Η ΑΕΚ στο Μουντιάλ

 
Ντομαγκόι Βίντα, Ορμπελίν Πινέδα, Νταμιάν Σιμάνσκι, Εχσάν Χατζησαφί, Μιλάντ Μοχαμαντί. Πέντε Ενωσίτες ποδοσφαιριστές θα συμμετάσχουν με τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα των χωρών τους, της Κροατίας, του Μεξικού, της Πολωνίας και του Ιράν αντίστοιχα, στο Μουντιάλ του 2022 που διεξάγεται στο Κατάρ. Για πρώτη φορά περισσότεροι από ένας εν ενεργεία ξένοι παίκτες του Δικεφάλου καλούνται στο Παγκόσμιο Κύπελλο, για πρώτη δε φορά για λογαριασμό περισσότερων από μία εθνικών ομάδων. Παράλληλα, η φετινή ταυτόχρονη παρουσία πέντε εν ενεργεία κιτρινόμαυρων στη διοργάνωση είναι η δεύτερη πιο πολυπληθής στην ιστορία της Ένωσης. Στο παρελθόν συμμετοχή εν ενεργεία στελεχών της ΑΕΚ στο Μουντιάλ έχει καταγραφεί σε έξι διοργανώσεις.
 
Μουντιάλ 1986, Μεξικό: Μάρτον Εστερχάζι – Ουγγαρία

Ο πρώτος εν ενεργεία κιτρινόμαυρος διεθνής που συμμετείχε στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση ήταν ο Μαγυάρος μεσοεπιθετικός Μάρτον Εστερχάζι (στην ΑΕΚ 1984-1987, 65 συμμ. – 22 γκολ), εν έτει 1986. Η Ουγγαρία κληρώθηκε στη φάση των ομίλων (6 όμιλοι των 4 ομάδων) στον ίδιο όμιλο με την Σοβιετική Ένωση, τον Καναδά και τη Γαλλία και αποκλείστηκε τερματίζοντας 3η, με ρεκόρ Ν-Ι-Η 1-0-2 και γκολ υπέρ-κατά 2-9. Ο κόμης (δεν πρόκειται για παρατσούκλι, οι Εστερχάζι είναι ουγγρικός αριστοκρατικός οίκος) αγωνίστηκε βασικός και αναντικατάστατος και στα τρία παιχνίδια της Εθνικής του. Στην πρεμιέρα, στις 2 Ιουνίου 1986, οι Μαγυάροι σαρώθηκαν με 6-0 από τους υπερηχητικούς Σοβιετικούς του Βαλερί Λομπανόφσκι, μια ομάδα που άξιζε να φτάσει πολύ ψηλά στη διοργάνωση, αλλά «χειρουργήθηκε» στη φάση των 16 κόντρα στο Βέλγιο. Τέσσερις ημέρες αργότερα, στον δεύτερο αγώνα, μόλις στο δεύτερο λεπτό, ο Ενωσίτης άσος άνοιξε το δρόμο για τη νίκη της Ουγγαρίας απέναντι στον Καναδά με συρτό σουτ εντός περιοχής (τελικό 2-0, το άλλο γκολ ο Λάγιος Ντέταρι στο 75’). Στο τρίτο ματς που θα έκρινε την πρόκριση, στις 9/6/1986, οι Ούγγροι ηττήθηκαν 3-0 από τους Γάλλους του Πλατινί, του Ζιρές, του Τιγκανά και των υπόλοιπων μεγάλων παικτών εκείνης της φουρνιάς των μπλε που θα κατέληγαν στην 3η θέση. Μέχρι και σήμερα ο Εστερχάζι παραμένει ο μοναδικός εν ενεργεία Ενωσίτης διεθνής που χρίστηκε σκόρερ σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου.
 

