Κιτρινόμαυρες «σημαίες» που άλλαξαν ιστό

Σε προηγούμενο αφιέρωμα της στήλης είχαμε εξετάσει περιπτώσεις ποδοσφαιριστών-«σημαιών» άλλων ομάδων που αποφάσισαν να συνεχίσουν την καριέρα τους στα κιτρινόμαυρα. Υπενθυμίζεται ότι στην ποδοσφαιρική κουλτούρα, ο όρος «σημαία» υποδηλώνει έναν παίκτη, το όνομα του οποίου ταυτίζεται με μια ομάδα, είτε λόγω πολυετούς διαμονής ή προσφοράς του σ’ αυτήν, είτε λόγω της δημοφιλίας του ανάμεσα στις τάξεις των οπαδών της. Σήμερα θα ακολουθήσουμε αντίστροφο δρομολόγιο και θα δούμε με χρονολογική σειρά επτά παραδείγματα κιτρινόμαυρων «σημαιών» που επέλεξαν να δεθούν στον ιστό των «απαταιώνιων» ανταγωνιστών της Ένωσης, του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.

1979 – Τάκης Νικολούδης

Ήρθε στην ΑΕΚ το 1976 από τον Ηρακλή, στον απόηχο της «υπόθεσης λουλουδιών». Πρωταγωνίστησε σε όλες τις επιτυχίες της «χρυσής εποχής Μπάρλου»: την πορεία ως τα ημιτελικά του Ουέφα το 1977, το νταμπλ του 1978 και το πρωτάθλημα του 1979. Στα μέσα στης περιόδου 1979-80, της πρώτης «επαγγελματικής» σαιζόν του ελληνικού ποδοσφαίρου, εκμεταλλεύτηκε τον νεοεισαχθέντα θεσμό των χειμερινών μεταγραφών και μεταπήδησε στον Ολυμπιακό. «Επαγγελματικοί» και οι λόγοι της αλλαγής στρατοπέδου, αφού ο Λουκάς Μπάρλος άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, σε αντίθεση με τον Σταύρο Νταϊφά του ΟΣΦΠ που μοίραζε απλόχερα τα εκατομμύρια. Δυόμισι χρόνια μετά πάντως επανήλθε στην Ένωση και πρόσθεσε στο παλμαρέ του το Κύπελλο του 1983. Δεν του έμεινε το στίγμα του «προδότη», πιθανόν επειδή η έχθρα με τον ΟΣΦΠ περιοριζόταν τότε κυρίως σε ποδοσφαιρικά ζητήματα και όχι τόσο σε φιλοσοφικά, όπως σήμερα, που το πειραϊκό σωματείο έχει εξελιχθεί σε βιαστή ηθών και συνειδήσεων.

Θητεία στην ΑΕΚ 1976-1979 & 1982-1984

Θητεία στον ΟΣΦΠ 1979-1982

1985 – Βαγγέλης Βλάχος

Για μια μεγάλη μερίδα ΑΕΚτζήδων που ανδρώθηκαν οπαδικά στα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια» των ‘80s, ο Βαγγέλης Βλάχος αποτελεί μέχρι και σήμερα «persona non grata». Γέννημα-θρέμμα Ενωσίτης, προερχόμενος από την κιτρινόμαυρη Νέα Αρτάκη της Εύβοιας, εντάχθηκε το 1978, σε ηλικία 16 ετών, στις Ακαδημίες που είχαν δημιουργήσει οι Λουκάς Μπάρλος-Φράντισεκ Φάντροκ. Την περίοδο 1979-80 προωθήθηκε στην α’ ομάδα και σύντομα καθιερώθηκε βασικός. Το 1982, σε έναν αγώνα κόντρα στον Παναθηναϊκό, έγινε ο νεότερος παίκτης στην Ιστορία της ΑΕΚ που φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ένα χρόνο αργότερα συνέδεσε το όνομά του με άλλο ένα ρεκόρ: ο νεότερος αρχηγός της ΑΕΚ που κατακτά τρόπαιο (το Κύπελλο Ελλάδας, σκόραρε μάλιστα στον τελικό κόντρα στον ΠΑΟΚ). Όλα έδειχναν πως η ομάδα είχε βρει έναν ηγέτη «για μια ζωή», στον «επαγγελματικό αθλητισμό» όμως, μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Το 1985 ο Βλάχος απέρριψε ως «μη ικανοποιητική» την πρόταση του Ανδρέα Ζαφειρόπουλου να ανανεώσει το συμβόλαιό του, προχώρησε σε προσφυγή για να μείνει ελεύθερος (καθώς του οφείλονταν χρήματα) και εντέλει υπέγραψε έναντι πολλών εκατομμυρίων στον Παναθηναϊκό του Γιώργου Βαρδινογιάννη. Ένα χρόνο αργότερα, την ίδια διαδρομή ακολούθησε άλλο ένα τέκνο της κιτρινόμαυρης Ακαδημίας των ‘70s, ο Λύσανδρος Γεωργαμλής, με την διαφορά όμως πως ο αυτός δεν προσέφυγε ενάντια στην ομάδα, αλλά έκανε χρήση του θεσμού της «οκταετίας».

