Menu

HALL OF SHAME

Ποδόσφαιρο: Ψωμιάδης, Γρανίτσας, Παππάς, Νοτιάς, Θανόπουλος, Αδαμίδης, Κασνακίδης, Δημητρέλος, Original, ΑΡΔ
Μπάσκετ: Φιλίππου, Γρανίτσας, Δρόσος, Καραμανλής, Original - Βόλεϊ: Αλεξίου, Original, ΑΡΔ

Διαρκείας, πωλήσεις, Ευρώπη: προβληματισμοί καλοκαιριού 2017


Η φετινή φθινοπωρινή σαιζόν για το blog εγκαινιάζεται με μια ανάρτηση γύρω από ορισμένες σκέψεις που απασχόλησαν τον γράφοντα κατά τη διάρκεια του θέρους. Υπήρξε άλλωστε ένα πλούσιο σε κιτρινόμαυρη θεματολογία καλοκαίρι, από το ξεκίνημά του, έως και τις τελευταίες μέρες του, με την πρόκριση επί της Μπρυζ και το σήριαλ με τον Αραούχο.

Εισιτήρια διαρκείας
Ο σκοπός του εισιτηρίου διαρκείας είναι η διευκόλυνση, η εξυπηρέτηση του οπαδού που επιθυμεί να παρακολουθήσει το σύνολο των εντός έδρας αγώνων της ομάδας του. Αντί να εξαναγκάζεται σε 16 ή 18 ή 20 ξεχωριστές αγορές εισιτηρίου μέσα στη σαιζόν, του δίνεται η δυνατότητα να προπληρώσει μια και καλή για όλα τα ματς και μάλιστα σε συμφέρουσα τιμή, με την κλασική έκπτωση που επιφυλάσσεται κατά τα συναλλακτική ήθη στις περιπτώσεις όπου το «μετρητοίς» προτιμάται αντί των «δόσεων». Ως παράπλευρο παράγωγο του θεσμού του εισιτηρίου διαρκείας προκύπτει βέβαια και μια σημαντική και απότομη τόνωση της ρευστότητας των ΠΑΕ τους κρίσιμους μεταγραφικούς καλοκαιρινούς μήνες.

Κατά τα φαινόμενα, επί των ημερών της προεδρίας Νικολαΐδη (2004-2008), επιλέχθηκε από την τότε διοίκηση να υπερτονιστεί επικοινωνιακά το παράπλευρο αυτό αποτέλεσμα, ίσως ακόμα και να «υποκαταστήσει» τον αυθεντικό σκοπό του εισιτηρίου διαρκείας. Ήταν μια έξυπνη κίνηση που ανταποκρινόταν στα δεδομένα και τις απαιτήσεις της εποχής, αφού πράγματι υπήρχε αδήριτη ανάγκη για άμεση εισροή χρημάτων στην ομάδα, οι οικονομικές συνθήκες στη χώρα επέτρεπαν ακόμα «άνοιγμα» από την πλευρά των οπαδών, ο δε Ντέμης ήταν πρόσωπο που βάσιμα μπορούσε να υποστηρίξει μια καμπάνια επίκλησης στο συναίσθημα του οπαδού.