Μουντιάλ 1994, ΗΠΑ: Αλέξης Αλεξανδρής, Ηλίας Ατματσίδης, Βασίλης Δημητριάδης, Βάιος Καραγιάννης, Στέλιος Μανωλάς, Τάσος Μητρόπουλος – Ελλάδα

Η παρθενική συμμετοχή της Ελλάδας σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου συνέπεσε με μια εποχή κυριαρχίας της ΑΕΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Με την απόφαση Μποσμάν να απέχει ακόμα δύο χρόνια, τον περιορισμό ξένων παικτών στα πρωταθλήματα εν ισχύ και όλους τους συλλόγους να αγωνίζονται με τουλάχιστον 8/11 γηγενείς ποδοσφαιριστές, ήταν φυσικό η Ένωση, η επί τριετία πρωταθλήτρια Ελλάδας, να συνεισφέρει μαζικά στο γαλανόλευκο συγκρότημα. Επί συνόλου 22 Ελλήνων διεθνών που κάλεσε ο ομοσπονδιακός εκλέκτορας, Αλκέτας Παναγούλιας, 1 προερχόταν από τον Απόλλωνα Σμύρνης, 1 από τον ΠΑΟΚ, 2 από τον Άρη, 2 από τον ΟΦΗ, 4 από τον Ολυμπιακό, 6 από τον Παναθηναϊκό και 6 από την ΑΕΚ, οι ακόλουθοι: Αλέξης Αλεξανδρής (1991-1994, 133 συμμ. – 68 γκολ), Ηλίας Ατματσίδης (1992-2003, 373 συμμ. – 1 γκολ), Βασίλης Δημητριάδης (1992-1997, 223 συμμ. – 110 γκολ), Βάιος Καραγιάννης (1990-2002, 290 συμμ. – 1 γκολ), Στέλιος Μανωλάς (1979-1998, 589 συμμ. – 47 γκολ) και Τάσος Μητρόπουλος (1992-1994, 76 συμμ. – 8 γκολ). Στην πρεμιέρα, στην ήττα με 4-0 από την Αργεντινή του Μαραντόνα και του Μπατιστούτα, αγωνίστηκαν οι Μανωλάς (βασικός) και Μητρόπουλος (αλλαγή). Στην δεύτερη τεσσάρα που εισπράξαμε, από τη μεγάλη Βουλγαρία που έφτασε στους 4 της διοργάνωσης, το «παρών» έδωσαν οι Ηλίας Ατματσίδης και Βάιος Καραγιάννης στο βασικό σχήμα και οι Τάσος Μητρόπουλος και Βασίλης Δημητριάδης ως αλλαγές στο β’ ημίχρονο. Στο τρίτο ματς, στο οποίο ηττηθήκαμε «μόνο» με 2-0 από τη Νιγηρία, βασικοί αγωνίστηκαν οι Καραγιάννης, Αλεξανδρής, Μητρόπουλος και αναπληρωματικός ο Δημητριάδης. Δυστυχώς ήταν το μοναδικό από τα τρία Μουντιάλ στα οποία προκρίθηκε η Εθνική μας (Νότια Αφρική 2010, Βραζιλία 2014 τα άλλα δύο) στο οποίο συμμετείχαν εν ενεργεία κιτρινόμαυροι Έλληνες διεθνείς.
 

Μουντιάλ 1998, Γαλλία: Άντον Ντόμπος – Ρουμανία
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μουντιάλ της Γαλλίας, μοναδικός εκπρόσωπος της ΑΕΚ υπήρξε ο Ρουμάνος κεντρικός αμυντικός Άντον Ντόμπος (στην ΑΕΚ 1996-1998, 58 συμμ. – 5 γκολ). Η δεκαετία του ’90 αποτέλεσε τη χρυσή εποχή της Εθνικής Ρουμανίας, αφού συμμετείχε και στα τρία Μουντιάλ της περιόδου (Ιταλία 1990, ΗΠΑ 1994, Γαλλία 1998), φτάνοντας δύο φορές ως τους 16 του θεσμού (1990, 1998) και μία φορά ως τα προημιτελικά (1994), με αστέρες όπως ο Γκεόργκε Χάτζι και ο Ίλιε Ντουμιτρέσκου (πρώην προπονητής μας, της σαιζόν 2003-2004). Στη διοργάνωση του 1998, οι Ρουμάνοι τερμάτισαν πρώτοι στον όμιλό τους (1-0 επί της Κολομβίας, 2-1 επί της Αγγλίας, 1-1 με την Τυνησία). Ο Ντόμπος αγωνίστηκε μόνο στο τρίτο ματς του ομίλου, αυτό κόντρα στους Τυνήσιους, στις 26 Ιουνίου 1998. Στους 16, με τον Ενωσίτη αμυντικό στον πάγκο, η Ρουμανία αποκλείστηκε με σκορ 1-0 από τους μετέπειτα τρίτους Κροάτες.


