Οι Εβρίτες της ΑΕΚ

Αύριο το βράδυ στις 9, η «ΑΕΚ της καρδιάς», η ομάδα βόλεϊ του συλλόγου μας, αγωνίζεται στην Αλεξανδρούπολη, την πατρίδα του υπογράφοντος το παρόν ιστολόγιο, κόντρα στον ιστορικό Εθνικό, για το Final-4 του Λιγκ Καπ. Με αφορμή το παιχνίδι αυτό, που διεξάγεται στο υπ’ αριθμόν ένα κιτρινόμαυρο κάστρο της επαρχίας (διαβάστε εδώ και το σχετικό αφιέρωμα), ακολουθεί μια λίστα αθλητών από την ευρύτερη περιοχή του Έβρου (σημειωτέον, του μοναδικού νομού στην Ελλάδα, πλην Αττικής, όπου στεγάζονται πέντε επίσημα αναγνωρισμένοι σύνδεσμοι οπαδών της ΑΕΚ), οι οποίοι έχουν φορέσει τη φανέλα της Ένωσης. Πρόκειται για ποδοσφαιριστές και φυσικά για βολεϊμπολίστες. Ο Έβρος άλλωστε αποτελεί τη μήτρα του ελληνικού βόλεϊ. Ας τους δούμε με «γεωγραφικά» κριτήρια, ξεκινώντας από την πρωτεύουσα του νομού για να ανηφορίσουμε στη συνέχεια βορειότερα.

Οι Αλεξανδρουπολίτες

Ντέμης Νικολαϊδης

Με τη φανέλα του Εθνικού

Στην κορυφή της λίστας δεν θα μπορούσε να βρίσκεται άλλος από τον Ντέμη Νικολαϊδη, τον αγαπημένο ποδοσφαιριστή του γράφοντος. Γεννημένος στις 17-9-1973 στο Γκίσεν της Γερμανίας, όπου είχαν μεταναστεύσει οι γονείς του για οικονομικούς λόγους, επέστρεψε σε πολύ μικρή ηλικία στην Αλεξανδρούπολη και εντάχθηκε στις Ακαδημίες του τοπικού Εθνικού. Στο τοπικά πρωταθλήματα υποδομών διέπρεψε, αποδεικνύοντας ότι ήταν ένας χαρισματικός σκόρερ. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό περιστατικό που μας είχε διηγηθεί στο Λύκειο, ο καθηγητής Φυσικής μας, Α.Γ., οπαδός του Εθνικού και καθηγητής του Ντέμη στα ‘80s: πριν από κάθε αγώνα οι οπαδοί στοιχημάτιζαν μεταξύ τους, όχι αν θα σκοράρει ο πιτσιρικάς στράικερ, αλλά πόσα γκολ θα πετύχει: ένα; δύο; τρία; και ούτω καθεξής. Σε κάποιον αγώνα ζήτησαν από τον Ντέμη να πετύχει χατ-τρικ (τόσο είχανε στοιχηματίσει). Ο μικρός ανταποκρίθηκε με άνεση στην επιθυμία και λίγο πριν τη λήξη του δόθηκε η ευκαιρία να πετύχει και 4ο τέρμα. Βγήκε στην κόντρα, ντρίμπλαρε τους σέντερ-μπακ, πέρασε και τον τερματοφύλακα, αλλά προ κενής εστίας θυμήθηκε το στοίχημα της κερκίδας και για να μην τους το «χαλάσει», άφησε την μπάλα να βγει άουτ! Στα 18 του «ανέβηκε» στην α’ ομάδα και αγωνίστηκε για ενάμιση χρόνο στη Γ’ Εθνική (39 συμμ. – 14 γκολ), σύντομα όμως, στο μέσον της σαιζόν 1992-93, ήρθε η μεταγραφή για την Αθήνα, την Α’ Εθνική και τον Απόλλωνα. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην Ιστορία. Η άρνησή του να αποδεχτεί τη λευκή επιταγή που του πρόσφερε ο Κόκκαλης, η επιμονή του να υπογράψει στην αγαπημένη του ΑΕΚ, τα δεκάδες γκολ και οι 4 τίτλοι με την κιτρινόμαυρη φανέλα, το Βιθέντε Καλδερόν να υποκλίνεται, το Euro 2004, η τετραετής προεδρική του θητεία, η αποκαθήλωσή του από τους μετόχους, η λάσπη που δέχτηκε από την 5η Φάλαγγα, η παντοτινή αγάπη των αγνών ΑΕΚτζήδων… Ο Ντέμης θα έχει την τιμητική του σε ξεχωριστό αφιέρωμα στη στήλη «Hall of Fame» του blog. Εδώ παραθέτω μόνο μερικά στατιστικά ενδεικτικά της κλάσης και της προσφοράς του: 4ος σκόρερ όλων των εποχών στην Ιστορία της ΑΕΚ, με 176 γκολ σε 270 αγώνες, τρεις φορές MVP της Α’ Εθνικής (1997, 1998, 2002), πρώτος σκόρερ της λίγκας το 1999, 2ος σκόρερ του Κυπέλλου Ουέφα το 2001, 1ος σκόρερ της ΑΕΚ σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις (51 συμμ. – 26 γκολ).

