16.07.2020: Ημέρα απώλειας κύρους

«H ΠΑΕ ΑΕΚ ανακοινώνει ότι δεν πρόκειται να ασκήσει το νόμιμο δικαίωμα ένστασης, που έχει βάσει των διατάξεων του ΚΑΠ, εναντίον του κύρους του αγώνα της με τον ΠΑΟΚ. Η πρωτοφανής περίπτωση αντικανονικής συμμετοχής δώδεκα ποδοσφαιριστών του αντιπάλου μας, λόγω μη ανανέωσης των Δελτίων Υγείας (ειδικά αυτήν την εποχή) και η δεδομένη συμμετοχή μας στα προκριματικά του Champions’ League, αν προχωρούσαμε σε ένσταση, δεν αλλάζει τα πιστεύω μας. Ποτέ καμία διαπραγμάτευση, κανένα βαθμολογικό ή οικονομικό όφελος, όσο μεγάλο κι αν είναι, δεν πρόκειται να μας εκτρέψει από το δρόμο τον οποίο ακολουθούμε απαρέγκλιτα επί σχεδόν έναν αιώνα. Η ακλόνητη και επιβεβαιωμένη διαχρονικά και με υψηλό τίμημα θέση της ομάδας μας ότι οι αγώνες κερδίζονται και χάνονται στα γήπεδα και όχι στα χαρτιά δεν πρόκειται ποτέ να μπει σε διαπραγμάτευση και δεν δύναται να αλλοιωθεί ακόμα και μπροστά στην επίτευξη ενός τόσο σημαντικού στόχου. Ο συγκεκριμένος λόγος ένστασης έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τον αξιακό κώδικα της ΑΕΚ! Η ηθική της ομάδας μας είναι πάνω απ’ όλα και δεν μπαίνει σε καμία ζυγαριά! Η διαφορετικότητά της υποστηρίζεται με κόστος και με ξεκάθαρες αποφάσεις, που δίνουν προς όλους τις κατάλληλες και τις πλέον αποστομωτικές απαντήσεις. Η παράδοξη για πολλούς απόφασή μας, που έρχεται κόντρα στα ήθη που επικρατούν στο ποδόσφαιρο της χώρας μας ειδικά τον τελευταίο καιρό, θα αποτελέσει σημείο αναφοράς και υπερηφάνειας όχι μόνο των οπαδών της ΑΕΚ, αλλά και ολόκληρου του φίλαθλου κόσμου της Ελλάδας. Ας ελπίσουμε ότι αυτό το μικρό δικό μας βήμα, θα εξελιχθεί σε άλμα προς τη συνολική αλλαγή κατεύθυνσης του ποδοσφαίρου μας.»

Χάρη στην παραπάνω ανακοίνωση 256 λέξεων, η 16η του Ιούλη του 2020 καταγράφηκε στο κιτρινόμαυρο ημερολόγιο ως αποφράδα ημέρα. Απεμπολώντας το νόμιμο και εν προκειμένω απόλυτα ηθικό συνάμα δικαίωμα του συλλόγου ουσιαστικά να αποτρέψει τη δόλια ζημίωση του, να προστατευτεί απέναντι στην κατ’ εξακολούθηση παραβατικότητα, η διοίκηση Μελισσανίδη κατάφερε ένα σοβαρότατο πλήγμα, δυνητικά έως και μοιραίο, στο status της «μεγάλης ομάδας», του «σημαίνοντος μεγέθους» που –έστω και πληγωμένο μετά την 14η Απρίλη 2013 και τα αχαρναϊκά δρώμενα εκείνης της ημέρας– χαρακτηρίζει την Ένωση.

Η διαστρέβλωση της έννοιας της διαφορετικότητας

«Είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ». Πρόκειται για ένα από τα δημοφιλέστερα σλόγκαν στην οπαδική μας κουλτούρα. Σε τι ακριβώς συνίσταται όμως αυτή η διαφορετικότητα; Έχω την εντύπωση ότι ο εν λόγω όρος, για μεγάλη μερίδα του κόσμου μας, δεν έχει αποσαφηνιστεί. Η ΑΕΚ είναι όντως διαφορετική γιατί πρώτα απ’ όλα δεν προέκυψε ελαφρά τη καρδία, από την κοινή επιθυμία κάποιων ατόμων απλά να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους αθλούμενοι, όπως συνέβη με την πλειονότητα των απανταχού αθλητικών συλλόγων. Γεννήθηκε από ένα ανώτερο αίσθημα ιστορικής ευθύνης, από την Ανάγκη του Ελληνισμού της Ανατολής να διατηρήσει ζωντανές τις αθλητικές του παραδόσεις, την κουλτούρα, την παιδεία του. Η ΑΕΚ είναι διαφορετική γιατί στο πέρασμα των δεκαετιών αποδείχτηκε φορέας προόδου που ώθησε προς τα μπρος το ποδόσφαιρο της χώρας μας. Υπήρξε ο πρώτος σύλλογος που ανέπτυξε ακαδημίες τη δεκαετία του 1930, ο πρώτος ελληνικός σύλλογος που φόρεσε φανέλες με αριθμούς (το 1948), ο πρώτος που εισήγαγε στη χώρα καινοτόμες ποδοσφαιρικές τακτικές (λ.χ. το WM του Τζακ Μπίμπι ή το ολλανδικό μοντέλο του Φάντροκ), εκείνος που μπόλιασε τους φίλους του με ποδοσφαιρική κουλτούρα, με αγάπη για το αντικείμενο, για το θέαμα, την ποιότητα, πέρα από το ξερό αποτέλεσμα. Η ΑΕΚ είναι διαφορετική διότι, καίτοι ανελίχθηκε γρήγορα στο κλειστό κλαμπ των «ισχυρών» του ποδοσφαίρου μας, δεν αξιοποίησε την ισχύ της για να αδικήσει τους αντιπάλους της, δεν μετήλθε παράνομων, δόλιων, ανήθικων, ποδοσφαιροκτόνων μέσων για να επικρατήσει.

