Derby stories: ΑΕΚ vs ΟΣΦΠ - Όλες οι επίσημες νίκες της ΑΕΚ. Μέρος Α': 1932-1979

ΑΕΚ και Ολυμπιακός. Δύο ομάδες των οποίων η αντιπαλότητα περιορίζονταν κάποτε κυρίως σε αγωνιστικά ζητήματα, αλλά από το 1996 και εντεύθεν έχει αναχθεί στην απόλυτη ιδεολογική διαμάχη. Από τη μία πλευρά το φως, από την άλλη το σκοτάδι. Ας εξετάσουμε μία-μία όλες τις επικρατήσεις μας.

(1) 20 Νοεμβρίου 1932, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1932-1933

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 3-0

Η πρώτη επίσημη νίκη της ΑΕΚ κόντρα στους ερυθρόλευκους ήρθε στα πλαίσια του 5ου Πανελλήνιου Πρωταθλήματος που διεξήγαγε η ΕΠΟ και 3ου που συμμετείχε η ομάδα μας (στο παρθενικό, της σαιζόν 1927-28, απείχε μαζί με τους ΠΑΟ-ΟΣΦΠ, ενώ δεν κατάφερε να προκριθεί από την ΕΠΣΑ για το δεύτερο, αυτό της περιόδου 1929-30). Πρωταγωνιστής της πρώτης αυτής μεγάλης επιτυχίας υπήρξε ο Κωνσταντινουπολίτης σέντερ-μπακ Ροβέρτος Μάλλιος-Γκάλιτς που σημείωσε τα δύο από τα τρία γκολ των Ενωσιτών. Περισσότερα για τον εν λόγω αγώνα μπορείτε να πληροφορηθείτε επισκεπτόμενοι το blog «ΑΕΚ History» που έχει αναδείξει το σχετικό ρεπορτάζ της εποχής και φωτογραφίες από την εφημερίδα «Αθλητικά Χρονικά» (από εκεί και το εξώφυλλο που βλέπετε παρακάτω).

(2) 5 Φεβρουαρίου 1939, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1938-1939

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-1

Ο Ολυμπιακός υπήρξε ο βασικός ανταγωνιστής μας για την κατάληψη της πρώτης θέσης του Νοτίου Ομίλου, η οποία χάριζε ένα εισιτήριο για τον διπλό τελικό με τον πρωταθλητή του Βορρά, ώστε να αναδειχθεί ο πανελλήνιος πρωταθλητής. Για το λόγο αυτό η νίκη μας στη Φιλαδέλφεια το Φλεβάρη του ’39 και μάλιστα με ανατροπή (Αναματερός 33' - Μαρόπουλος 36', 43') υπήρξε υπερπολύτιμη. Στο τέλος τερματίσαμε ισόβαθμοι, αλλά κερδίσαμε την πρόκριση στον τελικό χάρη στον καλύτερο συντελεστή τερμάτων μας στον όμιλο. Νικώντας στη συνέχεια μέσα-έξω τον Ηρακλή, αναδειχτήκαμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας Πρωταθλητές Ελλάδας.

(3) 14 Μαΐου 1939, Κύπελλο Ελλάδας 1938-1939, ημιτελικός

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 1-2

Την περίοδο 1938-39 ο Δικέφαλος έγινε ο πρώτος σύλλογος στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που συμπλήρωσε νταμπλ. Στο δρόμο για την κούπα χρειάστηκε μεταξύ άλλων να αποκλείσει και τον ΟΣΦΠ, κάτι που επετεύχθη με την άλωση της έδρας του σε μονό ημιτελικό, χάρη στα γκολ του αχτύπητου δίδυμου Μαρόπουλου-Τζανετή (σκόραραν στο 1’ και 17’ αντιστοίχως).