Μουντιάλ 2002, Κορέα/Ιαπωνία: Κάρλος Γκαμάρα – Παραγουάη

Τρίτο σερί Μουντιάλ με κιτρινόμαυρη παρουσία, με την ΑΕΚ να εκπροσωπείται από έναν θρύλο του ποδοσφαίρου της χώρας του, τον κεντρικό αμυντικό Κάρλος Γκαμάρα (στην ΑΕΚ 2001-2002, 40 συμμ. – 1 γκολ). Τι σημαίνει Γκαμάρα για την Εθνική Παραγουάης; 4ος στη λίστα των ρέκορντμεν συμμετοχών με 110, 8ος κορυφαίος σκόρερ της με 12 γκολ, παρών σε 3 Μουντιάλ (Γαλλία, 1998, Κορέα/Ιαπωνία 2002, Γερμανία 2006), σε 5 Κόπα Αμέρικα (1993, 1995, 1997, 1999, 2004) και 2 Ολυμπιάδες (Βαρκελώνη 1992, Αθήνα 2004), βραβευμένος ως κορυφαίος Παραγουανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς το 1997 (όταν έπαιζε στην Μπενφίκα) και το 1998 (στην Κορίνθιανς). Στην προηγούμενη διοργάνωση, το 1998, όπου η Παραγουάη αποκλείστηκε στους 16 από τους οικοδεσπότες και μετέπειτα πρωταθλητές Γάλλους, ο Γκαμάρα είχε ψηφιστεί ως μέλος της καλύτερης 16άδας του τουρνουά. Σε αυτήν του 2002 ηγήθηκε της παραγουανικής αμυντικής γραμμής και στα τρία ματς της φάσης των ομίλων: 2/6/2002 Παραγουάη-Νότια Αφρική 2-2, 7/6/2002 Ισπανία-Παραγουάη 3-1, 12/6/2002, Σλοβενία-Παραγουάη 1-3. Στην πρεμιέρα του ομίλου μάλιστα φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, απόντος του τερματοφύλακα Σιλαβέρτ. Η Παραγουάη και ο Γκαμάρα συνέχισαν από τη 2η θέση του ομίλου στη φάση των 16, όπου στις 15/6/2002 συναντήθηκαν με την μετέπειτα φιναλίστ Γερμανία. Εκεί λύγισαν στο ’88 από ένα γκολ του Όλιβερ Νόιβιλ και αποχαιρέτησαν την Άπω Ανατολή. Δεδομένου ότι ο Κάρλος αγωνιζόταν στην ΑΕΚ ως δανεικός από τη Φλαμένγκο με οψιόν αγοράς, ο βαθμός δυσκολίας να παραμείνει ο μεγάλος αυτός παίκτης στη Φιλαδέλφεια για άλλη μια σαιζόν, μετά από ένα ακόμα «αρχοντικό» τουρνουά, αυξήθηκε κατακόρυφα. Η Ένωση δεν μπόρεσε να ματσάρει τα χρήματα που πρόσφερε η Ίντερ και οι νερατζούρι, που άλλωστε αντιμετώπισαν τον Γκαμάρα και τον Δικέφαλο στους 16 του Κυπέλλου Ουέφα εκείνης της χρονιάς, έσπευσαν να κάνουν δικό τους τον Παραγουανό σταρ.