Τα ανωτέρω –και μόνο αυτά– είναι που συνθέτουν την έννοια της διαφορετικότητας. Όταν ο θρυλικός τερματοφύλακας Γιώργος Γιάμαλης το 1927 έσπευδε να ειδοποιήσει το διαιτητή της αναμέτρησης ΑΕΚ-ΟΣΦΠ που δεν είχε αντιληφθεί λόγω της ταχύτητας της μπάλας και μιας τρύπας των διχτύων ότι το σουτ παίκτη των ερυθρολεύκων είχε μπει γκολ, αυτήν την διαφορετικότητα εξέφραζε. Όταν ο Ντέμης Νικολαΐδης 70 και κάτι χρονιά μετά σε τελικό Κυπέλλου έτρεχε να διορθώσει την απόφαση του διαιτητή Δούρου που μέτρησε γκολ σημειωμένο με χέρι και μάλιστα γκολ που άνοιγε το σκορ, αυτήν την διαφορετικότητα εξέφραζε. Την επιθυμία να μην παρανομήσει η ΑΕΚ, να μην αδικήσει, να μην «κλέψει» η ΑΕΚ. Όχι την επιθυμία να αδικούν οι άλλοι την ΑΕΚ, να την κλέβουν και εκείνη να σκύβει το κεφάλι και να μην αντιδρά. Η συναίνεση στην αδικία, η αποδοχή του ρόλου του θύματος δεν είναι διαφορετικότητα. Είναι μαζοχισμός, αυτοχειρία, παραλογισμός. Τα ανίερα βαφτίσια της ψυχασθένειας αυτής σε διαφορετικότητα αποσκοπούν αποκλειστικά στη «φτηνή» δικαιολόγηση, στην «κάλυψη», στο «ξέπλυμα» κιτρινόμαυρων διοικήσεων που, είτε είναι ανίκανες να προστατέψουν την ομάδα, είτε ακόμα λειτουργούν πεμπτοφαλαγγίτικα σε βάρος της.

Στο –ιστορικό πλέον– ματς της 15/7/2020, ο ΠΑΟΚ κατήλθε στον αγωνιστικό χώρο συμπεριλαμβάνοντας στην 20μελή αποστολή του 12 παίκτες που δεν είχαν δικαίωμα να αγωνιστούν, καθώς δεν διέθεταν θεωρημένο δελτίο υγείας. Στην αρχική του 11άδα δήλωσε μάλιστα 8 από αυτούς. Όταν διαπιστώθηκε το αντικανονικό της συμμετοχής των εν λόγω παικτών στην αναμέτρηση από τον τέταρτο διαιτητή και ο εκπρόσωπος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ ενημερώθηκε σχετικά, ο τελευταίος συνειδητά επέλεξε να παραταχθεί η ομάδα του στο τεραίν και να αγωνιστεί με παίκτες που δεν δικαιούνταν να συμμετάσχουν, παρά τη ρητή απαγόρευση του διαιτητή. Επαναλαμβάνω, το επέλεξε συνειδητά, καταστρατηγώντας τους κανονισμούς απροκάλυπτα, αποκτώντας παράτυπα αγωνιστικό πλεονέκτημα εις βάρος της ΑΕΚ, αλλοιώνοντας ανήθικα τους όρους διεξαγωγής του αγώνα. Περί ποιου αγωνιστικού πλεονεκτήματος και αλλοίωσης των όρων της αναμέτρησης ο λόγος; Μα, αν έπραττε νόμιμα, δεν θα είχε άλλη επιλογή παρά να παρατάξει τους εναπομείναντες 8 παίκτες και προφανώς μια 8άδα δεν είναι δυνατόν να επικρατήσει έναντι μιας 11άδας με προοπτική 5 αλλαγών μάλιστα. Συνειδητά λοιπόν, ας τονιστεί ακόμα μια φορά, κουτοπόνηρα, ξετσίπωτα, ο αντίπαλος επέλεξε να παραβιάσει τους κανόνες, ποντάροντας στο ενδεχόμενο η ΠΑΕ ΑΕΚ να αποδεχθεί την εις βάρος της αδικία, επιχειρώντας παράλληλα μέσω της προπαγάνδας του να δημιουργήσει κλίμα περί μη ύπαρξης κωλύματος εφόσον το παιχνίδι ξεκίνησε, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι η ΑΕΚ δεν είχε δικαίωμα βάσει ΚΑΠ να εναντιωθεί στην εκκίνηση του αγώνα, παρά μόνο να προσβάλει το κύρος του μετά τη λήξη του. Ήταν πολύ πιο εύκολη αυτή η οδός, από το να γίνει περίγελος επί δύο ώρες ενώπιον όλης της χώρας, αγωνιζόμενος με 8άδα.

