Το λεξικό του ΑΕΚτζή

Μετά το αφιέρωμα στα ΑΕΚτζήδικα παρατσούκλια, ήρθε η ώρα να εξετάσουμε μια σειρά από λέξεις και φράσεις που, είτε χρησιμοποιούμε συχνά στον γραπτό ή προφορικό μας λόγο ως οπαδοί της ΑΕΚ, είτε ειπώθηκαν σε μια συγκεκριμένη στιγμή της Ιστορίας μας και απέκτησαν φήμη, σημαδεύοντας την οπαδική μας κουλτούρα.

Α

ΕΚόμετρο: όργανο που εφευρέθηκε εντός του «οργανωμένου» οπαδικού κινήματος της ΑΕΚ και υπολογίζει πόσο «γνήσιος» είναι ο κάθε ΑΕΚτζής. Ενεργοποιείται από ερωτήσεις του τύπου «Έχεις πάει στην τάδε έδρα;», «Έδωσες για την Ερασιτεχνική;», «Έχεις πάει γυναικείο βόλεϊ;». Ενδεικτικά, κάποιος που έχει ταξιδέψει 10 φορές σε εκτός έδρας ματς θεωρείται περισσότερο ΑΕΚτζής από έναν που έχει πάει σε 100 εντός. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εμπνευστές του οργάνου απέφυγαν να το ονοματοδοτήσουν και έτσι η πατρότητα του όρου μάλλον θα πρέπει να αναζητηθεί σε κάποιον από τους χιλιάδες που αναγκάστηκαν να «απολογηθούν» για το μέγεθος της αγάπης τους για την ομάδα, συνήθως με την αποστροφή «Βγάλατε τα ΑΕΚόμετρα πάλι;»

Α

ΕΚ ουίσκι και Iron Maiden δίσκοι: Μότο της δεκαετίας του ’80 που κατάφερε να επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας. Πανηγυρική εξαγγελία πως ο Ενωσίτης οπαδός δεν είναι κάνας «φλώρος», αλλά «σκληρός» και «ψαγμένος». Εναλλακτικές: «ΑΕΚ κρασί και AC/DC», «ΑΕΚ μπύρες και τη ζωή μας πήρες», «ΑΕΚ χαίτη αλητεία σκέτη».

Α

ΕΚ σημαίνει επίθεση: Τρεις λέξεις που σύμφωνα με τους ΑΕΚτζήδες περικλείουν την αγωνιστική φιλοσοφία που πρέπει να εφαρμόζει ο σύλλογος. Η ΑΕΚ άλλωστε ανέκαθεν διέθετε τους ικανότερους σκόρερ της χώρας και έπαιζε θεαματικό, επιθετικό ποδόσφαιρο. Παραδόσεις τέτοιες πρέπει να τηρούνται αδιαπραγμάτευτα.

Αλλαγή, αλλαγή, όλη η ΑΕΚ Εθνική!

Οι παλιότεροι θα θυμούνται σίγουρα το ευρηματικό αυτό σύνθημα που δονούσε τη Νέα Φιλαδέλφεια τα χρόνια 1991-1994, όταν η 11άδα της Εθνικής Ομάδας απαρτιζόταν κυρίως από τους παίκτες της κυρίαρχης ΑΕΚ. Και αυτή δεν ήταν η μοναδική περίοδος στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που το κιτρινόμαυρο ήταν το αγαπημένο χρώμα των ομοσπονδιακών εκλεκτόρων. Η Ένωση ανέκαθεν αποτελούσε έναν από τους βασικούς τροφοδότες του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας.

Πρώτο σερβίς

Η αλήθεια είναι ότι οι οπαδοί της ΑΕΚ δεν έχουμε πετοσφαιρική παιδεία. Σίγουρα υπάρχει ένα ποσοστό που γνωρίζει εις βάθος τα του αθλήματος και ασχολείται σε καθημερινή βάση, οι περισσότεροι όμως, όταν παραδείγματος χάριν ακούνε για «σύστημα 5-1», ψάχνουν να βρουν πού πήγαν οι άλλοι τέσσερις. Ας το παραδεχτούμε, η πλατιά μάζα των Ενωσιτών  ήταν, είναι και θα είναι για πάντα ταγμένη στο ποδόσφαιρο και δευτερευόντως στο μπάσκετ. Η κλίση αυτή δεν είναι ανεξήγητη. Η ΑΕΚ άλλωστε ιδρύθηκε το 1924 κυρίως ως ομάδα ποδοσφαίρου-μπάσκετ-στίβου. Η ιστορική διαδρομή του αντρικού τμήματος βόλεϊ ουσιαστικά ξεκίνησε το 1982 (για να αντιληφθεί κανείς τη διαφορά, την ίδια στιγμή ΠΑΟ και ΟΣΦΠ είχαν ήδη κατακτήσει 11 και 8 πρωταθλήματα αντιστοίχως), η δε γυναικεία ομάδα δημιουργήθηκε μόλις το 1995. Η σχέση λοιπόν του κιτρινόμαυρου λαού με το νεοϊδρυθέν τμήμα του συλλόγου, βασίστηκε όχι τόσο στο φίλαθλο αίσθημα, εν προκειμένω στην αγάπη για το άθλημα του βόλεϊ, όσο στην οπαδική κουλτούρα. Το προσωνύμιο που αποδώσαμε στην ομάδα βόλεϊ δεν θα μπορούσε να είναι πιο εύγλωττο: «η ΑΕΚ της καρδιάς». Το τμήμα δηλαδή που το στηρίζεις όχι επειδή σου εγγυάται τίτλους και θέαμα, αλλά επειδή αγαπάς την ΑΕΚ και νιώθεις υπόχρεος να την ακολουθείς όπου και σε ό,τι συμμετέχει. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες που κυριαρχεί στους κόλπους των οπαδών μας το καταστροφικό ιδεολόγημα της αεκτζήδικης γνησιότητας, η καταφατική απάντηση στο ερώτημα «Έχεις πάει βόλεϊ;», αυτομάτως σε αναβαθμίζει στα υψηλότερα επίπεδα «ΑΕΚοσύνης». Ειδικά δε, αν έχεις παρευρεθεί σε ματς γυναικείας Α2, το «ΑΕΚόμετρο» τιλτάρει.