Μουντιάλ 2010, Νότια Αφρική: Ράφικ Τζιμπούρ – Αλγερία

Με την επανεμφάνιση της Ελλάδας στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα περίμενε κανείς πως η γαλανόλευκη αποστολή θα στελεχωνόταν με παίκτες, μεταξύ άλλων, και της ΑΕΚ, ως σταθερής άλλωστε τροφοδότριας του εθνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος από την πρώτη ημέρα της ιστορίας του. Ωστόσο, ένας και μόνος κιτρινόμαυρος άκουσε εκ του σύνεγγυς τον φρικτό ήχο της βουβουζέλας και αυτός προερχόταν από την Αλγερία: ο Ράφικ Τζιμπούρ (στην ΑΕΚ 2008-2011, 2015-2016, 103 συμμ. – 29 γκολ). Ο Αλγερινός επιθετικός παραλίγο να αποτελέσει παρελθόν από το Δικέφαλο στο ξεκίνημα της σαιζόν 2009-10, όταν έπειτα από καυγά με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, μετά την ήττα από την Βασλούι με 2-1, τέθηκε εκτός ομάδας. Επέστρεψε ωστόσο το χειμώνα στις προπονήσεις, πραγματοποίησε καλό β’ γύρο στο πρωτάθλημα και έτσι εξασφάλισε την κλήση του στο πρώτο Μουντιάλ επί αφρικανικού εδάφους. Η Αλγερία βρέθηκε στον ίδιο όμιλο με ΗΠΑ, Αγγλία και Σλοβενία και τερμάτισε 4η με ρεκόρ Ν-Ι-Η 0-1-2 και γκολ υπέρ-κατά 0-2. Ο Τζιμπούρ ξεκίνησε βασικός στην πρεμιέρα της χώρας του κόντρα στους Σλοβένους, στις 13/6/2010, αλλά αντικαταστάθηκε στο 58’ (τελ. ήττα 1-0). Παρέμεινε στον πάγκο τη 2η αγωνιστική, στη λευκή ισοπαλία απέναντι στους Άγγλους, αλλά επέστρεψε στο βασικό σχήμα για το τρίτο ματς, απέναντι στις ΗΠΑ, στις 23/6/2010. Και πάλι έμεινε χωρίς γκολ και αντικαταστάθηκε στο 65’ (τελ. ήττα 1-0).


Μουντιάλ 2018, Ρωσία: Μασούντ Σοτζέι – Ιράν

Το όνομά του στην κιτρινόμαυρη συλλογική μνήμη έχει συνδεθεί με την τεράστια χαμένη ευκαιρία, προ κενού τέρματος, να χαρίσει στην ΑΕΚ την πρόκριση στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ, στο Κίεβο, το Φεβρουάριο του 2018. Παρά ταύτα, ο Μασούντ Σοτζέι (στην ΑΕΚ 2017-2018, 18 συμμ. – 1 γκολ) για τους συμπατριώτες του και το ιρανικό ποδόσφαιρο αποτελεί μια σημαίνουσα προσωπικότητα, με συμμετοχές σε 3 Μουντιάλ (Γερμανία 2006, Βραζιλία 2014, Ρωσία 2018) και 4 Πανασιατικά Κύπελλα (2007, 2011, 2015, 2019). Συνολικά έχει καταγράψει 87 διεθνείς συμμετοχές (που τον κατατάσσουν 9ο στη σχετική λίστα μεταξύ των ομοεθνών του) και 8 διεθνή τέρματα. Στη διοργάνωση του 2018 στη Ρωσία του δόθηκε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ωστόσο η παρουσία του στο τουρνουά περιορίστηκε σε 68 αγωνιστικά λεπτά στην πρώτη αγωνιστική των ομίλων, στις 15 Ιουνίου 2018, στην Πετρούπολη, στη νίκη του Ιράν επί του Μαρόκου με 1-0. Στα επόμενα δύο παιχνίδια (Ιράν-Ισπανία 0-1, Ιράν-Πορτογαλία 1-1) παρέμεινε στον πάγκο, χωρίς να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα τραυματισμού. Το Ιράν τερμάτισε 3ο και αποκλείστηκε από τη συνέχεια.
 

