Νεκροψία σαιζόν 2020-2021: Δεν είμαστε δα και Μποταφόγκο

Τα σημάδια ήταν εκεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, για όσους τουλάχιστον ήθελαν να τα δουν. Οι «εφήμερες χαρές» του Μαΐου του 2016 και του Απριλίου του 2018 ίσως λειτούργησαν ως καμουφλάζ. Η επιλογή σύσσωμου του «οργανισμού ΑΕΚ» ωστόσο, την άνοιξη του 2013, να καταδυθεί στα έγκατα της Γ’ κατηγορίας και να παραδοθεί αμπαλαρισμένος στο καθεστώς που τον διοικεί έκτοτε, με τη δεδομένη φιλοσοφία από την οποία αυτό εμφορείται και τη συγκεκριμένη στρατηγική με την οποία κινείται, δε γινόταν να περαστεί αβρόχοις ποσί. Η σαιζόν 2020-2021, τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκειά της, σε συνέχεια και άμεση συνάφεια με τα κληροδοτήματα των προηγούμενων χρόνων, επισφράγισαν το μοιραίο: την οριστική υποβάθμιση του «μεγέθους» του κλαμπ.
 
Ας εξετάσουμε αρχικά την αμιγώς αγωνιστική πτυχή. Για 5η φορά στις 6 σαιζόν στην Α’ κατηγορία με διοίκηση Μελισσανίδη, με εξαίρεση ασφαλώς το 2018, η ΑΕΚ απέχει πανηγυρικά από τον πρωταθλητισμό. Αποστάσεις από την κορυφή: -31 το 2016, -14 το 2017, -23 το 2019, -22 το 2020, -30 το 2021. Η αδυναμία αυτή διαπιστώνεται ήδη από το μέσον κάθε σαιζόν: -11 φέτος στη 18η αγωνιστική (από τις 36), -13 στο ίδιο σημείο πέρσι, -14 την 15η αγωνιστική (από τις 30) το 2018-19, -16 το 2016-17, -18 το 2015-16. 3η στη βαθμολογία το 2016, 4η το 2017, 3η το 2019, 3η το 2020, 4η το 2021. Εξαιρώντας το 2018, ο ορισμός της «τριτοτέταρτης». «Νικήστε, νικήστε, νικήστε» προτρέπει ο ύμνος της ομάδας.19 ήττες υπέστη η Ένωση κατά τη διάρκεια της φετινής περιόδου. 10 στο πρωτάθλημα, 4 στο κύπελλο, 5 στην Ευρώπη. Αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών της κιτρινόμαυρης Ιστορίας. 45 γκολ δέχτηκε στο πρωτάθλημα, σε 36 αγώνες. 1,25 γκολ ανά αγώνα. Η χειρότερη αμυντική επίδοσή της σε 60 σαιζόν στην Α’ κατηγορία.
 
Κεφάλαιο ντέρμπι. Μελισσανίδεια ΑΕΚ εναντίον ΟΣΦΜ. Από την πρωταθληματική σαιζόν 2017-2018 και μετά, σε 11 αγώνες κόντρα στους ερυθρόλευκους μετράμε 0 (ολογράφως: ΜΗΔΕΝ) νίκες, 3 ισοπαλίες, 8 ήττες, με γκολ υπέρ 5, γκολ κατά 23... Ναδίρ η εντός έδρας ήττα με 1-5 στη φετινή 32η αγωνιστική (2η των πλέι-οφ), που αποτελεί ισοφάριση της μεγαλύτερης εντός έδρας ήττας μας στην Α’ κατηγορία και είχε να συμβεί από τη σαιζόν 1972-1973. 48 χρόνια πριν. Αν κοιτάξει κανείς την πρόσφατη ιστορία των ντέρμπι, το εν λόγω αποτέλεσμα μάλλον δεν υπήρξε και τόσο παράταιρο. 4-0 χάσαμε το 2015-16, 3-0 το 2016-17, 4-1 το 2018-19, 3-0 το 2019-20. Κάθε χρόνο, πλην πάντα του 2017-18, με διαφορετικούς προπονητές (Δέλλας, Κετσπάγια, Χιμένεθ, Καρέρα), εκτός έδρας, υποχρεωνόμασταν σε μια βαριά ήττα. Μια, δυο, τρεις, κάποτε θα ξέφευγε και λίγο παραπάνω το σκορ. Έτυχε εντέλει να συμβεί «εντός», όσο «εντός» μπορεί να χαρακτηριστεί ένα ματς κεκλεισμένων των θυρών. Συνολικά η μελισσανίδεια ΑΕΚ απέναντι στον ΟΣΦΜ σε 6 χρόνια (2015-2021) έχει καταγράψει 7 νίκες – 5 ισοπαλίες – 12 ήττες, έναν κερδισμένο και έναν χαμένο τελικό κυπέλλου. Αναφορικά δε με τις 7 νίκες, αυτές έχουν σημειωθεί αποκλειστικά μέσα σε διάστημα μιας διετίας, από το Φεβρουάριο του 2016 μέχρι το Φεβρουάριο του 2018. Νωρίτερα και αργότερα από αυτό το διάστημα, η λέξη «νίκη» αγνοείται. Τι επιδόσεις έχει καταγράψει άραγε ο σαββιδικός ΠΑΟΚ απέναντι στον «ακαταμάχητο», «απλησίαστο», «έχει-ξεφύγει-μίλια» ΟΣΦΜ; Από το 2012-13 που ανέλαβε ο Σαββίδης και μέχρι σήμερα, έναν κερδισμένο τελικό κυπέλλου, 10 νίκες – 5 ισοπαλίες – 10 ήττες (+ άλλες 3 ήττες άνευ αγώνα).
 
Μελισσανίδεια ΑΕΚ εναντίον Παναθηναϊκού. Του χειρότερου Παναθηναϊκού όλων των εποχών: σχεδόν μια δεκαετία μακριά από τον πρωταθλητισμό, πέντε χρόνια εκτός Ευρώπης, 11ος το 2018, 8ος το 2019, 4ος το 2020, 5ος το 2021. Από το 2015-16 μέχρι σήμερα ο Δικέφαλος μετρά στο «Αθηναϊκό Ντέρμπι» 7 νίκες – 8 ισοπαλίες – 5 ήττες. Την τελευταία τριετία, μετά την πρωταθληματική σαιζόν μας, οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι: 3 νίκες – 5 ισοπαλίες – 2 ήττες. Τι κάνουν απέναντι στον Παναθηναϊκό την ίδια χρονική περίοδο (2015-2021) ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ; 9 νίκες – 4 ισοπαλίες – 3 ήττες ο ΟΣΦΠ, 11 νίκες – 7 ισοπαλίες – 6 ήττες ο ΠΑΟΚ.
 
Μελισσανίδεια ΑΕΚ vs «Ποιος ΠΑΟΚ βρε τώρα βρε». 25 ματς από τη σαιζόν 2015-16. Απολογισμός: 7 νίκες – 6 ισοπαλίες – 12 ήττες. Ουσιαστικά double score σε επικρατήσεις ο ΠΑΟΚ, αφού η μία από τις 7 κιτρινόμαυρες νίκες, μολονότι εντέλει απόλυτα νόμιμη ΚΑΙ ηθική, είναι άνευ αγώνος: το 0-0 της Τούμπας, το Μάρτιο του 2018, που μετατράπηκε σε 0-3 μετά την μπούκα από το Ρώσο ολιγάρχη και την άσβερκη κουστωδία του. Αποτελέσματα μετά από αυτό το ματς; Σε 14 παιχνίδια, 1 νίκη (ολογράφως ΜΙΑ), 5 ισοπαλίες, 8 ήττες. Μία νίκη απέναντι στον ΠΑΟΚ σε τρία χρόνια. Στα τελευταία 6 εντός έδρας παιχνίδια μας με τους ασπρόμαυρους αγνοούμε το σημείο του άσου. Πρόκειται για ξεκάθαρη λοξοδρόμηση της Ιστορίας. Για ανατροπές παραδόσεων 80 χρόνων. Τέτοια στατιστικά δεν είχαν προκύψει ποτέ για οχτώ ολόκληρες δεκαετίες, από το 1930 που είχαν πρωτοαναμετρηθεί οι δύο σύλλογοι μέχρι τη μοιραία δεκαετία του 2010. Τρεις σερί αναμετρήσεις σε τελικό Κυπέλλου (2017-2018-2019), ισάριθμες ήττες. Τρεις φορές είχαν συναντηθεί παλιότερα σε τελικούς οι δύο ομάδες (1939, 1978, 1983), τρεις φορές το κύπελλο κατέληξε με συνοπτικές διαδικασίες στην κιτρινόμαυρη τροπαιοθήκη. Κλήρωση στα ημιτελικά φέτος, αποκλεισμός με ήττες μέσα-έξω. Πελατειακές πλέον σχέσεις...
 
