Εδώ στου δρόμου τα μισά...

Το ημερολόγιο δείχνει 1 Ιανουαρίου και ως είθισται, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, στις περισσότερες ΑΕΚτζήδικες ιστοσελίδες, τα αφιερώματα για τη χρονιά που πέρασε έχουν την τιμητική τους. Θεωρώ περιττό να προσθέσω στις ήδη υπάρχουσες ανασκοπήσεις, άλλη μια ανιαρή γραμμική παρουσίαση των γεγονότων του 2012, που σημάδεψαν την κιτρινόμαυρη καθημερινότητα. Αντ’ αυτού, στις γραμμές που ακολουθούν, θα παραθέσω μερικές σκόρπιες σκέψεις και εκτιμήσεις για την αγωνιστική σεζόν που βρίσκεται στο μέσον της.

«Από Διός άρξασθαι» συνήθιζαν να λένε οι αρχαίοι Έλληνες, εννοώντας ότι πάντα πρέπει να ξεκινάμε από τα πιο σημαντικά. Γι’ αυτό λοιπόν ας ξεκινήσουμε με το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας μας, που αναμφισβήτητα αποτελεί τη μεγαλύτερη αγάπη και συνάμα τον μεγαλύτερο καημό του ΑΕΚτζή.

Καλοκαιρινό έγκλημα, χειμερινή τιμωρία

Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η τιμωρία περιορισμού μεταγραφών σε ΑΕΚ, Άρη, Πανιώνιο, ΟΦΗ, ΠΑΣ Γιάννενα και Κέρκυρα, κατέστη σαφές σε όλους τους λογικά σκεπτόμενους οπαδούς, ότι οι 6 αυτές ομάδες (ασχέτως ιστορίας, παραδόσεων, μεγέθους λαού κλπ) θα ξεκινούσαν το πρωτάθλημα ευρισκόμενες σε μειονεκτική θέση έναντι των υπολοίπων και με πρωταρχικό στόχο την παραμονή στην κατηγορία. Δεδομένης της μείωσης του αριθμού των ομάδων που θα υποβιβαστούν, από τρεις σε δύο, της γενικότερης κακής ποιότητας του ελληνικού πρωταθλήματος και των οικονομικών προβλημάτων που λίγο-πολύ αντιμετωπίζουν όλες οι ομάδες (πλην ΟΣΦΠ), ο στόχος αυτός φάνταζε εφικτός κάτω από μια σειρά προϋποθέσεων: πρόσληψη ικανού προπονητή, σωστή στελέχωση τεχνικού επιτελείου, ενδελεχές σκάουτινγκ σε μικρές ηλικίες για να αποκτηθούν οι καλύτεροι δυνατοί κάτω των 24 παίκτες και προσεκτική αξιοποίηση των επιτρεπόμενων 3 μεταγραφών/ανανεώσεων.

Δυστυχώς, την κρίσιμη περίοδο κατά την οποία επρόκειτο να χτιστεί το αγωνιστικό τμήμα της ομάδας, στη διοίκηση της ΠΑΕ βρέθηκαν τα πιο ακατάλληλα για το έργο αυτό πρόσωπα. Αναφέρομαι φυσικά στο «τημ Μαύρου». Ο Θωμάς και οι συνεργάτες του μπορεί να είχαν τις αγαθότερες των προθέσεων, εκ των πραγμάτων όμως οι χειρισμοί τους αποδείχτηκαν καταστροφικοί, αφού έπραξαν τα ακριβώς αντίθετα με τα προαναφερθέντα: προσέλαβαν έναν εξακριβωμένα περιορισμένων δυνατοτήτων προπονητή (με τις κακές γλώσσες να αναφέρουν ότι το μοναδικό κριτήριο επιλογής του ήταν η προσωπική φιλία του με το Θωμά), στελέχωσαν το τεχνικό επιτελείο με ανθρώπους παρωχημένους και αναχρονιστικούς, άσχετους με τις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου και σπατάλησαν τις δύο από τις τρεις μεταγραφές σε παίκτες με αμφίβολο ποδοσφαιρικό παρελθόν, που αποδεικνύονται ως τώρα μηδενικής προσφοράς. Επιπλέον χειρίστηκαν λανθασμένα το κρισιμότερο στοίχημα της φετινής ΑΕΚ: την εξεύρεση ικανών U24 ποδοσφαιριστών. Οι Σαβέβσκι-Κόλα, άνθρωποι οι οποίοι εδώ και μια δεκαετία «οργώνουν» τα γήπεδα της Ελλάδας και θα μπορούσαν να φανούν υπερπολύτιμοι, αποπέμφθηκαν και οι μεταγραφές U24 παικτών, μετατράπηκαν σε μια διαδικασία «κάστινγκ», όπου όποιος και όποτε ήθελε, ερχόταν απρόσκλητος στα Σπάτα για να δοκιμαστεί. Το χειρότερο από όλα όμως, ήταν ότι η «ομάδα Μαύρου» δεν κατανόησε καν τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την μη αδειοδότηση και αγνόησε επιδεικτικά τον κίνδυνο του υποβιβασμού. Η φιλοσοφία της αποτυπώθηκε πλήρως στην ατάκα «ΑΕΚ είσαι, δεν πέφτεις», λες και έχουμε υπογράψει κάποιο συμβόλαιο απεριόριστης διάρκειας με την Α’ Εθνική. Η προγραμματική δήλωση του προέδρου «Θα τους γαμ... με τα πιτσιρίκια» είναι χαρακτηριστική.

Συμμερίζομαι την αγωνία του Θωμά για την τύχη της αγαπημένης του/μας ομάδας και με συγκίνησε αφάνταστα η κίνησή του, όμως πιστεύω ότι δεν έπρεπε ποτέ να βρεθεί στο πόστο του προέδρου. Η αύξηση των διαρκείας από τα περσινά 8 χιλιάδες στα φετινά 10 χιλιάδες, που του πιστώνεται προσωπικά, δεν νομίζω ότι αρκεί για να αντισταθμίσει τους αρνητικούς χειρισμούς του. Κρίνοντας μάλιστα από τη στάση των α-μετόχων να τον ανεχτούν ως πρόεδρο και από την ξαφνική πρεμούρα ορισμένων αμφίβολης ηθικής «ΑΕΚοπατέρων» να στηρίξουν την προσπάθειά του, γεννιούνται σκέψεις, πως τελικά αυτή η κίνηση, αν και δεν το επιδίωκε φυσικά, εξυπηρέτησε εντέλει τα σχέδια της «5ης φάλαγγας», που καιρό τώρα τρώει τα σωθικά της Ένωσης. Μιλώντας για στήριξη, να αναφερθώ για λίγο στα κιτρινόμαυρα ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα και σε μια μερίδα του οργανωμένου κινήματος των οπαδών μας που και πάλι έπεσαν στην παγίδα της τυφλής προσωπολατρίας. Όλο τον καιρό που διήρκεσε η προεδρία Θωμά Μαύρου, όσοι συνοπαδοί μας άσκησαν καλόπιστη κριτική και έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, χαρακτηρίστηκαν στην καλύτερη περίπτωση «ιερόσυλοι» και «ασεβείς», στη δε χειρότερη αφορίστηκαν ως «γαύροι»… Κάποια μαθήματα τελικά δεν θα μας γίνουν με τίποτα μαθήματα…