Οι «έμμεσοι» δεσμοί της ΑΕΚ με το Μουντιάλ
● Ο μέγας Λευτέρης Αντωνιάδης (στην ΑΕΚ 1964-1965, 5 συμμ. – 2 γκολ), θρύλος της Φενέρ και της Εθνικής Τουρκίας, αγωνίστηκε με τα χρώματα των γειτόνων στο Μουντιάλ της Ελβετίας το 1954, καταγράφοντας 3 συμμετοχές και 2 τέρματα.

● Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς (στην ΑΕΚ 1977-1981, 135 συμμ. – 91 γκολ) υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου τη δεκαετία του 1970. Αγωνίστηκε στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 1974, όπου σκόραρε μάλιστα χατ-τρικ στη νίκη της Γιουγκοσλαβίας επί του Ζαΐρ με 9-0.

● Ο Μίλτον Βιέρα (στην ΑΕΚ 1977-1979, 46 συμμ. – 2 γκολ) συμμετείχε στο Μουντιάλ της Αγγλίας το 1966 με την Εθνική Ουρουγουάης.

● Ο Χρίστο Μπόνεφ (στην ΑΕΚ 1981-1982, 10 συμμ. – 0 γκολ), ίσως ο μεγαλύτερος Βούλγαρος ποδοσφαιριστής πριν την εμφάνιση της χρυσής γενιάς των Στόιτσκοφ, Μπαλάκοφ, Κονσταντίνοφ κ.α. στα ‘90s, πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για την Εθνική Βουλγαρίας από κοινού με τον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, με 48 γκολ, μπορεί να μην «έπιασε» στην ΑΕΚ, ήταν όμως βασικότατος με την Εθνική του στα Μουντιάλ του 1970 και 1974, σκοράροντας σε αμφότερα τα τουρνουά από ένα τέρμα.

● Ο Ελληνοαμερικανός μεσοεπιθετικός Φώτης Κλόπας (στην ΑΕΚ 1988-1993, 62 συμμ. – 9 γκολ) αποχώρησε από την Ένωση τη σαιζόν 1993-94 για να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο όχι με άλλον σύλλογο, αλλά με την Εθνική Ομάδα των ΗΠΑ(!), που έκανε τουρνέ φιλικών αγώνων για να προετοιμαστεί για τη μεγάλη διοργάνωση που επρόκειτο να φιλοξενηθεί στη χώρα το καλοκαίρι του 1994. Ο Κλόπας επιλέχθηκε στην 22μελή αποστολή για τα τελικά, ωστόσο δεν αγωνίστηκε σε κανένα από τα 4 ματς που έδωσαν οι ΗΠΑ.

● Ο Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς (στην ΑΕΚ 1991-1996, 201 συμμ. – 10 γκολ) κατέγραψε 4 συμμετοχές στο Μουντιάλ του 1990 με τη Γιουγκοσλαβία, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά, όπου αποβλήθηκε κόντρα στην μετέπειτα φιναλίστ Αργεντινή.

● Οι Μίλεν Πέτκοφ (στην ΑΕΚ 2000-2005, 168 συμμ. – 16 γκολ) και Ίλιαν Ίλιεφ (στην ΑΕΚ 1998-1999, 10 συμμ. – 0 γκολ) βρέθηκαν στην αποστολή της Εθνικής Βουλγαρίας για το Μουντιάλ του 1998. Ο Ίλιεφ κατέγραψε δύο συμμετοχές, ενώ ο Πέτκοφ δεν αγωνίστηκε. Προπονητής τους ήταν ο Χρίστο Μπόνεφ.

