Βόλεϊ και Χάντμπολ στην εποχή της «Αναγέννησης»

«Δεν θα μιλήσω για γήπεδα, εξυγίανση και τα λοιπά σήμερα. Είναι δεδομένα. Η ΑΕΚ θα ξαναγίνει αυτοκρατόρισσα σε όλα τα αθλήματα, μαζί με τον κ. Μελισσανίδη. Δεν θα γίνει αύριο αυτό. Αλλά θα γίνει. Σας ορκίζομαι ότι όσο αναπνέω και είναι αυτοί οι άνθρωποι δίπλα μας θα υπάρξει αναγέννηση.»

–Κώστας Κοτσάτος, πρώην -πλέον- πρόεδρος της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ, στις εκλογές της 9ης Ιουνίου 2013

«Ο κ. Μελισσανίδης μας ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να έχει την παραμικρή εμπλοκή με τα υπόλοιπα τμήματα πέραν του ποδοσφαιρικού αλλά ότι τον ενδιαφέρει μια ενιαία και αδιαίρετη ΑΕΚ που σε όλα τα τμήματα θα γίνει υγιής οικονομικά ώστε σε όλα τα τμήματα να φτάσει στην κορυφή. Άρα είναι δεδομένο ότι είναι όλα αλληλένδετα με την μάνα ΑΕΚ. Και να πούμε και κάτι ακόμα. Μπορεί ο κ. Μελισσανίδης να έχει αναλάβει το μεγάλο βάρος και το δυσκολότερο έργο που είναι αυτό του γηπέδου, αλλά και εμείς θα εμπλακούμε και θα προσφέρουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Τεράστιο έργο είναι επίσης και το κλειστό που θα στεγάσει τα υπόλοιπα τμήματα και δεν πρόκειται να το αφήσουμε να μείνει πίσω.»

–Κώστας Κοτσάτος, πρώην -πλέον- πρόεδρος της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ, σε συνέντευξή του στις 8/6/2013

«Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα άλλα τμήματα, τα θεωρητικά πιο μικρά. Εξάλλου όλα τα τμήματα της ΑΕΚ είναι μεγάλα.»

–Αλέξης Αλεξίου, πρώην(;) πρόεδρος της Ερασιτεχνικής, στις εκλογές της 9ης Ιουνίου 2013

«Όραμά μας είναι να δούμε την ΑΕΚ στην ελίτ του ευρωπαϊκού χάντμπολ. Θέλουμε να πάρουμε μέρος στο Final 4 και να κατακτήσουμε και τον τίτλο τα επόμενα χρόνια. Για την προσεχή σαιζόν στόχος μας είναι να αποκομίσουμε εμπειρίες αντιμετωπίζοντας ομάδες που έχουν καταξιωθεί. Αυτό θα μας βοηθήσει για το μέλλον.»

–Δημήτρης Λαζόπουλος, πρώην -πλέον- αντιπρόεδρος της Ερασιτεχνικής, στις 8/8/2013, σε δηλώσεις του στην επίσημη σελίδα του EHF Champions’ League

«Ως διοίκηση θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων, όχι μόνο του βόλεϊ αλλά και των άλλων τμημάτων της ΑΕΚ.»

–Γιώργος Μπέρκοβιτς, πρώην στέλεχος του τμήματος βόλεϊ και ταμίας της Ερασιτεχνικής, στις 20/8/2014, στην παρουσίαση της ομάδας βόλεϊ

«Το βόλεϊ είναι το αγαπησιάρικο κομμάτι της ΑΕΚ. Παραλάβαμε πολλές υποχρεώσεις. Προσπαθούμε σιγά-σιγά να κάνουμε κάθε τμήμα να πρωταγωνιστεί. Φέτος πιστεύω ότι με τον προπονητή, το υλικό, που διαθέτει η ομάδα και τη βοήθεια των χορηγών και των φιλάθλων, το βόλεϊ της ΑΕΚ θα μας κάνει υπερήφανους.»

–Βαγγέλης Ασλανίδης, πρόεδρος ΠΑΕ ΑΕΚ και μέλος του ΔΣ της Ερασιτεχνικής, στις 20/8/2014, στην παρουσίαση της ομάδας βόλεϊ

«Το Κύπελλο που κατακτήσαμε (sic – το Λιγκ Καπ κατακτήσαμε) μας φόρτωσε μεγάλες ευθύνες. Η ΑΕΚ είναι ένα πολύ μεγάλο σωματείο και σαν όνομα είναι υποχρεωμένη να φέρνει τίτλους. Ο προπονητής είπε παιχνίδι με το παιχνίδι. Εγώ θέλω αυτή η ομάδα να φτάσει όσο ψηλότερα, όπως κι αν λέγεται αυτό. Πρωτάθλημα, Κύπελλο ή Λιγκ Καπ.»

–Μάνος Μακρής, πρώην(;;;) γενικός αρχηγός του ΤΑΑ ΑΕΚ, στις 21/8/2014, σε συνέντευξή του στη Nova, για τους στόχους της σαιζόν 2014-15.

Σαιζόν 2 μ.Α. (μετά Αναγέννησης)

Ποια η κατάσταση

● Στο γυναικείο τμήμα βόλεϊ έχει επιβληθεί από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία απαγόρευση διεθνών μεταγραφών λόγω μη καταβολής των οφειλομένων στη Σόνια Μποροβίντσεκ (αθλήτρια που αποχώρησε πριν από 2 χρόνια). Η ομάδα χτίστηκε με σφιχτό μπάτζετ και ταβάνι την 4η θέση και αυτή τη στιγμή δείχνει να είναι το μοναδικό τμήμα που δεν αντιμετωπίζει άμεσο πρόβλημα επιβίωσης. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην πορεία της είναι ότι δεν έχει μόνιμη έδρα και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο περιπλανιέται σαν τσιγγάνα ανά την Αττική.

● Η παραπάνω τιμωρία του γυναικείου τμήματος φέρεται να επηρεάζει σύμφωνα με δημοσιεύματα και το ανδρικό, καθώς αναμένεται να επιβληθεί και εδώ η ίδια ποινή συν την ακύρωση όλων των φετινών συμβολαίων των ξένων παικτών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ξαφνικά, με μια κίνηση, από την ΑΕΚ θα αποχωρήσουν οι 5 από τους 12 παίκτες της (Παγιάν, Μπουρκόφσκι, Ραντούνοβιτς, Κρίνιτς, Γκούζντα). Βέβαια, ακόμη και να μην ισχύει αυτό το σενάριο, ο κίνδυνος άμεσης αποχώρησης παιχτών -και μάλιστα όχι μόνο των ξένων, αλλά και των Ελλήνων- παραμένει, εφόσον άπαντες έχουν μείνει απλήρωτοι από τη διοίκηση. Σημειωτέον ότι για να μπορέσει να αγωνιστεί μια ομάδα σε αγώνα της Volleyleague υποχρεούται να κατεβάζει αποστολή τουλάχιστον 9 παικτών. Σε περίπτωση που το παρόν δώσουν λιγότεροι, η ομάδα μηδενίζεται και της αφαιρούνται τρεις βαθμοί. Κάτι τέτοιο αποφεύχθηκε τελευταία στιγμή στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, καθώς 6 παίκτες αρνήθηκαν να ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη και η αποστολή στελεχώθηκε από εθελοντές και εφήβους.

● Στο τμήμα χάντμπολ έχει επιβληθεί από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία στέρηση του εισιτηρίου για το EHF Cup, λόγω μη πληρωμής από την διοίκηση του τμήματος, ενός προστίμου 10 χιλιάδων ευρώ για επεισόδια των οπαδών μας στο Μινσκ, στα πλαίσια των προκριματικών του Champions’ League του 2013-14. Επιπροσθέτως «τρέχει» ακόμα μια τιμωρία, 80.000 ευρώ και 8 αγωνιστικών κεκλεισμένων, από την εγχώρια ομοσπονδία αυτή τη φορά, λόγω των –στημένων εκ των έσω(;), όπως έχουν υπονοήσει και χαντμπολίστες της ΑΕΚ σε δηλώσεις τους– επεισοδίων στον περσινό τρίτο τελικό του πρωταθλήματος. Τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ, αφού προπονητής και παίκτες είναι όλοι απλήρωτοι και σκέφτονται μαζικές παραιτήσεις, ενώ και πάλι μόνιμη έδρα δεν υπάρχει, με αποτέλεσμα το τμήμα να περιπλανιέται στις αθηναϊκές γειτονιές.