Σάββας Γκέντσογλου

Όταν ακόμα είχε προοπτικές

Αλεξανδρουπολίτης και ο πρώην ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ που τείνει να αποτελέσει πρώην ποδοσφαιριστή σκέτο, ήδη από τα 24 του. Είχε συμπεριληφθεί στο αφιέρωμα της στήλης για τα «χαμένα ταλέντα». Ιδού το σχετικό απόσπασμα: «Αμυντικό χαφ από την ΑΕΚομάνα Αλεξανδρούπολη. Φοίτησε κι αυτός στις Ακαδημίες της εποχής Νικολαϊδη-Σαβέβσκι και αφού έκανε το «αγροτικό» του ως δανεικός στην Παναχαϊκή, εντάχτηκε στην α’ ομάδα τη σαιζόν 2008-09. Όσοι δούλεψαν μαζί του μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τις αγωνιστικές του ικανότητες: σωστές τοποθετήσεις, ηρεμία στο παιχνίδι, καλή κάθετη πάσα. Όπως και ο Ταχτσίδης όμως, «καβάλησε το καλάμι» και αφιερώθηκε σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την μπάλα: τατουάζ, ζελεδιασμένα μαλλιά, ποτά, ξενύχτια και δεσμούς με εξώλης και προώλης ανθυπομοντέλα και τραγουδιάρες (ανάμεσα στις οποίες και την προαναφερθείσα που ράγισε την καρδιά του Ταχτσίδη –μα πού βαδίζουμε κύριοι;). Ζήτησε να αποδεσμευτεί από την Ένωση και πήρε και αυτός το γνώριμο δρόμο για την Ιταλία. Έπαιξε δύο σαιζόν στη Serie Β και φέτος προσπαθεί, ανεπιτυχώς προς στιγμήν, να καθιερωθεί στη Serie A, με τη φανέλα της Σαμπντόρια». Φευ. Ούτε στη «Σαμπ» κατάφερε να «πιάσει» ποδοσφαιρικά και εδώ και μερικές βδομάδες επέστρεψε στα γνώριμα λημέρια της Serie Β, για λογαριασμό της Σπέτσια… Προς τους υπεύθυνους του μεταγραφικού σχεδιασμού της ομάδας μας, επειδή κυκλοφορούν πολλά σενάρια επιστροφών-καταστροφών: ΜΑΚΡΙΑ από την ΑΕΚ τέτοιοι κλαρινογαμπροί.

Μιχάλης Τσαμουρλίδης

Το 2005, σε ηλικία μόλις 13 ετών (γεννηθείς το 1992) κατηφόρισε από τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης για την Αθήνα και τις Ακαδημίες της ΑΕΚ που μόλις είχανε στήσει οι Ντέμης Νικολαϊδης-Τόνι Σαβέβσκι. Οι ειδικοί έκαναν λόγο για ταλέντο με καλές προοπτικές να φτάσει μέχρι την Α’ Εθνική. Πράγματι, το καλοκαίρι του 2011, στα 19 του, κατόρθωσε να συμπεριληφθεί στο ρόστερ της α’ ομάδας, κατόπιν έγκρισης του Μανόλο Χιμένεθ. Δεν έκανε όμως ποτέ το βήμα παραπάνω για την καθιέρωση και στο μέσον της καταστροφικής σαιζόν 2012-13 αποχώρησε για τον Πανιώνιο. Φέτος στο πρώτο μισό της σαιζόν αγωνίστηκε στη Γ’ Εθνική με την Νέα Ιωνία, ενώ από το Γενάρη του 2014 και έπειτα αναζητά ομάδα για να συνεχίσει την καριέρα του… Δυστυχώς δεν απέφυγε ούτε αυτός την κατάρα του «κλαρινογαμπρισμού» που έχει χτυπήσει τους περισσότερους νεαρούς Έλληνες παίκτες των τελευταίων ετών.

Σταύρος Σταθάκης

Ο 26χρονος κεντρικός αμυντικός που ήρθε φέτος το καλοκαίρι στην ομάδα μας ξεκίνησε την καριέρα του από την Ένωση Αλεξανδρούπολης, μια ομάδα-έκτρωμα που προέκυψε από μια αποτυχημένη προσπάθεια να συγχωνευθούν τα δύο ιστορικά σωματεία της πόλης, ο Εθνικός και το Άλεξ. Στη σύντομη ιστορία της (1996-2010) άλλαξε όνομα 4 φορές (Ορφέας > ΠΑΕ Θράκη > Ένωση Θράκης > Ένωση Αλεξ/πολης), συμμετείχε 3 φορές στη Γ’ Εθνική και παράλληλα έπαιζε το ρόλο του «παραρτήματος» και του «φυτωρίου παικτών» για τη Skoda Ξάνθη. Κάπως έτσι βρέθηκε στην ομάδα του Χρήστου Πανόπουλου το 2007 και ο Σταθάκης και για 5 χρόνια, έως το 2013, αγωνίστηκε σε 38 ματς ΣουπερΛίγκας, σκοράροντας δύο φορές. Κατέχει ένα ιδιότυπο, μάλλον πικρό ρεκόρ: είναι ο πρώτος παίκτης στην Ιστορία της ΑΕΚ που σκοράρει στα πλαίσια του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής (σημείωσε το πρώτο από τα δύο γκολ στην πρεμιέρα κόντρα στο Μανδραϊκό).

Οι Σουφλιώτες

Παναγιώτης Τσιακμάκης

Μεταφερόμαστε βορειότερα, στο μέσον του νομού όπου βρίσκεται το Σουφλί, (παρεμπιπτόντως η δεύτερη πατρίδα του γράφοντος, από πλευρά μητέρας). Η πόλη του μεταξιού είναι διάσημη τόσο ως «ΑΕΚοφωλιά», όσο και ως «πετοσφαιρομάνα». Προσφορά στην ΑΕΚ και στο βόλεϊ, δύο στοιχεία που συνδυάζει όσο κανείς άλλος ο Παναγιώτης Τσιακμάκης. Ο γεννηθείς το 1965 Σουφλιώτης πασαδόρος υπηρέτησε την «ΑΕΚ της καρδιάς» σχεδόν για μια δεκαετία, από το 1992 μέχρι το 2001, αρχικά ως παίκτης (1992-1997) και εν συνεχεία ως βοηθός προπονητή (1997-98 και 1999-00), αλλά και ως πρώτος προπονητής (1998-99 και 2000-01). Ήταν αυτός που καθοδήγησε την Ένωση στον μοναδικό τελικό Κυπέλλου Ελλάδας που έχει φτάσει ο σύλλογος (στις 4-4-1999 κόντρα στον ΟΣΦΠ, ήττα με 3-1). Εκτός από την Ένωση έχει αγωνιστεί μεταξύ άλλων στον Έβρο Σουφλίου και στον Παράδεισο Αμαρουσίου, ενώ ως τεχνικός έχει δουλέψει σε πολλές ομάδες της Β’ Εθνικής και της Α2 (Έβρος Σουφλίου, Ορεστιάδα, Χανιά κ.α.), καθώς και στις Ακαδημίες του Άρη και του Ηρακλή.