(4) 10 Μαρτίου 1940, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1939-1940

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 3-0

Η κατάκτηση της πρώτης θέσης του Νότιου Ομίλου (που έμελλε να οδηγήσει και στην κατάκτηση ακόμα ενός πρωταθλήματος στο τέλος της σαιζόν) συνδυάστηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με έναν εντός έδρας θρίαμβο επί των Πειραιωτών. Σκόρερ οι Κλεάνθης Μαρόπουλος στο 15', Γιώργος Σίμος (Μάγειρας) στο 63' και Κώστας Βασιλείου στο 84'. Επρόκειτο για μια από τις τελευταίες παραστάσεις της ομάδας-όνειρο των Μαρόπουλου, Τζανετή, Μάγειρα, Μανέττα, Χατζησταυρίδη, Ρίμπα, Δελαβίνια, Σκλαβούνου, Κοντούλη, Βασιλείου κ.α. και του προπονητή Νεγρεπόντη, καθώς στο ξεκίνημα της επόμενης ποδοσφαιρικής σαιζόν, του 1940-41, η Ελλάδα ενεπλάκη στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο...

(5) 6 Ιουνίου 1946, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1945-1946

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-0

Το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα βρήκε την άλλοτε κραταιά Ένωση να μετρά πληγές. Ο κεντρικός χαφ της Σπύρος Κοντούλης νεκρός, εκτελεσμένος από τους ναζί, ο επιθετικός της Κώστας Χριστοδούλου εκτός δράσης, φρικτά βασανισμένος από τα ίδια κτήνη, το γήπεδό της κατεστραμμένο από τους Ιταλούς φασίστες. Εντούτοις οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές κατόρθωσαν να ανασυνταχθούν, να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, να αναδείξουν την ομάδα πρωταθλήτρια Αθηνών και να διεκδικήσουν το πανελλήνιο πρωτάθλημα μαζί με τον πρωταθλητή Μακεδονίας Άρη και τον πρωταθλητή Πειραιά Ολυμπιακό. Ο δεύτερος υπέστη ακόμα μία ήττα (με τέρμα του Νικολόη στο 57'), οι βαθμοί της νίκης όμως δεν αποδείχτηκαν αρκετοί για το Δικέφαλο που στο τέλος έχασε τα σκήπτρα του από τον Άρη.

(6) 18 Μαΐου 1947, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1946-1947

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 2-3

Στη σαιζόν 1946-47 σημειώθηκε το πρώτο και μοναδικό «διπλό» μας στην έδρα των Πειραιωτών για το θεσμό του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος. Σκόρερ μας οι Γιάννης Παπαντωνίου (18’), Κλεάνθης Μαρόπουλος (32’) και Ξενοφώντας Μαρκόπουλος (63’). Παρόλο που η ομάδα είχε αναδειχτεί και πάλι πρωταθλήτρια Αθηνών και θεωρούνταν βασική διεκδικήτρια και του πανελλήνιου τίτλου, στο τέλος τερμάτισε στην 4η θέση.

(7) 30 Μαΐου 1948, Κύπελλο Ελλάδας 1947-1948, ημιτελικός

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-0

Ο «Ξανθός Αετός» της Ένωσης, ο Κλεάνθης Μαρόπουλος, σφράγισε την πρόκρισή μας στο μεγάλο τελικό της διοργάνωσης (όπου δυστυχώς ηττηθήκαμε από τον ΠΑΟ) με γκολ στο 21ο λεπτό. Το τέρμα αυτό του Μαρόπουλου σηματοδότησε την αρχή ενός μίνι σερί ενιαύσιων ανοιξιάτικων κυπελλικών νικών του Δικεφάλου σε βάρος των ερυθρόλευκων.

(8) 10 Απριλίου 1949, Κύπελλο Ελλάδας 1948-1949, ημιτελικός

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-1

Ο δεύτερος κρίκος στην αλυσίδα του προαναφερθέντος σερί είχε και πάλι σκόρερ και πρωταγωνιστές τους Μαρόπουλο και Μαρκόπουλο. Η προσπάθεια της Ένωσης αυτή τη φορά δεν έμεινε ημιτελής, αφού στον τελικό εκδικήθηκε τον Παναθηναϊκό και με δύο γκολ του Πατάκα σήκωσε το τρόπαιο.

(9) 8 Μαρτίου 1950, Κύπελλο Ελλάδας 1949-1950, φάση των 16, β’ ματς

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-0

Η διαφορά της τρίτης ανοιξιάτικης νίκης με τις δύο προηγούμενες ήταν ότι συντελέστηκε στα πλαίσια της φάσης των 16 και όχι των ημιτελικών. Στη ρεβάνς του 0-0 του Φαλήρου, οι Γουλιέλμος Αρβανίτης και Μανώλης Κουντούρης δεν άφησαν περιθώρια στον ΟΣΦΠ να αμφισβητήσει την αξίωση της Ένωσης να προχωρήσει ως τον τελικό και να διατηρήσει το στέμμα της κυπελλούχου.

(10) 24 Μαΐου 1956, Κύπελλο Ελλάδας 1955-1956, τελικός

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-1

Νίκη-σταθμός στην Ιστορία της ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός των ‘50s ήταν μια πανίσχυρη οικονομικά, διοικητικά και αγωνιστικά ομάδα που σε ολόκληρη τη δεκαετία σχεδόν μονοπώλησε τα τρόπαια: 14 μέτρησε συνολικά, 7 πρωταθλήματα και ισάριθμα κύπελλα. Στον αντίποδα η ΑΕΚ βίωνε μέρες οικονομικής δυσπραγίας και αγωνιστικής παρακμής, μην μπορώντας να αναπληρώσει το κενό που άφησε η αποσυρθείσα από την ενεργό δράση πρωταθληματική γενιά των τελών του ’30. Τις περισσότερες σαιζόν δεν κατόρθωνε να κερδίσει το εισιτήριο από την ΕΠΣΑ για το Πανελλήνιο, ενώ είχε ήδη υποκύψει μια φορά σε τελικό κυπέλλου κόντρα στους Πειραιώτες, τη σαιζόν 1952-1953. Αυτό έμοιαζε το επικρατέστερο σενάριο και για τον τελικό του 1956, οι Γιάννης Χανιώτης και Γιάννης Κανάκης όμως είχαν αντίθετη άποψη. Η κούπα βάφτηκε κιτρινόμαυρη, οι καρδιές των απανταχού Ενωσιτών αναθάρρησαν, το πρεστίζ της μεγάλης ομάδας που ακόμα και μέσα σε δύσκολες περιόδους γνωρίζει διακρίσεις επιβεβαιώθηκε.

(11) 10 Ιανουαρίου 1960, Α’ Εθνική 1959-1960

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-0

Στο λυκαυγές της νέας εποχής του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι συσχετισμοί δυνάμεων δεν ήταν πια οι ίδιοι. Η ΑΕΚ ήδη από τις δύο τελευταίες σαιζόν των ‘50s είχε δυναμώσει με την έλευση Νεστορίδη και ειδικά το 1959 απείλησε στα ίσα τον ΟΣΦΠ για τον τίτλο. Στην παρθενική σαιζόν της Α’ Εθνικής παρουσίαζε πλέον ένα δεμένο, συμπαγές σύνολο (πλην του Νέστορα ξεχώριζαν οι Σεραφείδης, Σταματιάδης, Πετρίδης, Πολύζος, Μαρδίτσης, Παπαποστόλου, Άμπος), φτιαγμένο ξεκάθαρα με προοπτική πρωταθλητισμού και σαφώς καλύτερο από αυτό του ΟΣΦΠ. Δυο νίκες λοιπόν, τόσο εντός, όσο και εκτός, αποτέλεσαν φυσιολογικό επακόλουθο. Στο πρώτο χρονολογικά παιχνίδι που διεξήχθη στη Φιλαδέλφεια για τη 10η αγωνιστική, τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έπαιξε ο μεγάλος Νέστορας που σκόραρε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης μόλις στο 1ο λεπτό, με τρόπο μάλιστα τον οποίο είχε προβλέψει πριν τον αγώνα σε δηλώσεις του προς τον τότε γκολκίπερ των ερυθρόλευκων Σάββα Θεοδωρίδη. «Και σαν το Νεστορίδη κανένας δε θα βγει, να λέει πως η μπάλα εκεί θα καρφωθεί» που τραγουδούσε και ο ΑΕΚτζής Βαγγέλης Περπινιάδης.