● Τη δική του ξεχωριστή ιστορία σε Μουντιάλ έχει γράψει ο Ριβάλντο (στην ΑΕΚ 2007-2008, 44 συμμ. – 15 γκολ). Πρωταθλητής το 2002 σε Κορέα/Ιαπωνία και δευτεραθλητής το 1998 στη Γαλλία, με συνολικά 14 συμμετοχές και 8 γκολ, αναδειχθείς μέλος της κορυφαίας 16άδας σε αμφότερα τα τουρνουά.

● Στη διοργάνωση του 2002 στα γήπεδα της Κορέας και Ιαπωνίας «γεννήθηκε» ένας αγαπημένος ποδοσφαιρικός ήρωας για όσους ήμασταν ακόμα παιδιά εκείνη την εποχή: ο αείμνηστος Πάπα Μπούμπα Ντιόπ. Ο Σενεγαλέζος επιβλητικός αμυντικός μέσος (στην ΑΕΚ 2010-2011, 37 συμμ. – 4 γκολ) στην πρεμιέρα του τουρνουά «ξέρανε» την πρωταθλήτρια κόσμου Γαλλία (1-0) και με συνολικά τρία γκολ, όντας πρώτος σκόρερ για την ομάδα του, οδήγησε τη Σενεγάλη μέχρι τα προημιτελικά. «Έφυγε» πολύ νωρίς, το 2020, μόλις στα 42 του, χτυπημένος από τη νόσο ALS.

● Στο ίδιο τουρνουά οι Ενωσίτες πρωτοείδαμε το ντουέτο από την Κόστα Ρίκα που αγωνίστηκε στην ΑΕΚ τη σαιζόν 2002-2003, τον αμυντικό Μαουρίσιο Ράιτ (44 συμμ. – 2 γκολ) και τον μεσοεπιθετικό Βάλτερ Σεντένο (27 συμμ. – 4 γκολ). Αμφότεροι έπαιξαν και στα τρία ματς του ομίλου τους, ο Ράιτ μάλιστα σκόραρε κόντρα στην Κίνα.

● Ο Ούγκο Αλμέιδα (στην ΑΕΚ 2016-2017, 30 συμμ. – 5 γκολ) συμμετείχε με την Εθνική Πορτογαλίας στα Μουντιάλ του 2010 (όπου και σκόραρε στο 7-0 επί της Βόρειας Κορέας) και του 2014.

● Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στη διοργάνωση του 2018, όταν στα γήπεδα της Ρωσίας, μαζί με τον Μασούντ βρέθηκαν κάποιοι πρώην και κάποιοι μετέπειτα, μεταξύ των οποίων κάποιοι ακόμα νυν, κιτρινόμαυροι. Ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Γαλλία παίζοντας βασικός 1 ματς (Γαλλία-Δανία 0-0). Ο Ντομαγκόι Βίντα έφτασε μέχρι τον τελικό με την Κροατία, σκοράροντας στα προημιτελικά απέναντι στους οικοδεσπότες Ρώσους. Ο Νορντίν Άμραμπατ έπαιξε και στα 3 ματς του Μαρόκου στον όμιλο, όπου αντιμετώπισε το Ιράν των Μασούντ, Ανσαριφάρντ, Χατζησαφί και Μοχαμαντί. Για τον Χατζησαφί μάλιστα ήταν το 2ο Μουντιάλ μετά από αυτό του 2014. Αξιοσημείωτα το πέναλτι-γκολ του Καρίμ Ανσαριφάρντ (στην ΑΕΚ 2020-2022, 82 συμμ. – 20 γκολ) απέναντι στην Πορτογαλία και το επικό αποτυχημένο πλάγιο άουτ του Μοχαμαντί κόντρα στην Ισπανία. Στον ίδιο όμιλο και ο Μπρούνο Άλβες (στην ΑΕΚ 2004-2005, 42 συμμ. – 1 γκολ) της Πορτογαλίας του Φερνάντο Σάντος αν και δεν αγωνίστηκε, σε αντίθεση με τα Μουντιάλ του 2010 και 2014 όπου ήταν βασικός. Ο Στέφεν Τσούμπερ σκόραρε για την Ελβετία απέναντι στη Βραζιλία στο ισόπαλο 1-1, ενώ ο Γκρέγκορζ Κριχόβιακ (στην ΑΕΚ 2022, 9 συμμ. – 2 γκολ) για την Πολωνία στην ήττα 1-2 από τη Σενεγάλη.