Η απόφαση της ΠΑΕ ΑΕΚ να αποδεχτεί την παραπάνω ιστορηθείσα αδικία εις βάρος της, την αλλοίωση εις βάρος της των όρων διεξαγωγής ενός αγώνα, και δη ενός αγώνα μεταξύ των δύο συνδιεκδικητών του εισιτηρίου για τα προκριματικά του Champions’ League, του αγώνα που θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό το φαβορί για την έξοδο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, δεν είναι δυνατόν να αποτελεί διαφορετικότητα. Συνεπής απέναντι στην διαφορετικότητά της η ΑΕΚ θα ήταν εάν έκανε ακριβώς το αντίθετο, εάν προστάτευε το Δίκαιο και δεν επέτρεπε τη δόλια εκ μέρους του αντιπάλου της αλλοίωση των όρων διεξαγωγής του κρίσιμου μεταξύ τους ματς. Πώς είναι δυνατόν «ο λόγος ένστασης (να) έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τον αξιακό κώδικα της ΑΕΚ»; Δεν πρόκειται περί κάποιας «τυπικότητας», κάποιας απροσεξίας, δεν πρόκειται για αμέλεια. Αμέλεια υπήρχε, εάν δεχτούμε ότι πράγματι αγνοούσαν τη λήξη των δελτίων των παικτών τους οι ασπρόμαυροι, στο χρονικό διάστημα πριν το ματς. Εφόσον μεσολάβησε η ενημέρωση περί της παρατυπίας και η πλευρά του ΠΑΟΚ, όπως βεβαιώνεται στο φύλλο αγώνα, επέλεξε συνειδητά να παραβεί τους κανονισμούς, έχουμε να κάνουμε με δόλο. Από πότε ο αξιακός κώδικας της ΑΕΚ συνάδει με δόλια αλλοίωση των όρων διεξαγωγής ενός αγώνα; Και στο κάτω-κάτω αν ο εμπνευστής και ο συντάκτης της ανακοίνωσης της ΠΑΕ καίγεται τόσο πολύ για «διαφορετικότητες», ας μας εξηγήσει τότε για ποιο λόγο οι αυλικοί κεφτέδες ανεβάζουν κάθε τόσο πανηγυρικά άρθρα για «νίκες»(;) στις εκλογές της ΕΠΣ Τάδε Τραχανοπλαγιάς και της ΕΠΣ Δώθε Ραχούλας; Τα τραπεζώματα με βλαχοπροέδρους και λοιπές ανθυγιεινές μουτσούνες, βγαλμένες ατόφιες μέσα από ταινίες του Οικονομίδη, τι ακριβώς σχέση έχουν με τον «αξιακό κώδικα της ΑΕΚ»; Ας μην πλατειάσουμε άλλο. Η «νομιμοποίηση» μέσω της μη ένστασης της παραβατικής συμπεριφοράς του ΠΑΟΚ (εφεξής ας κατεβάζει και τιμωρημένους με κόκκινη κάρτα παίκτες να παίζουν εναντίον μας, ας κατεβάζει και το Μέσι και το Ρονάλντο αν τύχει να περάσουν από Θεσσαλονίκη για μπουγάτσα, τι σημασία έχει που ανήκουν σε άλλη ομάδα) δεν συνιστά απόδειξη «διαφορετικότητας». Συνιστά μειοδοσία.

Ασέβεια απέναντι στην κιτρινόμαυρη Ιστορία

«Οι αγώνες κερδίζονται και χάνονται στα γήπεδα και όχι στα χαρτιά». Με τι θράσος τσουβαλιάζονται συλλήβδην όλοι οι αγώνες και όλες εκείνες οι φορές που ένα αποτέλεσμα κρίθηκε άνευ αγώνος αφορίζονται ως «χαρτιά»; Ένας αγώνας πρέπει πράγματι να κερδίζεται και να χάνεται μέσα στο γήπεδο, με την προϋπόθεση αυτός να διεξάγεται δίκαια. Κάθε φορά που ένα αποτέλεσμα κρίνεται άνευ αγώνος πρέπει να εξετάζεται ξέχωρα από κάθε άλλη περίπτωση για ποιο λόγο κρίνεται κατ΄ αυτόν τον τρόπο. Νόμιμα; Δίκαια; Ηθικά; Όχι να ομογενοποιούνται όλες οι περιπτώσεις, να χαρακτηρίζεται άκριτα αυτός υπέρ του οποίου κρίθηκε ένα αποτέλεσμα «κλέφτης» και εκείνος σε βάρος του οποίου κρίθηκε το αποτέλεσμα «θύμα». Αν είναι δυνατόν!

