Φανταστείτε έναν επιθετικό που συγκαταλέγεται
στο τοπ-10 των κορυφαίων σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία μιας ομάδας. Που
με τα γκολ του έχει πρωταγωνιστήσει για λογαριασμό της σε κατακτήσεις
πρωταθλημάτων, ευρωπαϊκές επιτυχίες και θριάμβους σε αγώνες ντέρμπι. Που το
όνομά του φιγουράρει ακόμα στη λίστα με τα ρεκόρ του οικείου πρωταθλήματος. Ένας
τέτοιος παίκτης θα ήταν άδικο να μην απολαμβάνει αναγνωρισιμότητας και σεβασμού
από τις νέες γενιές οπαδών της ομάδας αυτής. Με γνώμονα λοιπόν την ανάδειξη της
κιτρινόμαυρης ιστορίας και των ανθρώπων που την έγραψαν στα μάτια των νεαρών
Ενωσιτών, η παρούσα ανάρτηση της στήλης «HallofFame» του OneloveAEKείναι αφιερωμένη σε έναν από τους λιγότερο προβεβλημένους
στα ΜΜΕ θρύλους του Δικεφάλου, τον Κώστα Νικολαΐδη.
Τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα
Το νήμα της ζωής του Κώστα
Νικολαΐδη αρχίζει να ξετυλίγεται στις 10 Σεπτεμβρίου 1944, από τη Σαφράμπολη,
μια συνοικία του δήμου Νέας Ιωνίας, στην Αθήνα. Έλκει εν μέρει την καταγωγή του
από τη Βόρεια Ήπειρο, από όπου είχε φύγει ο πατέρας του, Ηλίας, το 1918, την
εποχή του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Τα παιδικά του χρόνια είναι δύσκολα. Από πολύ
μικρός πάντως θα δείξει ιδιαίτερη κλίση στον αθλητισμό, παίζοντας ποδόσφαιρο
στις αλάνες, πολλές φορές με τενεκεδάκια, αντί μπάλας. Η αγάπη του για την
στρογγυλή θεά και η επιθυμία του να γίνει ποδοσφαιριστής θα τον οδηγήσουν το
1958, σε ηλικία 14 ετών, στο κατώφλι του τοπικού ποδοσφαιρικού συλλόγου, του ΠΑΟ
Σαφράμπολης. Ο προσφυγικός αυτός σύλλογος που, όπως άλλωστε και η συνοικία, παραπέμπει
στην ομώνυμη πόλης της Μικράς Ασίας, είχε ιδρυθεί το 1953 και έμελλε να
διαλυθεί το 1967 μετά από συγχώνευση με τον ΠΑΟ Καλογρέζας, εξέλιξη που επέβαλε
η χούντα, στα πλαίσια μιας προσπάθειας μείωσης του αριθμού των ελληνικών
αθλητικών σωματείων, ώστε να είναι περισσότερο «ελέγξιμα» (για την ιστορία, το
νέο σωματείο που προέκυψε ονομάστηκε Ίκαρος Νέας Ιωνίας –«νονός» ο χουντικός
γενικός γραμματέας αθλητισμού Ασλανίδης και πηγή έμπνευσης τα διακριτικά ενός
βαθμοφόρου της πολεμικής αεροπορίας που έτυχε να περνά από τα γραφεία όπου
αποφασιζόταν η «υποχρεωτική» συγχώνευση…).
Στον ΠΑΟ Σαφράμπολης. Δεύτερος από αριστερά κάτω
Το πρώτο δοκιμαστικό με τα
χρώματα της Σαφράμπολης θα εξελιχθεί σε τραυματική εμπειρία για τον 14χρονο
Κώστα, αφού ο νεαρός υποψήφιος ποδοσφαιριστής θα εισπράξει ένα χαστούκι από τον
τότε προπονητή της ομάδας, Κρασσά (15 χρόνια αργότερα, σε συνέντευξή του στην
«Ηχώ», ο Νικολαΐδης πιθανολογούσε ότι κάποιο λάθος θα είχε κάνει για να το
δεχτεί!) και απογοητευμένος θα επιστρέψει σπίτι του. Η επιμονή και το πείσμα
του μικρού όμως να κυνηγήσει το όνειρό του θα θριαμβεύσει και η εγγραφή του
στην ομάδα της Σαφράμπολης απλά παίρνει παράταση. Το 1959 μετά από εκ νέου
δοκιμή υπογράφει δελτίο με τους «πράσινους» της Νέας Ιωνίας και εντάσσεται
αρχικά στα τμήματα υποδομής του συλλόγου, τα «τσικό» κατά την ορολογία της
εποχής. Ένα μόλις χρόνο μετά, στα 16 του, προωθείται στην α’ ομάδα που
αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας της ΕΠΣ Αθηνών. Η πορεία τόσου του
ίδιου, όσο και της ομάδας είναι ανοδική. Η Σαφράμπολη πετυχαίνει διαδοχικούς
προβιβασμούς φτάνοντας το 1962 στη Β’ Εθνική, ενώ ο Νικολαΐδης καλείται στην
Εθνική Νέων.
