Το ντέρμπι έληξε, ο πόλεμος ξεκινά

Ο αγώνας στο Καραϊσκάκη έχει τελειώσει με νικητή τον ΟΣΦΠ, στη Βέροια η τοπική ομάδα και ο ΟΦΗ μοιράζονται από ένα βαθμό και η ΑΕΚ, πέντε αγωνιστικές πριν τη λήξη της φετινής ΣούπερΛιγδ, κατρακυλά στην 14η θέση, ένα βαθμό πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Εξέλιξη, δυστυχώς, αναμενόμενη για όσους είχαν συνειδητοποιήσει εξαρχής τι σήμαινε η μη αδειοδότηση του περασμένου Μαΐου.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Το πολλάκις;

Δε χρειάζεται να είναι κανείς φιλόσοφος του ποδοσφαίρου για να διαπιστώσει σε τι σφάλματα υπέπεσε η ομάδα και δεν κατάφερε να διεκδικήσει έστω τον βαθμό. Είναι τα ίδια λάθη που διαπράττει ολόκληρη τη σαιζόν. Σαν να έχουν βαλθεί οι παίκτες μας να αποδείξουν πως η μάθηση δεν είναι κόρη της επανάληψης. Εδώ μπορούμε να μιλήσουμε με ασφάλεια για ένα ακόμα ιδιότυπο ρεκόρ της φετινής ΑΕΚ, πέρα από τις αρνητικές αγωνιστικές επιδόσεις: διάψευση όλων των ρητών, γνωμικών και παροιμιών του κάθε αρχαίου ατακαδόρου.

-Τα δύο γκολ που δεχόμαστε από τον στοιχηματολάγνο Αβραάμ προέρχονται από απίστευτες γκάφες των παικτών μας στην προσπάθεια αντιμετώπισης στημένων φάσεων του αντιπάλου. Ειδικά το 2-0, όπου (α) ο Χολέμπας βρίσκεται ανενόχλητος με την μπάλα στα πόδια μέσα στην περιοχή, (β) χάνει το κοντρόλ και όμως κανείς δεν πέφτει επάνω του, (γ) βγάζει μια απαράδεκτη σέντρα, την οποία κανείς δεν προσπαθεί να αποκρούσει στον αέρα, προς το δεύτερο δοκάρι, όπου (δ) ο Φέτσης μαρκάρει με την πλάτη τον Αβραάμ, πρέπει να περάσει στο πάνθεον των πιο γελοίων γκολ που έχει δεχτεί τα τελευταία χρόνια η Ένωση. Δεν νομίζω να υπάρχει ακόμα ΑΕΚτζής που να μην έχει καταλάβει ότι ο συγκεκριμένος τομέας αποτελεί την αχίλλειο φτέρνα μας. Και δυστυχώς δεν βλέπω να σημειώνεται βελτίωση στους εναπομείναντες αγώνες. Οι ποδοσφαιριστές μας απλά είναι ανίκανοι να μείνουν συγκεντρωμένοι, τακτικά πειθαρχημένοι και να αντιδράσουν γρήγορα. Τελεία και παύλα. Για τα επόμενα πέντε ματς γούρια, ξόρκια, προσευχές, σταύρωμα δακτύλων και ποντάρισμα στην ανικανότητα των αντίπαλων εκτελεστών στημένων φάσεων και όσων παίρνουν θέση για κεφαλιά μέσα στην περιοχή.

-Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος είναι ίσως ο μόνος τερματοφύλακας στο πρωτάθλημα που αρνείται να νιώσει άρχοντας στη μικρή του περιοχή. Ιδού το παράδοξο: Δεν έχει δείξει να είναι γκολκίπερ που φοβάται να κάνει έξοδο σε τετ-α-τετ ή όταν αντίπαλη σέντρα κατευθύνεται στο ύψος του πέναλτι. Κι όμως, όταν η μπάλα ίπταται εντός της μικρής περιοχής (του χώρου όπου έχει το απόλυτο πλεονέκτημα, αφού αν τον ακουμπήσει αντίπαλος επιτιθέμενος, θα χρεωθεί με φάουλ), έστω και μισό μέτρο μακριά του, αδρανεί και μένει καρφωμένος στη γραμμή του τέρματος. Η φάση του δεύτερου γκολ, κυρίως, αλλά και του τρίτου, είναι ενδεικτικές. Μια απλή παρατήρηση αυτή βέβαια και όχι προσπάθεια απαξίωσης του Ντίμι.

-Σοβαρό πρόβλημα παρουσιάσαμε και πάλι στην εκδήλωση αντεπιθέσεων. Το ίδιο λάθος ξανά και ξανά: ο παίκτης που ακολουθεί στην κόντρα εκείνον που κουβαλά την μπάλα δεν κάνει καμία κίνηση για να απεμπλακεί από το μαρκάρισμα του αντιπάλου, να ανοίξει χώρο για να δεχτεί την πάσα. Για παράδειγμα η φάση του 46ου λεπτού. Έχει μερίδιο ευθύνης ο Φούντας βέβαια που επιλέγει να σουτάρει πρόωρα εκτός περιοχής, αλλά δεν έχει και καμία βοήθεια από τον Ρίκκα, ο οποίος αντί να κάνει διαγώνια κίνηση, ακολουθεί καταπόδας τον σέντερμπακ του ΟΣΦΠ σαν να τον κυνηγάει για να του κλέψει την μπάλα!

Εχθροί προ (και εντός) των πυλών

Ενδεχόμενη πτώση στη Β’ Εθνική θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και θα προκαλέσει την διάλυση της ΠΑΕ και την αυτόματη πτώση στη Δ'. Επομένως, οι πέντε αγωνιστικές που απομένουν δεν είναι απλά παιχνίδια, αλλά μάχες επιβίωσης. Πόλεμος. Και στον πόλεμο πρέπει να έχεις πλήρη επίγνωση ποιοι είναι οι σύμμαχοι και ποιοι οι εχθροί σου.

Ας ξεκινήσουμε με τους εξωτερικούς εχθρούς που είναι και λιγότερο δυσδιάκριτοι. Πρώτα από όλα το ελεγχόμενο από τον ΟΣΦΠ κατεστημένο, με ό,τι αυτό περικλείει: διαιτησία, δικαιοδοτικά όργανα κλπ. Στο σωματείο του Πειραιά παρουσιάζεται μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να μας ξεφορτωθεί. Να ξέρετε, ότι παρόλο που αποκαλούν «αιώνιο αντίπαλο» τον Παναθηναϊκό, στην πραγματικότητα εμείς είμαστε εκείνοι τους οποίους φοβούνται και υπολογίζουν περισσότερο. Τον ΠΑΟ τον βλέπουν ως την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, ένα κακέκτυπό τους. Η πραγματική τους νέμεσις είναι η ΑΕΚ. Πέρα από τον ίδιο τον ΟΣΦΠ, όλο το ερυθρόλευκο μπλοκ παραρτημάτων (Αστέρας, Ατρόμητος, Πανιώνιος, Λεβαδειακός, ΟΦΗ, Πλατανιάς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) θα κινητοποιηθεί για να φέρει αποτελέσματα που θα δυσχεράνουν το έργο της ΑΕΚ. Η προοπτική διάλυσης της ΑΕΚ δεν ενθουσιάζει μόνο τον ΟΣΦΠ, αλλά και τον νεόπλουτο αιώνιο 4ο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ φιλοδοξεί να γίνει ΑΕΚ στη θέση της ΑΕΚ, να γίνει δηλαδή ο έτερος πόλος απέναντι στο απαταιώνιο σύμπλεγμα. Θα φροντίσει οι προστατευόμενοί του, Βέροια και Πανθρακικός, να έχουν «καλές» διαιτησίες στο φίνις του πρωταθλήματος. Πρωταρχικός του στόχος βέβαια, σύμφωνα με τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ (των Βαλκανίων), είναι να ρίξει τον Άρη.

Στο εσωτερικό μέτωπο, η 5η Φάλαγγα, διακλαδωμένη σε φράξιες, φατρίες, συνιστώσες και με αντοχές Λερναίας Ύδρας, συνεχίζει να δρα ακάθεκτη. Με βάση τα μέχρι τώρα πεπραγμένα τους, πολλοί είναι εκείνοι εντός της κιτρινόμαυρης οικογένειας που ταιριάζουν στην περιγραφή του υπονομευτή.

• Πρώτα από όλα οι εντολοδόχοι του Μάκη Ψωμιάδη. Με τη διάλυση της ΑΕΚ ο πρώην πρόεδρος δε θα χρειαστεί να επιστρέψει ούτε 1 σεντ στο ταμείο της ομάδας (να θυμίσουμε ότι 44 εκατομμύρια ευρώ έχουν επιδικαστεί στην Ένωση).
• Οι εναπομείναντες μεγαλομέτοχοι και οι μαριονέτες τους. Όπως κάθε καλός εφοπλ(η)στής που σέβεται τον εαυτό του, έκριναν ότι η ΑΕΚ δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια «κακή επένδυση», από την οποία πρέπει να απεμπλακούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Και αυτό γίνεται είτε με «απόδραση» τύπου «Supporters», είτε με πτώχευση στα χέρια τους. Ως μέτοχοι άλλωστε, δεν βαρύνονται από τα χρέη. Τα χρέη προς ιδιώτες συνεχίζουν να βαραίνουν την ομάδα ακόμα και αν αυτή μετατραπεί από ΠΑΕ σε σωματείο, ενώ τα χρέη προς το Δημόσιο, διαγράφονται για λογαριασμό του σωματείου και βαραίνουν τους προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους. Επομένως ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι δεν θα κουνήσουν για να βοηθήσουν το σύλλογο. Απειλές όπως «θα μας βρείτε μπροστά σας», «θα χάσετε τον ύπνο σας», «βρείτε τρύπα να κρυφτείτε», άνθρωποι σαν αυτούς, μεγαλωμένοι μέσα σε γυάλες και στεγανά, σε παράλληλο σύμπαν με το δικό μας, τις ακούνε και γελάνε.
• Παραγοντίσκοι, «ΑΕΚάρχες» και «μεγαλοοπαδοί», τόσο μέσα στο 99% του οργανωμένου κόσμου της ΑΕΚ, στην R δηλαδή, όσο (και ακόμα περισσότερο) και μέσα στο υπόλοιπο 1%. Υπέρμετρα φιλόδοξοι και παθιασμένοι με την ιδέα της εξουσίας επιθυμούν να ασκούν παραδιοίκηση, όποιο κι αν είναι το τίμημα. Τους κατηγορούμε συνήθως ότι δεν διαισθάνονται το μεγαλείο της ΑΕΚ. Μέγα λάθος. Καταλαβαίνουν απόλυτα πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΕΓΕΘΟΣ είναι η ΑΕΚ και γι’ αυτό ακριβώς, επειδή οι ίδιοι είναι τιποτένιοι μπροστά της, προσπαθούν να την φέρουν στα δικά τους μέτρα. Η ομάδα στη Δ Εθνική, όπου μπορεί κανείς να παριστάνει τον εξυγιαντή και τον σωτήρα, θα ήταν για αυτήν την συνομοταξία ευχής έργον.
• Αντιφρονούντες της εποχής Νικολαϊδη και όχι απαραίτητα στον οπαδικό χώρο, αλλά και στον παραγοντικό και σε αυτόν της 4ης εξουσίας. Υποκινούμενοι από αίσθημα ρεβανσισμού, επιθυμούν την πτώση στη Β (και κατά συνέπεια την επακόλουθη πτώση στη Δ και πτώχευση, να μην το αναλύω κάθε φορά), ώστε να πληγεί οικονομικά ο πρώην πρόεδρος, ο οποίος έχει υποθηκεύσει μέρος της περιουσίας του για τις ανάγκες υπαγωγής στο άρθρο 44. Πιστεύουν μάλιστα ότι μπροστά σε τέτοιο ενδεχόμενο, θα καταφέρουν (μετά από την κατάλληλη δόση γκεμπελικής προπαγάνδας βέβαια), να τον καταδείξουν ως τον απόλυτο υπαίτιο της διάλυσης της ομάδας.

Επιλογος

Είναι σαφές πια πως πέρα από τον επόμενο αντίπαλό μας, ο οποίος φυσιολογικά θα κατέβει διεκδικώντας τη νίκη στο ΟΑΚΑ, αφού παλεύει και αυτός για τη σωτηρία, και οι υπόλοιποι τέσσερις θα «λυσσάξουν» να μας κερδίσουν. Αρωγή από διαιτησία ή από το παρασκήνιο δεν πρόκειται να έρθει. Βοήθεια από τους μεγαλομετόχους δεν  πρέπει να περιμένουμε, ενώ οι υπονομευτικές κινήσεις θα συνεχίσουν να μας ταλανίζουν κάθε εβδομάδα, πριν από κάθε ματς. Ποιοι μένουμε; Τριάντα παίκτες, ένας προπονητής και 1.500.000 απλοί οπαδοί, οργανωμένοι/ανοργάνωτοι, με διαρκείας/χωρίς. Γι’ αυτό, όσοι περισσότεροι μπορούμε πρέπει να βρεθούμε στα γήπεδα που θα αγωνιστεί η ομάδα μας και να την στηρίξουμε όπως ποτέ άλλοτε. Μίνιμουμ απαιτήσεις: οι Αθηναίοι στο ΟΑΚΑ και το Περιστέρι, οι Στερεοελλαδίτες στη Λιβαδειά, οι Ηπειρώτες και όσοι Β. Ελλαδίτες έχουμε ακόμα τις οικονομικές αντοχές, μετά από Βέροια, Ξάνθη, Κομοτηνή, στους Ζωσιμάδες. Αυτοί θα δώσουμε τη μάχη. Μόνοι μας και όλοι τους. Ή μάλλον, εφόσον το δεύτερο συνθετικό του ονόματός μας είναι  Ένωσις και όπως ξέρουμε «Η Ισχύς εν τη Ενώσει»: ΟΛΟΙ ΜΑΣ και μόνοι τους.