Προοδευτική-ΑΕΚ, 18η αγωνιστική του πρωταθλήματος 1960-1961, 18/2/1961. Στο 67ο λεπτό της αναμέτρησης με το σκορ στο 1-1 (προηγήθηκε ο Δικέφαλος με απευθείας φάουλ του Νεστορίδη, ισοφάρισε η Προοδευτική με τον Μπέση), η ΑΕΚ πέτυχε δεύτερο τέρμα με σκόρερ τον Γκούβα. Το σουτ του Ενωσίτη επιθετικού ήταν τόσο δυνατό που η μπάλα, βρίσκοντας στην υποστηρικτή δοκό, στην εσωτερική δεξιά γωνία του τέρματος, επέστρεψε εντός περιοχής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο διαιτητής Μπακιρτζής να μην αντιληφθεί την επίτευξη του γκολ και να διατάξει συνέχιση του παιχνιδιού, παρά την αντίθετη υπόδειξη του επόπτη Βελισαρίου και την επιβεβαίωση του τέρματος από τον παρατηρητή Σαβαρή. Το ματς έληξε εν τέλει ισόπαλο εν μέσω διαμαρτυριών των παικτών της ΑΕΚ. Ακολούθως η διοίκηση των κιτρινόμαυρων κατέθεσε ένσταση κατά του κύρους του αγώνα, ως είχε το δικαίωμα και κυρίως ως όφειλε απέναντι σε μια τέτοια καταφανή αλλοίωση αποτελέσματος. Η Τεχνική Επιτροπή Διαιτησίας στις 2 Μαρτίου 1961 δικαίωσε την Ένωση, τιμώρησε με ένα χρόνο αποκλεισμό το διαιτητή Μπακιρτζή για την ανεπάρκειά του και όρισε επανάληψη του ματς από την αρχή. Για την Ιστορία, ο αγώνας επαναλήφθηκε στις 14 Ιουνίου 1961 σε τέτοιο χρονικό σημείο όμως (μεταξύ 28ης και 29ης αγωνιστικής) που η όποια έκβασή του άφηνε αδιάφορη την Ένωση, αφού είχε ήδη τεθεί εκτός διεκδίκησης του τίτλου και η ΑΕΚ έχασε 4-2. Μήπως έπραξε λάθος; Ήταν «χάρτινος» και μη διαφορετικός  ο Νίκος Γκούμας;

Σαιζόν 1978-1979. Μπαράζ τίτλου στη Λεωφόρο, ΑΕΚ-ΟΣΦΠ. Οι ερυθρόλευκοι ποντάροντας ίσως σε μια σιωπηρή άφεση αμαρτιών τους, αφού βρίσκονταν υπό έρευνα για δύο υποθέσεις δωροδοκίας εκείνη τη χρονιά, στους αγώνες τους με τον ΠΑΣ Γιάννινα και τη Ρόδο, επέλεξαν να μην αγωνιστούν, επικαλούμενοι φαιδρές δικαιολογίες περί κακής διαιτησίας εις βάρος τους την τελευταία αγωνιστική. Η Ένωση παρατάχτηκε στον αγωνιστικό χώρο της Λεωφόρου, μάταια περίμενε τον αντίπαλό της και εντέλει σήκωσε άνευ αγώνα την κούπα. Νόμιμα; Σαφώς. Δίκαια/ηθικά; Σαφέστατα. Υπήρξε μια κούπα που δικαιούταν ούτως ή άλλως ο Δικέφαλος με εκπληκτικές εμφανίσεις και στατιστικά. Σημειωτέον ότι υπερίσχυε του συνδιεκδικητή ΟΣΦΠ σε κάθε κριτήριο ισοβαθμίας, σε περίπτωση που δεν προβλεπόταν μπαράζ. Λοιπόν τι έπρεπε να κάνει ο Μπάρλος; Να μην κατεβάσει ούτε εκείνος την ομάδα; Να τιμωρηθεί η ΑΕΚ; Να δώσει το πρωτάθλημα στον ΟΣΦΠ; «Χαρτί» ο Μπάρλος;

Γίνεται επίκληση στην «υπόθεση Βάλνερ». Μα στην περίπτωση «Βάλνερ» δεν κατακρίνεται η νομική δυνατότητα του ΟΣΦΠ να καταθέσει ένσταση. Δεν αφορίζεται συλλήβδην η ένσταση ως νόμιμο μέσο και όποιος ενίσταται ως σατανάς. Το σκάνδαλο εν προκειμένω έγκειται στο ότι ο παίκτης της Καλαμαριάς έπαιζε κανονικά, με εκδοθέν δελτίο από την ΕΠΟ. Η Καλαμαριά ουδεμία παρανομία είχε διαπράξει. Η ΕΠΟ έσφαλλε εκδίδοντας δελτίο στο Βάλνερ. Ένα σφάλμα της ΕΠΟ μετατράπηκε σε τιμωρία εις βάρος της Καλαμαριάς και ένας ΟΣΦΠ χωρίς να προβλέπεται από πουθενά (ναι, δεν υπήρχε πρόβλεψη στον ελληνικό κανονισμό της εποχής για την περίπτωση του Βάλνερ, χαρακτηριστικό ότι η Σούπερλίγκα αρχικά διέταξε να ξαναγίνει το παιχνίδι, πριν …αναλάβει η ΕΠΟ) επεδίωξε και καταδίκασε την Καλαμαριά σε μια ήττα που δεν άξιζε, ενώ ο ίδιος πήρε μια νίκη που δεν άξιζε και εντέλει του έδωσε τον τίτλο. Μεθοδεύτηκε παράλληλα ο υποβιβασμός της Καλαμαριάς με σφαγιαστικές εις βάρος της διαιτησίες για να μην μπορεί να έχει έννομο συμφέρον στο CAS, ζητώντας πίσω τους βαθμούς τους, αφού θα έπεφτε ούτως ή άλλως. Λέγεται ότι και η ΑΕΚ μπορούσε να κάνει το ίδιο μέσα στη σαιζόν, κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης. Αν πράγματι το σενάριο αυτό ήταν υπαρκτό (προσωπικά αμφιβάλλω, πιστεύω ότι διέρρευσε ακριβώς για να χτυπήσει στο συναίσθημα της στρεβλής διαφορετικότητας των ΑΕΚτζήδων) και όντως υπήρχε παίκτης του Αστέρα του οποίου η συμμετοχή ήταν αμφισβητήσιμη, χωρίς να φταίει σε τίποτα ο ίδιος ή η ΠΑΕ του Αστέρα, αλλά η ΕΠΟ, ορθώς έπραξε η ΠΑΕ ΑΕΚ και δεν έκανε οποιαδήποτε ένσταση.

