One love, AEK: Ροστερολογία - Μεταγραφολογία summer 2015 edition

Ροστερολογία - Μεταγραφολογία summer 2015 edition

Με τη νίκη της επί του Ηρακλή, η ΑΕΚ σφράγισε και μαθηματικά (εκτός αν ο υπέροχος λαός έχει διαφορετική άποψη) την επάνοδό της στη ΣούπερΛίγδα, κλείνοντας το μαύρο κύκλο που άνοιξε με εκείνη την καταδρομική επιχείρηση το βράδυ της 14ης Απρίλη 2013. Το ενδιαφέρον πλέον των Ενωσιτών λογικό είναι να στραφεί στο χτίσιμο του ρόστερ της νέας χρονιάς. Έτσι κι αλλιώς η ροστερολογία και η μεταγραφολογία στο τέλος της εκάστοτε ποδοσφαιρικής σαιζόν είναι οι αγαπημένες συνήθειες κάθε γνήσιου ελληνάρα οπαδού–προπονητή του καναπέ που σέβεται τον εαυτό του. Ως τέτοιος δε γίνεται να μη συμμετέχω στο πανηγύρι κατάθεσης απόψεων και αφορισμών που θα ακολουθήσει τις επόμενες μέρες.

Κάποιες απαραίτητες διευκρινίσεις πριν ξεκινήσουμε.

-Εδώ είναι ένα προσωπικό, οπαδικό μπλογκ. Τα θετικά ή αρνητικά σχόλια για τον οποιονδήποτε οφείλονται καθαρά στα αγωνιστικά τους πεπραγμένα φέτος και δεν έχουν κάποιον απώτερο σκοπό. Στις προσωπικές ζωές των παικτών ο γράφων εύχεται πάντα τα καλύτερα.

-Δεν είμαι σκάουτερ, ούτε θέλω να τον παριστάνω, γι’ αυτό και δεν προτείνω ονόματα παικτών που πρέπει να αποκτηθούν. Επισημαίνω μόνο τις θέσεις που κατά τη γνώμη μου θέλουν πλήρωση.

-Το ρόστερ μου χτίζεται με τη λογική ότι η ΑΕΚ θα διεκδικήσει κατευθείαν τον τίτλο έχοντας ως ανταγωνιστές της τον ΟΣΦΜ, τον ΠΑΟ και τον ΠΑΟΚ. Λαμβάνονται υπόψη τα δείγματα γραφής που έχουν δώσει αυτοί οι τρεις την τελευταία 3ετία όσον αφορά την μεταγραφική τους πολιτική, το γενικότερο επίπεδο της λίγκας και η απροθυμία της δικιάς μας διοίκησης να ρίξει πακτωλούς εκατομμυρίων. Όλοι θα θέλαμε 22 νέους παιχταράδες, ισάξιους αυτών που έπαιζαν στην ΑΕΚ του Μπάρλου ή στην ΑΕΚ του Μπάγεβιτς, αλλά αυτά στη σημερινή οικονομική πραγματικότητα σε συνδυασμό με την χειροτέρευση του είδους «Έλληνας ποδοσφαιριστής» και τις μετά-Μποσμάν καραβιές αμφίβολων ξένων, δε γίνονται.

-Για να δώσω ένα προσωπικό στίγμα για το τι παραστάσεις έχω από «καλή ΑΕΚ», παραθέτω μια μίνι λίστα με όσους θεωρώ κορυφαίους στην κάθε θέση από το 2000 και έπειτα, περίοδο για την οποία μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Σαφώς κανένας παίκτης της τελευταίας τριετίας δεν μπορεί να βρίσκεται σ’ αυτήν την λίστα. Από τους υπάρχοντες μακάρι να μπουν ή έστω να πλησιάσουν κάποια μέρα οι Μάνταλος, Μπακάκης, Γιόχανσον.