Τις πταίει;

1) Το γεγονός ότι τα παραπάνω τμήματα υπάγονται διοικητικά στη «Μάνα ΑΕΚ» και βαφτίζονται «ερασιτεχνικά» δεν σημαίνει ότι λειτουργούν ξέχωρα και ανεπηρέαστα από το οικονομικό σύστημα που εφαρμόζεται στη χώρα και την οικονομική πραγματικότητα που αυτό διαμορφώνει. Και σε αυτά τα αθλήματα υπάρχει μια, λανθάνουσα έστω, «εμπορευματοποίηση», καθώς η Ιστορία μας έχει αποδείξει ότι το κέρδος είναι βασικός λόγος για τον οποίο εμφανίζονται διατεθειμένοι επιχειρηματίες-«επενδυτές»-«σωτήρες» να αναλάβουν τα τμήματα και πριν πεις κύμινο, έχουν εξαφανιστεί με μαύρες τρύπες πίσω τους να χάσκουν. «Επαγγελματική» βέβαια είναι και η οργάνωση των τμημάτων, ειδικά του ανδρικού βόλεϊ, ενώ δεν απουσιάζουν το στοίχημα και το κυνήγι χορηγιών. Το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα βέβαια προκαλεί (και βασίζεται σε) ανισότητες. Και τέτοια ανισότητα υπάρχει εξαρχής και στην περίπτωσή μας. Το βόλεϊ και το χάντμπολ ως «προϊόντα» δεν μπορούν να αποφέρουν το ίδιο κέρδος με το ποδόσφαιρο (κατά κύριο λόγο) και το μπάσκετ (δευτερευόντως), λόγω της περιορισμένης δημοφιλίας τους. Όσο λοιπόν συνεχίζει να εφαρμόζεται στη χώρα το παρόν οικονομικό σύστημα και ο αθλητισμός ως συνέπεια συνεχίζει να είναι εμπορευματοποιημένος, κάποια αθλήματα θα βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε σχέση με κάποια άλλα.

2) Σ’ αυτές τις συνθήκες και έτσι όπως έχει καταρτιστεί ο αθλητικός νόμος τα ερασιτεχνικά σωματεία είναι υποχρεωμένα να βασίζουν την επιβίωσή τους στο 10% των εσόδων από τα εισιτήρια των αγώνων των ΠΑΕ και ΚΑΕ. Τη σαιζόν 2013-14 η ΑΕΚ λόγω του αυτοφουνταρίσματος στη Γ’ στο ποδόσφαιρο και της παρουσίας στην Α2 στο μπάσκετ, δε διέθετε ούτε ΠΑΕ, ούτε ΚΑΕ. Η Ερασιτεχνική βρέθηκε έτσι για πρώτη φορά από τα 1979 να ελέγχει όλα τα κιτρινόμαυρα τμήματα. Αν και παρουσιάστηκε μια πρωτοφανής ευκαιρία, κεντρική διαχείριση δεν υπήρξε. Βόλεϊ και χάντμπολ λοιπόν (αλλά και τα ατομικά αγωνίσματα, π.χ. στίβος, ποδηλασία, πυγμαχία, ξιφασκία κλπ.) στερήθηκαν μια σημαντική πηγή εσόδων που δεν αναπληρώθηκε, κάτι που έγινε φανερό ήδη από τα τέλη της περσινής σαιζόν, όταν στους λογαριασμούς των αθλητών αντί για ευρώ, μπήκε αέρας.