Πολιτική κατευνασμού ή κάτι χειρότερο;

Σαιζόν 2015-2016, η πρώτη πίσω στην Α’ κατηγορία. 4η αγωνιστική, ΠΑΟΚ-ΑΕΚ. Ο Κάτσε τσακίζει εντός περιοχής το γόνατο του Σιμόες. Πέναλτι που πιθανόν να χάριζε το διπλό στην ΑΕΚ (με σκορ εκείνη την ώρα 1-1) δε δίνεται. Λίγο μετά κερδίζει πέναλτι ο ΠΑΟΚ και επικρατεί εκείνος. Ο Μελισσανίδης που παρακολουθεί αγκαλιά τον αγώνα με τον Ιβάν Σαβίντι δηλώνει χαμογελαστός πως η διαιτησία ομόρφυνε το ποδόσφαιρο. Σαιζόν 2016-2017. 9η αγωνιστική. ΠΑΟΚ-ΑΕΚ. Άουτ και λήξη της αναμέτρησης με 0-0 μετατρέπεται σε κόρνερ που οδηγεί σε γκολ σε «νεκρό χρόνο» και χαρίζει τη νίκη 1-0 στον ΠΑΟΚ, ο ορισμός της αμετάκλητης αλλοίωσης αποτελέσματος. Η σιωπή της ΑΕΚ εκκωφαντική. Ίδια σαιζόν, Τελικός Κυπέλλου. Αγκωνιά «στην ψύχρα» του Μάτος πάνω στον Πατίτο στο πρώτο πεντάλεπτο. Αντί για κόκκινη κάρτα, πλάγιο άουτ. Οφσάιντ δύο μέτρα γκολ του Ενρίκε 9 λεπτά πριν τη λήξη, μπροστά στα μάτια του επόπτη. Η αντίδραση Μελισσανίδη εξαντλείται σε λεκτικές επιθέσεις στον επόπτη της αναμέτρησης («είναι στημένος» -από ποιον άραγε; Μόνος του στήθηκε;), εν μέσω αβροφροσύνης προς τον αντίπαλο («Δεν έχω πρόβλημα να πάρει το Κύπελλο ο ΠΑΟΚ»).

Σαιζόν 2017-2018, Δεκέμβριος. Διοικητικός ηγέτης και διευθυντής επικοινωνίας της ΠΑΕ ΑΕΚ ευλογούν δημόσια το βασικό όργανο προπαγάνδας του αντιπάλου, τον πορτοκαλί βόθρο του πρώην πρασινοφρουρού, ένα μέσο που συκοφαντεί συστηματικά την ΑΕΚ ήδη από το Φλεβάρη του 2015. Σαιζόν 2017-2018, Μάρτιος. Ο Ρώσος ολιγάρχης επιχειρεί σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, ενώπιον όλης της χώρας, να επηρεάσει αποτέλεσμα, εισβάλλοντας στον αγωνιστικό χώρο συνοδεία μπράβων (το ότι είχε και δεμένο όπλο πάνω του είναι δευτερεύον), διακόπτοντας αγώνα, τραμπουκίζοντας διαιτητή, ώστε ο τελευταίος να πάρει την «επιθυμητή» απόφαση. Αντί για εξοβελισμό δια βίου από το ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι και υποβιβασμό της ομάδας του, εντέλει τιμωρείται με σύντομη, αναλογικά με τη βαρύτητα της πράξης του, απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους, απώλεια του αγώνα και -3 βαθμούς. Επαναλαμβάνω: η απόπειρα αλλοίωσης αποτελέσματος (ας κουβαλούσε και νεροπίστολο εντωμεταξύ), σε ζωντανή σύνδεση, αντί να τιμωρηθεί με υποβιβασμό, τιμωρήθηκε με 0-3 και -3 βαθμούς, σαν να διακόπηκε ένα ματς από μια κροτίδα λόγου χάρη. Παραδόξως η ΑΕΚ για μοναδική φορά δεν αποδέχτηκε να αποτελέσει σφάγιο, επιλέγοντας ωστόσο μια «ήπια», «αμυντική» γραμμή, την ίδια στιγμή που ο αντίπαλος έτρεχε από δικαστήριο σε δικαστήριο προσπαθώντας να της κλέψει το πρωτάθλημα.