Την πολιτική αυτή της ΑΕΚ τη μιμήθηκε αργότερα τόσο ο ΠΑΟΚ του Ζαγοράκη, όσο και ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός. Το συγκυριακό ιδεολόγημα του 2004 δημιούργησε «ρεύμα» και διαιωνίστηκε. Παγιώθηκε σιγά-σιγά, με το πέρασμα των ετών, η αντίληψη πως το εισιτήριο διαρκείας δεν το αγοράζεις για να εξυπηρετήσεις τις προσωπικές σου ανάγκες ως θεατής (και ας «επιβραβευτεί» συνάμα και η ΠΑΕ που σε διευκολύνει), αλλά για να συνεισφέρεις στο ταμείο της ομάδας σαν απόδειξη της αγάπης σου προς αυτήν, άσχετα αν σκοπεύεις να παρακολουθήσεις από κοντά τους αγώνες της. Στο επίπεδο της οπαδικής κουλτούρας μάλιστα η πώληση των διαρκείας μετατράπηκε σε ψύχωση, με τους οπαδούς των λαοφιλέστερων συλλόγων να κάθονται να μετράνε κάθε βδομάδα του καλοκαιριού «πόσα κομμάτια έχουν φύγει», προβάλλοντας ενδεχόμενη πρωτιά στους στατιστικούς πίνακες σαν απόδειξη ότι «ο λαούς τους» είναι ο «μεγαλύτερος», ο «καλύτερος», ο «πιο πιστός».

Κρίνοντας με βάση την τιμολογιακή πολιτική της ΠΑΕ και τα κεντρικά σλόγκαν της καμπάνιας των εισιτηρίων διαρκείας των τελευταίων ετών (αλησμόνητο το «Ξεπληρώνουμε το χρέος μας» του 2013), θεωρώ ότι και η τωρινή κιτρινόμαυρη διοίκηση κινείται στο ίδιο μοτίβο. Αντιμετωπίζει την αγορά διαρκείας από τους οπαδούς σαν απαίτηση, ποντάρει στην επίκληση στο συναίσθημα (βλ. σύνδεση εισιτηρίων διαρκείας με εξαγγελίες για την Αγιά-Σοφιά) και αφήνει την πραγματική διευκόλυνση και εξυπηρέτηση του οπαδού σε δεύτερη μοίρα.

Πρόκειται πλέον για ξεπερασμένη και εντελώς λάθος νοοτροπία. Η σύνδεση του διαρκείας με την μεταγραφική ενίσχυση, η αντίληψη ότι η αγορά του είναι χρέος του οπαδού και η επίκληση στο θυμικό σαν μέσο πειθούς του, πρέπει να περάσουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα τσιτάτα για την «Ιδέα ΑΕΚ» ή για την Αγιά-Σοφιά, ο ερχομός ενός Αραούχο ή οι υποσχέσεις για ερχομό και άλλων παιχταράδων δε θα γεννήσουν με κάποιο μαγικό τρόπο ένα 200ευρο μέσα στην τσέπη του οπαδού για να σπεύσει να το ξοδέψει στο διαρκείας. Χώρια ότι είναι άκρως προκλητικό να επικαλείσαι τον ρομαντισμό και το συναίσθημα, ενώ το 2004 έχεις εκστομίσει το «ή τρελός ή λαμόγιο ασχολείται με την ΑΕΚ» και το 2013 έχεις κάνει πράξη το «ζερό-ριστάρτ» με την πτώση στη Γ’ κατηγορία. Οι καιροί έχουν αλλάξει και ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται πια με τις παρούσες συνθήκες και πρακτικές. Το δείχνουν τα νούμερα, η σύγκριση με παλιότερες εποχές είναι εύγλωττη.

Από εδώ και μπρος, μονόδρομο πρέπει να αποτελέσει η επάνοδος στο προσκήνιο της πραγματικής εξυπηρέτησης του οπαδού-θεατή και η αποσύνδεση του θεσμού του διαρκείας από οπαδικά κόμπλεξ. Προσιτές τιμές, προσαρμοσμένες στα δεδομένα του σήμερα, μεγαλύτερη διαθεσιμότητα θυρών και θέσεων. Ακόμα κι αν κρυφός πόθος της ΠΑΕ παραμένει η επίτευξη ρευστότητας για κλείσιμο εκκρεμοτήτων και καταβολές μεταγραφικών προκαταβολών, μια στροφή προς την ποιότητα παροχής υπηρεσιών πιστεύω ότι θα κινητοποιήσει πολύ περισσότερο κόσμο από οποιαδήποτε πανηγυρική εξαγγελία για μπετά και μπουλντόζες και από οποιαδήποτε προσδοκία για «μεταγραφή αεροδρομίου».