3) Με ένα τέτοιο έλλειμμα, θα περίμενε κανείς πως η πρώτη ενέργεια των Ενωσιτών παραγόντων της «Μάνας» στην αρχή της φετινής σαιζόν (με την αναβίωση παράλληλα των ΠΑΕ και ΚΑΕ) θα ήταν η προσπάθεια κάλυψής του ή έστω μέρους του και η δημιουργία ομάδων με σφιχτό μπάτζετ και χαμηλό –αναγκαστικά- αγωνιστικό ταβάνι, μέχρι να επέλθει η εξισορρόπηση. Κάτι τέτοιο φαίνεται πως έγινε μόνο στο γυναικείο βόλεϊ. Στο χάντμπολ το χρώμα του χρήματος παραμένει ακόμα δυσδιάκριτο, ενώ στο ανδρικό βόλεϊ όχι μόνο δεν τακτοποιήθηκαν όσο το δυνατόν περισσότερες οφειλές, αλλά στήθηκε με κούφιες υποσχέσεις, «στο μιλητό» όπως λέμε, ένα ρόστερ πρωταθλητισμού, με μεταγραφές ακριβών ξένων και ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από ξένο τεχνικό! Κανείς φυσικά από όλους αυτούς δεν πληρώθηκε όταν ήρθε ή ώρα (να πληρωθεί με τι;) και έτσι φτάσαμε η εν λόγω ομάδα να κινδυνεύει να αποβληθεί από τη λίγκα και το τμήμα συνολικότερα να απειλείται με οριστική διάλυση μετά από 30 χρόνια συνεχούς, αδιάκοπης λειτουργίας. Καταστροφικοί χειρισμοί των εφόρων και παραγόντων λοιπόν, οι οποίοι μπορεί να οφείλονται είτε σε εγωπάθεια και επιθυμία αυτοπροβολής μέσα από μια εφήμερη χαρά (λέγε με Λιγκ Καπ), είτε σε υπέρμετρη φιλοδοξία ή σε βλακεία.

4) Ανασταλτικό παράγοντα στην οικονομική ευημερία των «ερασιτεχνικών» τμημάτων ομαδικών αθλημάτων αποτελεί η απουσία του ιδιόκτητου γηπέδου του σωματείου ΑΕΚ στον ιδιόκτητο από το 1934 χώρο της στη Νέα Φιλαδέλφεια, το οποίο αποτελούσε επίσης μια σημαντική πηγή εσόδων. Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά μια κατάσταση που διαρκεί κοντά 12 χρόνια τώρα. Η λογικότερη προσωρινή, εναλλακτική λύση, να βρεθεί κάπου ένα ευρύχωρο, σύγχρονο κλειστό, καλή ώρα κάποιο από τα Ολυμπιακά Ακίνητα που δεν χρησιμοποιούνται πουθενά και σαπίζουν, ώστε να στεγαστούν τα τμήματα -με το ανάλογο αντίτιμο φυσικά, δεν εννοώ χαριστικά- και να δοθεί έτσι κίνητρο στην πλατιά μάζα του ενωσίτικου λαού, οικογένειες, παιδιά, ηλικιωμένους, να παρευρεθούν και να παρακολουθήσουν άνετα τον σύλλογό τους, δεν έχει καταστεί δυνατή. Εν μέρει φυσικά λόγω ανικανότητας της Πολιτείας, αλλά και εν μέρει λόγω μη πρωτοβουλίας προς αυτήν την κατεύθυνση των μέχρι σήμερα διοικήσεων της Μάνας. Αντ’ αυτής και με βάση το ιδεολόγημα των «κλειστών-κλουβιών-πύρινης έδρας» όπου ο υπέRοχος κόσμος σπρώχνει την ομάδα προς τη νίκη, οι ομάδες έχουν διασκορπιστεί στις τέσσερις γωνιές της Αττικής, σε γήπεδα-στρούγκες, όπου κανένας σοβαρός έλεγχος εισιτηρίων δε γίνεται, το είδος του τζαμπατζή βασιλεύει και τα πρόστιμα λόγω επιδείξεων καφρίλας πέφτουν βροχή.

