Κριτική παικτών 2015-2016 και μεταγραφολογία 2016-2017

Αρχές καλοκαιριού και ως είθισται πάντα τέτοια περίοδο, κάθε σκληροπυρηνικός ποδοσφαιρόφιλος που σέβεται τον εαυτό του δε χάνει την ευκαιρία να υποδυθεί τον προπονητή / τεχνικό διευθυντή / πρόεδρο (του καναπέ), αξιολογώντας στο μυαλό του το ρόστερ της σαιζόν που μόλις τελείωσε και καταρτίζοντας αυτό της επόμενης. Για δεύτερη σερί χρονιά το One love ΑΕΚ προετοιμάστηκε σκληρά και θα κατεβάσει συμμετοχή στο λατρεμένο αυτό ποδοσφαιρικό έθιμο. Προτείνω στους φανς του μπλογκ (και τους δύο · μαζί με τον ταξιτζή) να χτυπήσουν φραπέ και να κάτσουν αναπαυτικά, γιατί η διαδικασία θα πάρει αρκετή ώρα.

Κατ’ αρχάς κάποιες απαραίτητες διευκρινίσεις:

-ό,τι γράφεται δεν είναι κάτι περισπούδαστο ή θέσφατο, πάνω απ’ όλα σκοπός είναι η συμβολή στον καλοκαιρινό χαβαλέ και την αγαπημένη «καφενειακή» ποδοσφαιροκουβέντα

-ανεξάρτητα από τη θετική ή αρνητική κρίση για τον κάθε παίκτη, είναι αυτονόητες οι ευχές για ό,τι καλύτερο στις προσωπικές τους ζωές και στη συνέχεια της καριέρας τους

-για να δώσω ένα στίγμα του τι θεωρώ κορυφαίο σε κάθε θέση, οι καλύτεροι για μένα παίκτες (και σε παρένθεση οι επιλαχόντες) από το 2000 (που αρχίζω να θυμάμαι καθαρά την ΑΕΚ) ως το 2012 (πριν δηλαδή τη μαύρη τριετία της πτώσης, της Γ και της Β), είναι:

Τερματοφύλακας: Σορεντίνο (Σάχα)

Κεντρικός αμυντικός: Γκαμάρα (Δέλλας, Καψής, Παπασταθόπουλος)

Δεξί μπακ: Μπορμπόκης (…)

Αριστερό μπακ: Κασάπης (…)

Αμυντικό χαφ: Ζαγοράκης (Ζήκος, Ντιόπ)

Κεντρικό χαφ: Κατσουράνης (Μαλαδένης)

Κεντρικός μεσοεπιθετικός: Τσάρτας (Ριβάλντο, Μαντούκα)

Δεξιός ακραίος: Σκόκο (Λάκης)

Αριστερός ακραίος: Σέζαρ (Γεωργάτος)

Περιφερειακός επιθετικός: Σκόκο (Σέζαρ, Λάκης)

Δεύτερος επιθετικός: Λυμπερόπουλος (Ίβιτς)

Κεντρικός επιθετικός: Νικολαΐδης (Λυμπερόπουλος, Μπλάνκο)

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ

Στόχος της ΑΕΚ πρέπει να είναι πάντα η διεκδίκηση του πρωταθλήματος και του κυπέλλου και έχοντας αυτό κατά νου αποφασίζεται ποιος συνεχίζει και ποιος όχι. «Δρόμο όλοι, κρατάς μόνο 4-5, φέρνεις 22 παιχταράδες σαν τους παραπάνω» είναι μια πολύ εύκολη αποστροφή, αλλά αν θέλουμε η κουβέντα, όσο χαβαλέ κι αν είναι, να έχει το παραμικρό ίχνος ρεαλισμού, πρέπει να συνυπολογίσουμε κάποιες αντικειμενικές συνθήκες:

-δεν υπάρχουν πια τέτοιοι και τόσοι ποιοτικοί Έλληνες παίκτες

-οι κατάλληλοι ξένοι είναι ακριβοί και η δικιά μας διοίκηση παζαρεύει μέχρι και το τελευταίο κέρμα

-ακόμα και να προκύψει ένα καλό ρόστερ, υπάρχει πάντα στη μέση ακλόνητη η 20ετής ήδη ερυθρόλευκη χούντα. Και οι προαναφερθέντες παιχταράδες 0 πρωταθλήματα μέτρησαν με τα κιτρινόμαυρα από το 1996 και μετά. Εάν ο Φαταούλ και η ΕΟ του σκοπεύουν να επιχειρήσουν ξανά το 30-0-0 (που φέτος τους το χάλασε μόνο η ΑΕΚ στα ίσα + ένα «x» με το πατρογονικό χωριό για το ξεκάρφωμα), βράσε όρυζα…

Αν η κατάσταση οδηγηθεί πάλι σε κάνα 28-1-1 ή 29-0-1 (84+ πόντους δηλαδή) και δε συμμαζεύεται, «πρωταθληματικής πορείας» επίδοση για την ΑΕΚ (και για οποιαδήποτε άλλη φυσιολογική ομάδα) νομίζω ότι πρέπει να θεωρηθεί μια συγκομιδή 62+ πόντων. Καταλήγω εκεί βλέποντας πως τη δεκαετία 2002-2012, μια περίοδο όταν:

α)σταθερά ο αριθμός των ομάδων ήταν 16, άρα 30 αγώνες,

β)παρά την ύπαρξη της γαυροπαράγκας υπήρχε πάντα ένας έτερος διεκδικητής (ή και δύο) και τα πρωταθλήματα κρίνονταν στο τελευταίο 1/4 της κούρσας, κάποια έως και την τελευταία αγωνιστική

ο μέσος όρος βαθμολογικής συγκομιδής που έδινε τίτλο ήταν οι 71 πόντοι (65 το χαμηλότερο όριο, το 2005 και 77 το ψηλότερο, το 2004, που το πήρε ο ΠΑΟ). Η ομάδα που θα δημιουργηθεί επομένως πρέπει να ανέβει από το φετινό 17-6-7 = 57 βαθμοί, στα 62+ που χτύπαγε επί Ντέμη (με 68 το κατέκτησε το 2008 και επιστρατεύτηκαν τα πυρηνικά όπλα για να το χάσει). Είναι λίγο «μπακάλικος» όλος αυτός ο τρόπος σκέψης και οι υπολογισμοί, το αναγνωρίζω, αλλά σε τέτοιες ακροβασίες μας έχει οδηγήσει το σιχαμένο γαυροσύστημα.

Τελοσπάντων, ας αρχίσει το scroll down:

Τερματοφύλακες

Αλαίν Μπαρόχα / 27 ετών / 29 συμμ. (2610’)

Ο βασικός γκολκίπερ της ομάδας στο μεγαλύτερο κομμάτι της σαιζόν. Πραγματοποίησε κάποιες σημαντικές αποκρούσεις, απέφυγε σε γενικές γραμμές τις γκάφες, ήταν σχετικά καλός με την μπάλα στα πόδια, αλλά δεν έδειξε ικανός να εμπνέει σιγουριά και σταθερότητα στην άμυνα. Πολλές φορές αδυνατούσε να συγκρατήσει την μπάλα μετά από μακρινά σουτ, μπλοκάροντάς την με δεύτερη προσπάθεια ή διώχνοντας την όπως-όπως, με αποτέλεσμα να φλερτάρει η εστία μας με τον κίνδυνο. Οι δε έξοδοί του, στην πλειονότητά τους δεν ήταν καλοϋπολογισμένες. Σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους τερματοφύλακες που έχω δει και θυμάμαι, από το 2000 και μετά, σίγουρα δεν μπορεί να καταγραφεί με αρνητικό πρόσημο (π.χ. Μορέτο, Κωνσταντόπουλος) και εννοείται πως απέχει παρασάγγας από τους πρωτοκλασάτους Σορεντίνο-Σάχα ή και τους καλούς μεν, με μεταπτώσεις δε (π.χ. Χιώτης). Θα τον τοποθετούσα στην κατηγορία «Γιούργκεν Μάχο»: μέτριος, «διεκπεραιωτικός». Δε θα τον κρατούσα για την επόμενη σαιζόν. Θα μπορούσε άνετα να καλύψει τη θέση αναπληρωματικού, αλλά μοιάζει παράλογο να ξοδευτούν λεφτά (είναι δανεικός από την Καράκας και πρέπει να ενεργοποιηθεί η οψιόν αγοράς του για να παραμείνει) για έναν τερματοφύλακα που θα κάθεται στον πάγκο, όταν στο ρόστερ υπάρχει ήδη οικονομικότερος τέτοιος (βλ. παρακάτω).