Θητεία στην ΑΕΚ 1979-1985

Θητεία στον ΠΑΟ 1985-1991

1992 – Ντανιέλ Μπατίστα

Ο υψηλόσωμος τεχνίτης φορ από το Πράσινο Ακρωτήρι ήρθε στην ΑΕΚ το 1989 και για μια τριετία δέσποζε στην κιτρινόμαυρη γραμμή κρούσης, συμβάλλοντας στην κατάκτηση τριών τίτλων. Το καλοκαίρι του 1992 όταν και έληγε το συμβόλαιό του, αποφάσισε να μην ανανεώσει, καθώς είχε έρθει σε ρήξη με τον πρόεδρο της ΠΑΕ, Κώστα Γενεράκη, και ξεκίνησε συζητήσεις με τον ΟΣΦΠ. Εντωμεταξύ, στην Ένωση επήλθε ιδιοκτησιακή αλλαγή, με τον Ανδρέα Ζαφειρόπουλο να πουλά την ΠΑΕ στο δίδυμο Μελισσανίδη-Καρρά. Ο «Τίγρης» που ανέλαβε και πρόεδρος, βιάστηκε να προεξοφλήσει την παραμονή του «Ντανιέλου» στη Φιλαδέλφεια με την ατυχή ατάκα «Ο Μπατίστα πρώτα θα ασπρίσει και μετά θα πάει στον ΟΣΦΠ». Ο παίκτης τον διέψευσε, δεν άλλαξε την απόφασή του και υπέγραψε στους Πειραιώτες. Το μόνο που κατάφερε βέβαια ήταν να βιώσει μέρες μιζέριας (οι ερυθρόλευκοι διένυαν τότε τα δικά τους «πέτρινα χρόνια») και να χάσει την ευκαιρία να κατακτήσει άλλα δύο πρωταθλήματα. Το καλοκαίρι του 1995 επέστρεψε μετανιωμένος στην ΑΕΚ, όπου και παρέμεινε ως το 1999, προσφέροντας μια σειρά απίστευτων ποδοσφαιρικών παραστάσεων. Ο κόσμος της ΑΕΚ δεν τον αποδοκίμασε ποτέ, ίσως επειδή κύριος αντίπαλος την τριετία 1992-1995 ήταν ακόμα ο ΠΑΟ, και τον συγκαταλέγει μέχρι και σήμερα ανάμεσα στους καλύτερους και πιο αγαπητούς που φόρεσαν τη φανέλα μας.

Θητεία στην ΑΕΚ 1989-1992 & 1995-1999

Θητεία στον ΟΣΦΠ 1992-1995

1994 – Αλέξης Αλεξανδρής

Στη χρυσή τριετία των σερί πρωταθλημάτων ο Αλέξης Αλεξανδρής αποτελούσε έναν από τους βασικούς συντελεστές της επιτυχημένης πορείας της ομάδας και όπως ήταν φυσικό ένα από τα κύρια ινδάλματα του ενωσίτικου λαού. Οι επιθετικοί άλλωστε εξαιτίας της φύσης της θέσης τους, εύκολα γίνονται δέκτες της αγάπης του κόσμου. Το καλοκαίρι του 1994 το συμβόλαιο του Αλεξανδρή με την Ένωση έληγε και η κιτρινόμαυρη διοίκηση ξεκίνησε επαφές με τον παίκτη για την ανανέωσή του. Κάπου εκεί χώθηκε σφήνα ο Σωκράτης Κόκκαλης και προσφέροντας τα πενταπλάσια(!) χρήματα από αυτά που έδινε η ΑΕΚ, δελέασε τον Βεροιώτη επιθετικό να κατηφορίσει στο λιμάνι. Οι κιτρινόμαυροι οπαδοί δεν συγχώρεσαν ποτέ την φιλαργυρία του «Αλεξάχρειου», όπως τον βάφτισε ο Φαίδων Κωνσταντουδάκης στο «Δικέφαλο» και όλα τα επόμενα χρόνια που αγωνιζόταν στο σωματείο του Πειραιά τον αντιμετώπιζαν με αποτροπιασμό και αηδία. Ο ίδιος ο Αλεξανδρής πάντως δεν πτοήθηκε καθόλου. Αποποιήθηκε το κιτρινόμαυρο παρελθόν του και χωρίς τύψεις «γαυροποιήθηκε» στο μέγιστο βαθμό...

Θητεία στην ΑΕΚ 1991-1994

Θητεία στον ΟΣΦΠ 1994-2003

1996 – Ντούσαν Μπάγιεβιτς

Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για την «προδοσία» του 1996 που άλλαξε τον ρου της σύγχρονης ιστορίας της ΑΕΚ και για την μετατροπή του Ντούσαν Μπάγιεβιτς από «Πρίγκηπα του Νερέτβα» σε «βάτραχο». Η προσφορά του στο σύλλογο, τεράστια. Ενδεικτικό είναι ότι έχει συνεισφέρει, είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής, στα 6 από τα 11 πρωταθλήματα τα οποία έχει κατακτήσει ο σύλλογος. Σε παραπάνω από τα μισά δηλαδή. Για πολλούς όμως, όλα αυτά διαγράφηκαν μονοκοντυλιά εκείνο το μαύρο καλοκαίρι που φόρεσε την ερυθρόλευκη φόρμα. Τους ακριβείς λόγους για την αλλαγή στρατοπέδου του Μπάγιεβιτς δεν τους μάθαμε ποτέ, δεδομένου ότι ο ίδιος προτίμησε να τους κρατήσει για τον εαυτό του. Σύμφωνα με ένα σενάριο, αποκλειστικός υπαίτιος για τη φυγή του είναι ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ Μιχάλης Τροχανάς, ο οποίος πολύ συχνά ήθελε να έχει λόγο στον καταρτισμό της 11άδας και σε άλλα αγωνιστικά ζητήματα. Μια δεύτερη εκδοχή θέλει τον Μπάγιεβιτς να δελεάζεται από τους πακτωλούς εκατομμυρίων του Κόκκαλη και εντελώς κυνικά να ξηλώνει το βυζαντινογέννητο έμβλημα και να το αντικαθιστά με το Γανυμήδη. Στην ποδοσφαιρική πιάτσα κυκλοφορεί επίσης και ένα τρίτο, άκρως συνωμοσιολογικό σενάριο, το οποίο εμπλέκει τον κουμπάρο του Σέρβου, Δημήτρη Μελισσανίδη που εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε προβλήματα με τη Δικαιοσύνη. Εν πάση περιπτώσει, ο πολυνίκης προπονητής στα τέλη της σαιζόν 1995-96, είχε δηλώσει πως θα παρέμενε στην Ένωση, αν η ομάδα κατακτούσε το Κύπελλο Ελλάδος. Το τρόπαιο κατακτήθηκε και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, με το ιστορικό 7-1 επί του Απόλλωνα, ο Μπάγιεβιτς όμως, όπως παραδέχτηκε αργότερα σε συνέντευξή του, είχε συμφωνήσει με τον ΟΣΦΠ από το Φεβρουάριο του 1996 και «δεν μπορούσε να πάρει πίσω το λόγο του». Το ψέμα αυτό εξόργισε τους Ενωσίτες και όπως ήταν φυσικό συνετέλεσε στο να αντιμετωπίζεται ο Μπάγιεβιτς για πολλά χρόνια ως το συνώνυμο του «Εφιάλτη» και του «Ιούδα». Αλησμόνητη έχει μείνει η πρώτη επιστροφή του στη Φιλαδέλφεια ως τεχνικός του ΟΣΦΠ, αλησμόνητα επίσης και τα συνεχή επεισόδια κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του στην Ένωση, μεταξύ υποστηρικτών και πολεμίων του. Το 2008, στο ξεκίνημα της τρίτης θητείας του στο Δικέφαλο, ο Σερβοέλληνας ζήτησε δημόσια συγγνώμη από το λαό της ΑΕΚ, κίνηση την οποία ο γράφων θεωρεί ειλικρινή.

Θητεία στην ΑΕΚ 1977-1981 ως παίκτης & 1988-1996, 2002-2004, 2008-2010 ως προπονητής

Θητεία στον ΟΣΦΠ 1996-1999 & 2004-2005 ως προπονητής

1996 – Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς

Ο Πρωταθλητής Ευρώπης του 1991 με τον Ερυθρό Αστέρα, ήταν επί 5 χρόνια ένα από τα βασικά γρανάζια της ταξιαρχίας του Ντούσαν Μπάγιεβιτς που σάρωνε τους τίτλους και δίδασκε τους Έλληνες ποδόσφαιρο. Υπήρξε η επιτομή του ανασταλτικού μέσου (αν και είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως δεξί μπακ): ατελείωτα χιλιόμετρα, δυναμικά και αποτελεσματικά μαρκαρίσματα, πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, «πανοραμική» αντίληψη του γηπέδου, ικανότητα οργάνωσης του παιχνιδιού και εξαίρετη κάθετη πάσα. Δυστυχώς το καλοκαίρι του 1996 αποφάσισε να ακολουθήσει τον Μπάγιεβιτς στον Ολυμπιακό. Η παρουσία του στους Πειραιώτες δεν ήταν τόσο επιτυχημένη όσο στα κιτρινόμαυρα και το 1998 διέσχισε τον Ατλαντικό για να κολλήσει στις ΗΠΑ τα τελευταία του ποδοσφαιρικά ένσημα. Μετάνιωσε ειλικρινά για την μετακίνησή του στους «ερυθρόλευκους» και όπως δήλωσε χαρακτηριστικά «ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου». Οι Ενωσίτες αποδέχτηκαν τη μεταμέλειά του και τον συνδυάζουν στο μυαλό τους με ευχάριστες αναμνήσεις.

Θητεία στην ΑΕΚ 1991-1996

Θητεία στον ΟΣΦΠ 1996-1998

2009 – Κώστας Κατσουράνης

O Πατρινός μέσος ήρθε στην ΑΕΚ το 2002 από την Παναχαϊκή. Κέρδισε αμέσως θέση βασικού πλάι στο Θοδωρή Ζαγοράκη και μαζί συνέθεσαν ένα από τα καλύτερα δίδυμα αμυντικών χαφ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το καλοκαίρι του 2004 θα μπορούσε να μείνει ελεύθερος με προσφυγή και να μεταγραφεί στο εξωτερικό, αξιοποιώντας και τις δάφνες του Πρωταθλητή Ευρώπης. Επέλεξε όμως να παραμείνει στην Ένωση και να στηρίξει την προσπάθεια του Ντέμη Νικολαΐδη, αναλαμβάνοντας αρχηγός της ομάδας εντός αγωνιστικού χώρου. Για την κίνησή του αυτή, αλλά και για την εξαιρετική του απόδοση καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσιμης σαιζόν 2004-05, ανελίχθηκε σε είδωλο της κιτρινόμαυρης εξέδρας. Το καλοκαίρι του 2006 έχοντας συμπληρώσει τετραετία στο σύλλογο, πωλήθηκε στην Μπενφίκα έναντι 2,3 εκατομμυρίων ευρώ. Στους «Αετούς της Λισαβόνας» ο Κατσουράνης παρέμεινε για τρία χρόνια και ενόψει της σαιζόν 2009-10 αποφάσισε να επιστρέψει για οικογενειακούς λόγους στην Ελλάδα. Πρώτη επιλογή του, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν η ΑΕΚ. Η τότε διοίκηση του Δικεφάλου, όμως, δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να μπει μέσα στα αποδυτήρια ένας «άνθρωπος του Νικολαΐδη» (Ντέμης-Κατσουράνης είναι συνδεμένοι με βαθιά φιλία από το 2003, σε σημείο ο πρώτος να αποκαλεί το δεύτερο «μικρό του αδερφό»). Δεν εκδήλωσε επομένως ενδιαφέρον για την απόκτησή του και ο διεθνής μέσος στράφηκε στον Παναθηναϊκό. Ο Νικολαΐδης είχε φροντίσει το 2006 να δεσμεύσει τον παίκτη με μια ρήτρα, σύμφωνα με την οποία, οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα ήθελε να τον εντάξει στο δυναμικό της, θα έπρεπε να αποζημιώσει την ΑΕΚ με 5 εκατομμύρια ευρώ. Κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες το ποσό που εκταμίευσαν οι «πράσινοι» για να ικανοποιήσουν την Ένωση ανήλθε μόλις σε 900 χιλιάδες. Ακολούθως οι «ΑΕΚτζήδες» «δημοσιογράφοι» αντί να ζητήσουν εξηγήσεις από τον πρόεδρο της ΠΑΕ Θανόπουλο, έσπευσαν να δαιμονοποιήσουν τον Κατσουράνη σαν «δολοπλόκο» και «φραγκοφονιά» και έτσι στη συνείδηση της κιτρινόμαυρης κοινής γνώμης ο παίκτης καταγράφηκε ως άλλος ένας «Ιούδας». Τα τελευταία δύο χρόνια αγωνίζεται στον ΠΑΟΚ.

Θητεία στην ΑΕΚ 2002-2006

Θητεία στον ΠΑΟ 2009-2012