Το ιδεολόγημα του λουκέτου

Στις φόρμες σχολίων των κιτρινόμαυρων ενημερωτικών sites, σε ενωσίτικα fora, σε social media, αλλά και μέσα από ορισμένους συνδέσμους οργανωμένων παρατηρεί κανείς ότι εκπορεύεται τον τελευταίο καιρό η θεωρία του λουκέτου: «Εφόσον ο οργανισμός ΑΕΚ μπορεί να συντηρήσει μόνο ποδόσφαιρο και μπάσκετ, όλα τα άλλα τμήματα να διαλυθούν, ρεζιλεύεται το όνομα του συλλόγου με την κατάντια τους». Υπάρχει και πιο ακραία εκδοχή, σύμφωνα με την οποία ακόμη και να υπήρχε οικονομική ευρωστία τα τμήματα και πάλι θα έπρεπε να κλείσουν επειδή δεν έχουν προσφέρει τον ίδιο αριθμό τίτλων και διακρίσεων με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ!!!

Καταρχάς, βρίσκω το ιδεολόγημα αυτό άκρως οπορτουνιστικό. Δεν πιστεύω ότι βασίζεται σε μια παγιωμένη αντίληψη, προϊόν λογικής επεξεργασίας, ότι νομοτελειακά μόνο ποδόσφαιρο και μπάσκετ είναι σε θέση να ορθοποδήσουν. Και φτάνω σ’ αυτό το συμπέρασμα επειδή τα ίδια ακριβώς άτομα, μόλις μερικούς μήνες πριν, το καλοκαίρι, όταν οι εξελίξεις γύρω από τη σύσταση της ΚΑΕ ήταν δυσοίωνες, ανέμιζαν τις ίδιες κλειδαριές για τη Βασίλισσα! Σήμερα βέβαια όλα έχουν ξεχαστεί και η ρητορική «λουκέτο στο μπάσκετ, να το θυμόμαστε τουλάχιστον για τα παλιά κατορθώματα» μετατράπηκε σε ιαχές «πάμε ρε Ίνγκλις παιχτούρα», «μεγάλε δάσκαλε κόουτς Σάκοτα» και τα συναφή! Να μη γυρίσω το ημερολόγιο άλλον ένα χρόνο πίσω, στη σαιζόν 2012-13 όταν και πάλι στα ίδια ποσοστά προωθούνταν η άποψη για «λουκέτο στο ποδόσφαιρο» επειδή δεν ανταποκρινόταν στα στάνταρ του παρελθόντος, σε αντιδιαστολή με το τότε επιτυχημένο, νταμπλούχο χάντμπολ!!!

Ο κυριότερος λόγος βέβαια για να απορρίψει κανείς το ιδεολόγημα του λουκέτου είναι ότι τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με τη λογική «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι». Το κλείσιμο των τμημάτων ούτε την αξιοπρέπεια του συλλόγου θα σώσει, ούτε οι αθλητές, αθλήτριες, προπονητές, υπάλληλοι θα βρούνε το δίκιο τους. Τα χρήματά τους ζητάνε, το αυτονόητο, δεν βγαίνουν κερδισμένοι με κάτι άλλο. Ο μόνος που θα ευεργετηθεί από ενδεχόμενα «κατεβασμένα ρολά» σε βόλεϊ και χάντμπολ θα είναι ο επιχειρηματίας-αφεντικό των ΠΑΕ/ΚΑΕ (δεν εμμένω σε πρόσωπα, για το εκάστοτε αφεντικό μιλάμε) που δε θα χρειαστεί να δίνει τα πενιχρά αυτά ποσά που προβλέπει ο νόμος –τα περιττά με την δική του κοσμοθεωρία– αλλά θα τα προσθέτει στα κέρδη της δικής του εταιρίας.

Η προσπάθεια για εξεύρεση λύσης είναι νομίζω επιτακτική, όχι μόνο εξαιτίας ενός ιδιότυπου «ΑΕΚτζήδικου πατριωτισμού» (οι πρόγονοι μας δημιούργησαν την ΑΕΚ σαν πολυαθλητικό σωματείο, άρα έχουμε καθήκον ως ΑΕΚτζήδες να διατηρηθούν όλα τα υπάρχοντα τμήματα), αλλά και για λόγους ανθρωπιστικούς και κοινωνικής αλληλεγγύης προς όλους όσους έχουν ζημιωθεί από αυτήν την κατάσταση και φτάνουν να αντιμετωπίζουν ως και βιοποριστικά προβλήματα.