Σαιζόν 2018-2019. Τελικός Κυπέλλου, ΑΕΚ-ΠΑΟΚ. Η σύνθεση του διαιτητικού τημ αλλάζει παράτυπα τελευταία στιγμή, στραβοστόμηδες κάφροι βρίσκονται υπεράριθμοι στα επίσημα για να δημιουργήσουν το «κατάλληλο», κατά την κοσμοθεωρία τους, «κλίμα», πέναλτι σε χέρι αμυνόμενου του ΠΑΟΚ μετατρέπεται σε κόρνερ και μάλιστα υπό την κάλυψη του VAR. Ήττα, απώλεια τροπαίου, αντίδραση: σιωπή. Σαιζόν 2019-2020. Ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει κατηγορίες ελέγχου έτερης ομάδας, «πολυϊδιοκτησίας» και σε α’ βαθμό καταδικάζεται, ενώ αναμένεται πλέον η δευτεροβάθμια κρίση. Ο υποβιβασμός με κυβερνητική τροπολογία μετατρέπεται σε αφαίρεση 7 βαθμών και αυτή θα είναι η ποινή που θα εφαρμοστεί σε περίπτωση ενοχής κατόπιν τελεσίδικης απόφασης. Η ΠΑΕ ΑΕΚ συμπεριφέρεται σαν να μην την επηρεάζει το ζήτημα. Ακολουθεί η απόφαση της 16/7/2020.

Τούτων προηγηθέντων παρατηρείται καθαρά πια ένα μοτίβο διαχρονικής υποχωρητικότητας απέναντι στον ΠΑΟΚ, έναν οργανισμό που έχει μονίμως στο στόχαστρο την Ένωση, κατάσταση που αναπόφευκτα δημιουργεί σενάρια επί σεναρίων περί υπόγειων συνδιαλλαγών, εξυπηρετήσεων προσωπικών συμφερόντων και οτιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει ο νους. Συνωμοσιολογικά; Σύμφωνοι. Αναπόδεικτα, ίσως έως και άδικα και ακραία; Δεκτό. Αντιλαμβανόμαστε όλοι εντούτοις, στο ενδεχόμενο που ισχύουν τα περί συνδιαλλαγών ή τα περί σχέσης υποτέλειας απέναντι στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ποια είναι η θέση και ποιος ο χαρακτηρισμός στα βιβλία της Ιστορίας που αρμόζει στον υπεύθυνο για μια τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων. Έτι μία σημείωση: Συνεχίζουν ακόμα συνΕνωσίτες να μην αποδέχονται τον τωρινό ΠΑΟΚ, τον τωρινό, ξανατονίζεται, ΠΑΟΚ, ως διεκδικητή τίτλων, ως έναν εκ των «ισχυρών» στο σημερινό ποδόσφαιρο;

Κερατάδες και δαρμένοι

Στο πλαίσιο του «μασάζ» στον κόσμο της ΑΕΚ για να επικροτήσει την απόφαση της ΠΑΕ, ΑΡΔ και αυλοκόλακες διακίνησαν το αφήγημα της «επικοινωνιακής» νίκης της ΑΕΚ επί του ΠΑΟΚ. Υποτίθεται ότι ο τελευταίος, ως οργανισμός συνολικά (διοίκηση, μήντια, «περίγυρος», οπαδοί), εκτέθηκε ανεπανόρθωτα και πλέον θα ζητά συγγνώμη γονυπετής για την κατασυκοφάντηση της Ένωσης, ειδικά από το 2018 και μετά, νιώθοντας «υπόχρεος». Είναι ηλίθιος όποιος πιστεύει το εν λόγω αφήγημα και η ηλιθιότητα στην ΑΕΚ δεν πρέπει να έχει καμία θέση.

Η διαστρέβλωση των γεγονότων του Μαρτίου 2018 και η χυδαιότητα εις βάρος της ΑΕΚ δεν αποτελεί πρακτική μόνο κάποιων χαμηλής νοημοσύνης λουμπεναριών, στραβοστόμηδων, μπεκρήδων στην οπαδική βάση και στον επικοινωνιακό μηχανισμό του ΠΑΟΚ, όπως εσχάτως είχαν προσπαθήσει να μας πείσουν κάποιοι εξωνημένοι ισοαποστάκηδες έκπτωτοι θρύλοι. Αποτελεί κεντρική γραμμή που υιοθετείται από την κορυφή της ασπρόμαυρης ΠΑΕ και σύσσωμο το αθλητικό της τμήμα και διοχετεύεται μέχρι τον πιο άσχετο οπαδό που απλά δηλώνει ΠΑΟΚ επειδή κατάγεται από Θεσσαλονίκη ή επειδή ήταν κι ο πατέρας του. Για την ηγεσία του ΠΑΟΚ είναι μονόδρομος μια τέτοια στάση, είναι φυσικό επακόλουθο, είναι νομοτέλεια. Έχει ξαναγραφτεί στο παρόν ιστολόγιο πως αν ο ΠΑΟΚ θέλει να «μεγαλώσει», ο στόχος του δεν μπορεί να είναι άλλος παρά η ΑΕΚ. Κανένας Ολυμπιακός. Μετά την αναγραφή του ονόματος της ΑΕΚ είναι που δεκαετίες ολόκληρες έμπαινε από το συλλογικό υποσυνείδητο του φίλαθλου κόσμου η κόκκινη γραμμή που οριοθετούσε τους «μεγάλους» από τους «μικρούς» του ποδοσφαίρου μας. Η ΑΕΚ είναι που στη συνείδηση γενεών και γενεών ποδοσφαιρόφιλων διατηρείται στο κλειστό κλαμπ των «μεγάλων» χωρίς να έχει τα λεφτά των άλλων ή τις διασυνδέσεις τους με την αστική εξουσία. Η ΑΕΚ είναι που βρίσκεται μπροστά από τον ΠΑΟΚ σε κατακτήσεις τίτλων, με –ακόμα– μεγάλη διαφορά και σε δημοφιλία κόσμου σε πανελλαδικό επίπεδο. Η ΑΕΚ πρέπει να «μικραίνει», από την ΑΕΚ πρέπει να καλύπτεται η «απόσταση» ούτως ώστε ο ΠΑΟΚ να πάψει να είναι ο «μεγαλύτερος των υπόλοιπων» και να τρυπώσει κι αυτός στο ρετιρέ, να συγχρωτιστεί με τους τρεις.

Η προοπτική της κατακρήμνισης της ΑΕΚ από το βάθρο της είναι γοητευτική και από άλλη σκοπιά. Για να μιλήσουμε τη χυδαία γλώσσα της «αγοράς», των «αρχόντων του τόπου», με τους οποίους το 94,5% του λαού μάλλον δεν έχει κάποιο πρόβλημα και αρέσκεται να κανοναρχείται κατά τις βουλές τους η ζωή του, η ποδοσφαιρική «μνημονιακή» και «μεταμνημονιακή» Ελλάδα δε «σηκώνει», δεν «αντέχει» τρία ή και τέσσερα μεγάλα «μαγαζιά». Ένα δίπολο είναι υπεραρκετό. Κι αν ο ένας πόλος αυτομάτως καταλαμβάνεται από τον ΟΣΦΠ, την κατεξοχήν ομάδα-οργανικό κομμάτι του ελληνικού αστικού κράτους, η κάλυψη του έτερου είναι πολύ γοητευτική για το Ρώσο ολιγάρχη. Όπως υποστηρίχτηκε και πάλι στο παρελθόν στο παρόν blog, ο ΠΑΟΚ δεν προσφέρεται μόνο για μια συγκυριακή παράλληλη εξυπηρέτηση συμφερόντων του εκάστοτε καπιταλιστή ιδιοκτήτη του, όπως η ΑΕΚ ή ο ΠΑΟ, αλλά και για έναν ευρύτερο ρόλο ως ενεργό κομμάτι του συνεκτικού ιστού του αστικού κράτους, της κυβερνώσας τάξης, του πολιτικού της προσωπικού και των δαιδαλωδών αλληλεξαρτήσεών τους, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον Ολυμπιακό. Είναι ένας μικρής εμβέλειας ΟΣΦΠ, ένας τοπικός ΟΣΦΠ. Τα εγγενή χαρακτηριστικά των δύο οργανισμών έχουν υποδειχτεί ξανά: ψύχωση για μονοκρατορία, για μονοπώλιο στους τίτλους και στην οπαδική προτίμηση των φιλάθλων σε περιοχές που θεωρούν «δικές τους», για απόλυτη επιβολή έναντι αντιπάλων, για «στραγγαλισμό» της «αντιπολίτευσης». Επιτυχίες να μην πανηγυρίζονται τόσο ως τέτοιες, αλλά περισσότερο ως αποτυχίες των υπόλοιπων, ως κάτι που υποτίθεται προκαλεί «πόνο» στους «αλλόθρησκους». Συγκέντρωση μεγάλου όγκου οπαδών σε ορισμένο γεωγραφικό σημείο της χώρας (Μακεδονία – Πειραιάς/νησιά) και απευθείας σύνδεση με τους εκεί τοπικούς οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες. Πολυάριθμα λούμπεν στοιχεία, ευεπίφορα προς ποδηγέτηση και μετατροπή σε «στρατούς». Ιδιαίτερη δυναμική στον οπαδικό πληθυσμό αμφοτέρων της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης ή συγκοινωνούντων δοχείων της, ήτοι του μακριού χεριού του μεγάλου ελληνικού κεφαλαίου στους επιχειρηματικούς και όχι μόνο σχεδιασμούς του.