● Από την αποστολή της Εθνικής Ελλάδας για το Μουντιάλ του 2010 το όνομά τους με την ΑΕΚ έχουν συνδέσει οι Κατσουράνης, Παπασταθόπουλος, Μόρας, Καπετάνος, Κυργιάκος και Πατσατζόζλου, ενώ από αυτήν του 2014, πέραν των Κατσουράνη, Παπασταθόπουλου και Μόρα που συμμετείχαν για δεύτερη σερί φορά και οι Κώστας Μανωλάς, Ταχτσίδης, Κονέ, Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος και Τζαβέλλας, καθώς βεβαίως και ο κόουτς Φερνάντο Σάντος.

● Παρόντες σε Μουντιάλ έχουν υπάρξει και πολλοί προπονητές μας. Πέραν των προαναφερθέντων Μπάγεβιτς και Σάντος, ο νταμπλούχος 1978 Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι και ο πρωταθλητής 1971 Μπράνκο Στάνκοβιτς έπαιξαν με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας στα Μουντιάλ του 1950 και του 1954. Μάλιστα, ο πρώτος, το 1950 στη Βραζιλία σκόραρε δις απέναντι στο Μεξικό. Με την ίδια Εθνική συμμετείχε στα Μουντιάλ του 1954 και 1958 (με 3 γκολ) ο Τόζα Βεσελίνοβιτς (στην ΑΕΚ 1987-1988). Ο διάδοχος του Τσαϊκόφσκι στον κιτρινόμαυρο πάγκο, Φέρενς Πούσκας, υπήρξε από τους θρύλους της διοργάνωσης και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, φιναλίστ με την Εθνική Ουγγαρίας το 1954 με 4 γκολ σε 3 ματς και έχοντας άλλη μια παρουσία με 3 παιχνίδια στο Μουντιάλ του 1962 ως Ισπανός πλέον. Ο Αυστριακός Χέλμουτ Σενέκοβιτς συμμετείχε στο Μουντιάλ του 1958. Ο Γερμανός Χανς Τιλκόφσκι υπήρξε ο τερματοφύλακας της Νατσιοναλμάνσαφτ στο Μουντιάλ του 1966 και δέχθηκε το περιβόητο «γκολ-φάντασμα» στον τελικό με την Αγγλία. Ο Γιάτσεκ Γκμοχ καθοδήγησε την Πολωνία ως προπονητής το 1978 στην Αργεντινή. Ο Όλεγκ Μπλαχίν έπαιξε για τη Σοβιετική Ένωση στα Μουντιάλ του 1982 και 1986 και καθοδήγησε ως προπονητής την Ουκρανία το 2006. Ο Μανόλο Χιμένεθ εκπροσώπησε την Ισπανία στο Μουντιάλ του 1990 παίζοντας 2 ματς. Ο Ίλιε Ντουμιτρέσκου έπαιξε με τη Ρουμανία σε 3 σερί Μουντιάλ (1990, 1994, 1998). Ο τωρινός προπονητής μας, ο Ματίας Αλμέυδα, έχει υπάρξει ένας από τους πιο σεβαστούς Αργεντινούς μέσους τη δεκαετία του ’90 και του 2000, με δύο παρουσίες σε Μουντιάλ στο ενεργητικό του, το 1998 και το 2002. Στη διοργάνωση του 1998, τερματοφύλακας της Αργεντινής και ήρωας στη διαδικασία των πέναλτι κόντρα στους Άγγλους ήταν ο τωρινός προπονητής τερματοφυλάκων μας, Κάρλος Ρόα.