1924+1 τρόποι για να χάσετε ένα τρόπαιο

Εάν οι συγγραφείς του «90 Χρόνια ΑΕΚ» διέθεταν λίγο μαύρο χιούμορ και αυτοσαρκασμό, θα έπρεπε στην έκδοση του επετειακού βιβλίου να συμπεριλάβουν και ένα ένθετο, τιτλοφορούμενο όπως το παρόν αφιέρωμα. Πέρα από τα τρόπαια που μας έχουν στερήσει με δόλια μέσα οι «απαταιώνιοι» ανταγωνιστές μας, δεν είναι λίγες οι φορές που η ομάδα μας έχει απολέσει –με θεαματικό τρόπο- τίτλους που ήταν «του χεριού της», τίτλους για τους οποίους θεωρούνταν και ήταν το φαβορί. Οι αυτοκτονικές αυτές τάσεις έχουν οδηγήσει πολλούς συνοπαδούς μας στην προκατάληψη πως ο σύλλογός μας είναι καταραμένος! Μια κατάρα μάλιστα η οποία εκτείνεται και στις προσωπικές ζωές των Ενωσιτών σαν άλλος νόμος του Μέρφι! Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η αποστροφή «Μα πόσο ΑΕΚ είμαι» (όπου ΑΕΚ = ταλαιπωρημένος από κακοδαιμονία!). Βεβαίως η καταφυγή στη μεταφυσική γίνεται κυρίως με χιουμοριστική διάθεση, καθώς η διακωμώδηση επώδυνων καταστάσεων είναι ένας εξαιρετικός τρόπος «ατσαλώματος» του οπαδού μπροστά στο φάσμα της απογοήτευσης και της μιζέριας. Τα αίτια των εκάστοτε αποτυχιών εδράζονται πάντα στον ανθρώπινο παράγοντα: σε καταδικαστικές συμπεριφορές ή καθοριστικά λάθη που διαπράττουν κιτρινόμαυροι παίκτες, διοικούντες ή οπαδοί. Ας δούμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις με την ελπίδα τα παθήματά μας να μας γίνουν μαθήματα.