(12) 12 Μαΐου 1960, Α’ Εθνική 1959-1960

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 0-1

Η εκτός έδρας νίκη σημειώθηκε την 25η αγωνιστική, 6 στροφές πριν το τέλος, με κεφαλιά του «βέλους» Ανδρέα Σταματιάδη στο 63ο λεπτό. Η εφημερίδα «ΦΩΣ» βιάστηκε τότε να προκαταβάλει την εξέλιξη του πρωταθλήματος, υποστηρίζοντας στο πρωτοσέλιδό της πως «Η χαλύβδινη ομάς της ΑΕΚ (είναι) βέβαια πρωταθλήτρια 1960! … Μυριάδες Κωνσταντινουπολιτών πανηγυρίζουν εξάλλως εις όλην την χώραν!». Μηδένα προ του τέλους μακάριζε όμως και κυρίως μην μακαρίζεις τους αλαζόνες (όπως αποδείχτηκαν οι παίκτες, ο προπονητής και οι οπαδοί της ΑΕΚ). Την τραγική συνέχεια θα τη βρείτε στο αφιέρωμα του blog «1924+1 τρόποι για να χάσετε ένα τρόπαιο».

(13) 4 Ιουνίου 1961, Α’ Εθνική 1960-1961

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 4-1

Η πρώτη από τις τρεις συνολικά τεσσάρες που έχουμε ρίξει στον ΟΣΦΠ. Οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν στο πρώτο μέρος με τον Ποσειδώνα, αλλά στην επανάληψη οι Ενωσίτες μπήκαν φουριόζοι και πήραν παραμάζωμα τους αντιπάλους τους. Παπαποστόλου, Σταματιάδης και Νεστορίδης(2) οι σκόρερ του θριάμβου.

(14) 23 Δεκεμβρίου 1962, Α’ Εθνική 1962-1963

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 1-3

Η σημαντικότερη από τις 20 νίκες της πρωταθληματικής σαιζόν 1962-63 ήρθε την προπαραμονή Χριστουγέννων στο στάδιο Καραϊσκάκη. Τη μισή δουλειά για την επικράτησή μας την έκαναν οι αμυντικοί του Ολυμπιακού σημειώνοντας δύο αυτογκόλ. Το 0-3 πραγματοποίησε ο Μίμης Παπαϊωάννου με το πρώτο του γκολ σε ντέρμπι, ενώ ο Νεστορίδης απώλεσε πέναλτι. Το μόνο που κατάφεραν οι αντίπαλοι ήταν να μειώσουν στο ’89 με εύστοχη εκτέλεση από την άσπρη βούλα. Ο αθλητικός τύπος της εποχής επαίνεσε ιδιαίτερα τον Γιώργο Πετρίδη για την απόδοσή του (φωτό από ΑΕΚ-LIVE).

(15) 7 Απριλίου 1965, Α’ Εθνική 1964-1965

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 1-2

Άλλο ένα μεγάλο «διπλό» στο Φάληρο για την ΑΕΚ της δεκαετίας του ’60.Οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν στο ’30 με τον Παπάζογλου, αλλά στην επανάληψη μέσα σε ένα 7λεπτο (57’-63’) οι Κώστας Παπαγεωργίου και Μίμης Παπαϊωάννου πέτυχαν την ανατροπή. Με τη νίκη αυτή η Ένωση κατάφερε να διατηρηθεί «ζωντανή» στο κόλπο του τίτλου, καθώς μείωσε τη διαφορά της από τον προπορευόμενο Παναθηναϊκό στους δύο πόντους. Οι πράσινοι πάντως διαχειρίστηκαν σωστά το προβάδισμά τους και έμειναν μέχρι τέλους στην κορυφή.

(16) 10 Ιουλίου 1966, Κύπελλο Ελλάδας 1966-1966, τελικός

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-0 (α.α.)

Μια από τις πολλές σελίδες ντροπής στο βιβλίο της ιστορίας των ερυθρόλευκων, καθώς αποσύρθηκαν από τον τελικό, προβάλλοντας τη γελοιωδέστατη δικαιολογία πως ήθελαν να προετοιμαστούν για το Κύπελλο Πρωταθλητριών της επόμενης περιόδου. Για αγώνες δηλαδή που θα λάβαιναν χώρα τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο! Επρόκειτο για ένα άνευ προηγουμένου φαινόμενο φυγομαχίας και όπως θα διαπιστώσουμε και παρακάτω δεν έμελλε να μείνει το μοναδικό.

(17) 29 Ιανουαρίου 1967, Α’ Εθνική 1966-1967

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-0

Εύκολη εντός έδρας επικράτηση με ηγέτη και σκόρερ -ποιον άλλον; το Μίμη Παπαϊωάννου. Ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα είχε ήδη αρχίσει να χτίζει παράδοση κόντρα στους Πειραιώτες και είναι απορίας άξιο πώς δεν καταγράφηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο των ΑΕΚτζήδων σαν «γαυροκτόνος» ανάλογου βεληνεκούς με το Θωμά Μαύρο και τον Ντέμη Νικολαΐδη. Το κοντέρ του Μίμη σταμάτησε στα 14 τεμάχια, ένα λιγότερο από τον αρχισκόρερ Θωμά και τέσσερα περισσότερα από τον «πιστολέρο». Υποθέτω λόγω συχνότητας, καθώς τα 14 αυτά γκολ σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας 17χρονης καριέρας, σε αντίθεση με τα 15 σε 11 χρόνια του Θ(ε)ωμά και τα 10 σε μόλις 7 του Ντέμαρου.

(18) 3 Δεκεμβρίου 1967, Α’ Εθνική 1967-1968

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 1-4

Η μεγαλύτερη σε έκταση σκορ νίκη μας μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού. Το λογαριασμό άνοιξε για την Ένωση ο Καραφέσκος στο ‘8. Ο Γιούτσος ισοφάρισε προσωρινά, αλλά οι κιτρινόμαυροι ήταν ασυγκράτητοι. Στο 55’ ο Παπαϊωάννου με σουτ μας ξανάδωσε το προβάδισμα, ενώ στο ’70 με συρτό απευθείας φάουλ διπλασίασε τα τέρματά του και παράλληλα έφτασε τα 100 προσωπικά στην Α’ Εθνική. Το χορό των γκολ έκλεισε στο ’83 ο Πομώνης. Μια μεγαλειώδης εμφάνιση για την ομάδα μας που γνώρισε και την ανάλογη αποθέωση από τους φιλάθλους και τον τύπο της εποχής.

(19) 31 Μαρτίου 1968, Α’ Εθνική 1967-1968

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-1

Η πρωταθληματική ΑΕΚ του 1967-68 ζευγάρωσε τις νίκες της με τον Ολυμπιακό χάρη σε ένα προσωπικό show του Κώστα Νικολαΐδη που σκόραρε δις στο 47’ και το 83΄ ανατρέποντας το γκολ των φιλοξενούμενων στο 27’. Ο Κώστας Νικολαΐδης, για τους νεότερους που ίσως δεν γνωρίζουν, υπήρξε ένας εξαίρετος επιθετικός που τίμησε για 9 χρόνια τη φανέλα μας και καταλαμβάνει επάξια μια θέση στο κιτρινόμαυρο Hall of Fame, αφού είναι ο 6ος σκόρερ όλων των εποχών στην Ιστορία μας (με 122 γκολ σε 253 ματς) και ο 5ος όσον αφορά την Α’ Εθνική (με 94 σε 216).

(20) 27 Οκτωβρίου 1968, Α’ Εθνική 1968-1969

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 2-3

Ματς στο οποίο ο Μίμης Παπαϊωάννου έγραψε ένα ξεχωριστό έπος. Έχοντας κάνει πρώτα σωστά τη δουλειά του ως επιθετικός (σκόραρε το ένα από τα τρία τέρματα της Ένωσης – τα άλλα δύο ο Νικολαΐδης και ο Καραφέσκος), κλήθηκε στο 85’ να αντικαταστήσει κάτω από τα γκολπόστ τον αποβληθέντα Σεραφείδη και τέσσερα λεπτά αργότερα κράτησε τη νίκη με μια εντυπωσιακή επέμβαση σε σουτ του Σιδέρη, εκτινασσόμενος στο «Γ» της εστίας του!
 

(21) 8 Φεβρουαρίου 1970, Α’ Εθνική 1969-1970

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-0

Άλλο ένα ντέρμπι που έφερε τη σφραγίδα του Μίμη Παπαϊωάννου. Ποιοτικά το ματς ήταν κακό και κρίθηκε από μια ασυνεννοησία του τερματοφύλακα των ερυθρολεύκων με τους αμυντικούς του στο 30ο λεπτό, κάτι που δεν άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτο ο μεγάλος επιθετικός του Δικεφάλου.
 

(22) 6 Δεκεμβρίου 1970, Α’ Εθνική 1970-1971

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-0

Άνετη νίκη με γκολ του Πομώνη στο 50’ και αυτογκόλ του αμυντικού του ΟΣΦΠ Παππά στο 71’. Εμφανώς ανώτερη ομάδα η Ένωση, κάτι που αποδείχτηκε και από την τελική βαθμολογία, με την ΑΕΚ να κατακτά τον τίτλο και τον Ολυμπιακό να τερματίζει 6ος, 17 βαθμούς μακριά (σε σύστημα βαθμολόγησης 3-2-1).
 

(23) 9 Νοεμβρίου 1975, Α’ Εθνική 1975-1976

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 0-2

Μετά από μια δύσκολη περίοδο χωρίς επιτυχίες έναντι του μεγάλου αντιπάλου της, λόγω της παρουσίας του εφοπλιστή Γουλανδρή στον προεδρικό θώκο των ερυθρολεύκων, η ανανεωμένη από το Λουκά Μπάρλο και τον Φράντισεκ Φάντροκ Ένωση πέρασε στην αντεπίθεση.  Η πρώτη από τις επτά νίκες που πέτυχε η ομάδα στα χρόνια προεδρίας του «θείου Λουκά» ήρθε στον α’ γύρο της σαιζόν 1975-76, μέσα στο Καραϊσκάκη, με άλλα δύο γκολ από τον Παπαϊωάννου στο 58ο και 68ο λεπτό της αναμέτρησης.
 

(24) 13 Μαρτίου 1977, Α’ Εθνική 1976-1977

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-0

Η αρμάδα του Φάντροκ που έφτασε μέχρι τους «4» του Κυπέλλου Ουέφα εκείνης της σαιζόν μπορεί να απώλεσε «φτηνά» και τους δύο εγχώριους τίτλους, δε λησμόνησε πάντως να σημειώσει ακόμα μία νίκη σε ντέρμπι. Μοναδικός σκόρερ ο Γερμανός επιθετικός Βάλτερ Βάγκνερ, με σουτ, μετά από φάση διαρκείας στην περιοχή των Πειραιωτών στο 16ο λεπτό.
 

(25) 29 Ιανουαρίου 1978, Α’ Εθνική 1977-1978

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-0

Η απαρχή μιας μεγάλης πελατειακής σχέσης. Το ματς όπου ο αξεπέραστος γκολτζής Θωμάς Μαύρος άρχισε να ματώνει τα ερυθρόλευκα δίχτυα. Τέσσερα γκολ πέτυχε, από τα οποία τα δύο του ακυρώθηκαν ως οφσάιντ! Επιπλέον έχασε και πέναλτι. Καταλαβαίνετε τι επίδοση θα μπορούσε να καταγράψει! Εν πάση περιπτώσει, τα δύο γκολ που μέτρησαν, στο 16’ και το 52’, ήταν αρκετά για να χαρίσουν στην ΑΕΚ τους βαθμούς της νίκης και να την διατηρήσουν στην κορυφή, σε απόσταση ασφαλείας από τους διώκτες της. Αποτέλεσαν επίσης προμήνυμα για ό,τι θα ακολουθούσε τέσσερις μήνες αργότερα...

(26) 17 Μαΐου 1978, Κύπελλο Ελλάδας 1977-1978, ημιτελικός

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 6-1

Αυτό που ακολούθησε ήταν ένας ανεπανάληπτος θρίαμβος, ένα ματς που έμεινε στην Ιστορία ως η μεγαλύτερη νίκη ever της ΑΕΚ επί του ανταγωνιστή της εκ Πειραιά. Παραμένει παράλληλα η μεγαλύτερη ήττα του Ολυμπιακού για το θεσμό του Κυπέλλου, αλλά και η μεγαλύτερη γενικά στην μεταπολεμική περίοδο (μαζί με το 6-1 από τον ΠΑΟΚ στις Σέρρες για το πρωτάθλημα του 1987-88). Μπορούμε να πούμε μάλιστα πως η έκταση του σκορ κολακεύει τους ερυθρόλευκους, αφού στο τελευταίο τέταρτο του ματς, οι Ενωσίτες παίκτες και κυρίως οι μέσοι της ομάδας πάτησαν φρένο και επιδόθηκαν σε επιδείξεις ατομικής τεχνικής, προς απογοήτευση φυσικά του Θ(ε)ωμά που υποστήριζε ότι το σκορ μπορούσε να φτάσει στο 8-1 ή το 9-1. Τα έξι τέρματα από Μπάγεβιτς, Μαύρο(3), Κωνσταντίνου και Νικολούδη, το ένα ομορφότερο από το άλλο... Μια ΑΕΚ νταμπλούχος, μια ΑΕΚ μαγική κι ονειρεμένη...
 

(27) 24 Σεπτεμβρίου 1978, Α’ Εθνική 1978-1979

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 0-1

Με ένα υπερπλήρες ρόστερ που προκαλούσε τρόμο (Μαύρος, Μπάγεβιτς, Παπαϊωάννου, Δομάζος, Νικολούδης, Αρδίζογλου, Κωνσταντίνου, Βιέρα, Νικολάου, Ραβούσης, Ιντζόγλου, Μουσούρης, Στεργιούδας, Χρηστίδης) η ΑΕΚ ήταν το απόλυτο φαβορί για να διατηρήσει τον τίτλο της πρωταθλήτριας και το 1978-79 και φρόντισε να το αποδείξει μόλις την 3η αγωνιστική, επισκεπτόμενη το Φάληρο και φεύγοντας με ένα άνετο διπλό. Σκόρερ ο «Πρίγκιπας του Νερέτβα» με σουτ, από «ριμπάουντ» που πήρε μετά από δοκάρι του Μίμη Δομάζου. Κι όμως αυτή η ομάδα-όνειρο που δεν χόρταινε να βλέπει όλη η Ελλάδα, ισοβάθμησε στο τέλος με τον ΟΣΦΠ, χάρη σε ορισμένα «περίεργα» αποτελέσματα του τελευταίου, αλλά και μερικές δικές της επιπολαιότητες.

(28) 16 Ιουνίου 1979, Α’ Εθνική 1978-1979, μπαράζ τίτλου

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-0 (α.α.)

Ο τελικός του 1966 όπως προείπαμε δεν ήταν η μοναδική φορά που φυγομάχησε η ομάδα του Ολυμπιακού. Η ίδια ντροπιαστική τακτική επαναλήφθηκε και στο μπαράζ τίτλου της «ουδέτερης» Λεωφόρου για την ανάδειξη του πρωταθλητή μεταξύ των ισοβαθμούντων ΑΕΚ και ΟΣΦΠ. Η «επίσημη» δικαιολογία των ερυθρόλευκων για την μη προσέλευσή τους στο γήπεδο ήταν ο μη καταλογισμός ενός αμφισβητούμενου πέναλτι υπέρ τους στο 3-3 που έφεραν με τον ΟΦΗ στην τελευταία αγωνιστική στο Ηράκλειο. Ήδη από εκείνη την εποχή η δικαιολογία αυτή αξιολογήθηκε ως φαιδρή και το σενάριο του «αδικημένου ΟΣΦΠ» απορρίφθηκε μετά γέλιου από τους πάντες. Δύο εκδοχές υπάρχουν για τη φυγομαχία τους: α)σύμφωνα με την πρώτη, «αθώα» εκδοχή, απλά φοβήθηκαν ενδεχόμενο διασυρμό, καθώς η Ένωση ήταν μακράν καλύτερη ομάδα ποιοτικά, είχε βάλει σε όλο το πρωτάθλημα 90 γκολ, ήταν σε καλή φόρμα τις τελευταίες αγωνιστικές με δύο 7άρες (κόντρα σε Καβάλα και ΠΑΣ) και είχε χτίσει και μία μίνι-πελατειακή παράδοση εναντίον τους: από την ήττα στην 2η αγωνιστική του 1977-78 που έφερε την απόλυση Φάντροκ και μετά, σε 4 ματς με την ΑΕΚ είχανε 3 ήττες με γκολ 1-9 κατά και ένα x 0-0. Αυτή η εκδοχή μπάζει σε δύο σημεία: i)όσο ανώτερη κι αν είναι μια ομάδα από μία άλλη, σε ένα ποδοσφαιρικό μονό νοκ-άουτ παιχνίδι μπορούν να ανατραπούν τα πάντα, γιατί να πετάξεις το 50% των πιθανοτήτων σου; ii)ανάμεσα στις δύο 7άρες τις τελευταίες αγωνιστικές και το μπαράζ, μεσολάβησε η αναπάντεχη ήττα της ΑΕΚ με 3-1 στον τελικό Κυπέλλου από τον Πανιώνιο. Επομένως και η φόρμα διακόπηκε και η ψυχολογία των δικών μας δέχτηκε πλήγμα. β)σύμφωνα με την δεύτερη, πιο «ψαγμένη» εκδοχή, η απόσυρση αποδόθηκε σε μια προσπάθεια εξευμενισμού της ΕΠΟ και της αθλητικής Δικαιοσύνης, που ερευνούσαν τη συμμετοχή του ΟΣΦΠ σε δύο σκάνδαλα δωροδοκίας, στους αγώνες του εκείνη τη σεζόν με τον ΠΑΣ Γιάννενα και τη Ρόδο. Ουσιαστικά δηλαδή παραιτήθηκαν από τη διεκδίκηση του τίτλου, με αντάλλαγμα τη μη διαλεύκανση των δύο υποθέσεων και τη σιωπηρή άφεση αμαρτιών τους! Οι Ενωσίτες ποδοσφαιριστές μάταια ανέμεναν στο γρασίδι της Λεωφόρου τους αντιπάλους τους και στο τέλος σήκωσαν μόνοι τους και πανάξια την κούπα.

Η συνέχεια στο Β' Μέρος (1980-1996)