ΤΦ: Σορεντίνο

ΚΑ: Γκαμάρα - Δέλλας

ΔΑ: Μπορμπόκης

ΑΑ: Κασάπης

ΑΜ: Ζαγοράκης

ΚΜ: Κατσουράνης

ΕΜ: Τσάρτας

ΔεΜ/Δεξ: Σκόκο (και δεν ήταν αυτή η φυσική του θέση)

ΑρΜ/Αεξ: Σέζαρ

ΔΕ: Λυμπερόπουλος

ΚΕ: Νικολαΐδης

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΡΟΣΤΕΡ 2014-2015

Τερματοφύλακες

Ανέστης: πολύ καλά αντανακλαστικά και εκτινάξεις. Ανίκητος στα τετ-α-τετ και ικανός να βγάλει το οποιοδήποτε σουτ, είτε εντός, είτε εκτός περιοχής. Όσον αφορά όμως τις εξόδους, είτε χαμηλά, είτε στον αέρα, τις τοποθετήσεις και την καθοδήγηση της άμυνας, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Ένας γκολκίπερ πρωταθληματικής ομάδας είναι προτιμότερο να πληροί τα τελευταία αυτά προσόντα, εμπνέοντας έτσι σιγουριά στους συμπαίκτες του, κι ας μην μπορεί να κάνει τις έξτρα επεμβάσεις, παρά το αντίστροφο. Δεν είναι επομένως έτοιμος για βασικός, αλλά σίγουρα έχει θέση στο ρόστερ. Με πολλή δουλειά μπορεί φυσικά στο μέλλον να αναβαθμιστεί στην πρώτη επιλογή.

Βούρας: παραδόξως ήταν χειρότερος στη Γ απ’ ότι στη Β. Μοιάζει αρκετά με τον Ανέστη. Είναι καλός στην αντιμετώπιση σουτ και τετ-α-τετ, αλλά ανά πάσα στιγμή είναι ικανός για έξοδο Μεσολογγίου. Μένει για τρίτος.

Καραγκιολίδης: δεν έδειξε κάτι αξιομνημόνευτο στη Γ, ενώ φέτος έπαιξε ελάχιστα. Μάλλον ολοκλήρωσε εδώ την αποστολή του.

Ντούνης: ο πιτσιρικάς που δηλώθηκε στην α’ ομάδα και πήρε 1-2 ευκαιρίες σ’ αυτή τη διετία είναι υπερβολικά νωρίς να κριθεί. Επιστροφή στην U-20 ή δανεισμός και ας ελπίσουμε να δουλέψει σωστά για να τον επανεξετάσουμε στο μέλλον.

Κεντρικά μπακ

Κολοβέτσιος: Μέχρι τον τραυματισμό του ήταν «βράχος». Αλάνθαστος και χαμηλά και ψηλά. Μετά την επιστροφή του δυστυχώς ήταν αγνώριστος. Ασταθής με αρκετά «τσαφ» και όχι την ίδια δύναμη στις μονομαχίες. Πιστεύω όμως πως το πρώτο είναι το πραγματικό του πρόσωπο και τον λογίζω για βασικό στόπερ στην ΑΕΚ της Α.

Τζανετόπουλος: Εγκεφαλικός παίκτης, βλέπει γήπεδο, καίριες επεμβάσεις, σωστή προώθηση της μπάλας μπροστά. Έχει βέβαια αδυναμίες με πιο χαρακτηριστικές την επιτάχυνση και το σπριντ στα πρώτα μέτρα, αλλά αυτά θεωρητικά είναι πράγματα που μπορεί να βελτιώσει και με έξτρα προσωπική δουλειά. Αν το καταφέρει τότε θα είναι ιδανικός και για λίμπερο πίσω από δύο στόπερ, έναν ρόλο που όσο κι αν χλευάζεται από τους «μοντέρνους» ποδοσφαιρόφιλους, μπορεί να αποδειχτεί χρησιμότατος σε πολλές ειδικές καταστάσεις. Παραμένει 100%, ούτε συζήτηση.