Ποδόσφαιρο

Πρωτάθλημα 1960

Τέσσερις αγωνιστικές πριν το φινάλε, όλα έδειχναν πως η παρθενική σαιζόν της Α’ Εθνικής θα συνδυαζόταν με το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα της ΑΕΚ. Η Ένωση βρίσκεται στην κορυφή, 3 βαθμούς μπροστά από τον Παναθηναϊκό (με σύστημα βαθμολόγησης 3-2-1). Είναι μακράν η καλύτερη ομάδα της λίγκας, έχει χάσει μόνο μία φορά, νωρίς, την 5η αγωνιστική στη Δράμα από την Δόξα, έχει μείνει αήττητη σε όλα τα ντέρμπι (νίκες μέσα-έξω με ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ, νίκες εντός, ισοπαλίες εκτός με ΠΑΟ, Άρη) και διαθέτει μια επίθεση-φωτιά όπου δεσπόζει ο κολοσσός Νεστορίδης (θα αναδειχτεί 1ος σκόρερ με 33 τέρματα). Παρά ταύτα την 27η αγωνιστική θα κολλήσει στο 2-2 με την Προοδευτική στο Καραϊσκάκη, σε ένα επεισοδιακό ματς στο οποίο θα αποβληθούν οι Σεραφείδης και Πετρίδης. Η διαφορά μειώνεται στους δύο και εκεί θα παραμείνει και κατά τις επόμενες δύο αγωνιστικές, αφού τόσο η ΑΕΚ, όσο και ο ΠΑΟ, συνεχίζουν με νίκες. ΜΜΕ και οπαδοί βιάζονται να προδιαγράψουν το Δικέφαλο ως βέβαιο πρωταθλητή, καθώς οι κιτρινόμαυροι έχουν την πολυτέλεια να παίξουν για δύο αποτελέσματα κόντρα στον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, την ίδια στιγμή που ο Παναθηναϊκός χρειάζεται μόνο νίκη μέσα στο Καραϊσκάκη επί του «αιώνιου αντίπαλου» Ολυμπιακού, σε συνδυασμό με ήττα της ΑΕΚ, ώστε να προκύψει ισοβαθμία και ο τίτλος να κριθεί σε μπαράζ. Δυστυχώς την ίδια «ύβρι» διαπράττουν και οι παίκτες και ο προπονητής του Δικεφάλου. Την παραμονή του κρίσιμου φινάλε, αντί να προετοιμαστούν με σεμνότητα και σοβαρότητα, επιδίδονται σε μπουγέλα στο ξενοδοχείο όπου έχει καταλύσει η αποστολή. Ενδεικτικό του χαβαλέ κλίματος είναι ότι ο Σεραφείδης έχει κανονίσει να παντρευτεί το απόγευμα μετά τον αγώνα για να συνδυάσει τα δύο χαρμόσυνα γεγονότα. Όπου ύβρις όμως, ακολουθεί η νέμεσις και η τίσις. Η ΑΕΚ ηττάται με σκορ 3-2 από έναν πρωτοφανώς αφιονισμένο Πανιώνιο (για να μην νομίζετε ότι το κόμπλεξ τους είναι πρόσφατο), ο Παναθηναϊκός την ίδια στιγμή πετυχαίνει τη μεγαλύτερη νίκη του σε εκτός έδρας «αιώνιο ντέρμπι», ανατρέποντας …«θαυματουργά» το 1-0 του ημιχρόνου σε 1-4 και το ίδιο απόγευμα ο Σεραφείδης, όπως με πικρία θα τόνιζε αργότερα, ποζάρει στο φακό σαν μελλοθάνατος αντί για νεόνυμφος!
Στο μπαράζ που έχει οριστεί για τις 31-7-1960 οι κιτρινόμαυροι πέρα από την τσακισμένη ψυχολογία θα προσέλθουν και με μείον τρεις βασικούς παίκτες. Ο Πολύζος έχει αποβληθεί στη Νέα Σμύρνη, ενώ οι Σεραφείδης και Πετρίδης έχουν τιμωρηθεί εντωμεταξύ από την ΕΠΟ με έξτρα ποινές που κανονικά, αν δεν υπήρχε ο πρόσθετος αγώνας, θα μετρούσαν από τη νέα σαιζόν… Στις απώλειες έρχεται να προστεθεί και μια ίωση που ταλαιπωρεί το Νεστορίδη και δεν του επιτρέπει να πιάσει τα γνωστά στάνταρ απόδοσής του. Παρόλο που η ΑΕΚ θα προηγηθεί στο σκορ, θα χάσει τελικά με 2-1, από έναν μέτριο Παναθηναϊκό που έπαιζε μάλιστα και με 10 παίκτες από το 54'... Το όνειρο των Ενωσιτών για την κατάκτηση της κορυφής έπαιρνε αναβολή για ένα άλλο μπαράζ, με τον ίδιο αντίπαλο, τρία χρόνια αργότερα.

Πρωτάθλημα 1996

Στο πρωτάθλημα της σαιζόν 1995-96 η ΑΕΚ παρουσιάστηκε με μία από τις ισχυρότερες συνθέσεις της ιστορίας της. Ατματζίδης κάτω από το γκολπόστ, Κασάπης-Μπορμπόκης στα πλάγια μπακ, Μανωλάς-Κωστένογλου στο κέντρο της άμυνας, Σαμπανάτζοβιτς ως κόφτης, μπροστά του οι Σαβέβσκι-Κετσπάγια και στην επίθεση η τριπλέτα Τσάρτα-Μπατίστα-Κωστή. Η ταξιαρχία του Ντούσαν Μπάγιεβιτς, εφαρμόζοντας το πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα 4-1-2-3, έπαιξε ποδόσφαιρο απίστευτης ομορφιάς και ποιότητας (πολλοί μελετητές της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου θεωρούν την ομάδα του ’95-’96 ως την καλύτερη που εμφανίστηκε ποτέ στα ελληνικά γήπεδα) και υπήρξε παραγωγικότατη στην επίθεση, σημειώνοντας 87 γκολ, την καλύτερη επίδοση της κατηγορίας. Κι όμως στο τέλος τερμάτισε 2η, πίσω από τον καταφανώς υποδεέστερο Παναθηναϊκό... Πολλές φορές μέσα στη σαιζόν η Ένωση βρέθηκε να οδηγεί την κούρσα του πρωταθλήματος, εντούτοις, εξαιτίας της διοικητικής αστάθειας με την κόντρα Τροχανά-Μπάγιεβιτς, αλλά και της επιπολαιότητας σε υποτιθέμενα «εύκολα» ματς, δεν κατάφερε ποτέ να ξεμακρύνει από τους πράσινους, οι οποίοι με τον έναν ή τον …άλλον τρόπο (ήταν το κύκνειο άσμα του «Καπετάνιου» ως κυρίαρχου του παρασκηνίου) κατόρθωναν να κερδίζουν τα παιχνίδια έστω και στην εκπνοή (9 νίκες στο τελευταίο δεκάλεπτο!) και να παραμένουν στο κόλπο του τίτλου. Οι λογαριασμοί των δύο μονομάχων θα λύνονταν 7 στροφές πριν το τέλος, στην έδρα του Παναθηναϊκού, με την ΑΕΚ να προηγείται για δύο βαθμούς και να βολεύεται επομένως και με δύο αποτελέσματα. Παρόλο που η Ένωση είχε ήδη θριαμβεύσει επί του ανταγωνιστή της στο Κύπελλο, στο συγκεκριμένο ματς παρουσιάστηκε αδικαιολόγητα κακή και όχι μόνο δεν κράτησε την ισοπαλία, αλλά ηττήθηκε κιόλας με το διάσημο πλέον γκολ του Μπορέλι. Στους 6 αγώνες που απέμεναν οι κιτρινόμαυροι πέταξαν άλλους τέσσερις βαθμούς κολλώντας στο «x» με ΟΦΗ και Ξάνθη και έτσι δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν την ήττα του Τριφυλλιού στο Ηράκλειο την προτελευταία αγωνιστική.

Πρωτάθλημα 2002

Ιανουάριος 2002. Η ΑΕΚ προηγείται στη μάχη του τίτλου έναντι του ΟΣΦΠ με 5 βαθμούς. Με πρώτα βιολιά τους Ντέμη, Τσάρτα, Ζήκο, Ζαγοράκη, Γκαμάρα και υπό την καθοδήγηση του Φερνάντο Σάντος, παίζει στρωτό ποδόσφαιρο, έχει πετύχει 10 νίκες σε 11 αγώνες και φαντάζει πρόωρα ως το μεγάλο φαβορί για την κούπα, μιας και οι ερυθρόλευκοι παραπαίουν. Τρεις αγώνες απομένουν για να κλείσει τον α’ γύρο ως πρωταθλήτρια χειμώνα, όλες μέσα στον πρώτο μήνα του νέου έτους: εκτός με Ηρακλή, εντός με ΟΣΦΠ, εκτός με ΠΑΟΚ. Και στους τρεις όμως ο πίνακας του σκορ θα δείξει ήττα με 3-2, με επακόλουθο την πτώση από την κορυφή. Πώς ήταν δυνατό μια ομάδα που «πήγαινε τρένο» ως τότε να καταρρεύσει τόσο απότομα και να πετάξει ένα τόσο μεγάλο πλεονέκτημα; Η απάντηση ακούει στο όνομα Μάκης Ψωμιάδης. Ο de facto πρόεδρος του Δικεφάλου στην περίοδο των χειμερινών μεταγραφών προχώρησε στην απόκτηση δύο παικτών, του Ίβιτς και του Φόλια (ο θρυλικός «κ.Φόλιας»), χωρίς καν να ενημερώσει τον προπονητή. Ο Σάντος θεώρησε απαράδεκτη αυτή τη συμπεριφορά και παραλίγο να παραιτηθεί. Πείστηκε να παραμείνει χάρη στους Νικολαΐδη και Ζήκο. Για να «αντισταθμίσει» το έρεισμα που είχε αποκτήσει ο Πορτογάλος τεχνικός μέσα στα αποδυτήρια, ο «Big-Mac» προχώρησε σε μια ολέθρια κίνηση: προσεταιρίστηκε μερίδα ποδοσφαιριστών και την έστρεψε κατά του προπονητή και των κύριων υποστηρικτών του. Το νοσηρό αυτό κλίμα οδήγησε στον αλησμόνητο «Μαύρο Γενάρη» και στοίχειωσε την αγωνιστική προσπάθεια των κιτρινόμαυρων σε όλη την υπόλοιπη σαιζόν. Έτσι, παρά το γεγονός ότι η ΑΕΚ κατόρθωσε να επιστρέψει στην 1η θέση και να χτίσει μια διαφορά 3 πόντων, στο κρίσιμο ντέρμπι της προτελευταίας αγωνιστικής κόντρα στον ΟΣΦΠ στο ΟΑΚΑ, παρουσιάστηκε ψυχολογικά ανέτοιμη και γνώρισε την ήττα με 4-3. Ένα ακόμα πρωτάθλημα που χάθηκε αυτοκτονικά, στην ισοβαθμία…