Μελισσανίδεια ΑΕΚ και Ευρώπη. Σαν να μην έφτανε η εξευτελιστική παρουσία στον όμιλο του Champions' League τη σαιζόν 2018-2019, με τις 6 ήττες σε 6 αγώνες, επίδοση η οποία κατέστησε την Ένωση και με τη βούλα τη χειρότερη ελληνική ομάδα όλων των εποχών στην κυρίως φάση του θεσμού, στα ευρωπαϊκά μας ανδραγαθήματα προστέθηκε και το φετινό ναυάγιο στον όμιλο του Europa League. Με τη φετινή συγκομιδή των 3 βαθμών και το ρεκόρ Ν-Ι-Η 1-0-5 προστιθέμενα στα στατιστικά από τις προηγούμενες παρουσίες της, η ΑΕΚ αποτελεί σήμερα τη χειρότερη σε επιδόσεις ελληνική ομάδα μεταξύ ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, Άρη (ας αφήσουμε εκτός τον Αστέρα Τρίπολης) στη φάση ομίλων του δεύτερου τη τάξει ευρωπαϊκού θεσμού (βλ. και το αφιέρωμα ΑΕΚ και όμιλοι Europa League: Μια ιστορία ντροπής)
 
Πέρα από το αγωνιστικό προφίλ, που πάντα είναι το μείζον, ένα μεγάλο κλαμπ οφείλει να φροντίζει την οργάνωσή του, την «επικοινωνία» του, την «αισθητική» του «εικόνα». Η ΑΕΚ και σε αυτούς τους τομείς συνέχισε να παρουσιάζεται και φέτος, όπως πέρσι και πρόπερσι, ασορτί με τις άθλιες αγωνιστικές της επιδόσεις, καταντώντας περίγελος στο χώρο της ποδοσφαιρικής ποπ κουλτούρας, παράγοντας σωρηδόν memes. Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς. Τη χρηματική καταβολή στην Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ στο πλαίσιο της μεταγραφής Λιβάι Γκαρσία που παραλίγο να χαθεί λόγω ιντερνετικής απάτης; Τις φανέλες που δεν ήταν μεταξύ τους ομοιόχρωμες; Άλλη απόχρωση είχε στους μισούς παίκτες το κίτρινο, άλλη στους υπόλοιπους. Σε άλλες περιπτώσεις το μανίκι είχε διαφορετικό χρώμα (και όχι επίτηδες λόγω στυλιστικής άποψης!) από την υπόλοιπη στολή. Παρέα που κατεβαίνει σε καλοκαιρινό τουρνουά 5x5 και προμηθεύεται ρούχα από παζάρι είναι πιο προσεγμένη.
 
Ο σουρεαλισμός γνώρισε μεγάλες δόξες όταν ο παίκτης Χνιντ αγωνίστηκε με φανέλα Χουλτ (στο Απόλλων Σμύρνης-ΑΕΚ), με αποτέλεσμα να κληθεί από τον διαιτητή να αλλάξει φανέλα επί ποινή αποβολής ή αναγκαστικής αλλαγής! Πώς διάολο τυπώθηκε το όνομα Χουλτ σε σετ φετινών εμφανίσεων, όταν ο Σουηδός αριστερός μπακ είχε ήδη αποχωρήσει από την προηγούμενη σαιζόν, πώς αυτή η φανέλα πέρασε στο βεστιάριο του συλλόγου και πώς εντέλει βρέθηκε και σε αποστολή αγώνα;;; Στο δίλημμα Μπέκετ ή Ιονέσκο μάλλον πρέπει να απαντάμε ΑΕΚ.
 
Ενδεικτική του απόλυτου χαβαλέ, ερασιτεχνισμού και ωχαδερφισμού που επικρατούν στο κλαμπ και η πρόσφατη ανάρτηση της ΠΑΕ στα social media με ευχές για το «επαγγελματικό ντεμπούτο» του ποδοσφαιριστή Σαρδελή. Μόνο που ο συγκεκριμένος το περιλάλητο επαγγελματικό ντεμπούτο του το είχε πραγματοποιήσει πριν τρία χρόνια, σε ματς μάλιστα που σκόραρε! Γκρινιάζουμε πολλές φορές οι ιστοριολάγνοι που οι «επετειακές» αναρτήσεις της ΠΑΕ είναι γεμάτες λάθη και ανακρίβειες –μάταια, εδώ ούτε αυτούς που παίζουν στη σημερινή ομάδα δεν ξέρουν οι «υπεύθυνοι» «επικοινωνίας» μας, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα ξοδέψουν φαιά ουσία, θα κοπιάσουν, ώστε να μάθουν σωστά το παρελθόν μας;
 
Προχωρώντας στο πεδίο των ιδεών και στους συσχετισμούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, το κουράγιο για γέλιο -έστω και αυτοσαρκαστικό- λιγοστεύει. Ο τίτλος του 2018 έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι η κυριαρχία του ΟΣΦΠ θα σταματούσε αφού πλέον «δεν είχε την ΕΠΟ», ούτε και «τα εκατομμύρια του Champions’ League». Τρία χρόνια μετά, ο ΟΣΦΠ χωρίς την ΕΠΟ και έχοντας στερηθεί για μία χρονιά τα έσοδα της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, έχει επανακάμψει δριμύτερος, διαλύοντας τον ανταγωνισμό στο πρωτάθλημα. Τι κατάφερε η ΑΕΚ, όσον αφορά τη μάχη των εντυπώσεων (πέρα βέβαια από την ουσία…), με το να μην αξιοποιήσει τα 19 εκατομμύρια ευρώ που εισέπραξε από το Champions’ League για να ισχυροποιηθεί αγωνιστικά; Να υπονομεύσει μια βάσιμη επιχειρηματολογία ετών πως ο ΟΣΦΠ διατηρούσε το αγωνιστικό πλεονέκτημα εξαιτίας της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης. «Τα πήρατε κι εσείς τα εκατομμύρια, τι τα κάνατε;» Τα κάναμε τσιμέντο. Τι κατάφερε ο «οργανισμός ΑΕΚ», όλο το κιτρινόμαυρο ΑΡΔολόι που μας βομβάρδιζε με ρεπορτάζ για «νίκες» σε εκλογές επαρχιακών ΕΠΣ, για «δικούς μας» βλαχοπροέδρους που επικράτησαν των αντίπαλων βλαχοπροέδρων; Να «ξεπλύνει» τον ΟΣΦΜ προσφέροντας το επιχείρημα ότι κέρδιζε «καθαρά» τους τίτλους όσα χρόνια τον κατηγορούσαμε ότι ελέγχει την ΕΠΟ, αφού και σήμερα που η τελευταία είναι «ποντιακή», εκείνος συνεχίζει να κερδίζει, ενώ αυτοί που καυχιούνται για «παραγοντική υπεροχή» βγαίνουν τριτοτέταρτοι. Ποιος θα εμβαθύνει τονίζοντας ότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες, ο υποτιθέμενος «έλεγχος» της ΕΠΟ δεν αρκεί στην εποχή του VAR, των ξένων διαιτητών και των δικαστών και δε συγκρίνεται με τον «έλεγχο» της εποχής της «παράγκας» και της «Ε.Ο.»; Κανείς. Η πρώτη εντύπωση είναι που μένει.
 
Τρία-τέσσερα χρόνια πριν, συνυπολογισθείσης της παρακμής του Παναθηναϊκού, άνοιγε στους κιτρινόμαυρους κύκλους συζήτηση για προσπέρασμα των πρασίνων τουλάχιστον στα κύπελλα. 18-15 η διαφορά το 2016. Πράγματι, 18-19 υπέρ της ΑΕΚ θα μπορούσε να είναι σήμερα. Θα μπορούσε… Μετά από τέσσερις σερί χαμένους τελικούς κυπέλλου, το μήνυμα που εξέπεμψε ο  «οργανισμός ΑΕΚ» προς το Τριφύλλι είναι να κοιμάται ήσυχο. Μόλις και μετά βίας εξάλλου τερματίζουμε από πάνω του στο πρωτάθλημα και υπερέχουμε ελαφρώς σε νίκες στα ντέρμπι κατά τη διάρκεια της δικής του χειρότερης εποχής.
 