Η υπόθεση «παραμονή»…

Από τις 5 ομάδες που το καλοκαίρι αυτόματα αποτέλεσαν τα πρώτα φαβορί για υποβιβασμό μαζί με την ΑΕΚ (τρέμουν τα πλήκτρα καθώς το γράφω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια), μόνο ο ΠΑΣ Γιάννενα δείχνει εικόνα ομάδας που δεν θα κινδυνέψει. Ο Πανιώνιος εκμεταλλεύτηκε την απίστευτη εύνοια της τύχης και την υποταγή του στον ΟΣΦΠ (που εξαργυρώνεται με υπέρ του σφυρίγματα) και βρέθηκε ψηλά στις πρώτες αγωνιστικές, όμως σύντομα θα πάρει την αναπόφευκτη καθοδική πορεία. Ο Άρης και ο ΟΦΗ δεν έχουν καλύτερα ρόστερ από την Ένωση και θα στηρίξουν τις προσπάθειές τους στη δύναμη της έδρας (ο δεύτερος από ένα σημείο και μετά, θα στραφεί κι αυτός για βοήθεια προς Πειραιά μεριά). Η Κέρκυρα διαθέτει μακράν το χειρότερο ρόστερ της κατηγορίας και η μόνη ελπίδα της είναι η αξιοποίηση της χρόνιας παραμονής της στο άρμα του ΟΣΦΠ. Αμφιβάλλω όμως ότι θα της φανεί αρκετή. Από τις υπόλοιπες δέκα ομάδες του πρωταθλήματος που αδειοδοτήθηκαν κανονικά και παίζουν χωρίς τον δυσβάσταχτο περιορισμό μεταγραφών, ασθενέστερες φαντάζουν οι Βέροια, Ξάνθη και Πλατανιάς. Οι δυο τελευταίες διαθέτουν κι αυτές άσο στο μανίκι τους, τις καλές σχέσεις τους με τον ΟΣΦΠ (τι πρωτότυπο…) και είναι σίγουρο ότι θα επωφεληθούν από διάφορους περίεργους συνδυασμούς αποτελεσμάτων τις τελευταίες αγωνιστικές, τις λεγόμενες «ομορφιές του ποδοσφαίρου». Όσοι αμφιβάλλετε, αρκεί να δείτε το φίνις της Ξάνθης τις σεζόν που κινδύνευσε και τα περσινά πλέι-οφ της Β’ Εθνικής από τα οποία προβιβάστηκε η ομάδα των Χανίων. Αναφορικά με τη Βέροια, αν και το ξεκίνημά της ήταν φιλόδοξο, σιγά-σιγά αρχίζει να διαγράφεται ως ένα αρκετά ισχυρό φαβορί για υποβιβασμό. Ο διοικητικός της ηγέτης, Γιώργος Αρβανιτίδης, φημίζεται για την αδυναμία του να διαχειριστεί περιόδους κρίσης, ενώ με τη διαφαινόμενη φυγή των Ολαϊτάν και Μπαργκάν, η ομάδα θα χάσει τους κινητήριους μοχλούς της.

Την ίδια στιγμή, η κατάσταση στην ΑΕΚ έχει βελτιωθεί σημαντικά με την έλευση του Έβαλντ Λίνεν και ευελπιστώ ότι θα καλυτερεύσει κι άλλο με την προσθήκη των Πετρόπουλου-Μητρόπουλου. Το σημαντικότερο είναι ότι όλοι πλέον έχουν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο και έχουν προσαρμόσει τον στόχο από το …εφηβικό σεξ, στη γρήγορη εξασφάλιση της σωτηρίας. Σύμφωνα με την στατιστική των τελευταίων δέκα χρόνων, 30-33 βαθμοί αρκούν για να εξασφαλίσουν τη σωτηρία, επομένως η ΑΕΚ, που σήμερα βρίσκεται στους 12, καλείται να πετύχει τουλάχιστον 6 νίκες, τις διπλάσιες δηλαδή από αυτές που σημείωσε στον α’ γύρο. Ματς-κλειδιά θα πρέπει να θεωρηθούν τα εντός έδρας με ΟΦΗ, Πανιώνιο, Ξάνθη και Βέροια, το ντέρμπι στο Χαριλάου, και η επίσκεψη στην Κέρκυρα. Φύσει αισιόδοξος, θέλω να πιστεύω πως στο τέλος θα αποφύγουμε το μοιραίο, με την Κέρκυρα και τη Βέροια να αποχαιρετούν τη μεγάλη κατηγορία.

Προβληματισμός …εξτρεμιστικός

Ως παραδοσιακός Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος που σέβεται τον εαυτό του, δεν θα μπορούσα να αποφύγω τον ρόλο του προπονητή της εξέδρας. Τα τελευταία 4,5 χρόνια έχω παρατηρήσει πως, παρά τη συνεχή αλλαγή προπονητών (Δώνης, Μπάγιεβιτς, Χιμένεθ, Κωστένογλου), η ΑΕΚ εφαρμόζει συνέχεια δύο σχήματα: είτε το 4-3-3 ή το 4-2-3-1. Την επιμονή όλων των προαναφερθέντων προπονητών στα εν λόγω συστήματα, μπορώ να την ερμηνεύσω κυρίως ως προσπάθεια εναρμόνισής τους με τη μόδα του καιρού μας που επιτάσσει αυτές τις τακτικές, ως τις πιο αντιπροσωπευτικές του μοντέρνου ποδοσφαίρου. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του 4-3-3 και του 4-2-3-1 είναι η ύπαρξη δύο εξτρέμ στην (μεσο)επιθετική γραμμή της ομάδας. Ως εξτρέμ ορίζεται ο παίκτης που μπορεί να κινείται με ευχέρεια κοντά στην πλάγια γραμμή, στον «ασβέστη» όπως λέμε στην ποδοσφαιρική διάλεκτο, είναι γρήγορος, έχει ικανότητα να σεντράρει και διαθέτει την τεχνική κατάρτιση, ώστε να ξεπερνά στο 1vs1 τον προσωπικό του αντίπαλο και να εφορμά διαγώνια στην μεγάλη περιοχή, διεμβολίζοντας την αντίπαλη άμυνα. Παίκτης που να συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μαζί, δεν υπήρξε ούτε ένας στην ΑΕΚ των τελευταίων 4,5 χρόνων. Ο τελευταίος των εξτρέμ ήταν ο Ζούλιο Σέζαρ (2005-2008). Κι όμως, παρά την έλλειψη των απαραίτητων συστατικών για να εφαρμοστούν σωστά τα 4-3-3 και 4-2-3-1, δεν έγινε ποτέ προσπάθεια να αλλάξει το σύστημα. Αντιθέτως, «βαφτίστηκαν» εξτρέμ παίκτες που έτυχε να διαθέτουν έστω ένα από τα χαρακτηριστικά της θέσης (ο Σκόκο π.χ. που σε όλη του την καριέρα έπαιζε στον άξονα ως δεύτερος επιθετικός, μόνο και μόνο επειδή ήταν καλός στο «ένας εναντίον ενός» και είχε καλό πόδι, υποχρεώθηκε να κινείται κατά μήκος της πλαϊνής γραμμής όπου ξεκάθαρα ένιωθε άβολα) ή ακόμα και κανένα αρκεί να μην παραπονιούνταν (περίπτωση Μπλάνκο). Το ίδιο πράγμα βλέπουμε και φέτος, αρχικά με τον Βλάχο και εν συνεχεία με τον Λίνεν: τον ρόλο των ακραίων υποδύονται ανεπιτυχώς ο σέντερ-φορ Φουρτάδο, ο επιτελικός μέσος Κατίδης, ο κεντρικός χαφ Φούντας… Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο κ. Λίνεν έχει διαγνώσει το πρόβλημα και εισηγήθηκε την προσπάθεια απόκτησης κάποιου καθαρόαιμου εξτρέμ, κάτι που αποτελεί ευχάριστη εξέλιξη.

Διοικητικά

Οι διοικητικές εξελίξεις, το βλέπουμε όλοι μας, βρίσκονται σε τέλμα. Δεν ξέρω πόσοι συνεχίζουν να πιστεύουν ακόμα ότι η υπόθεση Βιντιάδη είναι σοβαρή. Οι συνεχείς καθυστερήσεις στο υποτιθέμενο χρονοδιάγραμμα εισόδου του νεαρού επιχειρηματία στην ΠΑΕ, θυμίζουν έντονα τις περιπτώσεις Κοζώνη, Πετίτ Σατό, Σαμπαντσί και «οντότητας Βλάχου», περιπτώσεις που αποδείχτηκαν φτηνά τρικ των διοικήσεων Θανόπουλου-Αδαμίδη (Νοτιά-Παππά δηλαδή), ώστε να κερδηθεί χρόνος και να αποσυμπιεστεί η οργή του κόσμου. Προσωπικά, η μόνη λύση που θεωρώ ιδανική είναι η εξεύρεση κεφαλαίων από πλευράς Ντέμη Νικολαϊδη και η επαναφορά του στον προεδρικό θώκο. Ο Ντέμης άλλωστε βάσει αριθμών, υπήρξε ο ντε φάκτο καλύτερος διαχειριστής της ΠΑΕ, από το 1992 και μετά. Το σενάριο αυτό, βέβαια, με τα τωρινά δεδομένα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο. Νομοτελειακά πάντως, ο Ντέμης ταιριάζει ως ο άνθρωπος που πρέπει να δώσει λύση: αυτός πρωτοστάτησε στη σωτηρία της ομάδας το 2004, αυτός έφερε τους ανθρώπους που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, αυτοί των «τελείωσαν» από πρόεδρο το 2008, αυτός να τους «τελειώσει» από την Ιστορία της ΑΕΚ το 2013.

Βασίλισσα

Τέτοια εποχή δύο χρόνια πριν, η έκταση του αποσπάσματος για την μπασκετική ΑΕΚ, θα ήταν ανάλογη εκείνου για την ποδοσφαιρική. Σήμερα, δε θα ξεπεράσει τη μία παράγραφο… Ξέρω πως αυτομάτως χάνω πολλούς πόντους από το ΑΕΚόμετρό μου, αλλά πλέον δεν έχω το κουράγιο να παρακολουθώ τακτικά τα παιχνίδια και τις εξωαγωνιστικές ειδήσεις της Βασίλισσας. Το ίδιο σύμπτωμα έχω παρατηρήσει, μέσα από συζητήσεις και σε δεκάδες άλλους συνΕνωσίτες. Όχι μόνο απομακρύνθηκαν από την ΑΕΚ, αλλά έπαψαν να ασχολούνται γενικά με το άθλημα, σε σημείο να αρχίζουν να λησμονούν μέχρι και ορισμένους από τους κανονισμούς! Η εθελούσια πτώση στη Β’ Εθνική ήταν μαχαιριά στην καρδιά του ΑΕΚτζή και όσο προσπαθεί η νέα διοίκηση και τα ΑΕΚτζήδικα ΜΜΕ να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, πανηγυρίζοντας τις νίκες με τους Κρόνους και τα Περάματα, τόσο αυξάνεται η πικρία για το κατάντημα της αλλοτινής Βασίλισσας. Όσον αφορά το σχέδιο εξυγίανσης και τη διαγραφή των χρεών το τοπίο είναι πιο θολό και από τον ουρανό της Αθήνας. Για όσους ενδιαφέρονται, συμπεράσματα μπορούν να εξάγουν από το πλέον αξιόπιστο σε θέματα μπασκετικής ΑΕΚ μπλογκ «Μια Βασίλισσα είναι πάντα Βασίλισσα» και συγκεκριμένα εδώ: http://vasilissa.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5729.html

Χάντμπολ

-Είναι ξεκάθαρο ότι ο μεγάλος μας αντίπαλος για την κατάκτηση του τίτλου θα είναι και πάλι ο Διομήδης. Η ομάδα του Άργους διαθέτει ένα άρτιο σύνολο, βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα και παίζει ποιοτικό χάντμπολ σύμφωνα με τους ειδικούς. Ας μην τον υποτιμήσουμε (και αναφέρομαι σε μας τους οπαδούς και όχι στους παίκτες και στον προπονητή μας) όπως κάναμε πέρσι, όταν εφευρίσκαμε σενάρια περί ανάμιξης …ΠΑΣΟΚ(!) στο πρωτάθλημα για να τον στέψει πρωταθλητή εις βάρος μας. Είναι άξιος αντίπαλος και η μάχη θα είναι σκληρή.

-Η απόκτηση του Αλέξη Αλβανού πράγματι είναι η μεγαλύτερη μεταγραφή της τελευταίας δεκαετίας στο χώρο του ελληνικού χάντμπολ. Μιλάμε για έναν παίκτη με επιτυχημένη θητεία 8 ετών στην Bundesliga, το κορυφαίο πρωτάθλημα χάντμπολ του κόσμου. Άργησε να προσαρμοστεί στην αρχή στα νέα δεδομένα, αλλά αγώνα με τον αγώνα παρουσιάζεται όλο και καλύτερος και σίγουρα θα παίξει καταλυτικό ρόλο στα πλέι-οφ όπου θα κριθεί ο τίτλος.

-Σταθεροί και φέτος οι Καφφάτος και Μπακαούκας. Εξαιρετικός ο Διονύσης Γεωργιάδης που αν συνεχίσει να σκοράρει με τέτοιο ρυθμό θα «απειλήσει» για την πρωτιά στον πίνακα των σκόρερ τον μεγάλο αρχηγό της Ένωσης.

-Η ομάδα ακόμα δεν έχει καταφέρει να αναπληρώσει το κενό που άφησε πρόπερσι στη θέση του πίβοτ ο Θοδωρής Μεγαλοοικονόμου. Πολύ μεγάλος παίκτης, διπλό πλήγμα το ότι εντάχθηκε στις τάξεις του ανταγωνιστή Διομήδη.

Βόλεϊ

-Το βόλεϊ είναι ένα άθλημα στο οποίο 9/10 φορές, η ομάδα που είναι καλύτερη, κερδίζει. Η ΑΕΚ μετά τη Χέγιας, έχασε και δεύτερη βασική παίκτρια για το υπόλοιπο της σεζόν λόγω τραυματισμού (την Τσίμα) και πλέον δεν διαθέτει το πληρέστερο ρόστερ στη λίγκα. Στην παρούσα φάση, το προνόμιο αυτό κατέχει ο ΟΣΦΠ και αυτομάτως συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες για αγωνιστική επιτυχία. Για να αποκαταστήσουμε την τάξη, πρέπει οπωσδήποτε να ενισχυθούμε τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο με μια έμπειρη ξένη. Θα είναι κρίμα να μην εκμεταλλευτούμε την ευνοϊκότατη συγκυρία, με τον «βασιλιά» του αθλήματος ΠΑΟ σε πλήρη κατάρρευση, και να χάσουμε την ευκαιρία για ένα σερί συνεχόμενων τίτλων.

-Για την αντρική ομάδα βόλεϊ δεν χωρούν πολλά σχόλια. Η πορεία της είναι εξαιρετική, ξεπερνώντας και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. 9 νίκες σε 9 αγώνες και φυσικά πρώτη θέση στον 1ο όμιλο της Α2. Μακάρι να συνεχίσει έτσι, με σοβαρότητα ως το τέλος και να την ξαναδούμε από τη νέα σεζόν στα σαλόνια της Α1.

Κλείνω, ευχόμενος το 2013 να είναι το τελευταίο έτος παρακμής για την ποδοσφαιρική και μπασκετική ΑΕΚ, και παράλληλα χρονιά επιτυχιών για τα τμήματα της Ερασιτεχνικής.