Πωλήσεις Φαταούλ
Τα 22 εκατομμύρια ευρώ στα οποία φέρεται να έφτασε η τιμή πώλησης ενός σχετικά άγνωστου ποδοσφαιριστή, ονόματι Ρέτσος, προβλημάτισαν αρκετό κόσμο, όπως θα διαπίστωσε κανείς περιδιαβαίνοντας τα sites και τα social media τον περασμένο μήνα. «Πώς τα καταφέρνει ο Φαταούλ και όχι οι υπόλοιποι;» υπήρξε μια συχνή ερώτηση. Η απάντηση είναι νομίζω απλή. Η ομάδα του λιμανιού έχει μετατραπεί εδώ και πολλά χρόνια σε μια «μπουτίκ κρεάτων». «Selling club» είναι ο εύσχημος όρος που χρησιμοποιούν οι μοντέρνοι -και καλά- ΑΡΔ. Οι αγαπημένοι μας ανταγωνιστές έχουν μπει για τα καλά μέσα σε ένα δαιδαλώδες δίκτυο μάνατζερ με τρίγωνα, τετράγωνα, προμήθειες και καραμπόλες, με 10-15 ποδοσφαιριστές να πηγαινοέρχονται σε κάθε μεταγραφική περίοδο σαν δανεικοί ή ανταλλάγματα και με «υποχρεωτικές» αγορές «παλτών» και «φύρας» που θέλουν να «ξεφορτώσουν» οι διάφοροι ατζέντηδες, με την υπόσχεση ότι στα πέντε π.χ. «σαπάκια» θα εξασφαλιστεί και ένας καλός παίκτης ή ότι θα βοηθηθεί η ομάδα με τη σειρά της να πουλήσει και κείνη σε υψηλές τιμές τους παίκτες της.

Στο τέλος της ημέρας, από όλο αυτό το πάρε-δώσε, τα βαρύγδουπα νούμερα για τα οποία δεν μπορεί κανείς να πάρει και όρκο, τους πίνακες εσόδων που δημοσιεύουν οι φίλιοι ΑΡΔ και τα διθυραμβικά τους σχόλια για τον προεδράρα, προκύπτει ουσιαστική διαφορά μέσα στο χορτάρι; Αποδεικνύεται ικανή η ομάδα του Φαταούλ να κατακτά το πρωτάθλημα χωρίς την στήριξη ΕΟ (ή των υπολειμμάτων της πλέον, αν δεχτούμε ότι αποκαθηλώθηκε); Όχι. Έχει ανεβεί επίπεδο στην Ευρώπη; Ελάχιστα. Από ομάδα του 4ου γκρουπ δυναμικότητας, απλώς έγινε ομάδα 3ου. Η μεγάλη διάκριση, μια πορεία ανάλογη με αυτές του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, εξακολουθεί να αγνοείται για έναν σύλλογο που απολαμβάνει 20 χρόνια τώρα πακτωλούς εσόδων. Δυο δεκαετίες τώρα παραμένουν τρωτοί και ανασφαλείς. Αυτός που επωφελείται εντέλει είναι η ιδιοκτησία και τούτο δεν είναι κάποια εξυπνάδα ή συνωμοσιολογία. Ο καταστατικός σκοπός των ΑΕ η κερδοφορία των μετόχων τους είναι.

Είναι λογικό και κατανοητό επομένως οι ιδιοκτησίες και των υπόλοιπων ομάδων να ιντριγκάρονται από τα διάφορα ποσά που ακούγονται για τους παραδίπλα. Είναι άκρως απογοητευτικό όμως το ίδιο να συμβαίνει και με τους οπαδούς. Δυστυχώς παρατηρώ σε sites και social media ότι αρκετοί -νεαροί κυρίως- Ενωσίτες έχουν δηλητηριαστεί από τη νόσο των γαύρων και δεν ενθουσιάζονται τόσο με την προοπτική οι παίκτες μας να αποδειχθούν ικανοί και να οδηγήσουν την ΑΕΚ στην κατάκτηση τίτλων, όσο με την προοπτική να πουληθούν σε «καλή τιμή»! «Πόσα εκατομμύρια θα μας φέρει ο Γαλανόπουλος;», «Φοβερός αυτός ο Τάδε από τις ακαδημίες, 10 εκατομμύρια θα βγάλουμε από αυτόν γαυράκια.» Θα πάρετε κι εσείς ποσοστό παιδιά και χαίρεστε ή είστε τόσο σίγουροι ότι τα χρήματα από τις πωλήσεις που ονειρεύεστε θα «επιστρέψουν» στο ρόστερ, με τον ερχομό παικτών δυο φορές καλύτερων από τον κάθε αποχωρήσαντα παίκτη μας;

Ο οπαδός οφείλει να απαιτεί να εκμεταλλεύεται η ΑΕΚ όσο δυνατόν περισσότερο τους καλούς της παίκτες. Να τους δίνει κίνητρο και να τους κρατά στις τάξεις της όσα περισσότερα χρόνια γίνεται, ειδικά εκείνους που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να συμβάλουν καθοριστικά σε αγωνιστικές επιτυχίες. Και το πλήρωμα του χρόνου για μια πώληση να έρχεται όταν ο σύλλογος κρίνει ότι ο παίκτης έχει πιάσει «ταβάνι» σε απόδοση ή όταν έχει εκπονήσει σχέδιο να αναπληρώσει τον παίκτη με εξίσου καλό ή καλύτερο. Όσο για την κιτρινόμαυρη διοίκηση, μπορεί πιθανόν όπως προείπαμε, να ενθουσιάζεται με τα 22άρια των «Ρέτσων», συνειδητοποιεί όμως τι χρειάζεται για να πετύχει κάτι ανάλογο; Είναι διατεθειμένη να αγοράζει σε κάθε μεταγραφική περίοδο καινούρια γκαρνταρόμπα «παλτών» για να ικανοποιήσει τον κάθε ατζέντη, ποντάροντας σε μελλοντική του βοήθεια; Είναι διατεθειμένη να μετατρέψει την ομάδα σε κέντρο διερχομένων άμπαλων και δανεικών; Μια ομάδα σημειωτέον όπως η ΑΕΚ, που ο κόσμος της, το «πελατειακό της κοινό» με άλλα λόγια, δεν είναι προεδρολάγνος, αλλά έχει παράδοση να «δένεται» με τους ποδοσφαιριστές και να δημιουργεί ποδοσφαιρικά ινδάλματα;

Η συμβολή των μεταγραφικών κινήσεων στην οικονομική ευμάρεια της ΠΑΕ ας ξεκινήσει πρώτα απ’ όλα από κάποιες συγκεκριμένες αρχές:
-τέλος στις μεταγραφές «παλαίμαχων» πρώην «ονομάτων» με το σκεπτικό ότι θα ενθουσιάσουν τον κόσμο και με την κρυφή ελπίδα ότι θα «πιάσουν» και αγωνιστικά, επειδή το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας είναι στα τάρταρα. Επανειλημμένα στην πλειονότητα των περιπτώσεων το κασέ τους αποδεικνύεται δυσανάλογο της ουσιαστικής προσφοράς τους.
-τέλος στις μεταγραφές «από τα πανέρια» όπως λέμε στην ποδοσφαιρική αργκό: αμφίβολης αξίας παικτών απλά και μόνο για να γεμίζει ποσοτικά το ρόστερ. Περιττά έξοδα. Ο κάθε Χουάν Ντίαζ π.χ. δεν έχει τίποτα παραπάνω να προσφέρει από τον κάθε Γιαννούτσο της κιτρινόμαυρης ακαδημίας και μόνο επιβαρύνει τον προϋπολογισμό.
-τέλος σε μεταγραφές τύπου Ζόριτς ή Κώστα Στέλιου Μανωλά. Χωρίς περαιτέρω σχόλιο.

Από εκεί και πέρα, ανάμεσα σε αγοροπωλησίες παικτών με βάση το youtube εν μέσω ουίσκι και πρέφας, και στην μετατροπή της ομάδας σε φαταουλική μπουτίκ κρεάτων και υποχείριο γραφείων μάνατζερ, υπάρχει και η μεσότητα η οποία νομίζω ότι είχε επιτευχθεί την εποχή Νικολαΐδη. Χωρίς να λείπουν φυσικά και τότε τα λάθη, εξάλλου και υπερκοστολογήσεις υπήρξαν (βλ. Ενσαλίβα) και επιβάρυνση του μπάτζετ με ανούσιες υπογραφές ελεύθερων «από τα πανέρια» (βλ. Ουντέζε), κατά βάση η ΠΑΕ προχώρησε σε πολύ επιτυχημένες αγορές παιχτών σε λογικά πλαίσια, αλλά και σε κάποιες εύστοχες πωλήσεις. Ενδεικτικά, με πηγή το transfermarkt: 1,5 εκατομμύριο για τον παιχταρά Σκόκο, 540 χιλ. για τον Ζούλιο Σέζαρ, 100 χιλ. για τον Σορεντίνο, 450 χιλ. για δανεισμό του Μπλάνκο και κατόπιν 850 χιλ. για αγορά του, δωρεάν δανεισμός του Μαντούκα και εν συνεχεία 750 χιλ. για αγορά του, 450 χιλ. για Χετεμάι, 150 χιλ. για δανεισμό του Εντίνιο και 350 για αγορά του (πωλήθηκε αργότερα για 900 χιλ). Και στον τομέα των πωλήσεων: 1,5 εκατομμύριο από τον Τόζερ που είχε αποκτηθεί ελεύθερος, συνολικά 550 χιλ. από δύο διαφορετικούς δανεισμούς του Σορεντίνο μετά την άρνησή του να παραμείνει στην Ελλάδα για οικογενειακούς λόγους (αργότερα θα πωλούνταν οριστικά για άλλες 600 χιλ.), 1 εκατομμύριο από τον «φευγάτο» μετά την κλοπή του τίτλου Ριβάλντο, 300 χιλ. από τη Λάρισα(!) για τον Ηλία Κυριακίδη, ακόμα και 500 χιλ. από τον Καψή που ουσιαστικά έμενε ελεύθερος το καλοκαίρι του 2004 (δεν προσθέτω τις περιπτώσεις Κατσουράνη [2,3 εκ.] και Παπασταθόπουλου [3,8 εκ.] γιατί είχαν πολλά ακόμα να προσφέρουν στην Ένωση). Ας ψαχτούν οι σημερινοί υπεύθυνοι τι ακριβώς γινόταν σωστά τότε (αλλά και τι λάθος), για να διδαχτούν.


Η σημασία της Ευρώπης
Με την πρόκρισή της επί της Μπρυζ, η ΑΕΚ επέστρεψε μετά από 6 χρόνια σε φάση ομίλων ευρωπαϊκής διοργάνωσης, γεγονός που της απέφερε και 7,5 περίπου εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της. Η αποστολή της εκτός συνόρων σε καμία περίπτωση δεν έχει τελειώσει. Η ομάδα οφείλει να κυνηγήσει την πρόκριση και στα νοκ-άουτ και να μην υποκύψει σε μίζερες λογικές «δυο καρπουζιών που δεν χωρούν στην ίδια μασχάλη». Η υποτίμηση των ευρωπαϊκών αγώνων, δήθεν προς όφελος του πρωταθλητισμού, συνιστά έγκλημα εις βάρος του μέλλοντος της ομάδας.

Πλείστοι είναι οι λόγοι που επιτάσσουν σοβαρή προσπάθεια διάκρισης στην Ευρώπη. Καταρχάς, από τη στιγμή που η διοίκηση της Ένωσης δεν έχει δείξει πρόθεση όλη αυτήν την 4ετία να προχωρήσει σε «γενναία χρηματοδότηση» του αγωνιστικού τμήματος, λύση στο ζητούμενο της οικονομικής ενίσχυσης μπορούν να δώσουν οι ευρωπαϊκές νίκες και προκρίσεις, εξαιτίας των θεσπισμένων από την UEFA χρηματικών μπόνους που τις συνοδεύουν. Με 360 χιλ. επιβραβεύεται κάθε νίκη στον όμιλο του Europa League, με 120 χιλ. κάθε ισοπαλία, με 600 χιλ η πρωτιά, με 300 χιλ. η δεύτερη θέση, με 500 χιλ. η παρουσία στη φάση των «32». Ο πρωταθλητισμός όχι μόνο δεν υποσκάπτεται από την ευρωπαϊκή επιτυχία, αλλά κάλλιστα μέσω αυτής μπορεί να εξασφαλιστεί, με ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ από τα ευρωπαϊκά έσοδα.

Κατά δεύτερον, η θέση της ΑΕΚ στην τρέχουσα κατάταξη ευρωπαϊκών συλλόγων χρήζει άμεσης βελτίωσης. Αν δεν αρχίσει σιγά-σιγά να ανεβαίνει στη λίστα, θα συνεχίσει για πολύ καιρό ακόμα να βρίσκεται σε θέση αδυνάτου στις κληρώσεις των προκριματικών και θα χρειάζεται κάθε χρόνο υπερβάσεις για να περνά σε φάσεις ομίλων και να ανανεώνει την ευρωπαϊκή χρηματοδότησή της. Και δεν γίνεται να στέκεται πάντα το ίδιο «τυχερή» όπως φέτος που απέφυγε στα κρίσιμα πλέι-οφ του Europa League μεγαθήρια όπως η Μίλαν.

Επιπλέον η συμμετοχή στην Ευρώπη περιβάλλει πάντα με πρεστίζ το σύλλογο και δίνει κίνητρο στους παίκτες του να παραμένουν στις τάξεις του. Κίνητρο βεβαίως δίνει και σε ποδοσφαιριστές ποιότητας για τους οποίους ενδιαφέρεται ο Δικέφαλος να τον προτιμήσουν, για τους δικούς του λόγους ο καθένας (άλλος για τη δόξα, άλλος για να προβληθεί στο ευρωπαϊκό στερέωμα και να επιδιώξει εκ νέου μεταγραφή σε πιο αναβαθμισμένο πρωτάθλημα κ.α.).

Αξίζει επίσης να αναφερθεί και ακόμα μια σημαντική κατά τη γνώμη μου παράμετρος. Το εγχώριο ποδόσφαιρο έχει υποστεί τέτοιο συντριπτικό πλήγμα από την 20ετή ερυθρόλευκη χούντα, το επίπεδό του έχει πέσει τόσο χαμηλά, ώστε να μεγαλώνουν νέες γενιές ποδοσφαιρόφιλων που δεν κάνουν καν τον κόπο να ασχοληθούν πια μαζί του. Εξαιτίας δε της απόλυτης πλέον κυριαρχίας του ίντερνετ, έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης και να ενημερώνονται με κάθε λεπτομέρεια για τα κορυφαία ευρωπαϊκά κλαμπ. Υπάρχουν πια στις μέρες μας παιδιά και έφηβοι που πρώτα υποστηρίζουν κάποια ξένη ομάδα και ύστερα κάποια ελληνική. Παιδιά που ξέρουν με τι πόδι σουτάρει ο Ντιμπάλα ή ο Λακαζέτ, τι κινήσεις προτιμά ο Ράσφορντ ή ο Εμπαμπέ και αγνοούν τα αντίστοιχα για τον Μπακασέτα π.χ.. Είναι κομβικής σημασίας για τη δημοφιλία της ΑΕΚ, ειδικά στις νέες γενιές, να συγχρωτίζεται με τους ευρωπαϊκούς συλλόγους, να δείχνει ότι έχει επαφή με αυτό το επίπεδο, να ξεφεύγει λίγο από τη μιζέρια των αγώνων με τις Καλλονές και τους Πλατανιάδες της ΣούπερΛίγδας. Ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους ο Ολυμπιακός διατηρεί τα ερείσματά του στις νέες γενιές και ο ΠΑΟΚ εσχάτως αυξάνει την επιρροή του, είναι και αυτός: δίνουν έστω την ψευδαίσθηση αν θέλετε, ότι συμμετέχουν και αυτοί σε έναν πιο προηγμένο, πιο ελκυστικό ποδοσφαιρικό κόσμο.

4 σχόλια :

  1. Σε γενικες γραμμες ειναι στη σωστη κατευθυνση το πνευμα του κειμενου.
    Καποιες επιμερους παρατηρησεις:

    1) Το μεγαλυτερο μεταγραφικο λαθος επι Ντεμη (που σε γενικες γραμμες ειχε θετικο προσημο) ηταν το καλοκαιρι του 2008 που εφυγε ελευθερος ο Λυμπε και πηραμε με 3.200.000 τον Τζιμπουρ. Τουλαχιστον ο Μελ. μας εφερε τη - μετεπειτα - καψουρα του τζαμπα το 2015.

    2) Οταν αναφερομαστε στο ζερο-ρισταρτ πρεπει να ξεκαθαριζουμε οτι προκειται για υποβιβασμο απο τη Β στη Γ. Αλλιως ακολουθουμε τη γραμμη του λιμανιου που για ενα περιεργο λογο απο το 2013 ακουν Μελισσανιδης και βγαζουν σπυρακια. Τον υποβιβασμο απο την Α στη Β τον προκαλεσαν οι επιχειρηματιες του 2004, που σαν αλλοι Φιλιππου, αφησαν την ομαδα στο ελεος του Θεου μετα την αποχωρηση Ντεμη. Ο υποβιβασμος το 2013 απο την Α στη Β ειναι μαυρη κηλιδα στην ιστορια του συλλογου, εφοσον ομως ελαβε χωρα, η απευθειας πτωση στη Γ ηταν μονοδρομος. Στο μπασκετ κατεβηκαμε με διοικηση πρωτοδικειου στην Α2 το 2011-12 και το μονο που καταφεραμε ηταν να μεινουμε ακομα μια χρονια εκτος Α1.

    3) Το 2004 ο στοχος ηταν τα εσοδα απο τα διαρκειας και προσπαθουσε η διοικηση Ντεμη να πουλησει οσα περισσοτερα γινεται. Τωρα οι πωλησεις διαρκειας δεν ειναι βασικος στοχος της διοικησης. Για αυτο και τα διαρκειας ειναι ακριβα σε σχεση με την τιμη των απλων εισιτηριων. Η μονη λογικη εξηγηση που μπορει να δοθει ειναι η επερχομενη κατασκευη του γηπεδου. Επειδη σε ενα γηπεδο 28.000 τα διαρκειας θα ειναι σχετικα ακριβα, η διοικηση ισως δε θελει να υπαρχει ουσιωδης διαφορα με τις τιμες που υπαρχουν τωρα στο ΟΑΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1) Συμφωνώ για Τζιμπούρ, αν και παιχταράς μεταξύ 2007-2013, δεν έπρεπε να έρθει ποτέ μ' αυτό το ποσό. Η φυγή Λύμπε συνδέεται σίγουρα με την κλοπή του τίτλου και τα καταστροφικά πλέι-οφ. Ήταν λάθος η όλη διαχείριση των απόνερων της κλοπής εκ μέρους του οργανισμού και η φυγή Λύμπε (και Δέλλα) ήταν αναπόφευκτη μετά τα όσα έγιναν. Και με χρήματα να έφευγε πάντως, εξίσου μεγάλη απώλεια θα ήταν. Επιθετικό τέτοιας κλάσης, με σταθερά διψήφιο αριθμό γκολ και 7-8 ασίστ κάθε χρόνο, δύσκολα τον αναπληρώνεις.