Σάκης Μουστακίδης

Αναφορά στον προπονητή του αυριανού μας αντιπάλου έχει ξαναγίνει στο blog, στο αφιέρωμα για τα «Κορυφαία ονόματα του ελληνικού βόλεϊ που πέρασαν από την ΑΕΚ». Μεταφέρω το χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Ο σημερινός προπονητής του Εθνικού Αλεξανδρούπολης υπήρξε ο κορυφαίος πασαδόρος στην ιστορία του ελληνικού βόλεϊ και στα χρόνια της ακμής του θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπη. Γεννήθηκε στο Σουφλί Έβρου το 1962. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1976 από την ομάδα της γενέτειράς του, τον Έβρο Σουφλίου και το 1979 μεταγράφηκε στον Άρη όπου παρέμεινε για 8 σαιζόν. Τις μέρες δόξας του τις γνώρισε με τον Ολυμπιακό. Από το 1987 που εντάχθηκε στους Πειραιώτες έως το 1996 που ήρθε στην ΑΕΚ, κατέκτησε 8 πρωταθλήματα, 5 κύπελλα και 1 κύπελλο κυπελλούχων Ευρώπης, ενώ αγωνίστηκε και σε 4 Final-Four Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στις δύο σαιζόν που αγωνίστηκε στην ομάδας μας (1996-97 και 1997-98) τερματίσαμε 5οι στο πρωτάθλημα (η καλύτερη θέση στην ιστορία μας). Το καλοκαίρι του 1998 επέστρεψε στον Έβρο για να κλείσει την καριέρα του, φορώντας τη φανέλα του Εθνικού Αλεξανδρούπολης. Εξίσου επιτυχημένη ήταν η καριέρα του και με την Εθνική Ελλάδας. Στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κλήθηκε για πρώτη φορά το 1979, συμμετείχε σε 5 Ευρωβόλεϊ, 2 Μουντοβόλεϊ, 2 World League και ήταν στέλεχος της ομάδας που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωβόλεϊ του 1987. Με τη γαλανόλευκη κατέγραψε συνολικά 414 συμμετοχές (πρώτος στη σχετική λίστα)».

Οι Διδυμοτειχίτες

Δημήτρης Χατζόπουλος

Ο ύψους 2.01μ κεντρικός μπλοκέρ της ομάδας μας γεννήθηκε στην αλλοτινή βυζαντινή καστροπολιτεία το 1994. Στην ηλικία των 14, εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής του Εθνικού Αλεξανδρούπολης και την περσινή σαιζόν, στα 19 του, προωθήθηκε στην α’ ομάδα και πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Volleyleague. Στην ΑΕΚ μεταγράφηκε το φετινό καλοκαίρι. Έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις στα παιχνίδια που έχει αγωνιστεί μέχρι στιγμής και φιγουράρει στην κορυφή της ειδικής βαθμολογίας για τον καλύτερο κάτω των 21 ετών πετοσφαιριστή της Α1. Το blog του εύχεται να συνεχίσει να δουλεύει σκληρά, να πάρει στο τέλος της χρονιάς το βραβείο και να τιμήσει για χρόνια τη φανέλα της ομάδας μας.

Οι Ορεστιαδίτες

Νίκος Σαμαράς

Με τη φανέλα της Ορεστιάδας

Οι περισσότεροι Έλληνες φίλαθλοι μπορεί να μην είναι βέβαιοι πού ακριβώς βρίσκεται η Ορεστιάδα στο χάρτη («κάπου στην πινέζα» έρχεται μια εύκολη αποστροφή), αυτό που σίγουρα γνωρίζουν όμως, είναι ότι η ακριτική πόλη αποτελούσε κάποτε το συνώνυμο του βόλεϊ και πως εκεί αναδείχτηκε αλλά και δοξάστηκε ο κορυφαίος Έλληνας παίκτης στην ιστορία του αθλήματος: ο Νίκος Σαμαράς. Για τον αείμνηστο «Γκάλη του βόλεϊ» έχω ξαναγράψει στο αφιέρωμα «Κορυφαία ονόματα του ελληνικού βόλεϊ που πέρασαν από την ΑΕΚ» και μεταφέρω από εκεί ένα απόσπασμα: «…υπήρξε για μια δεκαετία (1988-1998) ο ηγέτης της Ορεστιάδας, του εβρίτικου συλλόγου που κατάφερε να μπει σφήνα ανάμεσα στους ΟΣΦΠ-ΠΑΟ και να διεκδικήσει με αξιώσεις τόσο εγχώριους, όσο και διεθνείς τίτλους. Έπαιζε ως ακραίος και διακρινόταν για την τεχνική και την απίστευτη δύναμη που έβαζε στα καρφιά του. Υπήρξε παράλληλα και αρχηγός της Εθνικής, με την οποία αγωνίστηκε σε 263 ματς και συμμετείχε στο Μουντοβόλεϊ του 1994 (6η θέση). Από το 1999 έως το 2012 άλλαξε 9 ομάδες: Φαλκονάρα (Ιταλία), Ηρακλής, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Φενέρμπαχτσε (Τουρκία), Σεβίλλη (Ισπανία), Σενουά (Ελβετία), Εθνικός Αλεξανδρούπολης, Μίλωνας. Με τα κιτρινόμαυρα αγωνίστηκε τη σαιζόν 2003-04, σε μια καταστροφική όμως χρονιά για το Δικέφαλο, αφού υποβιβαστήκαμε ως 12οι στην Α2. Το 2012 ο Σαμαράς μετακόμισε στη Λήμνο και εντάχθηκε στην ομώνυμη ερασιτεχνική ομάδα που είχε ιδρύσει ο ίδιος το 2010, με σκοπό να την ανεβάσει στην Α2. Στις 4 Ιανουαρίου 2013 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 42 ετών από εγκεφαλικό ανεύρυσμα».

Πέτρος Πέτρογλου

Ορεστιαδίτης είναι και ο Πέτρος Πέτρογλου. Ο 34χρονος ακραίος εντάχθηκε στην ομάδα μας τη φετινή σαιζόν και κατά την ταπεινή μου γνώμη, αποτελεί μέχρι τώρα τον πολυτιμότερό μας παίχτη. «Πολυβόλο» επιθετικά, με αρκετά υψηλά ποσοστά ευστοχίας και πολύ καλή υποδοχή στο αμυντικό κομμάτι. Έχει αγωνιστεί μεταξύ άλλων για τους Εθνικό Αλεξανδρούπολης, Ηρακλή (με τον οποίο αναδείχτηκε πρωταθλητής Ελλάδας το 2012), Τίρολ Ίνσμπρουκ (Αυστρία), Ζιράτ Μπάνκασι (Τουρκία), ενώ τα τελευταία δύο χρόνια βρισκόταν στην αραβική χερσόνησο για λογαριασμό ομάδων από το Μπαχρέιν και το Ντουμπάι!