Λύσεις

1) Σε αντιστοιχία με την πρώτη παράγραφο της ενότητας «Τις πταίει;», οριστική λύση όχι μόνο στο πρόβλημα του βόλεϊ και του χάντμπολ, αλλά και σ’ αυτά που αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, θα δώσει (κατά τη γνώμη του γράφοντος πάντα), η απεξάρτηση του αθλητισμού στο σύνολό του από την εμπορευματοποίηση. Δε βλέπω όμως πως αυτό γίνεται στη σημερινή ημέρα εντός του υπάρχοντος κοινωνικοοικονομικού πλαισίου. Γαλατικά χωριά στην εποχή μας δεν υπάρχουν. Η απεξάρτηση αυτή θα επιτυγχανόταν αν παρατηρούνταν μια συνολική στροφή της κοινωνίας και όχι μόνο για χάρη του αθλητισμού αλλά για χάρη και οποιασδήποτε άλλης έκφανσης της κοινωνικής ζωής, προς ένα διαφορετικό σύστημα και μια διαφορετική κοινωνικοοικονομική οργάνωση. Βέβαια κρίνοντας από την τελευταία φορά που ο λαός εκφράστηκε σχετικά, η πλειοψηφία δείχνει ότι δεν επιθυμεί τέτοια αλλαγή και δεν έχει πρόβλημα με το υφιστάμενο σύστημα. Η αναζήτηση λοιπόν συνεχίζεται με τους παρόντες συσχετισμούς.

2) Παρακάλια προς τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ και ΚΑΕ για άμεση βοήθεια νομίζω πως δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Εάν πάνω απ’ όλα άλλωστε ήταν ο ρομαντισμός δε θα φτάναμε στο σημείο να στηθεί το σκηνικό του υποβιβασμού της ποδοσφαιρικής ομάδας το 2013 και ο νυν διοικητικός ηγέτης της θα είχε εμπλακεί στις υποθέσεις της ήδη από το 2012 ή το 2009 ή το 2008 ή το 2004. Με την ανάλογη οικονομική επιβάρυνση βέβαια. Πρωτοβουλία λοιπόν από ΠΑΕ και ΚΑΕ δεν περιμένω ή –ας αφήνουμε πάντα ένα παραθυράκι– δεν την βλέπω ως το επικρατέστερο σενάριο.  Η πρωτοβουλία πρέπει να περάσει στα χέρια των οπαδών. Blogs, sites, fora, social media, mails να κατακλυστούν από μηνύματα διαμαρτυρίας με αίτημα το ποσό των εισπράξεων από τους επόμενους 2-3 εντός έδρας αγώνες της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ να διατεθεί στη Μάνα, ειδάλλως να τεθεί ζήτημα αποχής. Το «ξενέρωμα» του κόσμου και η μη προσέλευση στο γήπεδο είναι προοπτική που διαχρονικά έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να «συγκινήσει» και να κινητοποιήσει τους εκάστοτε υπευθύνους της ΠΑΕ, καθώς έχει επιπτώσεις στον αντικειμενικό σκοπό ύπαρξης των αθλητικών εταιριών: το κέρδος. Δεν πρόκειται για κάποια έξυπνη, ρηξικέλευθη, «επαναστατική» λύση. Είναι μια πρακτική που έχει δοκιμαστεί πολλάκις από τα οπαδικά κινήματα και αν επιτύχει θα επιφέρει μόνο βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα: να «βγει» ίσα-ίσα η φετινή χρονιά, με τους/τις αθλητές/αθλήτριες να ανακουφίζονται προσωρινά και τα τμήματα είτε να εξασφαλίζουν την παραμονή στις κορυφαίες κατηγορίες ή στη χειρότερη των περιπτώσεων να υποβιβαστούν αγωνιστικά μέσω των πλέι-άουτ και όχι να «βαρέσουν διάλυση».

3) Παράλληλα με την εξασφάλιση της επιβίωσης για την φετινή σαιζόν, πρέπει να ξεκινήσουν ζυμώσεις εντός του οπαδικού κινήματος της ΑΕΚ και δεν εννοώ τους –όπως έχει επικρατήσει να τους αποκαλούμε– «οργανωμένους» αλλά όλους όσους αυτοπροσδιορίζονται φίλοι του συλλόγου, για αλλαγή πλεύσης όσον αφορά τον τρόπο διεξαγωγής εκλογών και ανάδειξης διοικήσεων στην Ερασιτεχνική. Εκτός από τα καθημερινά οικονομικά προβλήματα και τη γενικότερη «απολιτίκ» κουλτούρα της εποχής μας που αποτελούν αποτρεπτικούς παράγοντες, έχω την εντύπωση πως μεγάλο ποσοστό Ενωσιτών αποφεύγει να γίνει μέλος και να συνεισφέρει στην Ερασιτεχνική, γιατί νιώθει ότι δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να έχει λόγο στις υποθέσεις της και στη λήψη των αποφάσεων. Αυτό γιατί: α) οι εκλογές διεξάγονται μέσα σε μόνο μία μέρα, σε κάποιο ξενοδοχείο της Αθήνας, ενώ οι οπαδοί της ΑΕΚ βρίσκονται διασκορπισμένοι στην μεγάλη πλειοψηφία τους (ίσως έως και σε ποσοστό 70% σύμφωνα με δημοσκοπήσεις) στην επαρχία, επομένως δεν έχουν ούτε το χρόνο ούτε την οικονομική δυνατότητα να κάνουν το ταξίδι και να ψηφίσουν, β)φοβούνται, ότι μπορεί να πέσουν θύματα τραμπουκισμού από κάθε λογής αυτόκλητους επιτηρητές της διαδικασίας, που για καθαρά ιδιοτελείς σκοπούς έχουν επιλέξει να στηρίξουν κάποια παράταξη και σουλατσάρουν ανενόχλητοι –έθιμο έχει καταντήσει πλέον- στους χώρους διεξαγωγής των αρχαιρεσιών. Κάλπες σε όλους τους νομούς της χώρας λοιπόν, παρουσία δικαστικού αντιπροσώπου και μεγαλύτερο χρονικό εύρος (τριήμερο), ώστε να δοθεί το κίνητρο για αυξημένη συμμετοχή (και άρα νέες εγγραφές και νέες εισφορές), ειδικά ανθρώπων που έχουν πραγματικό μεράκι και διάθεση για ουσιαστικό έλεγχο στις ΠΑΕ και ΚΑΕ και υπεράσπιση των κεκτημένων του σωματείου. Ένα τέτοιο κεκτημένο για παράδειγμα είναι τα δικαιώματα της Μάνας στο γήπεδο, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απεμποληθούν για χάρη κάποιας άλλης εταιρίας. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου και το βασικό σημείο που πάσχει το πρότζεκτ «Αγιά-Σοφιά» και όχι οι τερατολογίες που ακούγονται περί δήθεν καταπάτησης 500 στρεμμάτων άλσους(!) ή κατασκευής Mall(!) αντί για γήπεδο. Πιστεύω πως η ανάδειξη μέσω μιας πλατιάς και αντιπροσωπευτικότερης μάζας Ενωσιτών, μιας χρηστής, ανεξάρτητης διοίκησης, θα είναι η απαρχή για μια υγιέστερη λειτουργία όλων των τμημάτων.

Αυτά τα ολίγα προς το παρόν για το ζήτημα. Δεν ισχυρίζομαι ότι το παρόν κείμενο αποτελεί κάποιο απόσταγμα σοφίας ή περιέχει αξιώματα. Κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί παραλήρημα και ακατάσχετη μπουρδολογία. Πρόκειται για μια προσπάθεια ερμηνείας της κατάστασης και αναζήτησης διεξόδων, με βάση την περιορισμένη πληροφόρηση που απολαμβάνει ένας οπαδός που ζει 500 και 1000 χιλιόμετρα μακριά από τα κιτρινόμαυρα κέντρα αποφάσεων. Αυτό και τίποτα περισσότερο.