Γιάννης Ανέστης / 25 ετών / 17 συμμ. (1530’)

Τερματοφύλακας με πολύ μεγάλα προσόντα που θα τον καθιστούσαν εξαιρετική επιλογή για βασικό, αν δυστυχώς δεν υπήρχαν εξίσου μεγάλα μειονεκτήματα που έρχονται για να εξισορροπήσουν το κάρμα. Πέρα από την ταιριαστή σωματική διάπλαση (1,98μ. ύψος, μεγάλο άνοιγμα χεριών) έχει παρουσιάσει καλά ρεφλέξ, εντυπωσιακές εκτινάξεις στις συμβολές των δοκών, ενώ μετά από δύο χρόνια συνεχίζει να παραμένει ανίκητος σε τετ-α-τετ. Εσχάτως έδειξε και ικανότητα σε αποκρούσεις πέναλτι. Στον αντίποδα όμως οι έξοδοί του παραμένουν τραγικές (με πιο χαρακτηριστική αυτήν του ματς με το Λεβαδειακό εντός για το πρωτάθλημα που κόστισε 3π.), η τροφοδότηση των συμπαικτών του κακή, ενώ σε μια-δυο περιπτώσεις υπήρξε ένα ανησυχητικό δείγμα κακής αντιμετώπισης δυνατών, χαμηλών, εκτός περιοχής σουτ (ΑΕΚ-Ηρακλής 4-1, ΑΕΚ-ΟΣΦΠ 2-1, για το κύπελλο). Όπως και ο Μπαρόχα δεν είναι σε θέση να εμπνέει απόλυτη σιγουριά στην άμυνα, αλλά η προοπτική του είναι ξεκάθαρα καλύτερη και πρέπει να παραμείνει στο ρόστερ, αρχικά στο ρόλο που είχε και φέτος, δηλαδή του αναπληρωματικού. Με πολλή προσωπική δουλειά μπορεί μελλοντικά να κάνει και το βήμα παραπάνω.

Παναγιώτης Ντούνης / 19 ετών / 0 συμμ.

Ηλίας Βούρας / 28 ετών / 0 συμμ.

Φώτης Καραγκιολίδης / 29 ετών / 0 συμμ.

Ποτέ μου δε κατάλαβα για ποιο λόγο χρειάζεται να συσσωρεύονται στο ρόστερ μιας ομάδας τέσσερις και πέντε τερματοφύλακες. Η ιστορία και η κοινή πείρα τόσων χρόνων έχουν δείξει ότι τρεις είναι υπεραρκετοί. Δε θυμάμαι ποτέ τρεις γκολκίπερ να είναι ταυτόχρονα τιμωρημένοι με κάρτες ή τραυματισμένοι, είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Μια κλειστή ομάδα τριών ατόμων, με έντονο ανταγωνισμό μεταξύ τους για να αλληλοβελτιώνονται (ο βασικός, ο αναπληρωματικός σε εγρήγορση και ο ανερχόμενος) είναι νομίζω το ιδανικό. Από τη στιγμή που ο Ντούνης αποφασίστηκε φέτος να προβιβαστεί μόνιμα από την U-20 (ακολούθησε και την προετοιμασία στην Πολωνία) και να μη δοθεί δανεικός κάπου, Βούρας και Καραγκιολίδης αυτομάτως έγιναν -κατά τη γνώμη μου πάντα- περιττοί. Ειδικά ο δεύτερος δεν δηλώθηκε καν στις διοργανώσεις που συμμετείχαμε και απλά ξέμεινε στο μισθολόγιο της ΠΑΕ. Μια ευχαριστήρια για την 3ετή παραμονή τους στην ΑΕΚ και ευχετήρια για το μέλλον ανακοίνωση είναι νομίζω ό,τι απομένει και για τους δύο.

Κεντρικοί αμυντικοί

Δημήτρης Κολοβέτσιος / 25 ετών / 37 συμμ. (3202’) – 1 γκολ

Ο «βασικότερος» κεντρικός αμυντικός του ρόστερ δεν ήταν τελικά ο «βράχος» που πολλοί περιμέναμε με βάση τα περσινά πεπραγμένα του, αλλά τουλάχιστον ήταν αξιοπρεπής στους περισσότερους αγώνες, «σταθερός» για να καταλήξουμε σε έναν αγαπημένο κλισέ χαρακτηρισμό. Είναι κρίμα που δεν υπάρχει στο ρόστερ ένας Γκαμάρα ή ένας Δέλλας, όχι μόνο επειδή οι ίδιοι από μόνοι τους θα ήταν πολυτιμότατοι για το αγωνιστικό οικοδόμημα, αλλά επειδή κοντά τους θα έδειχναν καλύτεροι και στόπερ σαν τον Κολοβέτσιο. Εννοείται πως έχει θέση στο ρόστερ της ΑΕΚ και θα εξαρτηθεί από το βαλάντιο της ΠΑΕ αν συνεχίσει με τα ίδια λεπτά συμμετοχής ή όχι.

Θέσαρ Άρθο / 30 ετών / 24 συμμ. (2133’)

Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες τα καρέ μας πολιορκήθηκαν άναρχα από τους αντιπάλους η εμπειρία του Άρθο ήταν αρκετή για να πάρει τις σωστές θέσεις, να αποφύγει μοιραία λάθη και γενικότερα να καθοδηγήσει την αμυντική μας οργάνωση. Σε μαν-του-μαν καταστάσεις όμως εκτέθηκε ανεπανόρθωτα αρκετές φορές, ενώ στο ρεπερτόριο του είχε σχεδόν σε κάθε αγώνα μια αψυχολόγητη πάσα-δώρο στους αντίπαλους επιθετικούς (τη λεγόμενη πλέον και «αρθιά»!). Προφανώς και δεν είναι ο χειρότερος αμυντικός που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια από την ΑΕΚ, υπερβάλλουμε κάπως σαν κόσμος, αλλά αφορισμοί τέτοιοι έρχονται πολλές φορές νομοτελειακά σαν αντίδραση στη δράση των 365 παπατζήδων που προσπαθούσαν να μας πείσουν όλη τη χρονιά πως επρόκειτο για αδικημένη μεταγραφάρα... Τελοσπάντων, όσο καλή διάθεση και να έχεις, όταν έχεις δει Γκαμάρα, Δέλλα, Παπασταθόπουλο, Καψή, ακόμα και Μπρούνο Άλβες, Μαϊστόροβιτς, Κυργιάκο, Τσιρίλο θα προσέθετα, δε γίνεται να θεωρείς τον Άρθο βασικό σε ΑΕΚ πρωταθλητισμού, ούτε καν αναπληρωματικό. Αν βέβαια επρόκειτο να τεθεί δίλημμα μεταξύ Άρθο και Λαμπρόπουλου για παραμονή κάποιου στον πάγκο, ψηφίζω Άρθο. Αυτό κυρίως επειδή εμπιστεύομαι τη διαπίστωση Πογέτ ότι ο Ισπανός καταλάβαινε και αφομοίωνε καλύτερα απ’ όλους την τακτική.

Βασίλης Λαμπρόπουλος / 26 ετών / 30 συμμ. (2104’)

Γρήγορος μεν, εντελώς άγαρμπος δε. Σε κάθε αγώνα που παίζει είναι επίφοβος για να υποπέσει σε παράβαση πέναλτι αφού έχει την τάση να μαρκάρει με τα χέρια, ενώ πολλές φορές όταν προσπαθεί να μπει στην πορεία ενός σουτ του αντιπάλου για να το ανακόψει, ξεχνάει να έχει «κολλητά» τα χέρια του. Κανονικά δεν πρέπει να έχει καμία θέση στο ρόστερ της επόμενης ΑΕΚ.

Άνταμ Τζανετόπουλος / 21 ετών / 17 συμμ. (983’)

Χαμένη χρονιά για τον Άνταμ η τρίτη του στην ομάδα. Βίωσε απαράδεκτο καψώνι για μεγάλο χρονικό διάστημα για καθαρά εξωαγωνιστικούς λόγους, δεν είχε τον κατάλληλο συμπαίκτη για να τον βοηθήσει και κοντά του να βελτιωθεί (όπως π.χ. είχαν το Δέλλα ο Παπασταθόπουλος και ο Κωστάκης Μανωλάς), και πάνω απ’ όλα ήταν ατυχής για τον ίδιο η συγκυρία της αλλαγής Δέλλα-Πογέτ, αφού ο πρώτος σκόπευε να τον καθιερώσει, αποδεχόμενος το όποιο κόστος λόγω της απειρίας του, ενώ ο δεύτερος, επειδή του ζητήθηκε από τη διοίκηση το άμεσο αποτέλεσμα, φυσιολογικά και επόμενα στράφηκε στους υπόλοιπους εμπειρότερους για τη θέση ποδοσφαιριστές. Προσόντα έχει ο Άνταμ, είναι δυνατό παιδί, αρκετά τεχνίτης για τη θέση και μπορεί να βγάζει με άνεση την μπάλα από την άμυνα μπροστά, αλλά πάσχει πολύ στην ταχύτητα και την επιτάχυνση, ενώ έχει δείξει ότι χάνει πολλές φορές τη θέση του σε στατικές φάσεις. Γενικά μοιάζει περισσότερο ικανός για λίμπερο ή για αμυντικός που θα δίνει βάθος τελοσπάντων, παρά για στόπερ. Και τα φυσικά προσόντα δουλεύονται και η τακτική παιδεία αποκτάται, ακόμα 21 χρονών είναι, αλίμονο, πόσοι σέντερ-μπακ είναι μεστωμένοι από τέτοια ηλικία, απλά για να ευδοκιμήσουν αυτές οι προοπτικές χρειάζονται οι κατάλληλες συνθήκες. Καλός προπονητής, συμπαίκτες αξίας και ανυπαρξία εξωαγωνιστικών αντιπερισπασμών. Είναι στοίχημα και για τον ίδιο και για την ΑΕΚ και πρέπει να τα καταφέρουν αμφότεροι.

Στράτος Σβάρνας / 19 χρονών / 1 συμμ. (59’)

Με μία συμμετοχή (στο 6-0 επί του Πανελευσινιακού στο Κύπελλο) δε γίνεται να αποφανθείς με σιγουριά για το ποιόν του 19χρονου σέντερ-μπακ. Με μια ομολογουμένως άκρως μπακάλικη-καφενειακή προσέγγιση θα έλεγα πως αν ήταν κάτι το εξαιρετικό, αποκλείεται να μην έπαιρνε παραπάνω ευκαιρίες, ειδικά με τους συγκεκριμένους συναδέλφους που είχε στη θέση. Ο δανεισμός, σε ομάδα Β’ Εθνικής τουλάχιστον, με εγγυημένο διψήφιο αριθμό βασικών συμμετοχών, θα ήταν μια λύση για την επόμενη σαιζόν.

Δεξιά μπακ

Ροντρίγκο Γκάλο  / 30 ετών / 37 συμμ. (3288’) – 1 γκολ

Με ασφάλεια μπορώ να μπω ότι πρόκειται για το καλύτερο δεξί μπακ στη μετά-Μπορμπόκη εποχή (πρόλαβα το Βασίλη στη 2η θητεία του στην ΑΕΚ, στα 2002-2004), μια θέση στην οποία, πλην του 2009-2010 που την κάλυψε αρκετά καλά ο Αραούχο, η ομάδα έπασχε όλα αυτά τα χρόνια. Πλήρης παίκτης, εξίσου καλός και δημιουργικά και ανασταλτικά, ανταποκρίθηκε επάξια και όταν κλήθηκε σε μια-δυο περιπτώσεις μέσα στη σαιζόν να αγωνιστεί και στο αντίθετο άκρο. Σύμφωνα με το φετινό δείγμα άνετα βασικός και για του χρόνου.

Μιχάλης Μπακάκης / 25 ετών / 15 συμμ. (1039’)

Εκεί που κάποτε το δεξί μπακ ήταν «μαύρη τρύπα» για την Ένωση, φέτος ευτυχήσαμε να μη χρειαζόμαστε την παραμικρή ενίσχυση στη θέση. Οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν πέρσι, κυρίως χάρη στους αγώνες του Κυπέλλου έναντι της Κέρκυρας και του ΟΣΦΠ (σε συνθήκες Α’ Εθνικής δηλαδή) ήταν μεγάλες και σίγουρα η φετινή σαιζόν δεν ήταν η αναμενόμενη για τον Μπακάκη από πλευράς απόδοσης. Έχει το μεγάλο ελαφρυντικό ότι εντάχθηκε αργά στους ρυθμούς της ομάδας, αφού προερχόταν από εξάμηνη αποχή λόγω της ρήξης χιαστού και είχε χάσει την προετοιμασία. Ας επιφυλαχθούμε για την επόμενη σαιζόν, με κανονική προετοιμασία στα πόδια του. Με τέτοιο Γκάλο πάντως, δε θα είναι απαραίτητα και αποτυχία να παραμείνει για δεύτερη σερί χρονιά σε β’ ρόλο.

Σταύρος Βασιλαντωνόπουλος / 24 ετών / 3 συμμ. (105’)

Εντυπωσίασε πέρσι στα πλέι-οφ ανόδου με τη φανέλα του Απόλλωνα Σμύρνης ειδικά εναντίον μας και αποκτήθηκε μεταξύ άλλων για να υπάρχει εναλλακτική πίσω από τον Γκάλο στο πρώτο τρίμηνο απουσίας του Μπακάκη. Τελικά η ομάδα δεν τον χρειάστηκε και περιορίστηκε σε τρεις μόνο εμφανίσεις. Νομίζω ότι καλώς ή κακώς περισσεύει στο ρόστερ.

Αριστερά μπακ

Ντίντακ Βιλά / 27 ετών / 31 συμμ. (2655’)

Πλάκα-πλάκα όχι μόνο στα δεξιά με τον Γκάλο, αλλά και στα αριστερά με τον Ντίντακ βρήκαμε φέτος την υγειά μας. Μετά το ανοσιούργημα Μάλμπασα, τον άτυχο αλλά και μέτριο Τζιωρτζιόπουλο, τις αλχημείες με Γεωργέα, Μπούρμπο, Λαγό, τον «τουρίστα» Χουανφράν, τον ανύπαρκτο από τη μέση και μπροστά Καράμπελα και τους «λίγους» Κοντοέ, Τσουμάγκα, επιτέλους βρέθηκε ένας παίκτης για να καλύψει αξιοπρεπώς το κενό που άφησε ο Μιχάλης Κασάπης όταν αποστρατεύτηκε το 2004. Μόνο ο Αρουαμπαρένα (2007-08) υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια ποιοτικότερος ποδοσφαιριστής από τον Ντίντακ και πολύ μεγάλη μεταγραφή βάσει «ονόματος», αλλά δυστυχώς ούτε αυτός γλίτωσε την «κατάρα Κασάπη», αφού εμφανίστηκε «καμμένος» στα περισσότερα ματς που αγωνίστηκε τότε. Αξιόπιστος τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά, το μεγαλύτερο πλην που έχει ο Ντίντακ είναι κάποια θεματάκια φυσικής κατάστασης και για σιγουριά χρειάζεται κάποιος άξιος για να τον πλαισιώνει από του χρόνου.

Άρης Σοϊλέδης / 25 ετών / 21 συμμ. (1352’) – 1 γκολ

Αρκετούς κακούς ποδοσφαιριστές έχει στο ρόστερ της η ΑΕΚ, αλλά το χρυσό βατόμουρο της σαιζόν πάει σίγουρα στον αλλοτινό «Τζόλε της Ρούμελης». Τις επιθετικές αρετές του τις έδειξε μόνο σε κυπελλικά ματς με αντιπάλους χαμηλού επιπέδου, ενώ στους αγώνες αυξημένης δυσκολίες υπήρξε, όπως είχε ήδη προβλεφθεί από πέρσι (εντάξει, σαν να κλέβεις εκκλησία), κίνδυνος-θάνατος. Ειδικά οι δύο ήττες-μαχαιριές για το πρεστίζ του συλλόγου στην Τούμπα ήρθαν από δικά του προσωπικά λάθη. Του χρόνου, με ακόμα πιο αυξημένες απαιτήσεις, προφανώς και δε χωράει στο ρόστερ. Ό,τι ήταν να δώσει στην ομάδα, νομίζω πως το έδωσε.

Αμυντικά χαφ & κεντρικά χαφ («6άρια» & «8άρια»)

Γιάκομπ Γιόχανσον / 26 ετών / 42 συμμ. (3445’) – 7 γκολ

Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του ρόστερ. Εύστροφος, διορατικός, με καίριες τοποθετήσεις, «χειρουργικός» στις επεμβάσεις του (0 κίτρινες κάρτες πέρσι σε 26 ματς και μόλις 2 φέτος σε 42, κι από αυτές μόνο η μία για μαρκάρισμα, η άλλη για λογομαχία!), καλός κεφαλοσφαιριστής, συνεπής τακτικά και πειθαρχημένος. Τα μόνα πλην που μπορώ να του προσάψω είναι η όχι και τόσο σίγουρη κάθετη πάσα (που και πάλι είναι πάνω από το μέσο όρο των συναδέλφων του στην Ελλάδα) και τα διστακτικά, αδύναμα σουτ του, όταν του παρουσιάζεται χώρος έξω από την περιοχή. Εμφανίστηκε επίσης κάπως υποτονικός γύρω στο Μάρτη, κάτι λογικό όμως, καθώς δεν υπήρξε άξιος παίκτης μας να τον ξεκουράσει σε κάποια παιχνίδια. Διέπρεψε ως 6άρι, ενώ ανταποκρίθηκε εξίσου άψογα και στο τακτικό τρικ του Γκουστάβο Πογέτ που τον ανέβαζε πιο ψηλά στο γήπεδο σαν 8άρι, σκοράροντας με ευχέρεια 10αριού. Είναι πραγματικά απόλαυση να τον βλέπεις να μη χάνει την μπάλα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, να μάχεται όρθιος, στητός, να κόβει και να κλέβει καθαρά και να προωθεί την μπάλα σωστά. Είναι ο αγαπημένος παίκτης του γράφοντος, όχι μόνο για τις αγωνιστικές του επιδόσεις, αλλά και για την ευρύτερη εικόνα του: προσηνής, σοβαρός εκεί που πρέπει, μακριά από τα κλαρινογαμπριλίκια με τα λιγδιασμένα μαλλιά και τα τατουάζ-μανίκια (άκυρη σφήνα: ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω που ο Μέσι μπογιάτισε τα χέρια και τα πόδια του), μορφωμένος, το πρότυπο που θα έθετα για έναν ποδοσφαιριστή. Μακάρι το επίπεδο ικανοτήτων του να είναι αρκετό και για τις επικείμενες δύσκολες ευρωπαϊκές βραδιές και να μείνει για χρόνια στην ομάδα μας. Φτάνει, γιατί γέμισε σάλια το πληκτρολόγιο.

Αντρέ Σιμόες / 27 ετών / 40 συμμ. (3368’)

Στα καπάκια ακόμα ένας παίκτης που πρέπει να δεθεί για χρόνια με την ομάδα μας. Κλέβει τον τίτλο του MVP για φέτος από τον Ιάκωβο, αφού σε αντίθεση με το Σουηδό, δεν διένυσε νεφορμάρισμα ούτε για μισή βδομάδα. Είναι παράλληλα και η καλύτερη μεταγραφή της σαιζόν και πρέπει να δοθούν τα εύσημα σε όποιον τον βρήκε και τον «έκλεισε» για λογαριασμό μας, ήδη από τον Ιανουάριο του 2015. Ακούραστο «σκυλί του πολέμου», τρομερή «σκούπα» μπροστά από τα σέντερ μπακ και αξιοπρεπές κράτημα και μοίρασμα της μπάλας. Μένει να τον δούμε και αυτόν στην Ευρώπη, νομίζω όμως πως όπως και ο Γιόχανσον δε θα χει κανένα πρόβλημα.

Μιγκέλ Κορδέρο / 29 ετών / 24 συμμ. (926’)

Ο Ισπανός μέσος έχει ήδη γράψει το όνομά του στο βιβλίο της Ιστορίας της ΑΕΚ. Είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής από το ρόστερ του υποβιβασμού (2012-2013) που μακροημέρευσε στην ομάδα και στέφθηκε φέτος Κυπελλούχος Ελλάδας (οι άλλοι δύο παίκτες που επιβίωσαν από την πτώση σε Γ-Β και ξεκίνησαν φέτος στο ρόστερ, οι Ανάκογλου-Γροντής, αποχώρησαν το Γενάρη, χωρίς συμμετοχές στο θεσμό). Είναι κάτι που το άξιζε ο Κορδέρο, αφού ήταν από τους ελάχιστους διασωθέντες της μαύρης χρονιάς (δεν έπαιξε μάλιστα στα δύο ματς με τον Πανθρακικό και τον Ατρόμητο και δεν υπάρχει φωτογραφία του με το «στίγμα»), ήταν από τους κορυφαίους στα γήπεδα-γιδομαντριά της Γ’, αλλά και αξιοπρεπέστατος όσο πρόλαβε να παίξει στη Β’. Αν και είναι ένας μέσος που στα καλά του ξέρει να κερδίζει και να μοιράζει μπάλα σε ικανοποιητικό βαθμό για τα ελληνικά δεδομένα, δυστυχώς φέτος η παρουσία του ήταν ως επί το πλείστον αρνητική. Δεν έδειξε να συνέρχεται από τον περσινό του τραυματισμό και απλά περιορίστηκε σε βοηθητικούς ρόλους στα τελευταία ημίωρα ή τέταρτα των αγώνων ή σε θέση βασικού σε δευτερεύουσας σημασίας παιχνίδια. Νομίζω ότι ο κύκλος του στην ομάδα έκλεισε. Δε θα ήμουν αρνητικός σε παραμονή του ξεκάθαρα ως τεταρτοπέμπτη λύση για τα χαφ, αρκεί βέβαια να το αποδεχόταν εξαρχής και ο ίδιος ώστε να μη μανουριάζει. Επαναλαμβάνω πάντως πως ίσως είναι καλύτερα να τον θυμόμαστε με τη φετινή εικόνα της κούπας στα χέρια: ο μόνος παίκτης εκείνου του Απριλίου που έμπρακτα εξιλεώθηκε.

Μπρούνο Ζουκουλίνι / 23 ετών / 4 συμμ. (253’)

Ήρθε δανεικός από τη Μάντσεστερ Σίτυ τον Ιανουάριο για ένα εξάμηνο κατόπιν προσωπικών χειρισμών του Γκουστάβο Πογέτ. Δυστυχώς μετά από μόλις τρία ματς τραυματίστηκε στην προπόνηση (όσκαρ γκαντεμιάς) και προλάβαμε να τον ξαναδούμε μόνο στο φινάλε της σαιζόν κόντρα στον Πανιώνιο. Εντούτοις η ποιότητά του έγινε φανερή ήδη από το ντεμπούτο του, στον επαναληπτικό προημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΠ Ηρακλής στο Καυταντζόγλειο. Μακάρι να πετύχει η ομάδα εκ νέου δανεισμό του (ποιότητα + χαμηλό κόστος, δύο σε ένα), αλλά προς το παρόν δε γίνεται να βασιστούμε σ’ αυτό το σενάριο. Η Σίτυ έχει καινούριο προπονητή και καινούριο τεχνικό τημ και προφανώς θα θέλουν να επανεξετάσουν το σύνολο των παικτών που τους ανήκουν, όχι μόνο για να δουν ποιους θα κρατήσουν, αλλά και για να κρίνουν πού θα είναι καταλληλότερα να παραχωρήσουν αυτούς που προορίζουν για δανεικούς. Μέχρι τότε (μπορεί να διαρκέσει ως τις 31 Αυγούστου αυτή η διαδικασία) η ΑΕΚ οφείλει να έχει ήδη πάρει έναν αξιόπιστο αναπληρωματικό για τις θέσεις 6-8 και να έχει stand-by τουλάχιστον έναν ακόμα.

Δημήτρης Ανάκογλου / 25 ετών / 3 συμμ. (111’)

Πραγματοποίησε μόλις 3 εμφανίσεις, όλες υπό τον Τραϊανό Δέλλα, τις δύο πρώτες ως αλλαγή (με Πλατανιά εντός, Ξάνθη εκτός) και την τρίτη ως βασικός σε ένα καταστροφικό 4-3-2-1 στην Τούμπα. Στη μεταγραφική περίοδο του χειμώνα παραχωρήθηκε δανεικός στη Βέροια όπου κατέγραψε 10 συμμ. (810’) – 2 γκολ. Έχει ξαναγραφτεί και πέρσι σ’ αυτήν εδώ τη γωνιά του κιτρινόμαυρου διαδικτύου για τον Ανάκογλου: τα βασικά τα ξέρει, αλλά αλίμονο αν το να κατέχει κανείς απλά τα βασικά του αθλήματος, θεωρείται αρκετό για να φορά τη φανέλα της ΑΕΚ. Μπορεί να σταθεί Α’ Εθνική (απόδειξη η Βέροια φέτος και ο Πανσερραϊκός το 2010-11), αλλά σε ομάδα που η ιστορική της αποστολή είναι ο πρωταθλητισμός και ο ανταγωνισμός αποτελείται από Γιόχανσον, Σιμόες, Ζουκουλίνι και άλλον έναν παίκτη ανάλογου βεληνεκούς με τον υγιή Ζουκουλίνι, μόνο λύσεις σε κάποια κυπελλικά ματς με Ελευσίνες και Ψαχνά μπορεί να δώσει. Θεωρώ άσκοπη την επιστροφή του. Πρόσφερε ό,τι μπόρεσε στην ομάδα και ο κύκλος έκλεισε.

Αμπλαγιέ Φαγιέ / 22 ετών / 2 συμμ. (77’)

Πρόλαβε να γράψει μόνο δύο συμμετοχές με Πανελευσινιακό και ΑΕΛ στη φάση των ομίλων στο Κύπελλο, «ξεκουράζοντας» στα β’ ημίχρονα τους Γιόχανσον και Σιμόες αντίστοιχα. Το χειμώνα παραχωρήθηκε κι αυτός δανεικός στα Τρίκαλα. Δεν υπάρχει νόημα παραμονής του στην ομάδα, απορώ πώς έμεινε και φέτος, έστω για το πρώτο εξάμηνο. Ούτε καν πέρσι στη Β’ έδειξε κάτι αξιοπρόσεχτο.

Κώστας Γαλανόπουλος / 19 ετών / 1 συμμ. (44’)

Ένας από τους 5 συνολικά παίκτες της U-20 που δεσμεύεται με επαγγελματικό συμβόλαιο με το σύλλογο (Βλαχομήτρος, Κυριαζής, Τζάθας, Μαρκοπουλιώτης οι άλλοι 4) και στο φινάλε της σαιζόν έκανε και μια πειραματική συμμετοχή με την α’ ομάδα. Προφανώς και δε γίνεται να κριθεί.

Κυριάκος Ανδρεόπουλος / 22 ετών / 0 συμμ.

Ο μόνος παίκτης της φετινής σαιζόν που ήρθε με κανονική μεταγραφή και όχι ελεύθερος (160.000 ευρώ δώσαμε στον ΑΟΚ Κέρκυρα) και όχι μόνο δεν έπαιξε ματς, αλλά το χειμώνα επέστρεψε δανεικός στην πρώην ομάδα του. Τι να σχολιάσεις εδώ, κανονικά πρόκειται για φιάσκο, εκτός κι αν θεωρείται επιτυχημένη κίνηση επειδή τελικά ο ΑΟΚ ανέβηκε κατηγορία…

Μεσοεπιθετικοί άξονα (ας τους πούμε όπως συνηθίζεται, «μοντέρνα 10άρια»)

Πέτρος Μάνταλος / 25 ετών / 36 συμμ. (2802’) – 6 γκολ

Αναμφισβήτητα ο καλύτερος Έλληνας στο τρέχον δυναμικό μας. Άργησε πολύ να αποδώσει τα αναμενόμενα, αλλά έχει κι αυτός το ίδιο ελαφρυντικό με τον Μπακάκη: 6μηνη αποχή μετά από ρήξη χιαστού και ελλιπής προετοιμασία. Στα κρισιμότερα ματς της σαιζόν πάντως, στα ημιτελικά και τον τελικό του Κυπέλλου, έδωσε βροντερό παρόν, «βγάζοντας» στο χόρτο και ατομική ποιότητα και ηγετική στόφα. «Έχει» την κάθετη, αποτελεί καλό χειριστή της μπάλας και είναι από τους λίγους που μπορεί να την κουβαλήσει με επιτυχία από το ημικύκλιο του κέντρου μέχρι την περιοχή. Πέρσι είχε επιδείξει και εξαιρετικά στημένα, κάτι που δεν επαναλήφθηκε στον ίδιο βαθμό και φέτος. Για το δικό του καλό πρέπει να μάθει να είναι περισσότερο πολυσύνθετος. Πολύ βαρύτερα «ονόματα» και πολύ πιο φτασμένοι παίχτες στην ιστορία της ΑΕΚ είχαν μάθει να παίζουν και δεύτερη θέση. Δε γίνεται να μπορεί να ανταπεξέλθει αποκλειστικά ως 10άρι στο 4-2-3-1. Εν πάση περιπτώσει, είναι μεγάλο κεφάλαιο για την ομάδα. Πρέπει και ο ίδιος να δουλεύει συνεχώς σκληρά και προσγειωμένα, αλλά και ο σύλλογος να φροντίσει όσο μπορεί από την πλευρά του να τον κρατήσει μακριά από κλαρινογαμπριλίκια και βεντετισμούς. Το να εκφυλιστεί κανείς σε Ταχτσιδογκέντσογλου είναι το μόνο εύκολο. Είμαι αισιόδοξος ότι με υγεία και σωστή προετοιμασία από την αρχή θα είναι ακόμα καλύτερος του χρόνου και θα βάλει τις βάσεις για μακροημέρευση στα κιτρινόμαυρα.

Ρόναλντ Βάργκας / 30 ετών / 32 συμμ. (2017’) – 11 γκολ

Παρόλο που τόσο στο ξεκίνημα όσο και στο τελείωμα της σαιζόν αγωνίστηκε ως δεξί εξτρέμ, η φυσική του θέση είναι στον άξονα. Αυτό νομίζω ότι το έδειξε χαρακτηριστικά επί Πογέτ, όταν χρησιμοποιήθηκε ως περιφερειακό φορ στο 4-3-3 του Ουρουγουανού τεχνικού (νομίζω πως είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα ο ακραίος του 4-2-3-1 που παίζει πάνω στη γραμμή με τον περιφερειακό φορ του 4-3-3 που είναι παίκτης άξονα και στο επιθετικό κομμάτι κινείται στις παρυφές της περιοχής πλαισιώνοντας τον σέντερ φορ). Ειδικά σ’ αυτό το διάστημα προσέφερε πολλά στη δημιουργία και στο σκοράρισμα και αναδείχτηκε σε ήρωα των κλασικών ντέρμπι, αφού «σκότωσε» τόσο τον Ολυμπιακό, όσο και τον Παναθηναϊκό (με γκολ στο ίδιο μάλιστα λεπτό, το 78ο). Μεσοεπιθετικό με τέτοια συνεισφορά στο γκολ, δύσκολα τον αποδεσμεύεις, ακόμα κι αν δεν προσφέρει πολλά στο υπόλοιπο παιχνίδι. Θα τον άφηνα να φύγει μόνο στην περίπτωση που δεχόμασταν πρόταση από άλλη ομάδα με ποσό κοντά στο εκατομμύριο.

Ντιέγκο Μπουονανότε / 28 ετών / 35 συμμ. (1722’) – 11 γκολ

Όσοι έχαψαν το σότο των κιτρινόμαυρων ΑΡΔ περί παιχταρά-ηγέτη με αύρα Μαραντόνα λογικό είναι τώρα να νιώθουν απογοητευμένοι. Καμιά απογοήτευση δεν πρέπει να υπάρχει. Μεταγραφή «του ποδαριού» ήταν ο Αργεντίνος, καθαρά για τις εντυπώσεις, αφού την ομάδα στην επιστροφή της στην Α’ έπρεπε να την συνοδέψει κάποιο «όνομα» και ο «Νάνος», λόγω των κάποτε προοπτικών του και του παρελθόντος του στη μεγάλη Ρίβερ, ήταν το πλησιέστερο οικονομικά. Καθαρός μεσοεπιθετικός άξονα ή και δεύτερο φορ ακόμα, απέτυχε πλήρως όσες (πολλές) φορές τον έβαλαν να παίξει με το ζόρι στα πλάγια για να χωρέσει μαζί με Μάνταλο. Όσες φορές έπαιξε στη φυσική του θέση απέναντι σε αδύναμους αντιπάλους (κύπελλο με Πανελευσινιακό και ΑΕΛ, πρωτάθλημα εντός με ΠΑΣ Γιάννινα, Πανθρακικό) έκανε «παπάδες». Αυτό ακριβώς είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να κάνει στην Ελλάδα: να καθαρίζει χάρη στην τεχνική του 3-4-5 «εύκολα» ματς το χρόνο, για να μη χρειάζεται να κουράζονται οι βασικότεροι παίκτες. Με μειωμένες οικονομικές απολαβές και αποδοχή εκ μέρους του αυτού του ρόλου, δε βλέπω γιατί να μη συνεχίσει και του χρόνου. Δε χρειάζεται όλοι οι παίκτες του ρόστερ να είναι «φιλότιμοι», «χαλκέντεροι», «ξέρω-τι-σημαίνει-ΑΕΚ». Ας υπάρχει και καμιά μπαλαδόφατσα που να ξέρει να κάνει κι ένα σλάλομ, έστω και με την Καλλονή. Αν πάλι, μείνει ο παίκτης στα τωρινά του λεφτά ή απαιτήσει ρόλο βασικού, η πόρτα ορθάνοιχτη, αλλά ελπίζω όχι με την αδαμίδεια λογική «τον αφήνουμε ελεύθερο και πανηγυρίζουμε που γλιτώσαμε το συμβόλαιο». Να καταβληθεί προσπάθεια να ενισχυθεί το ταμείο με πώληση. Όλο και θα υπάρχει κάποιο «αδιάβαστο» κλαμπ που θα ψαρώσει από τα μαζεμένα 11 γκολ του σε μια σαιζόν, σε αντίθεση με τα μόλις τρία που είχε την προηγούμενη τριετία σε τρεις διαφορετικές ομάδες.

Ντάρκο Ζόριτς / 23 ετών / δανεικός όλη τη σαιζόν στην Μπόρατς (Σερβία) / 28 συμμ. (2215’) – 7 γκολ

Δεν έχω εικόνα από το τι έκανε στη Σερβία, πέρσι στη Β’ Εθνική πάντως δεν έδειξε κάτι αξιομνημόνευτο. Νομίζω ότι το μόνο πράγμα που μπορεί να τον επαναφέρει στα κιτρινόμαυρα είναι η κατάληξη του επωνύμου του.

Πλάγιοι μεσοεπιθετικοί / ακραίοι / εξτρέμ / wingers (ό,τι ορολογία θέλετε)

Έλντερ Μπαρμπόσα / 29 ετών / 34 συμμ. (2545’) – 9 γκολ

Ήταν για μένα το αίνιγμα της περσινής σαιζόν (μπορεί αλλά δε θέλει ή θέλει αλλά δεν μπορεί) και φοβόμουν μήπως αποδεικνυόταν η απογοήτευση της φετινής. Ευτυχώς ο άνθρωπος απλώς είχε ξενερώσει απίστευτα με τις συνθήκες της Β’ και έπαιζε στο «σβηστό», μέχρι να τελειώσει το μαρτύριο. Στην Α’ έδειξε ποιος πραγματικά είναι: ο παίκτης που έχει συμμετοχή σε μια πορεία ως τον τελικό του Europa League με την Μπράγκα (+ένα πορτογαλικό Λιγκ Καπ κόντρα στην Πόρτο). Φοβερό αριστερό, άνεση τόσο κατά μήκος της γραμμής όσο και πιο κοντά στην περιοχή και σθένος ειδικά στα κρίσιμα ματς. Ψεγάδι αποτελεί ότι πολλές φορές δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα και εκτροχιάζεται, εισπράττοντας τζάμπα κάρτες ή βγαίνοντας εκτός ρυθμού παιχνιδιού. Εκ των βασικών επιλογών και για τη συνέχεια.

Βαγγέλης Πλατέλλας / 28 ετών / 25 συμμ. (1284’) – 3 γκολ

Άλλη μια περίπτωση ποδοσφαιριστή του φετινού ρόστερ που έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να κλείσει ο κύκλος του στην ομάδα. Ατόφιο εξτρέμ που ήρθε από την Σκόντα Ξάνθη το καλοκαίρι του «ζερό» για να βοηθήσει στις διαδοχικές ανόδους, με δεδομένο αγωνιστικό «ταβάνι», κάτι που έγινε πιστεύω εύκολα αντιληπτό. MVP στη Γ’, αξιοπρεπής στη Β’, υστερήσας στην Α’. Καλώς έμεινε για πρώτη χρονιά, έδωσε κάποιες λύσεις σε ματς με αντιπάλους των «κυβικών» του, γεύτηκε και την κατάκτηση του Κυπέλλου (είχε και δύο γκολ στο θεσμό στην πορεία προς τον τίτλο) και κάπως έτσι νομίζω ότι ολοκληρώθηκε μια ωραία ποδοσφαιρική ιστορία. «Τίμιος», δίκαια αγαπητός, έδωσε ό,τι μπορούσε, ευχαριστούμε, καλή συνέχεια.

Ανδρέας Βλαχομήτρος / 19 ετών / 1 συμμ. (4’)

Όμοια περίπτωση με το Γαλανόπουλο (βλ. παραπάνω). Αν και φύσει εξτρέμ (σύμφωνα με τα ρεπορτάζ) έχει επιδείξει τρομερή έφεση στο σκοράρισμα στα Under πρωταθλήματα.

Επιθετικοί

Χρήστος Αραβίδης / 29 ετών / 41 συμμ. (2963’)  – 11 γκολ

Εντελώς άτεχνος φορ που ρεφάρει ως ένα βαθμό λόγω των αστείρευτων ψυχικών του αποθεμάτων και της εργατικότητάς του και ως συνέπεια ανανεώνει δίκαια την παρουσία του στο ρόστερ. Κάποιοι υπερβολικοί πανηγυρισμοί του ίσως προκαλούν αλγεινή εντύπωση, θεωρώ πάντως ότι δεν πρόκειται για υποκριτικό οπαδιλίκι (βλ. Πάμπλο Γκαρσία). Ο άνθρωπος όντως «το ζει». Προφανώς βέβαια δε γίνεται να λογίζεται σαν βασικός γκολτζής σε μια ΑΕΚ με βλέψεις τίτλου.

Ράφικ Τζιμπούρ / 32 ετών / 31 συμμ. (1825’) – 5 γκολ

Επειδή οι ΑΕΚτζήδες είμαστε και λίγο μαζόχες, ελπίζω να μην μας έχουν πιάσει οι τύψεις μετά το γκολ του Ράφικ στον τελικό και να νομίζουμε ότι τελικά τον αδικούσαμε όταν τον κράζαμε μέσα στη σαιζόν για τις εμφανίσεις του, γιατί δεν τον αδικούσαμε καθόλου. Βαρύς κι ασήκωτος ήταν ο «Τρομοκράτης» στα περισσότερα ματς και απαράδεκτο το γεγονός ότι προοριζόταν για τη «μεταγραφή επιθετικού ολκής», με κύριο προσόν ότι αποτελούσε «καψούρα του προέδρου»… Στην κρίσιμη στιγμή βέβαια έκανε πράξη την υπόσχεσή του ότι χρωστάει κάτι στην ΑΕΚ και θα το ξεπληρώσει και έτσι εξιλεώθηκε για τη φυγή του το 2011. Πλέον θα τον θυμόμαστε αναπόφευκτα με θετικό πρόσημο. Κανονικά ΔΕΝ πρέπει να παραμείνει την επόμενη σαιζόν, αλλά εδώ έρχεται το μεγαλύτερο plot twist της σημερινής ανάρτησης: σε περίπτωση που αποκτηθεί μόνο ένα φορ και όχι κι ένα δεύτερο, μπορεί να κρατηθεί σαν εφεδρεία, κι αυτό πάλι, χάρη στην παλιά του ποιότητα (μεταξύ 2007-2013 υπήρξε παιχταράς για τα ελληνικά δεδομένα). Μεταξύ σοβαρού κι αστείου θα πω επίσης ότι ο Τζιμπούρ ικανοποιεί και την ενδόμυχη, ένοχη απόλαυση του ΑΕΚτζή να υπάρχει πάντα ένα καλτ στοιχείο στην ομάδα του. Και από το να είναι το καλτ ο Χρύσανθος, ας είναι ο Τζιμπούρ, που αν φιλοτιμηθεί, θα βγάλει αξιοπρεπώς μέχρι και ντέρμπι. Προϋπόθεση βέβαια ακόμα και για να μείνει σαν ρεζέρβα ο Αλγερινός είναι να ελαχιστοποιήσει κι άλλο τις εκρήξεις παράνοιας. Απ’ όσο είδαμε φέτος οι επιδόσεις του στην κλίμακα Ζντοβτς παραμένουν πάνω από τη βάση, πήρε ένα «τίμιο» 6/10. Η φωτό του να μοιράζει μπουκετίδια «μόνος μου και όλοι σας» μέσα στην Τούμπα, αλλά και το fatality σε παίκτη της Ανόρθωσης σε φιλικό προετοιμασίας το καλοκαίρι έχουν προστεθεί ήδη στην καλτ ανθολογία.

Τόμας Πέκχαρτ / 27 ετών / 17 συμμ. (535’) – 3 γκολ

Είναι ο παίκτης με την πιο πρόσφατη υπογραφή συμβολαίου, οπότε δεν έχει νόημα η όποια κουβέντα για παραμονή του ή όχι. Αναγκαστικά θα μείνει, τουλάχιστον για φέτος και το στοίχημα είναι πώς θα καταφέρουμε να τον εκμεταλλευτούμε. Δεν είναι για βασικός, αλλά λόγω σωματοδομής (1,94μ.) θεωρητικά έχει την προοπτική να δώσει λύσεις σε ματς όπου η μπάλα θα παίζεται «ψηλά». Ίσως θα μπορούσε να λειτουργήσει καλά και ως στήριγμα ενός φορ ολκής άλλων χαρακτηριστικών δίπλα του, σε ένα σύστημα με δύο επιθετικούς(;). Θα δούμε.

Μακόλεϊ Κρισάντους / 26 ετών / 10 συμμ. (378’) – 2 γκολ

Έβαλε δύο γκολ, το ένα με το σβέρκο, το άλλο με καραμπόλα, χαρίζοντας μάλιστα δύο νίκες, απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο είναι το ομορφότερο και το γνησιότερο λαϊκό άθλημα που έχει εφεύρει η ανθρωπότητα, αφού κοντοί, ψηλοί, χοντροί, ισχνοί, κουτσοί, στραβοί, άμπαλοι ή μη, όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Κατά τ’ άλλα ευτυχώς που ο Πογέτ τον «τελείωσε» διακριτικά τον Ιανουάριο και δε χρειάστηκε να ταλαιπωρηθεί ξανά ούτε ο παίκτης, ούτε εμείς. Έπρεπε ήδη να έχει αποχωρήσει. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ποδοσφαιρικής κουλτούρας και η καλτίλα, σύμφωνοι, αλλά πόσο πολλή να αντέξεις πια;

Ιβάν Μπρέσεβιτς / 29 ετών / 0 συμμ.

Ενώ διαφωνώ κάθετα με τη νοοτροπία ότι η ΑΕΚ πρέπει να βολεύει σε πόστα όσους την υπηρέτησαν μόνο και μόνο επειδή «είναι καλά παιδιά» και -το κορυφαίο- «ξέρουν-τι-σημαίνει-ΑΕΚ», το αντίθετο πιστεύω για όσους τραυματίστηκαν σοβαρά στην υπηρεσία της (π.χ. Χρήστος Κωστής) ή διακινδύνεψαν για χάρη της την υγεία τους (π.χ. Μιχάλης Παυλής). Ο Ιβάν τραυματίστηκε ως μέλος της ΑΕΚ, δεν κατορθώθηκε να αποθεραπευτεί σωστά, συνέχισε να παίζει με πόνους, μένοντας συνεπέστατος πάντα στο σκοράρισμα, υποτροπίασε και αδυνατεί να αποθεραπευτεί έκτοτε. Η ομάδα νομίζω ότι έχει καθήκον να εξαντλήσει ακόμα και την παραμικρή πιθανότητα να καταφέρει να ξαναπατήσει χόρτο και να παίξει μπάλα ο Κροάτης σέντερ-φορ. Και κυνικά αν θέλει να το δει κανείς, έτσι προκαλείς σεβασμό στο ποδοσφαιρικό σύμπαν και κερδίζεις «πόντους» στο μυαλό των ποδοσφαιριστών: όταν φροντίζεις τους λαβωμένους στρατιώτες σου. Φόρμουλα μπορεί να βρεθεί για να συνεχίσει ο Ιβάν να προπονείται στα Σπάτα: κάλυψη π.χ. της διαμονής και των μετακινήσεών του και υπογραφή συμβολαίου συμμετοχών, σαν εκείνο που καταρτίσανε Ντέμης και Δέλλας το 2005 όταν ο δεύτερος ήρθε τραυματίας από τη Ρόμα και το ήξεραν αμφότεροι ότι δε θα ήταν 100% έτοιμος τη σαιζόν 2005-2006. Ακόμα και να μην ξανακάνει συμμετοχή με τα κιτρινόμαυρα ο Μπρέλε (πολύ πιθανό), ας φτάσει (αν γίνεται πάντα) σε επίπεδο να ξαναπαίξει έστω ερασιτεχνικά, όπου αυτός θέλει να συνεχίσει μετά (στην πατρίδα του;) κι αν έχει μεράκι να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και στο μέλλον από άλλο πόστο (να ασχοληθεί με ακαδημίες, με σκάουτινγκ, υποθέσεις κάνω), να έχει η ΑΕΚ έναν έτοιμο σύνδεσμο σε μια ξένη αγορά.

ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ / ΕΝΙΣΧΥΣΗ

Ας τα συνοψίσουμε. Οι πιτσιρικάδες της U-20 και ο Μπρέσεβιτς έτσι κι αλλιώς δεν υπολογίζονται άμεσα, οπότε δεν «μετράνε» προς το παρόν. Το ίδιο κι ο Ζουκουλίνι γιατί δεν είναι στο χέρι της ΑΕΚ να τον κρατήσει, δεν υπάρχει οψιόν, ανήκει στη Σίτυ. Από τους υπόλοιπους:

-14 δεν βλέπω ποιο το νόημα να συνεχίσουν: Μπαρόχα, Βούρας, Καραγκιολίδης, Άρθο, Λαμπρόπουλος, Σβάρνας (δανεικός ίσως αυτός), Βασιλαντωνόπουλος, Σοϊλέδης, Ανάκογλου, Φαγιέ, Ανδρεόπουλος (μπορεί να ανανεωθεί ο δανεισμός του για ακόμα ένα χρόνο στον ΑΟΚ, να τον δούμε Α’ Εθνική), Ζόριτς, Πλατέλλας, Κρισάντους

-3 κανονικά είναι για αποχώρηση αλλά μπορούν και να μείνουν υπό πολλές προϋποθέσεις: Κορδέρο, Μπουονανότε, Τζιμπούρ

-14 μένουν είτε για βασικοί, είτε για αλλαγές: Ανέστης, Ντούνης, Κολοβέτσιος, Τζανετόπουλος, Γκάλο, Μπακάκης, Ντίντακ, Γιόχανσον, Σιμόες, Μάνταλος, Βάργκας, Μπαρμπόσα, Αραβίδης, Πέκχαρτ

Επομένως τι χρειαζόμαστε:

-έναν βασικό γκολκίπερ, ικανό all around, να ξέρεις ότι αν δεν μπορεί να σου γλιτώσει βαθμούς, τουλάχιστον δε θα σου στοιχίσει.

-δύο σέντερ-μπακ, οπωσδήποτε ο ένας υψηλού επιπέδου για να χτιστεί η άμυνα γύρω του

-έναν αριστερό μπακ να πλαισιώσει αξιοπρεπώς τον Ντίντακ, όχι αυτό το πράγμα που έτρεμε το φυλλοκάρδι μας φέτος κάθε φορά που έμπαινε ο Σοϊλέδης

-δύο ικανούς αναπληρωματικούς των Γιόχανσον-Σιμόες (αν μπορεί να είναι ο Ζούκου ο ένας από αυτούς, τόσο το καλύτερο), ώστε να μην επαναληφθεί η φετινή αστοχία, να υπάρχουν τρία εναλλακτικά χαφ τόσο ανεπαρκή (Ανάκογλου, Φαγιέ, Ανδρεόπουλος) που να φεύγουν και οι τρεις δανεικοί, έπειτα να ενισχύεται η θέση με μόνο μια προσθήκη, αψηφώντας ρίσκο απωλειών λόγω τραυματισμού, κάτι που τελικά συνέβη και έτσι να καταλήγεις στο τέλος της σαιζόν να μην υπάρχει κανείς διαθέσιμος να στηρίζει τους Σιμόες-Γιόχανσον, παρά μόνο ο εκτός ρυθμού Κορδέρο

-ένας «Μπαρμπόσα» για τα δεξιά και ένας αναπληρωματικός, κυρίως για τα αριστερά. Αν παίζουμε κυρίως 4-3-3 άλλες προσθήκες εκ των πραγμάτων δε θα χρειαστούν, είναι υπεραρκετοί τρεις wingers, θα αναλάβουν άλλωστε από κοινού με μεσοεπιθετικούς άξονα ρόλο περιφερειακών φορ, αν παίζουμε 4-2-3-1 υπάρχουν και ο Βάργκας με τον Αραβίδη, ο δεύτερος βέβαια αποκλειστικά για αμυντικογενή σχέδια

-οπωσδήποτε ένα βασικό σέντερ-φορ και γκολτζή και τεχνίτη, να μπορεί μόνος του να παράξει ευκαιρίες για σκοράρισμα. Η προσθήκη-κλειδί.

-ίσως έναν ακόμα φορ για δεύτερο/περιφερειακό, να υπάρχουν επιλογές αν παίζουμε με συστήματα με δύο φορ (φημολογείται ότι έχει «κλείσει» ο Μπακασέτας)

Σχηματικά λοιπόν έχουμε με 9-10 προσθήκες, σύνολο 24-27 παίκτες:

Τέρμα: Μεταγραφή #1 / Ανέστης, Ντούνης

Κέντρο άμυνας: Μεταγραφή #2 – Μεταγραφή #3 / Κολοβέτσιος, Τζανετόπουλος

Δεξί μπακ: Γκάλο / Μπακάκης

Αριστερό μπακ: Ντίντακ / Μεταγραφή #4

6άρια-8άρια: Σιμόες – Γιόχανσον / Μεταγραφή #5, Μεταγραφή #6 (Ζουκουλίνι;), Κορδέρο(;)

10άρια: Μάνταλος / Βάργκας, Μπουονανότε(;)

Πλάγιοι: Μπαρμπόσα – Μεταγραφή #7 / Μεταγραφή #8

Φορ: Μεταγραφή #9 / Μεταγραφή #10 (Μπακασέτας;), Αραβίδης, Πέκχαρτ, Τζιμπούρ(;)

Ωραία όλα αυτά, αλλά με τι λεφτά; Είπαμε εξαρχής ότι είναι δεδομένη η «σφιχτή» (για να χρησιμοποιήσω έναν κλισέ politically correct όρο) οικονομική πολιτική της ΠΑΕ. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Live Sport (αν δεν κάνω λάθος είναι ένας πνευματικός διάδοχος του τεθνεώτος «Φίλαθλου» και ο παλιός «Φ» είχε κάποιες προσβάσεις στον άλλο φίλαθλο, τον δικό μας), το μπάτζετ μισθών της Ένωσης φέτος ήταν 4 εκατομμύρια ευρώ. Με τις προτεινόμενες αποδεσμεύσεις 14-17 παικτών (τεσσάρων-πέντε τα συμβόλαια έληξαν έτσι κι αλλιώς, με τους υπόλοιπους μπορούν να ξεκινήσουν επαφές για κοινή συναινέσει λύσεις) μπορεί να πέσει στα 2,5 εκ.. Ε, είναι αμαρτία, να μην διπλασιαστεί τουλάχιστον (για να μην πω τριπλασιαστεί). Συν ότι πρέπει να υπολογιστούν κάποια ποσά για αποζημιώσεις και πιθανές αγορές. Ούτε υπέρβαση αποτελεί ένα μπάτζετ αποζημιώσεων-αγορών 1,5 εκ. και ένα μπάτζετ μισθών 7 εκ., ούτε παραλογισμό. Από το «ζερό» ξεκίνησε η ΠΑΕ, σε πρόγραμμα «έσοδα-έξοδα» είμαστε, έχει γίνει αποδεκτό, είναι λάθος πιστεύω να συνεχιστεί η παραφιλολογία για τους «αόρατους κουμπαράδες για το γήπεδο». Ένα από τα κυριότερα προβλήματα του οργανισμού νομίζω ότι είναι αυτό. Ότι σαν πρώτος στόχος τίθεται το γήπεδο, που ένας θεός ξέρει ποτέ θα μπορέσει να γίνει, και θυσιάζεται ως ένα βαθμό το αγωνιστικό. Πιο εύκολα νομίζω η αγωνιστική επιτυχία εξασφαλίζει το γήπεδο (πρωτάθλημα > ΤΣ.Λ. > 20εκ. > χρηματοδότηση γηπέδου) παρά το γήπεδο την αγωνιστική επιτυχία.

Φτάσαμε στο τέλος. Όλο αυτό το κατεβατό εντωμεταξύ χωρίς να έχει γίνει το σημαντικότερο για το αγωνιστικό σκέλος. Να προσληφθεί ένας σοβαρός, καταρτισμένος προπονητής, με το ανάλογο κόστος και τα εχέγγυα που θα απαιτήσει. Μια χαρά. Άντε και καλό μας καλοκαίρι!