Η μεταγραφή στην ΑΕΚ
ΑΕΚ 1965-66, καθιστός, δεύτερος από αριστερά
Γεννημένος σε ένα ακραιφνώς
κιτρινόμαυρο περιβάλλον ο Κώστας Νικολαΐδης είναι από μικρός φανατικός οπαδός
του Δικεφάλου (ο Χρήστος Ελευθεριάδης, επίσης παίκτης της Σαφράμπολης εκείνης
την εποχής που πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, δήλωνε αργότερα σε συνέντευξή
του -που έχει αναδημοσιεύσει και το leoforos.gr-
ότι το 80% των κατοίκων της Νέας Ιωνίας ήταν ΑΕΚτζήδες). Διακαής πόθος του
είναι να παίξει για την αγαπημένη του ομάδα. Οι οιωνοί είναι ευνοϊκοί. Η Ένωση φροντίζει
να ενημερώνεται για τα ταλέντα που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στα
σωματεία των «δικών της» περιοχών (Φιλαδέλφεια, Χαλκηδόνα, Ιωνία, Σαφράμπολη, Ινέπολη,
Καλογρέζα, Περισσός κ.α.) και σπεύδει να εντάξει στους κόλπους της τους
καλύτερους. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο δε οι παράγοντες αυτών των σωματείων να είναι οπαδοί της. Ο γενικός αρχηγός του ΠΑΟ Σαφράμπολης, Σταμάτης Παπασταματίου, αποτελεί μια τέτοια περίπτωση και αργότερα θα διατελέσει και έφορος του κιτρινόμαυρου ποδοσφαιρικού τμήματος.
Με το Μίμη Παπαϊωάννου και τον έφορο Παπασταματίου
Το 1965 η ΑΕΚ πλησιάζει τους
ανθρώπους του ΠΑΟ Σαφράμπολης για να διαπραγματευτεί την απόκτηση του
επιθετικού Άγγελου Πλατωνίδη. Ο τότε προπονητής της Εθνικής Νέων και παλιά δόξα
του Δικεφάλου, Γιώργος Σίμος (περισσότερο γνωστός με το παρατσούκλι
«Μάγειρας»), υποδεικνύει στον προπονητή της Ένωσης Τρύφωνα Τζανετή και τον
τεχνικό της διευθυντή, Κλεάνθη Μαρόπουλο, να προσέξουν ακόμα έναν επιθετικό των
Σαφραμπολιτών, τον 21χρονο πλέον Κώστα Νικολαΐδη, τον οποίον γνώριζε ως παίκτη
από το εθνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Οι θρυλικοί διόσκουροι της ΑΕΚ θα
εγκρίνουν την εισήγηση του παλιού φίλου και συμπαίκτη τους στη μεγάλη ομάδα του
’40 και έτσι Πλατωνίδης-Νικολαΐδης καταφτάνουν «πακέτο» στη Φιλαδέλφεια. Παρόλο
που ο Πλατωνίδης θεωρείται το μεγαλύτερο «όνομα» από τους δύο, δε θα καταφέρει
τελικά να στεριώσει στην ομάδα και θα φύγει χωρίς να καταγράψει επίσημη
συμμετοχή (αργότερα, το 1969, θα αναδεικνυόταν πρώτος σκόρερ στη Β’ Εθνική με
τη φανέλα του Ορχομενού). Ο Νικολαΐδης αντίθετα εντυπωσιάζει από την πρώτη
στιγμή. Στο ντεμπούτο του, σε μια φιλική νίκη με 2-0 επί της Λοκομοτίβ Σόφιας,
σκοράρει το ένα από τα δύο κιτρινόμαυρα τέρματα (το άλλο ο Νεστορίδης) και όταν
εκκινούν οι επίσημες υποχρεώσεις της ομάδας για τη σαιζόν 1965-66 λογίζεται
αμέσως ως βασικός.
Πρωταγωνιστής της κιτρινόμαυρης επίθεσης
1970-71, 1η σειρά, 3ος από αριστερά
Από το 1965 μέχρι το 1973, ο
Κώστας Νικολαΐδης αποτελεί έναν από τους κύριους εκφραστές των επιθετικών
ενεργειών της Ένωσης. Αγωνίζεται κυρίως σαν περιφερειακός επιθετικός πλαισιώνοντας
τον Μίμη Παπαϊωάννου και αποδεικνύεται ένας συνεπέστατος σκόρερ, σημειώνοντας
κάθε χρόνο διψήφιο αριθμό τερμάτων. Σκοράρει και με τα δύο πόδια, ενώ αν και
βραχύσωμος (1,65μ.), αρκετά γκολ θα πετύχει και με το κεφάλι, συνήθως με κίνηση
κρυφού φορ. Ξεχωρίζει επίσης και ως ικανότατος εκτελεστής στημένων φάσεων, με
πολλές ασίστ αλλά και κάποια γκολ στο ενεργητικό του στον συγκεκριμένο τομέα.
Είναι ένας από τους μόλις επτά παίκτες στην ιστορία της ΑΕΚ που έχει σκοράρει
τόσο με απευθείας εκτέλεση φάουλ, όσο και με απευθείας εκτέλεση κόρνερ
(Νεστορίδης, Παπαϊωάννου, Μπάγεβιτς, Σαβέβσκι, Σαραβάκος, Τσάρτας οι άλλοι). Είναι
ίσως ο πιο εύστοχος εκτελεστής πέναλτι στα κιτρινόμαυρα χρονικά, καλύτερος και
από αναγνωρισμένους «σπεσιαλίστες» όπως ο Τάσος Κωνσταντίνου ή ο Βασίλης
Τσάρτας. 19 εύστοχα χτυπήματα μετρά σ’ αυτήν την 8ετία σε σύνολο 21
προσπαθειών. Σε συνέντευξή του μάλιστα στο ΑΕΚ Empireτο Δεκέμβριο
του 2005, ο Ενωσίτης άσος τόνιζε πως ένα πέναλτι έχασε επίτηδες, επειδή έτσι
του ζήτησαν οι οπαδοί της ΑΕΚ, θεωρώντας ότι είχε δοθεί άδικα υπέρ της ομάδας
τους!
1972-73, στο κέντρο πίσω από την μπάλα
Πέρα από τις ικανότητές του στο
σκοράρισμα, ο Νικολαΐδης ξεδιπλώνει όλα αυτά τα χρόνια και τα εξαιρετικά του
αθλητικά και πνευματικά προσόντα. Είναι ταχύτατος, ακούραστος, ανίκητος σε
προσωπικές μονομαχίες, ενώ αγωνίζεται με πάθος και αυταπάρνηση που μένουν
παροιμιώδη. Θα συμβάλει καθοριστικά σε όλες τις μεγάλες στιγμές του συλλόγου. Στην
πρώτη του σαιζόν πετυχαίνει τρία γκολ στο δρόμο για την κατάκτηση του κυπέλλου.
Στα πρωταθλήματα του 1968 και του 1971 είναι ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας με 18
και 15 τέρματα αντίστοιχα, πίσω από το έτερόν του ήμισυ στη γραμμή κρούσης, τον
Μίμη Παπαϊωάννου (19 και 27 εκείνος). Συμμετέχει στην πρώτη μεγάλη ευρωπαϊκή
πορεία ελληνικής ομάδας, μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών
(1969). Στην ίδια διοργάνωση, τη σαιζόν 1971-72, χαρίζει τη νίκη στην ΑΕΚ
κόντρα στη μεγάλη Ίντερ, φιναλίστ του θεσμού εκείνης της περιόδου, υπογράφοντας
το 3-2 στο 89ο λεπτό της αναμέτρησης. «Βροντερό» παρόν δίνει και στα ντέρμπι.
Αναδεικνύεται σε τρομερό «δήμιο» του Παναθηναϊκού, «καρφώνοντάς» τον 8 φορές,
με εντυπωσιακές εμφανίσεις, ειδικά μέσα στη Λεωφόρο. Είναι μέχρι σήμερα ο
δεύτερος σκόρερ από πλευράς ΑΕΚ στην ιστορία του «Αθηναϊκού Ντέρμπι», πίσω μόνο
από τον Παπαϊωάννου που μετρά 10 τεμάχια (έχοντας όμως παίξει 9 χρόνια
περισσότερα με την κιτρινόμαυρη φανέλα). «Παραπονούμενος» δεν μένει ούτε ο
Ολυμπιακός, κόντρα στον οποίο ο Νικολαΐδης σκοράρει 4 τέρματα. Κορυφαία στιγμή
του απέναντι στους Πειραιώτες, το εντός έδρας ντέρμπι του β’ γύρου της
πρωταθληματικής σαιζόν 1967-68, όταν με δύο γκολ ανατρέπει το ερυθρόλευκο 0-1
του ημιχρόνου και οδηγεί την ΑΕΚ σε νίκη-«μισό τίτλο».
Το άδοξο τέλος
ΠΑΣ Γιάννινα 1973-74, τρίτος από δεξιά στην κάτω σειρά
Στο ξεκίνημα της προετοιμασίας
ενόψει της σαιζόν 1973-74 τίποτα δεν προμηνύει την αποχώρηση του Κώστα
Νικολαΐδη από την Ένωση. Ο 29χρονος επιθετικός είναι πια εκ των αρχηγών της
ομάδας, αμείβεται πλέον για πρώτη φορά ισόποσα με το μεγάλο αστέρι του
συλλόγου, τον Μίμη Παπαϊωάννου και χαίρει της απόλυτης εκτίμησης του ενωσίτικου
λαού και των συμπαικτών του που τον τιμούν με την παρουσία τους στον γάμο του, στις
9 Ιουνίου. Κι όμως, εντελώς αναπάντεχα, στις 31 Ιουλίου, λίγες μέρες πριν η ΑΕΚ
πετάξει για την Ελβετία, όπου πρόκειται να πραγματοποιήσει το βασικό στάδιο της
προετοιμασίας της, ανακοινώνεται η αποδέσμευσή του μαζί με άλλους έξι παίκτες
(ανάμεσα στους οποίους μια επίσης μεγάλη μορφή της ομάδας, ο βιρτουόζος Σπύρος
Πομώνης), με αιτιολογία την «ριζική ανανέωση του έμψυχου δυναμικού». Αν και είναι
φανερό ότι κάτι άλλο συμβαίνει, ο ίδιος ο Νικολαΐδης επιλέγει να αποχωρήσει
αθόρυβα, το ίδιο αθόρυβα όπως είχε έρθει. Ακόμα και τρεις δεκαετίες αργότερα,
μιλώντας στο AEKEmpire,
αποφεύγει να δώσει λεπτομέρειες για την αποπομπή του, αναφέροντας μόνο πως
έφυγε εξαιτίας ενός τσακωμού. Πράγματι, μελετώντας τα ρεπορτάζ της «Ηχούς»
εκείνων την ημερών, διαπιστώνει κανείς πως την εβδομάδα πριν την ανακοίνωση των
τίτλων τέλους, είχε προηγηθεί φραστικό επεισόδιο ανάμεσα στον Νικολαΐδη και τον
βοηθό προπονητή της ομάδας, τον Αλέκο Σοφιανίδη. Ο παίκτης είχε κληθεί να
απολογηθεί ενώπιον της διοίκησης και κατόπιν τιμωρίας του με πρόστιμο, το
συμβάν είχε θεωρηθεί από τους δημοσιογράφους λήξαν. Λανθασμένη, πιθανότατα,
εκτίμηση…
Απόλλων Σμύρνης 1974-75, με το περιβραχιόνιο
Αφήνοντας πίσω του τον Δικέφαλο,
ο διεθνής φορ αφήνει παράλληλα και την Αθήνα, αλλά και την Α’ Εθνική,
ανηφορίζοντας στα Γιάννενα, για χάρη του τοπικού ΠΑΣ. Με 14 γκολ στα πλαίσια
της Β’ Εθνικής του 1973-74 θα συμβάλει τα μέγιστα στην άνοδο του «Άγιαξ της
Ηπείρου» στην μεγάλη κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία του. Για τη σαιζόν
1974-75 θα αποφασίσει να επιστρέψει κοντά στα μέρη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε,
στη γειτονική με την Νέα Ιωνία Ριζούπολη και τον Απόλλωνα που επίσης βρίσκεται
στη Β’ Εθνική. Αναλαμβάνει το περιβραχιόνιο του αρχηγού και οδηγεί τους Απολλωνιστές στην
άνοδο. Αυτή τη φορά θα συνοδεύσει στα «σαλόνια» την ομάδα στον προβιβασμό της
οποίας βοήθησε και θα καταγράψει 23 συμμετοχές και 6 γκολ στην Α’ Εθνική του
1975-76, ένα εκ των οποίων απέναντι στην αγαπημένη του ΑΕΚ. Το πικρό φινάλε του όμως από τον Δικέφαλο τον στοιχειώνει. Μετά από μία ακόμα σαιζόν, στη Β' Εθνική, με τα χρώματα του Ολυμπιακού Νέων Λιοσίων (1976-77), «άδειος» πλέον, θα αποφασίσει να
σταματήσει το ποδόσφαιρο, σε ηλικία 33 ετών. Τις επόμενες δεκαετίες ακολουθεί τους
κιτρινόμαυρους μένοντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ως απλός οπαδός
από τις κερκίδες. Προπονεί παράλληλα διάφορα ερασιτεχνικά σωματεία της Νέας Ιωνίας,
μεταδίδοντας την αγάπη του για το ποδόσφαιρο στα νέα παιδιά. Τα τελευταία
χρόνια συμμετέχει στις δραστηριότητες που οργανώνει ο Σύνδεσμος Παλαιμάχων της
Ένωσης.
STATS & TRIVIA
● Σε 8 σαιζόν με τα κιτρινόμαυρα ο Κώστας Νικολαΐδης συμπλήρωσε 261 επίσημες συμμετοχές και 120 επίσημα γκολ. Αναλυτικότερα
σκόραρε:
94 γκολ σε 224 ματς Α’
Εθνικής
23 γκολ σε 26 ματς
Κυπέλλου Ελλάδας
3 γκολ σε 11 ματς
διοργανώσεων UEFA
● Τα 120 τέρματά του σε όλες τις επίσημες διοργανώσεις τον τοποθετούν
στο νο.6 του πίνακα των κορυφαίων
σκόρερ όλων των εποχών στην Ιστορία της ΑΕΚ, πίσω μόνο από τους Μίμη
Παπαϊωάννου (293), Κώστα Νεστορίδη (224), Θωμά Μαύρο (221), Ντέμη Νικολαΐδη
(177) και Ανδρέα Σταματιάδη (136).
● Με τα 94 γκολ που έχει σημειώσει στα πλαίσια της Α’ Εθνικής φιγουράρει
στο νο.5 των κορυφαίων Ενωσιτών
σκόρερ στην κατηγορία, πίσω από τους Παπαϊωάννου (237), Μαύρο (174), Νεστορίδη
(141) και Ντέμη (126).
● Το γεγονός ότι σκόραρε για
τόσες πολλές σερί σαιζόν διψήφιο αριθμό τερμάτων για όλες τις διοργανώσεις
αποτελεί μια επίδοση εφάμιλλη των «ιερών τεράτων» της κιτρινόμαυρης επίθεσης
(Νεστορίδη, Παπαϊωάννου, Μαύρου, Ντέμη). Αναλυτικά η παραγωγή του Κώστα
Νικολαΐδη σε πρωτάθλημα-κύπελλο-Ευρώπη στα 8 χρόνια του με τα κιτρινόμαυρα:
1965-1966 (14) 11–3
1966-1967 (15) 11–4–0
1967-1968 (19) 18–1
1968-1969 (10) 10–0–0
1969-1970 (12) 12–0
1970-1971 (23) 15–8
1971-1972 (14) 10–3–1
1972-1973 (13) 7–4–2
Ειδικά τέτοια σταθερότητα και συνέπεια
σε διψήφια παραγωγή για παραπάνω από 4 σερί χρόνια στην Α’ Εθνική, από πλευράς
ΑΕΚ έχουν να την επιδείξουν μόνο ο Νεστορίδης, ο Παπαϊωάννου και ο Ντέμης.
● Κατά τη διάρκεια της σαιζόν 1967-68
σκόραρε σε 8 συνεχόμενες αγωνιστικές ημέρες του πρωταθλήματος (14/1/1968, 15η ημέρα,
ΑΕΚ-Βέροια 2-1 έως 3/3/1968, 22η ημέρα, ΑΕΚ-Πιερικός 2-0). Η επίδοση αυτή
αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία της Α’ Εθνικής που ο Ενωσίτης άσος μοιράζεται με
άλλους δύο παίκτες: τον συνεπώνυμο και συνοπαδό Ντέμη Νικολαΐδη (σαιζόν
1997-98) και τον επιθετικό του Ολυμπιακού Γιώργο Σιδέρη (το έχει επιτύχει δύο
φορές, το 1964-65 και το 1968-69).
● Με τα 6 γκολ που πέτυχε με τη
φανέλα του Απόλλωνα Σμύρνης στο πρωτάθλημα του 1975-76, έφτασε συνολικά τα 100 στην Α’ Εθνική και μπήκε έτσι σε
ένα πολύ κλειστό κλαμπ ποδοσφαιριστών με τριψήφιο αριθμό τερμάτων στη μεγάλη
κατηγορία (μόλις 31 ποδοσφαιριστές από το 1959).
● Έχει αγωνιστεί 4 φορές με τη
φανέλα της Εθνικής Ελλάδας και άλλες 10 με την Εθνική Νέων.
● Οι τίτλοι στο παλμαρέ του είναι
τρεις: κύπελλο 1966, πρωτάθλημα 1968, πρωτάθλημα 1971.
Έχοντας μόλις σκοράρει σε βάρος του "αγαπημένου" του ΠΑΟ
Είπαν για τον Κώστα Νικολαΐδη
«Αν καθιέρωναν έπαθλο που να προοριζόταν για την πιο ηρωική ποδοσφαιρική
φυσιογνωμία των τελευταίων χρόνων, δε θα το έπαιρνε άλλος από το χαλύβδινο άσο
της ΑΕΚ, Κώστα Νικολαΐδη. Ο μικρός το δέμας, αλλά με ψυχή γίγαντα,
ποδοσφαιριστής, θα διεκδικούσε το “όσκαρ” της φιλοτιμίας, του σθένους, της
μαχητικότητας και της αυταπάρνησης, ψυχικά χαρίσματα που ελάχιστοι
ποδοσφαιριστές διαθέτουν. Είναι αλήθεια ότι αυτό το παιδί, φορώντας την
τιμημένη κιτρινόμαυρη φανέλα “πεθαίνει” μέσα στο γήπεδο για τον θρίαμβο της
ομάδας του, διακινδυνεύοντας τη σωματική του ακεραιότητα. Έγινε πια συνήθεια να
λέμε “αυτός παίζει σαν τον Νικολαΐδη”. Δεν είναι βέβαια μεγάλης κλάσης
ποδοσφαιριστής από αυτούς που λέμε “φαινόμενα”, αλλά πολλοί προπονητές θα
έκαναν ευχές να αποκτήσουν έναν τόσο σταθερό και φιλότιμο ποδοσφαιριστή. Πόσοι
από τους άσους που κατά καιρούς μεσουράνησαν στο στερέωμα του ελληνικού
ποδοσφαίρου μπορούν να καυχηθούν ότι έμοιασαν του Νικολαΐδη; Ασφαλώς λίγοι,
ελάχιστοι. Γι’ αυτό τον καμαρώνουν, τον έχουν βάλει σε ξεχωριστό κομμάτι της
καρδιάς τους, όχι μόνο οι φίλοι της Ένωσης που νιώθουν περήφανοι γι’ αυτόν,
αλλά και η πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων που τον παραδέχεται.»
-Δ. Αβούρης, Αθλητική Ηχώ,
3/6/1973
1965-66, ΠΑΟ-ΑΕΚ 2-3 με 2 γκολ του Νικολαΐδη
1967-68, Νίκη-τίτλος με τον Νικολαΐδη να σκοράρει δις επί του ΟΣΦΠ
Πολλά συγχαρητήρια για το συγκροτημένο και σοβαρό αφιέρωμα σε έναν τόσο μεγάλο παίκτη μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ ΤΗΣ ΑΕΚ Ο ΣΥΝΕΠΙΘΕΤΟΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή