Εξ ιδίων τα αλλότρια

Η ανθυγιεινή κατάδυσή μας στο βούρκο της ερυθρόλευκης αντιαεκτζήδικης προπαγάνδας θα συνεχιστεί για ακόμα μία μέρα. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το απίστευτο επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι κόκκινοι «επιστήμονες» για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αναφορικά με την κλοπή του πρωταθλήματος του 2008: «Δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται η ΑΕΚ για το πρωτάθλημα που πήρε ο Θρύλος ‘στα χαρτιά’, γιατί και εκείνη έχει πάρει ‘στα χαρτιά’  τρεις τίτλους, το 1964, το 1966 και το 1979». Η φαιδρότητα της προσπάθειας να εξισωθεί ο κάλπικος τίτλος του 2008 με τις τρεις προαναφερθείσες καθ’ όλα νόμιμες κατακτήσεις τίτλων από την ΑΕΚ θα αποδειχτεί ευθύς αμέσως.

Το κύπελλο του 1964

Ξεκινάμε με χρονολογική σειρά, από το κύπελλο της σεζόν 1963-64. Ξεπερνώντας το εμπόδιο του Πιερικού με 3-1, η ΑΕΚ προκρίνεται στον τελικό της διοργάνωσης και περιμένει να μάθει τον αντίπαλό της, που θα προκύψει από το έτερο ζευγάρι των ημιτελικών, ΠΑΟ-ΟΣΦΠ. Ο αγώνας ανάμεσα στους δύο «αιωνίους» θα μείνει στην ιστορία ως «ημιτελικός-ολοκαύτωμα». Οι οπαδοί των δύο ομάδων, πεπεισμένοι πως ο αγώνας ήταν «στημένος» να λήξει ισόπαλος, ώστε οι δύο διοικήσεις να αποκομίσουν επιπλέον έσοδα από τη διεξαγωγή επαναληπτικού, εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο (κι ενώ το σκορ ήταν 1-1 πέντε λεπτά πριν τη λήξη) και προκάλεσαν πρωτοφανή για την εποχή επεισόδια (ξηλώθηκαν όλες οι διαφημιστικές πινακίδες, κόπηκαν δοκάρια, δίχτυα και πάγκοι και παραδόθηκαν σε φωτιά!). Το ματς φυσικά διεκόπη και μπροστά στο φόβο νέων επεισοδίων, δεν επαναλήφθηκε ποτέ. Η ΕΠΟ δήλωσε ως εκπρόσωπο της Ελλάδας στο Κύπελλο Κυπελλούχων της επόμενης σεζόν την ΑΕΚ και μεταγενέστερα την αναγνώρισε ως την κυπελλούχο ομάδα της χρονιάς, αφού ήταν άλλωστε και η μοναδική φιναλίστ.

Το κύπελλο του 1966

Στον τελικό της διοργάνωσης που έχει οριστεί για τις 10 Ιουλίου 1966 έχουν προκριθεί η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός. Τρεις μέρες πριν το μεγάλο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός στέλνει επιστολή στην ΕΠΟ με την οποία ανακοινώνει ότι παραιτείται από τη διεκδίκηση του τίτλου, προφασιζόμενος την ανάγκη να προετοιμαστεί για τους αγώνες του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ενάντια στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας! Επρόκειτο για ένα άνευ προηγουμένου φαινόμενο φυγομαχίας και για μια γελοιωδέστατη δικαιολογία, αφού οι δύο αγώνες του ΟΣΦΠ με τη βουλγαρική ομάδα είχαν οριστεί για τις 26 Σεπτεμβρίου και 5 Οκτωβρίου 1966, δυόμισι δηλαδή μήνες μετά την ημέρα του Τελικού!!! Για άλλη μια φορά χωρίς να ευθύνεται, η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα που προσέρχεται στον τελικό και ανακηρύσσεται κυπελλούχος.

Το πρωτάθλημα του 1979

Η απόσυρση από τον τελικό του 1966 δεν ήταν η τελευταία φορά που φυγομάχησε η ομάδα του Ολυμπιακού. Η ίδια ντροπιαστική τακτική επαναλήφθηκε και στο μπαράζ για την ανάδειξη του πρωταθλητή του 1979, με αντίπαλο και πάλι την ΑΕΚ και με δικαιολογία αυτή τη φορά τον μη καταλογισμό ενός πέναλτι, στον αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής με τον ΟΦΗ. Σύμφωνα με μια εκδοχή, η επιλογή των Πειραιωτών να μην αγωνιστούν, οφειλόταν στο φόβο να μην υποστούν νέα συντριβή από το Δικέφαλο (μετά το 6-1 της προηγούμενης χρονιάς), καθώς η ΑΕΚ βρισκόταν σε δαιμονιώδη φόρμα, μοιράζοντας 7άρες(!) τις τελευταίες αγωνιστικές, ενώ οι ίδιοι βίωναν αγωνιστική καθίζηση. Οι περισσότερο ...«ψαγμένοι» όμως σε θέματα παρασκηνίου, απέδωσαν την απόσυρση σε μια προσπάθεια εξευμενισμού της ΕΠΟ και της αθλητικής Δικαιοσύνης, που ερευνούσαν τη συμμετοχή του ΟΣΦΠ σε δύο σκάνδαλα δωροδοκίας, στους αγώνες του εκείνη τη σεζόν με τον ΠΑΣ Γιάννενα και τη Ρόδο. Ουσιαστικά δηλαδή οι ερυθρόλευκοι παραιτήθηκαν από τη διεκδίκηση του τίτλου, με αντάλλαγμα τη μη διαλεύκανση των δύο υποθέσεων και τη σιωπηρή άφεση αμαρτιών τους! Μάταια ανέμεναν οι Ενωσίτες παίκτες τους αντιπάλους τους στο γρασίδι της «ουδέτερης» Λεωφόρου. Το μπαράζ κατακυρώθηκε υπέρ της ΑΕΚ και μαζί του, δίκαια και πανάξια, και ο τίτλος του πρωταθλητή.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό και με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, πως καμία ομοιότητα δεν υπάρχει ανάμεσα στο «χάρτινο πρωτάθλημα» του 2008 και τις τρεις περιπτώσεις όπου κατοχυρώθηκαν εξωαγωνιστικά τίτλοι υπέρ της ΑΕΚ. Η Ένωση δεν επιστράτευσε κανέναν παρασκηνιακό μηχανισμό για να ανατρέψει εις βάρος της αποτέλεσμα, δεν καταστρατήγησε κανένα κανονισμό και δεν ζημίωσε καμία αντίπαλη ομάδα. Βρέθηκε τρεις φορές να περιμένει αντίπαλο που με δική του ευθύνη δεν προσήλθε στο γήπεδο και το κυριότερο: άξιζε κάθε φορά να κατακτήσει τον τίτλο.