Η απόφαση της ΠΑΕ ΑΕΚ να μην προστατευτεί ούτε θα εξομαλύνει τις σχέσεις μεταξύ οπαδών, ούτε θα ευεργετήσει την πατρίδα, σώζοντας την κοινωνική συνοχή (είμαι σίγουρος ότι θα διαβάσουμε και τέτοιες πομφόλυγες), ούτε θα θέσει την Ένωση εκτός στόχαστρου της ηγεσίας του ΠΑΟΚ. Αντίθετα, θα αποτελέσει, ίσως να ταιριάζει και ο αόριστος, αποτέλεσε ήδη, ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα του αντιπάλου της στην προσπάθειά του να την υπερκεράσει ως μέγεθος. Η στάση της θα ερμηνευτεί από την ασπρόμαυρη προπαγάνδα ως απόδειξη ένοχης συνείδησης(!) για την υποτιθέμενη «κλοπή»(!) του 2018, ως συγγνώμη(!) της ΑΕΚ προς τον ΠΑΟΚ, ως κίνηση καλής θέλησης ενός ανίσχυρου που επιζητεί την εύνοια ενός ισχυρού. Η λασπολόγηση, η κατασυκοφάντηση, ο εκμαυλισμός συνειδήσεων, το αφιόνι, θα εξακολουθήσουν δυστυχώς απρόσκοπτα. Σε ένα χρόνο από τώρα και ίσως υπολογίζω και πολύ, τα γεγονότα της 15/7/2020 θα εξιστορούνται ως μια ακόμα προσπάθεια της «κακιάς ΑΕΚ» να «κλέψει» τον τίμιο παοξήδικο ιδρώτα, επιχειρώντας να ασκήσει καταχρηστικά ένα δικαίωμα, που εντέλει ναυάγησε μπροστά στην κατακραυγή…

Αντίκτυπος

Στο αγωνιστικό κομμάτι: Με τι ψυχολογία θα αγωνιστούν οι ποδοσφαιριστές του Δικεφάλου στο φινάλε των πλέι-οφ κόντρα στον Ολυμπιακό και κυρίως στον Τελικό Κυπέλλου απέναντι στον ίδιο αντίπαλο σε μια βδομάδα, γνωρίζοντας ότι η διοίκησή τους, τους στέρησε την έξοδο στο Champions’ League και τις συναφείς χρηματικές απολαβές τους ως μπόνους επίτευξης στόχων, βάσει των συμβολαίων τους; Με τι ψυχολογία θα εργαστεί ο προπονητής, όντας ένας σοβαρός, απ’ όσο έχει δείξει μέχρι τώρα, άνθρωπος, βλέποντας τις περίεργες αυτές συνδιαλλαγές και την τροχοπέδη στην αγωνιστική πρόοδο της ομάδας;

Στο φιλοσοφικό: Κλέψτε, αδικήστε την ΑΕΚ άφοβα. Έχει παίκτης σας κόκκινη κάρτα; Κανένα πρόβλημα, δηλώνεται και παίζει. Θέλετε να χρησιμοποιήσετε 15 παίκτες ταυτόχρονα αντί για 11; Ευχαρίστως. Θα τους νικήσουμε κι αυτούς «στο χορτάρι». Αν ω μη γένοιτο η ΑΕΚ αντιδράσει, θα είναι «χάρτινη» και «γαύρος».

Στο οπαδικό: Το κοινό της ΑΕΚ φοβάμαι ότι σε ένα ευάριθμο ποσοστό του είναι γερασμένο. Αν όχι απαραίτητα στην ηλικία, στη νοοτροπία. Είναι ακόμα χαμένο στις αναμνήσεις ή τις αφηγήσεις της δεκαετίας του ’90 με την «μπαλάρα του Μπάγεβιτς» και έχει το Μελισσανίδη εικόνισμα έπειτα από τρεις δεκαετίες λιβανίσματος από ΑΡΔ και οργανωμένους. Εντέλει θα «καταπιεί» την επίμαχη απόφαση, ένεκα και του πολυπόθητου γηπέδου. Ίσως σε μερικά χρόνια να χρεωθεί και αυτή με κάποιο ευφάνταστο τρόπο στον βελζεβούλ Νικολαΐδη. Αυτός έκανε τους ΑΕΚτζήδες «φλώρους» και «γυναικωτούς», αυτός τους «χάλασε» και ο έρμος ο Τίγρης δεν μπορούσε δυστυχώς να πάει κόντρα στο χαλασμένο λαϊκό αίσθημα. Εντωμεταξύ, το προοδευτικότερο μέρος της κιτρινόμαυρης κοινωνίας θα αναρωτιέται για ποιο λόγο ακόμα ασχολείται, τι «αρρώστια» είναι αυτή που έχει κολλήσει και δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεκολλήσει.

Υ.Γ.: Η ομάδα, όσο μπάχαλο κι αν έγινε εξαιτίας της ηγεσίας της, όσο κόντρα στη λογική και τις πιθανότητες κι αν ακούγεται, πρέπει να κατακτήσει το Κύπελλο. Ούτε κατά διάνοια δεν πρέπει να εύχεται Ενωσίτης να χαθεί το Κύπελλο, μήπως και «πάρει ένα μάθημα» η διοίκηση της Ένωσης. Πρώτον: τέτοια στάση κι αν αποτελεί τον ορισμό της μειοδοσίας… Δεύτερον: και κυνικά να το δει κανείς, στην πράξη, πολλάκις έχει αποδειχτεί ότι στην ΑΕΚ τα μαθήματα ΔΕΝ μαθαίνονται.