Λαμπρόπουλος: Αν ήμουν ο πρόεδρος της ομάδας, θα τον «τελείωνα» το ίδιο βράδυ κιόλας του αποκλεισμού από τον ΟΣΦΜ, όταν φάτσα-φόρα μας πέταξε καταπρόσωπο την μπαμποχελάκεια προπαγάνδα περί Καραϊσκάκη γηπέδου-εκκλησίας και γαυρολαού-υποδείγματος. Σε άλλες εποχές τέτοιες δηλώσεις θα είχαν προκαλέσει τζιχάντ από πλευράς κιτρινόμαυρων ΑΡΔ εναντίον του προέδρου που «ανέχεται τέτοιες νοοτροπίες», στην ΑΕΚ του Μελ όμως δε βγήκε κιχ και το θέμα θάφτηκε βιαστικά. Εν πάση περιπτώσει από θέμα ικανοτήτων είναι ένα μέτριο αναπληρωματικό στόπερ που μπορεί να δώσει λύσεις εάν μείνει, αλλά μπορεί να αντικατασταθεί και πανεύκολα αν τελικά αποχωρήσει.

Σαρρής: ο τυπικός Έλληνας φιλότιμος και εντελώς άμπαλος σέντερ-μπακ, επιπέδου Εργοτέλη, Λεβαδειακού ή Παναχαϊκής. Δεν έχει θέση στη μελλοντική ΑΕΚ, μπορεί όμως να κερδίσει το «Your face sounds familiar» γιατί μοιάζει εκπληκτικά στον Κουϊνέλη από τους πάλαι ποτέ Stavento.

Σβάρνας: 17 χρονών. Κάτι τέτοιοι με κάνουν να νιώθω γέρος. Δεν τον είδαμε και καθόλου. Αν δεν παίρνει ευκαιρίες τώρα, πότε θα το κάνει; Δανεισμός στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Δεξιά μπακ

Μπακάκης: Εδώ δε χρειάζεται πολλή ανάλυση. Άνετα πάει για βασικός και δίκαια έγινε και διεθνής ήδη από τη Β Εθνική. Μεγάλο κρίμα που τραυματίστηκε και θα τον ξαναδούμε φυσιολογικά από το Νοέμβριο (και λέω φυσιολογικά γιατί αν συνεχιστούν οι φετινές επιτυχημένες αποθεραπείες, καλό 2016). Για τη θέση που θα αφήσει κενή τους πρώτες μήνες της νέας σαιζόν θα υπάρχει τουλάχιστον ο Γκάλο.

Γεωργέας: Αγαπάμε Γεωργέα, αλλά αλίμονο αν συνεχίσουμε να τον λογίζουμε σοβαρά σαν ποδοσφαιριστή πρωταθληματικής ΑΕΚ. 10-11 χρονών ήμουν όταν πρωτοήρθε, 25 πήγα και ακόμα μετράω σέντρες στο πουθενά. Και δε γίνεται προφανώς να περιμένουμε «να μπει στο νέο γήπεδο», γιατί μέχρι να μαζέψει τα 80φεύγα εκατομμύρια ο Μελ, πιάνουμε άνετα 2020, ζωή να ‘χουμε. Τιμητική αποστράτευση, πλακέτα και είσοδος στο Hall of Fame των ενωσίτικων καλτ ειδώλων πλάι στο Βάιο Καραγιάννη.

Αριστερά μπακ

Σοϊλέδης: Πολύ καλός επιθετικά (αν και έχει μια έφεση στη σέντρα χαμηλά στο πρώτο δοκάρι, χρειάζεται μεγαλύτερο ρεπερτόριο), τρύπιος αμυντικά. Χρησιμότατος απέναντι σε μικρούς αντιπάλους που θα ταμπουρωθούν και θα χρειαστούμε ανεβάσματα, overlap, πλαγιοκοπήσεις, γεμίσματα κλπ., αλλά κίνδυνος-θάνατος σε ντέρμπι, έχοντας απέναντί του πιθανότατα κάποιο σοβαρό εξτρέμ. Μένει στο ρόστερ, αλλά δε γίνεται να λογίζεται βασικός. Μπορεί να προσφέρει και σαν αριστερό χαφ σε 4-4-2 ή 4-5-1 με ένα πλήρες ή έστω ικανοποιητικό αμυντικά μπακ πίσω του.

Πεταυράκης: Καλύτερος αμυντικά από το Σοϊλέδη, σαφώς χειρότερος επιθετικά. Ανεκτός σαν τρίτη επιλογή πίσω από ένα πλήρες αριστερό μπακ και το Σοϊλέδη.

Αμυντικά χαφ («6άρια») / αμυντικογενή κεντρικά χαφ («οχταροέξαρα»)

Γιόχανσον: Ασυζητητί έχει πάρει ήδη τη φανέλα βασικού στο σπίτι του. Διορατικός, με πολύ σωστές τοποθετήσεις, καλή φυσική κατάσταση (μόλις στα τελευταία παιχνίδια κατέβασε στροφές, παρόλο που παίζει ασταμάτητα χωρίς διακοπές για 1,5 χρόνο), ευπροσάρμοστος στην τακτική και «χειρουργικός» στις επεμβάσεις (δεν κινδυνεύεις δηλαδή να παίζεις συχνά με το 6άρι σου κιτρινισμένο). Συνεχίστηκε μια καλή παράδοση που ήθελε την ΑΕΚ να βρίσκει αξιοπρεπείς για το όνομά της λύσεις στη συγκεκριμένη θέση την περίοδο 2008-2015, παρά την περιρρέουσα παρακμή (βλ. Πελετιέρι, Ντιόπ, Βάργκας).

Ρόβας: Χρήσιμος παίκτης στη Γ και στη Β, ολοκλήρωσε επιτυχώς την αποστολή του. Δεν είναι για παραπάνω.

Φαγιέ: Ανέκδοτο. Άλλο ένα «αφρικανικό διαμάντι» που δυστυχώς αποδείχτηκε κάρβουνο…

Κεντρικά χαφ («8άρια») & επιθετικογενή κεντρικά χαφ («οχταροδέκαρα»)

Κορδέρο: Παίκτης επιπέδου Segunda Division Ισπανίας, ήταν από τους λίγους διασωθέντες στη σαιζόν της προδοσίας (2012-2013), από τους κορυφαίους στη Γ (λογικό), αξιοπρεπέστατος φέτος στη Β όσο πρόλαβε να παίξει (έμπλεξε κι αυτός με τις αποθεραπείες…) και αξίζει να βρίσκεται στην ομάδα και του χρόνου. Ξέρει (σε ικανοποιητικό βαθμό για τα ελληνικά δεδομένα) να κερδίζει μπάλα, να την κρατά και να την προωθεί σωστά. Σίγουρα κάνει για αναπληρωματικός του Σιμόες που έχει αποκτηθεί ήδη και προορίζεται για βασικός.

Ανάκογλου: Λογικά θα ακολουθήσει τον Κορδέρο και θα κάνει κι αυτός ως άλλος Μπίλμπο Μπάγκινς τη διαδρομή «There and back again» (Α>Γ>Β>Α). Τον είχαμε μάθει από τον Πανσερραϊκό σαν ένα ταλαντούχο οχταροδεκάρι, χρόνο με το χρόνο όμως πέφτει όλο και πιο πίσω τόσο σε απόδοση, όσο και στη θέση του μέσα στο γήπεδο. Τον είδαμε μέχρι και αμυντικό χαφ κάποιες φορές αυτή τη διετία σε Γ/Β! Είναι ο τυπικός Έλληνας μέσος που δεν θεωρείται και «ταγάρι» τεχνικά, ξέρει τα βασικά, αλλά αλίμονο αν τα βασικά κάνουν τη διαφορά. Θα δώσει λύσεις του χρόνου, αλλά μέχρι εκεί.

Επιθετικοί μέσοι («10άρια»)

Μάνταλος: Ο καλύτερος παίκτης που υπάρχει στο ρόστερ μας αυτή τη στιγμή και ιδανικός για το ρόλο του «10αριού στο 4-2-3-1 (ο μεσαίος στη γραμμή των τριών) ή στο 4-4-2 με ρόμβο (στην κορυφή του). Γρήγορος στη σκέψη, καλός ντριμπλέρ, ακριβής στις κάθετες και με καλό δεξί πόδι το οποίο αξιοποιεί και στις εκτελέσεις στημένων φάσεων. Συνηθίζει επίσης να συγκλίνει από τα αριστερά και είτε να προκαλεί ρήγματα, είτε να εκτελεί ο ίδιος με το δεξί, κάτι που τον καθιστά ικανό να παίζει και ως winger είτε στο 4-2-3-1 ή στο 4-3-3. Αν όλα πάνε καλά με την αποθεραπεία του και δεν κληρονομήσει κάποιο πρόβλημα, από το Σεπτέμβριο που υποτίθεται επιστρέφει και για πολλά χρόνια μετά θα είναι ένα από τα βασικά όπλα της Ένωσης.

Ζόριτς: Θαρρείς πως έχει αποφοιτήσει από τη μεγάλη του Τζόρτζεβιτς, του Γιαννακόπουλου και του Αλεξάχρειου σχολή. Βουτάει ακόμα και με το παραμικρό τσαρτζάρισμα. Έχει δείξει κάποια καλά στοιχεία (π.χ. έχει έφεση στο να βρίσκεται στην κατάλληλη θέση και να μετουσιώνει σε γκολ δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες που δημιουργούνται από αναμπουμπούλες στα αντίπαλα καρέ), αλλά δεν αρκούν. Θα τον έκοβα.

Ακραίοι μέσοι / Εξτρέμ

Πλατέλλας: Διαθέτει όλες τις αρετές ενός winger (ντριμπλαδόρος, μπουκαδόρος, ασισταδόρος + ότι έχει και έφεση στο γκολ), όχι στο βαθμό όμως για να παίζει βασικός σε μια ΑΕΚ που θα κυνηγήσει τον τίτλο. Ήταν μακράν ο κορυφαίος παίκτης μας στη Γ, πολύ καλός στην πλειονότητα των αγώνων του νοτίου ομίλου της Β, αλλά στα πλέι-οφ και στα ματς του κυπέλλου με αντιπάλους από την Α υστέρησε. Κακός οιωνός και ο πρότερος βίος του στη μεγάλη κατηγορία με την Ξάνθη (2011-2013, 23 συμμ. – 0 γκολ). Δίκαια πάντως θα παραμείνει στο ρόστερ (έχει ανανεώσει το συμβόλαιό του), μπορεί να προσφέρει σαν αναπληρωματικός ενός καλύτερου δεξιού ακραίου. Είναι πολύ δημοφιλής στον κόσμο της ΑΕΚ, ειδικά στους νεότερους οπαδούς και ο λόγος πιστεύω είναι ο εξής: «ξεδίψασαν» ποδοσφαιρικά οι Ενωσίτες βλέποντας επιτέλους έναν ατόφιο εξτρέμ, κι ας είναι ξεκάθαρα χαμηλό το ταβάνι του. Είχανε απαυδήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια βλέποντας κεντρικούς χαφ (π.χ. Χετεμάι επί Μπάγεβιτς), σέντερ φορ (π.χ. Μπλάνκο επί Μπάγεβιτς) ή δεύτερους επιθετικούς (π.χ. Σκόκο σ’ όλη την τριετία του στην ΑΕΚ) να ταλαιπωρούνται πάνω στους ασβέστες, χαραμίζοντας την αξία τους και αποδίδοντας λιγότερο απ’ όσο μπορούσαν.

Μπαρμπόσα: Ήρθε σαν το μεγάλο όνομα φέτος. Το βιογραφικό του αξιοπρόσεκτο. Ημιβασικός στην Μπράγκα της τριετίας 2010-2013 που πήρε ένα πορτογαλικό λιγκ καπ και έφτασε μέχρι τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ και με θητεία στην La Liga με τη φανέλα της Αλμερίας το 2013-14. Μπάλα ξέρει, αλλά του λείπει η ουσία. Πολλές, πάρα πολλές οι ημιτελείς προσπάθειες, είτε για γέμισμα, είτε για σύγκλιση, είτε για γκολ και επίσης πάρα πολλά νεύρα. Το αίνιγμα της σαιζόν κατά την άποψή μου: μπορεί αλλά δε θέλει ή θέλει αλλά δεν μπορεί; Εννοείται ότι χωράει στο ρόστερ της Α, αλλά με το φετινό δείγμα σε καμία περίπτωση για βασικός.

Ντούνης: Το ότι έχει βάλει πέντε γκολ σε σχετικά λίγο χρόνο συμμετοχής μπορεί να αποδειχτεί παραπλανητικό. Πρόκειται για γκολ σε παιχνίδια αδιάφορα, «σκοτωμένα», χωρίς καμιά πίεση. Σε γενικές γραμμές δεν μου έχει δείξει ότι διαθέτει τα κατάλληλα στοιχεία της θέσης (ντρίμπλα, διείσδυση, σέντρα). Για τη φετινή πορεία στη Β μπορεί να αποτελεί ένα ανεκτό μπακ-απ του Πλατέλλα, αλλά του χρόνου που ο Πλατέλλας θα είναι το μπακ-απ κάποιου άλλου, ο Ντούνης θέση στο ρόστερ δε βρίσκει με τίποτα

Γροντής: Τον βάζω στους ακραίους μέσους γιατί σαν τέτοιος μας παρουσιάστηκε το 2012-2013 που τον ανέβασαν άρον άρον στην α’ ομάδα από τις Ακαδημίες. Στην πραγματικότητα τρεις σαιζόν τώρα παραμένει άθεσος και αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημά του. Πρόλαβε να γράψει στο βιογραφικό του κάποιους αγώνες στην Α (5 συμμ.), πήρε πάρα πολλές ευκαιρίες στη Γ (25 συμμ. – 1 γκολ), έπαιξε και φέτος στη Β σε κάποια ματς (7 συμμ. – 1 γκολ ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) αλλά σημάδι ότι μπορεί να στεριώσει κάπου, κανένα. Χώρια το ότι είναι αργός σε σκέψη και εκτέλεση, ενώ η σωματοδομή του δεν τον βοηθά να αντέχει τράκους. Έτσι δεν πάει πουθενά...

Επιθετικοί

Μπρέσεβιτς: Ο αποτελεσματικότερος σκόρερ μας. 24 γκολ σε 33 αγώνες είχε σ’ αυτή τη διετία σε Γ και Β. Άργησε να πάρει μπρος πρόπερσι στο ξεκίνημα, αλλά σιγά-σιγά αποδείχτηκε ένας ικανότατος εκτελεστής, που απέδωσε και ως target man (όπως θα έλεγαν και οι φανατικοί του FM), απασχολώντας την αντίπαλη άμυνα και δημιουργώντας χώρους για τους συμπαίκτες του. Δυστυχώς έμπλεξε κι αυτός και δεν μπορεί εδώ και μήνες να αποθεραπευτεί. Μακάρι να τα καταφέρει και να παραμείνει και στην Α, για παγκίτης βέβαια. Πιστεύω μπορεί να ανταποκριθεί. Άλλωστε στην Α’ Εθνική της Σλοβενίας έφτιαξε το όνομά του, πόσο χειρότερη να είναι από το επίπεδο της σημερινής ΣούπερΛίγδας;

Ντακόλ: «Τίμιος» παίκτης που έχει φάει με το κουτάλι τα γήπεδα-γιδομαντριά της ελληνικής Β Εθνικής. Βοήθησε τα μέγιστα πέρσι στη Γ, όντας ο πρώτος σκόρερ μας, έδωσε λύσεις και τη φετινή σαιζόν, όσες φορές πρόλαβε να παίξει (θύμα κι αυτός της κατάρας των τραυματισμών) και η αποστολή του ολοκληρώνεται κάπου εδώ. Τον ευχαριστούμε και καλή συνέχεια.

Αραβίδης: Η αποκάλυψη της χρονιάς. Άτεχνος μεν, αλλά παίζει με τέτοιο πάθος που καλύπτει σε κάποιο βαθμό τις αδυναμίες του. Φοβερό πρέσινγκ στην αντίπαλη άμυνα και εξαιρετικά δείγματα σαν poacher (ελλ: κυνηγός - ο τύπος δηλαδή του φορ που προσπαθεί να σπάσει το οφσάιντ, που θα κυνηγήσει στον κενό χώρο την κάθετη μπαλιά ενός μέσου και θα βγει φάτσα με το τέρμα για να σκοράρει). Αξίζει με το σπαθί του μια θέση στο ρόστερ της Α.

Κρισάντους: Άξιος ανταγωνιστής του Εμίλιο Φουρτάδο για τον τίτλο του κορυφαίου «παλτού» της μαύρης τριετίας (2012-2015). Ομοίως με το συνονόματο της Νέλυ βρίσκεται μονίμως εκτός τόπου και χρόνου, δυσκολεύεται ακόμα και να μείνει όρθιος, ενώ στο καλύτερο κοντρόλ του, η μπάλα φεύγει 2 μέτρα μακριά. Χάιλάιτ της σαιζόν η εμφάνιση της 9ης Μαΐου κόντρα στον Απόλλωνα, όταν περιφερόταν άσκοπα στον αγωνιστικό χώρο με ένα αφασιακό χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, σαν να είχε έρθει στο γήπεδο κατευθείαν από το ναρκωφεστιβάλ του Σύριζα που διεξαγόταν την ίδια μέρα στο Σύνταγμα. Ο κόσμος τον έχει πάρει στο χαβαλέ και τον αντιμετωπίζει σαν μια συμπαθή καλτ φιγούρα. Του χρόνου βέβαια που θα «σφίξουν τα γάλατα» όποιος θέλει comic relief μπορεί να παρακολουθεί σε επανάληψη τα «Φιλαράκια». Η ΑΕΚ δεν είναι Δελφινάριο.

Τσεβάς: Πρόλαβε να παίξει δύο ματς πριν δοθεί δανεικός στον Ηρακλή Ψαχνών. Πέρσι στη Γ είχε 14 ματς – 4 γκολ. Για του χρόνου εκ νέου δανεισμός σε καλύτερη ομάδα..

ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

Έχοντας τα παραπάνω ως δεδομένα πιστεύω ότι χρειαζόμαστε:

-έναν βασικό τερματοφύλακα

-έναν κεντρικό αμυντικό για βασικό μαζί με Κολοβέτσιο

-δύο δεξιά μπακ για να καλυφθεί επαρκώς το κενό που θα αφήσει το πρώτο 4μηνο ο Μπακάκης. Ο ένας ήδη αποκτήθηκε (Γκάλο)

-ένα βασικό αριστερό μπακ, πληρέστερο προφανώς από Σοϊλέδη-Πεταυράκη

-ένα αναπληρωματικό αμυντικό χαφ για να αλλάζει το Γιόχανσον

-ένα βασικό κεντρικό χαφ (αποκτήθηκε ο Σιμόες)

-ένα αναπληρωματικό δεκάρι για να αλλάζει το Μάνταλο

-δύο βασικούς wingers για αριστερά και δεξιά, πολύ καλύτερους από τους Μπαρμπόσα-Πλατέλλα

-μια ολοκληρωμένη φοράρα ολκής των 20 γκολ τη σαιζόν, που να μπορεί να παίξει και σέντερ φορ και δεύτερος επιθετικός, να ξέρει και μπάλα, να μπορεί να ντριμπλάρει και να παράγει ευκαιρίες από μόνος του (εδώ σε θέλω Τίγρη)

ΡΟΣΤΕΡ 2015-2016

Το ρόστερ μου επομένως για την ΣούπερΛίγδα αποτελείται από 27 παίκτες: 16 από το υπάρχον δυναμικό (4 για βασικοί, 12 για αλλαγές) + 11 μεταγραφές (7 για βασικοί, 4 για αλλαγές). Αναλυτικά ανά θέση: