Ανδρέας Σταματιάδης

Υπηρέτησε την ΑΕΚ σε πέντε διαφορετικές δεκαετίες, από τέσσερα διαφορετικά πόστα. Ποδοσφαιριστής, βοηθός προπονητή, προπονητής, υπεύθυνος τμημάτων υποδομής. Περισσότερο από μισό αιώνα της ζωής του τον διένυσε ανήκοντας στις τάξεις της. Ανεξίτηλο πορτραίτο στο Hall of Fame του συλλόγου, ζωντανή ιστορία του, η επιτομή εκείνου που οι ασχολούμενοι με τον αθλητισμό και την οπαδική κουλτούρα αποκαλούμε «σημαία». Ο λόγος για τον Ανδρέα Σταματιάδη.

Από τα Πετράλωνα στη Νέα Φιλαδέλφεια

Ο κατοπινός Ενωσίτης θρύλος γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1935 στα Πετράλωνα, μια συνοικία της κεντρικής Αθήνας. Καταγόμενος από λαϊκή, προσφυγική οικογένεια, βίωσε δύσκολα παιδικά χρόνια, ελέω και της γερμανικής κατοχής. Στην εφηβεία του στράφηκε στο ποδόσφαιρο, όπως πολλοί συνομήλικοί του εκείνα τα χρόνια, αναζητώντας διέξοδο από μια δυσοίωνη ζωή. Το ερέθισμα πιθανόν να το έλαβε μεταξύ άλλων και από τον πατέρα του που ασχολούταν με το άθλημα σε τοπικό επίπεδο, διατελώντας σύμβουλος στο σωματείο «Σπάρτα» Πετραλώνων. Ήδη από τα 15 του, εν έτει 1950, ο φέρελπις ποδοσφαιριστής είχε κατορθώσει να αγωνίζεται στην ΑΕΚ. Το παρασκήνιο της ένταξής του στους κιτρινόμαυρους, μιας εξέλιξης που θα καθόριζε ολόκληρη τη ζωή του, έχει εξιστορήσει ο ίδιος ο Σταματιάδης, μέσω του περιοδικού «ΑΕΚ Empire».

Έλεγχος α' εξαμήνου σαιζόν 2018-2019

Γίνεται μια πρωταθληματική ομάδα να διαλυθεί μέσα σε μερικούς μήνες από την ίδια της τη διοίκηση; Γίνεται ένας οπαδικός κόσμος έμπλεος ενθουσιασμού και αισιοδοξίας να καταντήσει σε χρόνο ρεκόρ έρμαιο της πικρίας και της μιζέριας; Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι καταφατικές. Όποιος διαφωνεί, αρκεί να ρίξει μια ματιά στη φετινή ποδοσφαιρική ΑΕΚ.

One love AEK reloaded

Υπάρχουν σαιζόν που κυλούν χωρίς να συμβαίνει απολύτως τίποτα και υπάρχουν αγώνες στους οποίους συμβαίνουν ολόκληρες σαιζόν, θα μπορούσαμε να πούμε παραφράζοντας το γνωστό τσιτάτο του Βλαδίμηρου για όσα έγιναν την άνοιξη του 2018 και τις παρακαταθήκες που άφησαν για το άμεσο κιτρινόμαυρο μέλλον. Ατυχώς πάνω σε μια από τις πιο "πυκνές" ιστορικά χρονικές περιόδους που υπό άλλες συνθήκες το blog θα έσφυζε από άρθρα, αφιερώματα και αριθμολαγνεία, το πληκτρολόγιο του γράφοντα σίγησε, αφού έπρεπε να ηχήσει το G3 του. Και όταν προσπαθείς επί εννιά μήνες να συμβιβάσεις τον ήχο αυτόν με τον κοινωνικό και επαγγελματικό βίο που ταχύτητα δεν κόβει, ειδικά αν το επάγγελμά σου είναι η υπηρεσία της τυφλής κυρίας με το σπαθί και την ζυγαριά, αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι ο ελεύθερος χρόνος. Η δύσκολη αυτή συμβίωση αποτελεί πια παρελθόν και το 2019 το blog υπόσχεται να ξαναβρεί ρυθμό. Ευτυχισμένη η νέα χρονιά, με υγεία και αγάπη και την ομάδα μας να στέκεται αντάξια της Ιστορίας της.

Οι πιο άδικοι ευρωπαϊκοί αποκλεισμοί στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ

Κάθε ποδοσφαιρόφιλος που σέβεται τον εαυτό του αναγνωρίζει ότι το άθλημα που αγαπάει δεν είναι και το πιο δίκαιο, υπό την έννοια ότι δεν επιβραβεύεται πάντα η ομάδα που βγάζει καλύτερη, ποιοτικότερη εικόνα στο γήπεδο. Η ομάδα που πασάρει καλύτερα, επιτίθεται θεαματικότερα, αμύνεται ορθολογικότερα. Μια λάθος στιγμή, κάποιες λάθος αποφάσεις, ένα κακό τεραίν, μικρές λεπτομέρειες αρκούν για να τις εκμεταλλευτεί ο αντίπαλος και να επικρατήσει εκείνος. Γι’ αυτό το λόγο βέβαια πρόκειται και για το συναρπαστικότερο, ομορφότερο και γνησιότερα λαϊκό άθλημα. Ένα άθλημα όπου οι πάντες μπορούν να νικήσουν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Ως ΑΕΚτζήδες έχουμε νιώσει πολλές φορές το πικρό αίσθημα της ποδοσφαιρικής αδικίας. Ειδικά την τελευταία 20ετία έχουμε βιώσει μερικούς ιδιαίτερα οδυνηρούς, εντελώς άδοξους αποκλεισμούς.

Στο μέσον μιας φυσιολογικής σαιζόν

Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία αγωνιστική σαιζόν που οι χειμερινές διακοπές και η αλλαγή ημερολογιακού έτους βρήκαν την ΑΕΚ στο κυνήγι τόσο των εγχώριων τίτλων, όσο και της ευρωπαϊκής διάκρισης. Ήταν η σημαδιακή σαιζόν 2007-2008, όταν η Ένωση του Ντέμη, του Φερέρ, του Ριβάλντο, του Λύμπε, του Δέλλα, του Ζήκου, του Παπασταθόπουλου, του Μπλάνκο και του Σέζαρ οδηγούσε την κούρσα του πρωταθλήματος, ενώ είχε προκριθεί ήδη στους «16» του κυπέλλου Ελλάδας και τους «32» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Σε ολόκληρη την επόμενη δεκαετία στο ίδιο χρονικό σημείο οι όποιες ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Ένωσης είχαν ήδη ολοκληρωθεί, η διαφορά από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα ήταν συνήθως διψήφια με τον τίτλο να έχει «πετάξει», ενώ δύο φορές, τον Δεκέμβρη του 2013 και τον Δεκέμβρη του 2014, ο σύλλογος βρισκόταν εκτός Α’ Εθνικής... Μόνες αναλαμπές σ’ αυτό το μακρύ διάστημα οι κυπελλικές πορείες του 2008-09, του 2010-11, του 2015-16 και του 2016-17. Επιτέλους φέτος, ο Δικέφαλος φαίνεται να διανύει μια σαιζόν από τα παλιά.