά από σεβασμό προς την όποια αγωνιστική προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη, εξαιρείται).

*Σημ.: Η λίστα έχει καταρτιστεί με κριτήριο την υποκειμενική αντίληψη του γράφοντος για το μέγεθος της «παλτοσύνης» (ας μου επιτραπούν οι καταχρηστικοί εκτρωματικοί όροι): όσο μεγαλύτερη η ένδειξη στο «αμπαλόμετρο», τόσο υψηλότερη η θέση στη λίστα. Ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση. Κλείστε τα καλοριφέρ, γιατί δε θα τα χρειαστείτε!

Ένα ζεϊμπέκικο βαρύ...

Συχνά αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο το ποδόσφαιρο θεωρείται ο βασιλιάς των σπορ. Πιστεύω πως η απάντηση βρίσκεται στην ποικιλία συναισθημάτων που κατορθώνει να προκαλεί. Η αγωνία ενόψει μιας εκτέλεσης πέναλτι, το δέος μπροστά στην επινόηση μιας ντρίμπλας, η συγκίνηση στο γκολ, ο εκνευρισμός για ένα χαμένο τετ-α-τετ. Αλλά και το γέλιο. Ναι, υπάρχει και αυτή, η αστεία πλευρά του ποδοσφαίρου. Πόσες φορές δεν έχουμε γελάσει με κάποια στραβοκλωτσιά που καταλήγει στην κερκίδα, ένα αποτυχημένο τάκλιν, ένα αυτογκόλ; Σίγουρα πολλές, ακόμα και όταν ο αυτουργός της γκάφας τυχαίνει να είναι παίκτης της ομάδας μας. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός άλλωστε ανέκαθεν διέκρινε εμάς τους ΑΕΚτζήδες από τους υπόλοιπους οπαδούς-φυτά. Συν τοις άλλοις, η διακωμώδηση επώδυνων καταστάσεων (αφού η λογική συνέπεια μιας γκάφας είναι συνήθως το γκολ του αντιπάλου) είναι και ένας εξαιρετικός τρόπος «ατσαλώματος» του οπαδού μπροστά στο φάσμα της απογοήτευσης και της μιζέριας.

Η παρούσα ανάρτηση αφιερώνεται στις «ζεμπεκιές». Χορός βαρύς το ζεϊμπέκικο. Μέσο εξωτερίκευσης συναισθημάτων, δείγμα λεβεντιάς και εσχάτως (νεοελληνικά φαινόμενα παρακμής) επίδειξη ψευτομαγκιάς. Όλα αυτά όμως εκτός γηπέδου. Εντός των τεσσάρων γραμμών οι «ζεμπεκιές» ενδείκνυνται μόνο για γέλιο.

Η ΑΕΚ στα χρόνια της Κατοχής

Το ημερολόγιο γράφει 29 Σεπτεμβρίου 1940. Οι χιλιάδες οπαδοί του Δικεφάλου αποχωρούν από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, έχοντας μόλις παρακολουθήσει την αγαπημένη τους ομάδα να συντρίβει με 7-3 τον Ολυμπιακό σε φιλικό προετοιμασίας ενόψει της αγωνιστικής περιόδου 1940-41. Τα χαμόγελα πλατιά και το ηθικό στα ύψη. «Κανένας δεν μπορεί να σταματήσει αυτήν την ομάδα, το τρίτο σερί πρωτάθλημα είναι εγγυημένο» παραληρούν οι Ενωσίτες και παραδέχονται οι αντίπαλοι. Η μοίρα όμως έχει αποφασίσει διαφορετικά. Ένα μήνα μετά, κι ενώ η ΑΕΚ προηγείται ήδη στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ, το κατώφλι της Ελλάδας χτυπά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Τη νίκη στο αλβανικό μέτωπο διαδέχεται η προδοσία και η ήττα και η τρανή ομάδα του Μαρόπουλου, του Τζανετή, του Χατζησταυρίδη, του Δελαβίνια, του Μάγειρα και των άλλων αστεριών βυθίζεται μαζί με την υπόλοιπη χώρα στο μαύρο σκοτάδι της Κατοχής.

Η ΑΕΚ στην Αυστραλία

«ΑΕΚ θρησκεία και στην Αυστραλία» λέει ένα πασίγνωστο σύνθημα των Ενωσιτών οπαδών και με περηφάνια μπορούμε να δηλώσουμε ότι αντικατοπτρίζει απόλυτα την αλήθεια. Στη «χώρα των καγκουρό» όπου εδώ και χρόνια μεγαλουργεί η ελληνική παροικία, η καρδιά της ΑΕΚ χτυπά δυνατά και ο Αετός φτερουγίζει αγέρωχος πραγματοποιώντας μονάχα υψηλές πτήσεις.

Οι Έλληνες της Αυστραλίας

Η παρουσία των Ελλήνων στην Αυστραλία χρονολογείται από τα μέσα του 19^ου αιώνα όταν πολλοί συμπατριώτες μας βρέθηκαν εκεί ως οικονομικοί μετανάστες αναζητώντας δουλειά σε χρυσορυχεία. Ένα δεύτερο μεγάλο κύμα Ελλήνων οικονομικών μεταναστών κατέφθασε στην ήπειρο μέσα στον 20ό αιώνα. Αρχικά τη δεκαετία του ’20, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και στη συνέχεια στη δεκαετία του ’50, μετά τον Εμφύλιο. Σήμερα, η ελληνική κοινότητα της Αυστραλίας αριθμεί 365.147 άτομα αποτελώντας την 7^η μεγαλύτερη εθνική κοινότητα της χώρας και διακρίνεται σε πολλούς τομείς: στις τέχνες, τον πολιτισμό, στην επιχειρηματικότητα, στον αθλητισμό. Η κορυφαία, σύμφωνα με τη FIFA, ποδοσφαιρική ομάδα της ηπείρου δεν είναι άλλη από την ελληνική South Melbourne FC, ευρύτερα γνωστή ως «Ελλάς Μελβούρνης», ομάδα στην οποία αγωνίστηκε με μεγάλη επιτυχία την περίοδο 1966-1967 και ο θρύλος της ΑΕΚ, Κώστας Νεστορίδης.