Ρέκβιεμ για έναν εφιάλτη

Ο διασυρμός της ομάδας μας στο Καυταντζόγλειο από τον Αγροτικό Αστέρα δυστυχώς δε μοιάζει παράταιρος, αλλά απόλυτα συμβατός με την κιτρινόμαυρη καθημερινότητα του 2013. Όπως πολύ σωστά παρατηρήθηκε ήδη, δε θα μπορούσε να υπάρξει ιδανικότερος τρόπος για να αποχαιρετήσουμε τη χειρότερη χρονιά στην Ιστορία μας, παρά με άλλη μία ιστορική ξεφτίλα.

Κούπα

Καταρχάς, δυο λόγια για τον θεσμό «Κύπελλο Γ΄ Εθνικής». Το προχτεσινό στραπάτσο απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο πόσο φαιδρές ήταν οι κατηγορίες των αλλόθρησκων οπαδών, πως η συγκεκριμένη διοργάνωση στήθηκε εξαιτίας της πρόθεσης της ΕΠΟ να «ευνοήσει» την ΑΕΚ, «χαρίζοντάς» της μια εύκολη κούπα. Οι σοφότεροι θα διαπίστωναν εξαρχής ότι από την (υποχρεωτική) συμμετοχή της στο θεσμό αυτό, η ΑΕΚ μόνο χαμένη θα μπορούσε να βγει: Στην περίπτωση που αναδεικνυόταν νικήτρια, κανείς δε θα της έλεγε μπράβο, αλλά αντιθέτως όλοι θα σχολίαζαν σαρκαστικά την «επιτυχία» (μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στα παλμαρέ των ομάδων «μετράνε» μόνο οι τίτλοι της πανελλήνιας ανώτατης βαθμίδας και όχι υποδεέστερων ή τοπικών κατηγοριών). Στην περίπτωση δε που αποκλειόταν σε κάποια φάση, θα αντιμετώπιζε τη χλεύη όλων των ποδοσφαιρόφιλων και θα βυθιζόταν στη μιζέρια (όπως και έγινε). Lose-lose situation που θα λέγανε και οι γεννήτορες του ποδοσφαίρου Άγγλοι.

Στοίχημα

Αυτό που πίκρανε προχθές τους ΑΕΚτζήδες, δε νομίζω ότι ήταν η απώλεια του κίβδηλου κατσαρολικού, αλλά η τραγική εικόνα της ομάδας. Για άλλη μια φορά δεχτήκαμε γελοία γκολ, για άλλη μια φορά ήμασταν ανύπαρκτοι επιθετικά, για άλλη μια φορά πονέσανε τα μάτια μας… Πριν καν ξεκινήσει η τρέχουσα σαιζόν, στο παρόν ιστολόγιο είχε εκφραστεί η άποψη ότι, πέρα από την επίλυση του γηπεδικού, το μεγάλο στοίχημα της περιβόητης «νέας τάξης πραγμάτων» ήταν να διατηρηθεί υψηλό το φρόνημα του κιτρινόμαυρου κόσμου. Η νίκη της 5ης Φάλαγγας και ο υποβιβασμός του περασμένου Απριλίου είχαν ως φυσιολογικό επακόλουθο πολλοί συνοπαδοί μας να πικραθούν βαθύτατα και να αποστασιοποιηθούν από την ομάδα. Ενόψει του νέου ξεκινήματος λοιπόν, προέβαλε επιτακτική η ανάγκη να δοθεί κίνητρο στον κόσμο, ώστε να συνεχίσει να παραμένει ψυχικά κοντά στο σύλλογο. Η γνώριμη τακτική της επίκλησης στο συναίσθημα («ΑΕΚ στα εύκολα, ΑΕΚάρα στα δύσκολα» κλπ), όπως είδαμε και στην περίπτωση του μπάσκετ δεν αρκούσε: η τεράστια πλειοψηφία των Ενωσιτών, μην αντέχοντας τις επί τριετία κατραπακιές από τους Κρόνους και τα Ψυχικά, γύρισε επιδεικτικά την πλάτη της στη Βασίλισσα.

Επιλογές

Το προαναφερθέν αυτό κίνητρο θα έπρεπε κατά τη γνώμη του γράφοντος να συνδέεται καθαρά με το ποδοσφαιρικό κομμάτι: σκορ και θέαμα. Να ξέρει ο ΑΕΚτζής ότι για τα δύο επόμενα χρόνια, μέχρι να επανέλθει η ομάδα στην Α΄ Εθνική, τα Σαββατοκύριακά του θα είναι ήπια, μακριά από το άγχος και τη μίρλα. Αντ’ αυτού, ο κόσμος της ΑΕΚ εξακολουθεί να βλέπει τους αγώνες καταπίνοντας το ένα αντικαταθλιπτικό μετά το άλλο και η «αναγεννησιακή εποχή» δείχνει σαν να μη διαφέρει σε τίποτα από τις προηγούμενες παρακμιακές σαιζόν. Και αυτό συμβαίνει επειδή η νέα διοίκηση έκρινε ότι τα ευχολόγια των επίδοξων γραφείων τύπου, οι μακέτες και οι δεξιώσεις ήταν αρκετές για να κρατηθεί «ζεστός» ο κόσμος. Επέλεξε έτσι να οικοδομήσει ένα ρόστερ χωρίς μεγάλη ποιότητα, χωρίς πραγματικό ταλέντο, χωρίς πολλές φιλοδοξίες, με παίκτες «ένα κλικ» καλύτερους από αυτούς των υπόλοιπων του ομίλου, ίσα-ίσα για να «βγει» η «αγγαρεία».

Συναγερμός

Πλέον όμως ακόμα και αυτή η «ξενέρωτη» άνοδος έχει αρχίσει να τίθεται υπό αμφισβήτηση από μερίδα Ενωσιτών. Νομίζω ότι δε χρειάζεται να πανικοβαλλόμαστε. Κατά σύμπτωση (ή μήπως όχι;) το επίπεδο του ομίλου μας είναι το χειρότερο της κατηγορίας. Ομάδα από την περσινή επαγγελματική Γ΄ δεν υπάρχει: όλες προέρχονται είτε από την παλιά Δ΄, είτε κατευθείαν από την ΕΠΣΑ. Ομάδες που λειτουργούν με ημιεπαγγελματικό έστω προσανατολισμό και έχουν ως στόχο την άνοδο, όπως η Λάρισα, ο Πανσερραϊκός, ο Αγροτικός ή ο Ιωνικός επίσης απουσιάζουν: αντικειμενικός σκοπός των αντιπάλων μας είναι η αποφυγή του δεύτερου μισού του βαθμολογικού πίνακα, το οποίο θα τους οδηγήσει ξανά στην πλήρη ανυποληψία των τοπικών. Η ανυπαρξία λοιπόν των υπολοίπων (πραγματικό κατόρθωμα ότι είναι μεγαλύτερη από τη δικιά μας…) απ’ ότι φαίνεται είναι αυτή που θα μας «σώσει». Καμπάνες βέβαια χτύπησαν προχτές, αλλά πιστεύω ότι αφορούν κυρίως την επόμενη σαιζόν. Κατέστη σαφές με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το σύνολο που διαθέτουμε δεν είναι ικανό να σταθεί στη Β΄ και ότι αν η διοίκηση επιθυμεί ειλικρινά να δει άμεσα την ομάδα να επιστρέφει στην Α΄, θα πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι πρωτόγνωρο γι’ αυτήν: να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Αρδευτικά έργα

Ζωστείτε τώρα τις φιάλες οξυγόνου για να καταδυθούμε στον υπόνομο της κιτρινόμαυρης δημοσιογραφίας. Σύμφωνα με την αγαπημένη μας συνομοταξία, ο επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος και ο εκτελεστικός διευθυντής είναι άμοιροι ευθυνών. Καμιά κριτική δεν μπορεί να τους αγγίξει, καμιά πίεση να τους ασκηθεί. Για τα αεκτζήδικα σάιτ και τις εφημερίδες, το πλάνο δεν το σχεδίασαν αυτοί, οι παίκτες έπεσαν ουρανοκατέβατοι στα Σπάτα και για ό,τι στραβό συμβαίνει στην ομάδα φταίνε πάντα όλοι οι υπόλοιποι. Το ψάρι δηλαδή δεν βρομάει πλέον από το κεφάλι, αλλά από την ουρά! Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Από την στιγμή που η ΑΕΚ κινείται στο ύφος των δηλώσεων που έκαναν οι Δέλλας και Λυμπερόπουλος μετά το παιχνίδι, θεωρώ πως είναι περιττό να μπεις σε σοβαρή κουβέντα. Τι να πεις δηλαδή; Όταν έχεις αποκλειστεί από τον Αγροτικό Αστέρα στο Κύπελλο της Γ΄ Εθνικής και μετά ακολουθούν αυτές οι δηλώσεις, τότε παρακαλώ πολύ οποιονδήποτε νοήμων(sic) φίλο της ομάδας να μου πει τι να γράψω; … ο μόνος που δεν έχει ευθύνη για ότι βλέπουμε στο γήπεδο είναι ο Μελισσανίδης, όπως και ο Μπάγεβιτς … Ήρθε λοιπόν αυτό που φοβόμασταν και η ΑΕΚ συνεχίζει να εκφράζεται, να αντιπροσωπεύεται, από την νοοτροπία που την οδήγησε εδώ. Αυτή που βγάζουν οι δηλώσεις του Δέλλα και του Λυμπερόπουλου. Χθες, ειδικά δυστυχώς του Λυμπερόπουλου…». Υπεύθυνοι δηλαδή για τον αποκλεισμό είναι ο προπονητής και ο ...τεχνικός διευθυντής(!) και με επιχείρημα ποιο; Ότι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Όχι! Το επιχείρημα είναι ότι έχουν δήθεν «λούζερ νοοτροπία», την οποία νοοτροπία την εμφύσησε βεβαίως βεβαίως ο φίλος τους ο επάρατος κοντός… Απορώ πώς τη γλίτωσε ο Ζήκος και δεν αναφέρθηκε και αυτός ως υπαίτιος για να δέσει πλήρως το γλυκό. Έχει ξαναγραφτεί σ’ αυτή τη γωνιά του κιτρινόμαυρου διαδικτύου πως με αυτό το αναίσχυντο γλείψιμο και το βιασμό της κριτικής σκέψης τον οποίο μετέρχονται οι «ΑΕΚτζήδες δημοσιογράφοι» κάνουν κακό, και όχι καλό στο έργο της νέας διοίκησης. Ενεργοποιούν το νόμο της ετερογονίας των σκοπών και αντί ο κιτρινόμαυρος κόσμος να ενθουσιαστεί και να στηρίξει, αηδιάζει και αποστασιοποιείται από το σύλλογο. Όσο για τον ρεβανσισμό (αλήθεια, εκδίκηση για ποιον λόγο;) τι να πει κανείς. Ας τον αφήσουμε ασχολίαστο...

Τραϊανειάδα

Κλείνω με το ερώτημα αν ο προπονητής πρέπει να παραμείνει στη θέση του ή να απολυθεί. Πιστεύω πώς πρέπει να παραμείνει. Αν η διοίκηση τον αποπέμψει θα δώσει τροφή στο σενάριο ότι ο «Κολοσσός» επιλέχθηκε το καλοκαίρι, όχι με την προοπτική να αποκτήσει εμπειρίες και να δοκιμάσει ο σύλλογος να παράξει έναν δικό του προπονητή, αλλά με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως «αποδιοπομπαίος τράγος» στην πρώτη «στραβή» (όπως αποδείχτηκε ότι χρησίμευσε η τρίτη θητεία Μπάγιεβιτς το 2008-2010 για τους Νοτιά-Παππά) ή για αποπροσανατολισμό από άλλα ζητήματα (όπως η περίοδος 2002-2004 που άπαντες είχαν χωριστεί σε βατραχομάχους και βατραχολάγνους την ίδια στιγμή που ο Big-Mac άδειαζε τα ταμεία).

ΥΓ: Χρόνια πολλά συνΕνωσίτες, υγεία και αγάπη να έχετε στις ζωές σας. Είθε το 2014 να είναι το προτελευταίο μαύρο έτος στην Ιστορία της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ και το τελευταίο μαύρο σε αυτήν της μπασκετικής.