Για ποιον Παναθηναϊκό μιλάμε βέβαια, όταν αντί να τον αφήσουμε πίσω, αμφότεροι βρεθήκαμε να τρώμε τη σκόνη του «ποιου ΠΑΟΚ βρε». Πρωτάθλημα και μάλιστα αήττητο, συνδυαζόμενο με κύπελλο, ήτοι νταμπλ, τέσσερα συνολικά κύπελλα. Η τροπαιοθήκη του συλλόγου μέσα σε τρία χρόνια διπλασιάστηκε και μάλιστα σε βάρος της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ ήταν η φιναλίστ στους τρεις από τους τέσσερις νικηφόρους τελικούς που έδωσαν οι ασπρόμαυροι. Συμβολική αξία έχει επίσης ότι η ΑΕΚ ήταν η εστεμμένη πρωταθλήτρια που έπρεπε να εκθρονίσει ο ΠΑΟΚ τη σαιζόν 2018-19, από εκείνη πήρε τα σκήπτρα. Η Ιστορία έγραψε ότι επί ημερών Μελισσανίδη η ομάδα που μεγάλωσε ήταν τελικά αυτή του ΠΑΟΚ. Θυμίζει κάτι από το θρύλο του Κροίσου και του Κύρου. «Αν επιτεθείς θα καταστρέψεις ένα βασίλειο» είχε πει η Πυθία στον ηγεμόνα της Λυδίας. Επιτέθηκε ο τελευταίος στους Πέρσες και βρέθηκε με το δικό του βασίλειο υποταγμένο. «Αν αναλάβεις την ΑΕΚ θα μεγαλώσει ο Δικέφαλος» θα μπορούσε να ήταν η αντίστοιχη αποστροφή. Και όλοι ξέρουμε την κατάληξη. Ειρήσθω εν παρόδω να σημειωθεί η ειρωνεία Εθνάρχης σε ρόλο Κροίσου. Εν πάση περιπτώσει, ο κόσμος της ΑΕΚ δε δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια με τον συγκεκριμένο αντίπαλο, δέχεται απτόητος την παραχάραξη της Ιστορίας, τις ήττες, τις κατραπακιές, σαν το μαύρο ιππότη στο Άγιο Δισκοπότηρο των Monty Python και ποντάρει στο «λίπος» 80 χρόνων που έχει συσσωρευμένο για να «κάψει» στη σύγκριση με τους Θεσσαλονικείς. (βλ. ΑΕΚ-ΠΑΟΚ: Ένα νέο δίπολο(;) και η αμηχανία του ΑΕΚτζή)
 
Η κρισιμότερη ένδειξη που συνηγορεί υπέρ της αποφράδας υποβάθμισης του «μεγέθους» του συλλόγου είναι η ακριβώς η στάση του κόσμου του. Η πλατιά μάζα του κιτρινόμαυρου κοινού έχει συνθηκολογήσει καιρό τώρα και έχει αποδεχθεί την υπάρχουσα κατάσταση. Οι απαιτήσεις πλέον είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες (βλ. Τα χρόνια που περνούν, το status που κινδυνεύει). Ενδεικτικά, η έξοδος στην Ευρώπη μέσω 4ης θέσης καταγράφηκε σαν «σώσιμο της χρονιάς»... Η συντριβή με 1-5 από τον ΟΣΦΠ αντιμετωπίστηκε σαν μία ακόμα ήττα, όπως οι άλλες. Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε, όλα τα προηγούμενα χρόνια το κοντέρ έφτανε μέχρι τα τρία και τα τέσσερα γκολ. Είχε συνηθίσει ο ΑΕΚτζής σε βαριές ήττες. Η συνήθεια μετατράπηκε εύκολα σε εξοικείωση. Η δε εξοικείωση προοδευτικά δημιουργεί έθιμα. Ο αποκλεισμός από τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου συνοδεύτηκε από σχόλια ότι τουλάχιστον γλιτώσαμε έναν πέμπτο σερί χαμένο τελικό. Η ευρωπαϊκή μας παρουσία στον όμιλο Europa League αντιμετωπίστηκε σαν «εξτραδάκι» και οι υποχρεώσεις της ομάδας θεωρήθηκαν ολοκληρωμένες μετά την Βόλφσμπουργκ. Τρία χρόνια δε μετά τον εξευτελισμό μας στο Champions’ League, συνεχίζει κανείς να διαβάζει/ακούει ΑΕΚτζήδες να συγκαταλέγουν τη συμμετοχή στον όμιλο της διοργάνωσης ως εκ των θετικών στιγμών της εποχής Μελισσανίδη. Τη συμμετοχή ως συμμετοχή και μόνο! Λες και δεν είχε ξαναπροκριθεί ποτέ η ΑΕΚ στους ομίλους πιο πριν! Λες και είναι ΠΑΟΚ ή Άρης! Όταν μια από τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας μας, με το σύλλογο να διασύρεται σε κάθε επίπεδο, αγωνιστικά, επικοινωνιακά και οργανωτικά, ενώπιον όλου του ποδοσφαιρικού πλανήτη, εγγράφεται με θετικό πρόσημο στο συλλογικό υποσυνείδητο των οπαδών του, αυτό τα λέει όλα για την οριοθέτηση του «μεγέθους» του.