      2)Τα ελληνικά μου είναι καλά, είναι σαφές και τι γράφω και τι εννοώ. Δεν ξέρω για ποιο λόγο ένιωσες την ανάγκη να γράψεις όσα έγραψες.

      3)Κακώς σκέφτονται, αν όντως σκέφτονται έτσι. Καταρχάς για ποιο λόγο να είναι ακριβά τα διαρκείας στην Αγιά-Σοφιά; Πάλι με τη λογική "θα έχει δίψα ο κόσμος, ευκαιρία να βγουν τα έξοδα κατασκευής"; Όση όρεξη κι αν έχει η πλατιά μάζα του κόσμου για γήπεδα, για Αραούχους, για πρωταθλητισμούς, όταν ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΕΦΤΑ, πώς να τα δώσει; Οι ίδιοι 9 χιλ. μ.ο. θα είναι, και στα απλά και στα διαρκείας. Θεωρούν ότι τους αρκεί τόσο; Πιστεύουν ότι βγαίνουν κερδισμένοι με το "πολλά από λίγους", σε σχέση με το "λίγα από πολλούς"; Χρειάζεται προσαρμογή στα δεδομένα της εποχής και εντυπωσιακή μείωση τιμών στα εισιτήρια, είτε για απλά, είτε για διαρκείας. Για λαϊκό σπορ μιλάμε στο κάτω-κάτω, για μια μορφή ψυχαγωγίας. Να αρχίσει να το βλέπει ο κόσμος σαν ισότιμη επιλογή με το να βγει για έναν καφέ, μια μπύρα, ένα σινεμά. Με 15άρια, 20άρια, 25άρια εισιτήρια απλά και 200άρια, 300άρια διαρκείας, κάθεται σπιτάκι, ανοίγει link και μην τον είδατε.

      Διαγραφή
  2. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΔΕΡΦΕ, ΠΛΕΡΕΣΤΑΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ.. ΑΡΧΙΚΑ, ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΟ ΟΑΚΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΦΘΗΝΑ, ΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ Η ΟΜΑΔΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΧΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΓΩΜΕΝΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ... ΕΠΕΙΤΑ ΦΕΤΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΑΠΟ ΟΣΑ ΚΟΨΑΜΕ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΙΣΩΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΑΕΚ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΣΤΟ ΤΡΥΠΑΚΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΚΟΡΜΟΥ, ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΠΛΕΟΝ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΑΛΑ ΤΗΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΑΝΑΤΖΑΡΑΙΟΙ ΟΠΩΣ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ..ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΣΤΗΝ ΚΡΟΑΤΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟΥΣ 32.. ΥΓ.ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΦΕΤΟΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΖΟΝ 2007 8 ΤΟΤΕ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟ ΕΚΛΕΨΑΝ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΠΑΜΕ ΦΕΤΟΣ ΑΛΛΑ Η ΟΜΑΔΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΙΧΕ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΟΡΤΟ!!
    ΥΓ 2 ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΨΟΥΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΑ ζουζουνια του πειραια..
    ΝΙΚΟΣ ΑΕΚΤΖΗΔΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι 10 δημοφιλέστερες αναρτήσεις της εβδομάδας