Κύπελλο 2009

Για τους νεότερους ΑΕΚτζήδες, η απώλεια του Κυπέλλου του 2009 αποτελεί την πιο επώδυνη τραυματική εμπειρία της κιτρινόμαυρης ζωής τους. Στο πρώτο δεκάλεπτο του μεγάλου τελικού, η ΑΕΚ προηγούνταν ήδη με 2-0, με τα δύο τέρματα του Ίσμαελ Μπλάνκο. Υπερβολικά νωρίς θα έλεγε κάποιος προληπτικός! Ο Ολυμπιακός κατάφερε να ισοφαρίσει στο β’ ημίχρονο χάρη σε δύο γελοιωδέστατα γκολ-«δώρα» της κιτρινόμαυρης άμυνας. Στο 90' όμως ο Νάτσο Σκόκο κατόρθωσε με μια φανταστική ατομική ενέργεια να ξαναδώσει το προβάδισμα στην ομάδα του. Λίγες στιγμές απέμεναν για να βαφτεί το τρόπαιο κιτρινόμαυρο, δυστυχώς όμως παίκτες και προπονητής απέτυχαν να πράξουν τα προβλεπόμενα για τέτοιες περιπτώσεις, δηλαδή να μείνουν συγκεντρωμένοι και να ροκανίσουν το χρόνο. Ο Κυργιάκος έβαλε την προσωπική του βεντέτα με τους γαύρους πάνω από την ομάδα και προκάλεσε φραστικό επεισόδιο με τον ερυθρόλευκο πάγκο, δίνοντας αφορμή στο διαιτητή να κρατήσει παραπάνω χρόνο καθυστερήσεων. Παράλληλα ο τερματοφύλακας Σεμπάστιαν Σάχα βιαζόταν να εκτελέσει κάθε ελεύθερο λες και η ΑΕΚ κυνηγούσε το σκορ, οι υπόλοιποι παίκτες έμοιαζαν ονειροπαρμένοι και ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς είχε χάσει κάθε έλεγχο. Η Ένωση προκαλούσε την τύχη της και η τιμωρία δεν άργησε να έρθει... Στο 96ο και τελευταίο λεπτό ο Ματ Ντάρμπισιρ που έπαιζε με σπασμένη μύτη και ελαφρά διάσειση(!) από προηγούμενες μονομαχίες, σηκώθηκε ολομόναχος μέσα στην περιοχή του Δικεφάλου και με σαδιστικό τρόπο κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα του εμβρόντητου Σάχα… Στην παράταση ο ΟΣΦΠ προηγήθηκε με 4-3, εν συνεχεία έμεινε δίκαια (κάτι που έκανε ακόμα πιο επίπονο το τελικό αποτέλεσμα) με 9 παίκτες, αλλά η ΑΕΚ δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από το να ισοφαρίσει και να στείλει το ματς στα πέναλτι. Η διαδικασία εξελίχτηκε σε μαρτύριο της σταγόνας και εν τέλει, μετά από 35 εκτελέσεις, το τρόπαιο κατέληξε στα χέρια των καλύτερα εκπαιδευμένων στα χτυπήματα από την άσπρη βούλα.

Μπάσκετ

Πρωτάθλημα 1969

Την προηγούμενη σαιζόν η ΑΕΚ των Αμερικάνου, Τρόντζου, Ζούπα, Λαρεντζάκη, Βασιλειάδη και των άλλων παιδιών, είχε αναδειχτεί αήττητη πρωταθλήτρια Ελλάδας και είχε γράψει την ενδοξότερη ως τότε σελίδα στο βιβλίο του ελληνικού αθλητισμού, κατακτώντας το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Ενόψει της σαιζόν 1968-69 θεωρούνταν το απόλυτο φαβορί για να διατηρήσει τα εγχώρια σκήπτρα. Ο πλησιέστερος ανταγωνιστής Παναθηναϊκός ήταν φανερά κατώτερη ομάδα και στηριζόταν κυρίως σε έναν παίκτη, το Γιώργο Κολοκυθά. Εντούτοις η Βασίλισσα κατόρθωσε να χάσει και εντός και εκτός από τους πράσινους και οι δύο ομάδες ισοβάθμησαν στο τέλος του πρωταθλήματος με ρεκόρ νικών-ηττών 20-2. Ευτυχώς για την ΑΕΚ δεν ίσχυε τότε ο κανονισμός των μεταξύ των δύο ομάδων αποτελεσμάτων και σε περίπτωση ισοβαθμίας ο πρωταθλητής αναδεικνυόταν μέσω μπαράζ. Η ομάδα όμως γύρισε επιδεικτικά την πλάτη σ’ αυτήν την ευκαιρία. Η κανονική διάρκεια του αγώνα έληξε με το σκορ ισόπαλο 68-68. Στην παράταση ο ΠΑΟ έπαιξε κυρίως με αναπληρωματικούς παίκτες, καθώς οι βασικοί αποβάλλονταν ένας-ένας με 5 φάουλ. Άντεξε όμως και έστειλε το παιχνίδι σε ακόμα ένα έξτρα πεντάλεπτο (α’ ημιχ. παρ. 74-74), όπου επικράτησε με 85-80. Ενδεικτικό της απρόσμενης επιτυχίας των πρασίνων και ταυτόχρονα της τεράστιας αυτοκτονίας της ΑΕΚ ήταν -όπως διηγούνταν ο Κώστας Μουρούζης- ότι οι Κολοκυθάς και Πολίτης που είχαν αποβληθεί, είχαν αποχωρήσει από το γήπεδο, πιστεύοντας ότι η ομάδα τους δεν θα άντεχε κόντρα στο μεγαθήριο! Ο δε πρόεδρος του Τριφυλλιού είχε τηλεφωνήσει στο Μουρούζη για να τον παρηγορήσει για την ήττα και έκπληκτος άκουσε τον προπονητή του να του ανακοινώνει ότι στέφθηκαν πρωταθλητές! Την επόμενη σαιζόν η Βασίλισσα σοβαρεύτηκε και αποκατέστησε την τάξη, κερδίζοντας με χαρακτηριστική άνεση ένα ακόμα πρωτάθλημα. Έμελλε όμως να είναι και το τελευταίο της για τα επόμενα 32 χρόνια…

Κύπελλο 1998

Στη διετία 1996-1998 που ο Γιάννης Ιωαννίδης κάθισε στον κιτρινόμαυρο πάγκο, η Βασίλισσα έφτασε τρεις φορές στην πηγή (Τελικοί Α1 1997, Τελικός Κυπέλλου 1998, Τελικός Ευρωλίγκας 1998), αλλά και τις τρεις δεν ήπιε νερό. Η μεγαλύτερη ευκαιρία από τις τρεις για να ξεδιψάσει από το άγιο δισκοπότηρο ενός τίτλου χάθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1998, στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, κόντρα στον Άρη. Οι Θεσσαλονικείς φάνταζαν ως το τέλειο θύμα. Είχαν γονατίσει από τα οικονομικά προβλήματα, οι δύο βασικοί ξένοι τους, Ορτίθ και Σοκ είχαν αποχωρήσει, στον πάγκο δεν καθόταν πρώτος προπονητής, αλλά υπηρεσιακός, ο Χρήστος Μαγκώτσιος, ο Πάσπαλιε ήταν τραυματίας και οι ετοιμοπόλεμοι παίκτες στο παρκέ ήταν μόλις έξι. Η ΑΕΚ αντιθέτως παρουσιάστηκε πάνοπλη στον τελικό, αλλά στα κρίσιμα σημεία προπονητής και παίκτες έχασαν την συγκέντρωσή τους, λιποψύχησαν και έδωσαν στον αντίπαλο την ευκαιρία να πετύχει ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά θαύματα της ιστορίας του. Ακόμα και σήμερα το Κύπελλο του 1998 μνημονεύεται από τους Αρειανούς ως ένας από τους πιο γλυκούς τίτλους που έχουν κατακτήσει.

Βόλεϊ γυναικών

Νταμπλ 2013

Έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα της προηγούμενης χρονιάς χωρίς ήττα, σπάζοντας παράλληλα κάθε πιθανό ρεκόρ της Α1, οι προσδοκίες για τη γυναικεία ομάδα βόλεϊ της σαιζόν 2012-13 ήταν πολύ υψηλές. Η διοίκηση έθετε ως στόχο το νταμπλ και τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν ότι ο Δικέφαλος διέθετε μακράν την καλύτερη ομάδα στην κατηγορία. Η διαπίστωση αυτή ίσως να ίσχυε στο ξεκίνημα της περιόδου, τον Απρίλιο όμως που θα κρίνονταν οι δύο τίτλοι ήταν μια αυταπάτη. Εξηγούμαι: το βόλεϊ αν και όμορφο και θεαματικό άθλημα, είναι αρκετά προβλέψιμο. Το πληρέστερο ποιοτικά και ποσοτικά ρόστερ 9/10 φορές θα κερδίσει. Ελάχιστος χώρος υπάρχει για εκπλήξεις. Στο α’ μισό του πρωταθλήματος, πράγματι η ΑΕΚ διέθετε το πληρέστερο ρόστερ, το αήττητο σερί συνεχιζόταν και όλα έβαιναν καλώς. Κάπου εκεί άρχισαν οι τραυματισμοί. Χέγιας και Τσίμα, δύο παίκτριες που αποκτήθηκαν για να παίζουν ως βασικές ακραίες βγήκαν off για το υπόλοιπο της σαιζόν, ενώ και η Φένια αντιμετώπιζε πρόβλημα με τον ώμο της και αναγκαζόταν να παίζει κατά συνθήκη λίμπερο. Η ομάδα βρέθηκε ξαφνικά με μία μόνο ακραία, την Τοτσίδου. Η διοίκηση ίσως να υποτίμησε το πρόβλημα, ίσως να μην θέλησε να ξοδέψει χρήματα και στη θέση των τριών τραυματιών έφερε μόνο μία αθλήτρια το χειμώνα, την ανεκδιήγητη Μέντες. Η ομάδα αγκομαχούσε σε όλο το β’ γύρο και υπερέβαλε εαυτόν για να διατηρήσει το πλεονέκτημα της έδρας στους τελικούς. Η ήττα την τελευταία αγωνιστική από τον ΠΑΟ κατέδειξε με τον καλύτερο τρόπο τις αδυναμίες και τη δύσκολη θέση στην οποία είχε περιέλθει. Κανείς δεν έδειχνε να ανησυχεί όμως, πιστεύοντας πως ήταν αδιανόητο να μην επιτευχθεί μία νίκη σε τρεις ευκαιρίες κόντρα στον Ολυμπιακό, ώστε να κατακτηθεί ο τίτλος (σημ: ο πρωταθλητής αναδεικνυόταν στις 3 νίκες, συμπεριλαμβανομένων των αποτελεσμάτων της κανονικής περιόδου και η ΑΕΚ προηγούνταν με 2-0). Στο ξεκίνημα του πρώτου τελικού όμως, τραυματίστηκε και η Τοτσίδου και όπως ήταν λογικό, η ελλιπέστατη Ένωση κατέρρευσε μπροστά στον πάνοπλο και υπερπλήρη ΟΣΦΠ. Όχι μόνο έχασε τρία σερί ματς και το πρωτάθλημα, αλλά λύγισε και στον τελικό Κυπέλλου. Η διοίκηση βέβαια δεν ανέλαβε τις ευθύνες της για τον κακό χειμερινό σχεδιασμό, ενώ τα ΜΜΕ εκμεταλλευόμενα την άγνοια των κατά βάση ποδοσφαιρόφιλων Ενωσιτών για το άθλημα, απέδωσαν τις ευθύνες στην παραψυχολογία, χαρακτηρίζοντας τις κιτρινόμαυρες πετοσφαιρίστριες «λούζερς». Δυστυχώς το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Και τη σαιζόν 2013-14 καλλιεργήθηκε η εντύπωση πως η ΑΕΚ ήταν αχτύπητη, ενώ στην πραγματικότητα, έτσι όπως δομήθηκε, ήταν τουλάχιστον ισοδύναμη με τον ΟΣΦΠ. Όταν χάθηκαν και πάλι οι δύο τίτλοι, ακολουθήθηκε η ίδια συνταγή: προπονητής και παίκτριες αναθεματίστηκαν σαν ψυχολογικά ασταθείς(!), ενώ δεν έλειψαν και άναρθρες κραυγές περί κλεισίματος του τμήματος! Μια προοπτική βέβαια που μάλλον αφήνει αδιάφορη τη «σωτήρια ΝΤΠ», αφού το νέο δόγμα είναι «το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ (είμαστε σίγουροι για το μπάσκετ;) να κερδάνε, και οι άλλοι να πάνε να γαμ…».

 

Χάντμπολ

Κύπελλο 2011

Δεν υπάρχει Ενωσίτης που να μη θυμάται το πρωτάθλημα του 2011 στο χάντμπολ και τον επικό τρόπο με τον οποίο κατακτήθηκε, με διπλό μέσα στην έδρα του συνδιεκδικητή ΠΑΟΚ, με το γκολ του Μπακακούκα στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Αυτό που μάλλον ξεχνούν όλοι είναι ότι την ίδια χρονιά, η ομάδα έχασε με απαράδεκτο, κοροϊδίστικο, αυτοκτονικό τρόπο την ευκαιρία να συμπληρώσει νταμπλ. Και αυτό γιατί ηττήθηκε στον τελικό του Κυπέλλου από τα Βριλήσσια. Από έναν αντίπαλο διαλυμένο, που έπνεε τα λοίσθια λόγω οικονομικών προβλημάτων και μια βδομάδα μετά τη νίκη του επί της ΑΕΚ «βάρεσε διάλυση» και ανέστειλε τη λειτουργία του τμήματος… Πώς πρόεκυψε αυτή η παταγώδης αποτυχία; Η απάντηση βρίσκεται και πάλι στο σχήμα ύβρις-άτη-νέμεσις-τίσις. Ολόκληρη την εβδομάδα πριν τη διεξαγωγή του Final-4 στα Χανιά, η ομάδα έκανε τουρνέ σε συνδέσμους οRγανωμένων και παρευρίσκονταν σε εορταστικά δείπνα, σε στυλ Αλκέτα-Αμερικής 1994. Στον ημιτελικό πάντως νίκησε στο ρελαντί το Φίλιππο και στο μεγάλο τελικό έκλεισε το α’ ημίχρονο προηγούμενη με μια φαινομενικά ασφαλή διαφορά 4 τερμάτων, εν μέσω πανηγυρικής ατμόσφαιρας. Η αλαζονεία και ο εφησυχασμός όμως τιμωρήθηκαν. Οι «Μάγκες» στο β’ ημίχρονο κατέβηκαν χαλαροί και «παραλίες», υπέστησαν ολικό μπλακ-άουτ και ηττήθηκαν με 19-18, μπροστά σε μια αμιγώς κιτρινόμαυρη κερκίδα που κοιτούσε αποσβολωμένη, προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε μόλις συμβεί…

Πρωτάθλημα 2014

Τα γεγονότα εδώ είναι ακόμα νωπά, οι τραυματικές μνήμες φρέσκες. Η ΑΕΚ παρουσιάστηκε στα γήπεδα όχι μόνο με το καλύτερο ρόστερ της κατηγορίας, αλλά και με το κορυφαίο της 9χρονης ιστορίας της. Έπαιξε άκρως επιθετικό και θεαματικό χάντμπολ, σημειώνοντας 31 γκολ ανά αγώνα, πέτυχε ρεκόρ νικών, νίκησε επανειλημμένα τον συνδιεκδικητή Διομήδη σε κανονική διάρκεια, κύπελλο, πλέι-οφ και πρώτο τελικό και τελικά έχασε τον τίτλο μέσα από τα χέρια της εξαιτίας των επεισοδίων της Κυψέλης. Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Δημήτρης Καφφάτος αναρωτήθηκε μήπως η ομάδα δεν έφτασε στην πολυπόθητη συμπλήρωση του δεύτερου σερί νταμπλ επειδή «στήθηκε» εκ των έσω. Δυστυχώς μετά την καταδRoMή της 14ης Απρίλη 2013 τίποτα δε φαντάζει απίθανο και ο καθένας μπορεί να σκεφτεί φρικιαστικά συνωμοσιολογικά σενάρια περί εσκεμμένων επεισοδίων, με στόχο ένα «ηρωικό» κλείσιμο ενός «περιττού», πλέον, τμήματος. Αλλά ας απορρίψουμε, προς το παρόν έστω, τη συνωμοσιολογία. Αυτό που φαίνεται πως πλήρωσε η Ένωση στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι παλινωδίες του διοικητικού της ηγέτη, Δημήτρη Λαζόπουλου, αλλά και το ιδεολόγημα του «απόρθητου-κολασμένου κλειστού-στρούγκας» και του «πύρινου λαού» που αυτός πάνω απ’ όλους δίνει στην ομάδα τη νίκη. Αδιάφορο -όπως πάντα- ότι το σχήμα αποδεδειγμένα δεν αποδίδει. Γιατί σε τέτοιες οριακές καταστάσεις, με υπεράριθμους στις κερκίδες να κρέμονται σαν τσαμπιά και κόσμο να μένει απ’ έξω έχοντας πληρώσει και προσπαθώντας να εισέλθει κι αυτός, μια φραστική διένεξη αρκεί για να δώσει την ευκαιρία στους αντιπάλους ή στους εχθρικά διακείμενους ματατζήδες, να σε προβοκάρουν και να σε διαλύσουν. Να γίνει μάθημα στους κυρίους της Ερασιτεχνικής (αν έχει μείνει κανείς που ενδιαφέρεται): η ΑΕΚ οφείλει να παίζει μόνο σε μεγάλα, ευρύχωρα κλειστά και φυσικά χωρίς αστυνομία, αλλά με δικούς της σεκιούριτι (κανονικούς σεκιούριτι εννοώ, όχι οRγανωμένους που θέλουν χαρτζιλίκι) να ελέγχουν τα εισιτήρια, ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει.