Γνώθι σαυτόν και μην προτρέχεις

Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει. Ένα αήττητο σερί έξι αγωνιστικών ήταν αρκετό για να επιδοθούμε σε μια άνευ προηγουμένου παραφιλολογία περί άνετης εισόδου στα πλέι-οφ και διεκδίκησης της εξόδου στο Τσάμπιονς Λιγκ. Θα περίμενε κανείς ότι το πάθημα του καλοκαιριού, με την τότε διοίκηση να εξαγγέλλει ότι η ομάδα θα γα**σει τους αντιπάλους με τα πιτσιρίκια, την ίδια ώρα που οι αντίπαλοι ήταν αυτοί που αναλάμβαναν τον …ενεργητικό ρόλο, θα μας γινόταν μάθημα. Μάταια. Η σφαλιάρα στα Χανιά δικαίωσε με τον καλύτερο τρόπο την κοσμοθεωρία των αρχαίων μας προγόνων: η ύβρις στο τέλος επιφέρει την τίσιν. Η δε απότομη κατρακύλα στο μόλις +4 από τη ζώνη του υποβιβασμού, κατέδειξε για άλλη μια φορά τον πρωταρχικό στόχο με τον οποίο πρέπει να πορευτεί η ομάδα φέτος: παραμονή στην κατηγορία. Επιβίωση.

Αλήθειες πίσω από το παραπέτασμα

Η προσθήκη των Πετρόπουλου, Μητρόπουλου, Τσουμάγκα και η αλλαγή συστήματος σε 4-4-2 με ρόμβο βελτίωσε αισθητά την εικόνα της Ένωσης στο β’ γύρο, αλλά δεν ήταν αρκετή για να επουλώσει πλήρως τις πληγές που προκάλεσε η μη αδειοδότηση του περασμένου Μαΐου και να δικαιολογήσει βλέψεις για είσοδο στην πρώτη πεντάδα. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες και ας δείξουμε λίγη αυτογνωσία. Η ΑΕΚ παραμένει μια ομάδα με χτυπητές αδυναμίες:

-Το ρόστερ παραμένει ελλιπές όχι μόνο ποιοτικά, αλλά και ποσοτικά, αν και εκ πρώτης όψεως μοιάζει υπεράριθμο (ο ορισμός του παράδοξου). Πίσω από τον Τσουμάγκα δεν υπάρχει άλλος αριστερός μπακ. Πίσω από τον Βαλεντίνο Βλάχο, ο μόνος που μπορεί να σταθεί στη θέση του δεξιού μπακ είναι ο Τσουκαλάς (να θυμίσω ότι ο Αρκούδας αναμένεται να χάσει το υπόλοιπο της σεζόν εξαιτίας της υπόθεσης χρήσης απαγορευμένων ουσιών). Αμυντικό χαφ διαθέτουμε επίσης μόνο έναν: τον Μητρόπουλο. Κορδέρο, Φέτσης, Ρίκκα, Φούντας, Ανάκογλου, Αναστασόπουλος, όλοι τους είναι κεντρικά χαφ, «8άρια» και όχι κόφτες. Εξτρέμ υπάρχει μόνο ο Καραλής.

-Ακριβώς εξαιτίας της έλλειψης παικτών σε συγκεκριμένες θέσεις, το μόνο σύστημα που μπορεί να εφαρμόσει ικανοποιητικά η ομάδα είναι το 4-4-2 ρόμβος. Αν ο αντίπαλος καταφέρει να το εξουδετερώσει, εναλλακτική δεν υπάρχει. Το 4-3-3 απαιτεί δύο καθαρόαιμα εξτρέμ (που δεν έχουμε). Το 4-2-3-1 εκτός από τα δύο εξτρέμ, απαιτεί δύο κόφτες (έχουμε έναν) και ένα «δεκάρι» που να έχει τις φυσικές αντοχές για να γυρνάει στην μεσοαμυντική ζώνη και να φτιάχνει από εκεί το παιχνίδι (ο Γκερέιρο δεν μπορεί να το κάνει αυτό επί 90 λεπτά). Για 3-5-2 ούτε λόγος φυσικά, καθώς δεν διαθέτουμε την απαιτούμενη ποιότητα (ούτε και εναλλακτικές) στα πλάγια μπακ, που είναι οι παίκτες-κλειδιά σε αυτόν τον σχηματισμό, αγωνιζόμενοι ως μπακ-χαφ.

-Η πλειοψηφία των παικτών βρίσκεται ακόμα στο στάδιο συλλογής εμπειριών και δεν έχει «μεστώσει» ποδοσφαιρικά. Αυτό γίνεται φανερό κυρίως σε δύο τομείς: στα στημένα και στην αλληλεπίδραση με τον διαιτητή. Οι στημένες φάσεις απαιτούν το μέγιστο της αυτοσυγκέντρωσης, της ταχύτητας σκέψης και της αφομοίωσης της τακτικής, αρετές που κατακτώνται σε βάθος χρόνου. Το γεγονός ότι η Ένωση δέχεται συνέχεια γκολ από κόρνερ ή φάουλ έξω από την περιοχή είναι ενδεικτικό της έλλειψης εμπειρίας. Αναφορικά με τη διαιτησία, οι παίκτες μας ενώ θεωρητικά είναι «υποψιασμένοι» για την αρνητική αντιμετώπιση τους από τους «άρχοντες των αγώνων», εντούτοις δείχνουν να το λησμονούν την ώρα του ματς και δίνουν τις τέλειες αφορμές για «χειρουργικές» εις βάρος μας επεμβάσεις. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Καραλή χτες, που στήνεται τόσο άτσαλα μπροστά από τον ήδη σε πτωτική πορεία Ναζλίδη, ώστε δίνει αμέσως το άλλοθι στον κόρακα να εφεύρει την εσχάτη τον ποινών. Σε αυτό να προσθέσουμε και την πληθώρα κίτρινων καρτών για άσκοπες και άκαιρες διαμαρτυρίες.

-Ο κ. Λίνεν μπορεί να μην είναι βέβαια ερασιτέχνης τύπου Βλάχου, αλλά δεν είναι επίσης και ο προπονητής που έχει τη δυνατότητα να κάνει τη διαφορά και να απογειώσει ένα μέτριο ρόστερ (π.χ. Σάντος). Έχει και αυτός τα κολλήματά του τα οποία σε πολλά ματς μπορούν να αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα στην προσπάθεια για νίκη: επιμονή στη χρησιμοποίηση του Φουρτάδο (ο οποίος έχει βαλθεί να κάνει τους ΑΕΚτζήδες ρατσιστές, δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση!), συμπλήρωση των 7 θέσεων στον πάγκο με επιθετικογενείς ως επί το πλείστον παίκτες, με συνέπεια να μην υπάρχουν εναλλακτικές στο αμυντικό κομμάτι, αδικαιολόγητο ανακάτεμα της διάταξης στα τελευταία 10-15 λεπτά. Δε συμμερίζομαι βέβαια τους αφορισμούς και τις άναρθρες κραυγές περί απόλυσης/παραίτησης. Ο κ. Λίνεν πρακτικά είναι ο καλύτερος για να οδηγήσει την ομάδα ως το τέλος της σεζόν, καθώς είναι ίσως ο μόνος που συνειδητοποιεί πλήρως τον κίνδυνο.

-Πέρα από τις καθαρά αγωνιστικές αδυναμίες, τροχοπέδη στην προοπτική «ευρωπαϊκής πορείας» αποτελεί η ίδια η διοίκηση της ΠΑΕ με τις παλινωδίες της. Κάθε βδομάδα οι ιθύνοντες των Σπάτων καταφέρνουν να αποπροσανατολίζουν με τον κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο το αγωνιστικό τμήμα από τα καθήκοντά του. Το αποκορύφωμα βεβαίως ήταν το φιάσκο με τον Ξενιάδη και το δάνειο των 400 χιλιάδων. Η διοίκηση δημιούργησε φρούδες ελπίδες στους παίκτες, τους παραπληροφόρησε σχετικά με το ρόλο του Ηλιόπουλου (παρουσιάζοντάς τον μέσες-άκρες ως τον «κακό» της υπόθεσης που δεν ήθελε να πληρωθούν!) και τους άφησε να εκτεθούν στα μάτια του κόσμου με την ευχαριστήρια ανακοίνωσή τους προς τον «ανώνυμο δανειοδότη»…

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, επαναλαμβάνω πως ρεαλιστικό και πρωτεύοντα στόχο οφείλουμε όλοι μας, παίκτες, ΜΜΕ και οπαδοί, να θεωρούμε την όσο το δυνατό πιο άμεση εξασφάλιση της παραμονής στην κατηγορία. Πνεύμα μαχητικό, λόγια μετρημένα, το μαχαίρι στα δόντια, στυγνή και κυνική βαθμοθηρία σε κάθε ένα ματς ξεχωριστά και όταν με το καλό επικυρωθεί και μαθηματικά η σωτηρία, τότε μπορούμε άφοβα να προχωρήσουμε και σε σχέδια περαιτέρω βαθμολογικής ανέλιξης (αν βέβαια υπάρχουν ως τότε τα περιθώρια).

Οι «ειδικές συνθήκες» των τελευταίων αγωνιστικών

Να προσθέσω στο σημείο αυτό μια σημαντική παράμετρο για την «υπόθεση παραμονή». Στο «παιχνίδι της σωτηρίας» καθοριστικό ρόλο παίζει το παρασκήνιο: οι σχέσεις των ομάδων που κινδυνεύουν με τα κέντρα εξουσίας και το ποδοσφαιρικό κατεστημένο καθώς και οι σχέσεις μεταξύ τους. Όλες οι ομάδες που βρίσκονται στο δεύτερο μισό του βαθμολογικού πίνακα, πλην φυσικά της ΑΕΚ, έχουν ήδη «συμμορφωθεί» με τους κανόνες του παιχνιδιού και έχουν επιλέξει στρατόπεδο, αναμένοντας χείρα βοηθείας. Θα επιχειρήσω να προσδιορίσω τον φετινό συσχετισμό δυνάμεων στηριζόμενος σε ενδείξεις και προσωπικές εκτιμήσεις και αναγνωρίζοντας ότι ελλείψει αποδείξεων, ακροβατώ στα όρια της κοινής συνωμοσιολογίας.

Κυρίαρχος του παρασκηνίου συνεχίζει να είναι για 16η φορά τα τελευταία 17 χρόνια (εξαίρεση το 2010) ο Ολυμπιακός. Τόσο ο πρόεδρος της ΕΠΟ, όσο και ο επικεφαλής της ΣουπερΛιγδ είναι πρώην ερυθρόλευκοι συνδεσμίτες. Το δίκτυο ομάδων που πρόσκεινται φιλικά στους Πειραιώτες περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- τον Πανιώνιο, τον Πλατανιά, τον ΟΦΗ, την Κέρκυρα και τον Λεβαδειακό. Εσχάτως στο ερυθρόλευκο άρμα προσπαθεί να προσδεθεί και ο μέχρι πρότινος ανεξάρτητος Άρης, αναγνωρίζοντας τον σοβαρό κίνδυνο που διατρέχει από τη δημιουργία ενός δεύτερου «μπλοκ», με ηγέτη τον ΠΑΟΚ, πλαισιωμένο από Βέροια, Πανθρακικό και Ξάνθη (μην ξεχνάμε πως η Ξάνθη διατηρούσε διπλωματικές σχέσεις με τον Κόκκαλη προσωπικά, όχι με τον ΟΣΦΠ ως σύλλογο). Άμεσος στόχος του νέου αυτού μπλοκ δεν είναι ο ανταγωνισμός με τον Ολυμπιακό. ΠΑΟΚ και ΟΣΦΠ τη δεδομένη στιγμή θυμίζουν την Σοβιετική Ένωση και το Γ’ Ράιχ την εποχή του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Αναγνωρίζουν ότι είναι αντίπαλοι, ξέρουν ότι μεσοπρόθεσμα θα έρθουν σε σύγκρουση, αλλά προσωρινά διατηρούν διπλωματικές σχέσεις ενόψει άλλων στοχεύσεων τους. Ποιες είναι αυτές; Από πλευράς ΟΣΦΠ η συρρίκνωση ΑΕΚ-ΠΑΟ, από πλευράς ΠΑΟΚ η υλοποίηση του οράματος «Μια πόλη–Μια ομάδα» και η ανάδειξή του σε «προστάτη της Β. Ελλάδας» (χαρακτηριστικά τα πρωτοσέλιδα ασπρόμαυρων εφημερίδων που έκαναν λόγο για προδοσία όσων βορειοελλαδιτών παραγόντων δεν ψήφισαν στις εκλογές της ΕΠΟ τον εκλεκτό του ΠΑΟΚ και στήριξαν Σαρρή).

Η Ιστορία μας έχει δείξει ότι στις αγωνιστικές που θα ακολουθήσουν «οι ομορφιές του ποδοσφαίρου» και οι «αλλαξοβαθμιές» είναι φαινόμενα αναπόφευκτα στα ματς των ομάδων που επέλεξαν να εμπλακούν στα παιχνίδια εξουσίας. Θυμηθείτε το Λεβαδειακός-Ολυμπιακός 3-2 με τον Σόλιντ να δηλώνει μετά το ματς «σοφότερος», το διπλό της Κέρκυρας πέρσι στο Καραϊσκάκη, την ήττα του ΠΑΟΚ από την Καλαμαριά το 2005, όταν έπεσε ο Άρης, με τους οπαδούς του ΠΑΟΚ να πανηγυρίζουν τα γκολ που δέχονταν. Οι ΑΕΚτζήδες λοιπόν, θα πρέπει να επικεντρωθούμε αυστηρά στη δική μας μοναχική προσπάθεια, χωρίς να προεξοφλούμε αποτελέσματα άλλων ομάδων με βάση την ποδοσφαιρική λογική, στηρίζοντας τον αγώνα σωτηρίας μας στην προοπτική συνεχόμενων ηττών των ανταγωνιστών μας και όχι δικών μας νικών.

Υ.Γ.: Την επόμενη Κυριακή, οργανωμένοι και ανοργάνωτοι, Αθηναίοι και επαρχιώτες, ντεμικοί, μπαγεβιτσικοί, μελισσανιδικοί, βιντιαδικοί(!), όλοι ΟΑΚΑ για την πρώτη μεγάλη μάχη! Μόνη ξανά μην την αφήσουμε!