«Ισοζύγιο» σαιζόν 2016-2017

Ως είθισται η λήξη κάθε αγωνιστικής περιόδου ακολουθείται από αφιερώματα και στατιστικές αναλύσεις. Πέρα από τις γραμμικές εξιστορήσεις, αγωνιστική προς αγωνιστική ή τις παραθέσεις συμμετοχών, τερμάτων και καρτών των παικτών, κάτι το οποίο νομίζω ότι αξίζει τον κόπο, είναι μια γενική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και επιδόσεων της ομάδας, μέσα μάλιστα και σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, ώστε να αποφανθούμε με τι πρόσημο πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο η σαιζόν και αν ο σύλλογος έκανε ή όχι βήματα προόδου.

Τα θετικά (+)

Για 2η σερί χρονιά η ΑΕΚ έφτασε μέχρι τον τελικό Κυπέλλου, διεκδικώντας το τρόπαιο. Ο λόγος που δεν κατακτήθηκε η κούπα έμελλε δυστυχώς να είναι τα «ανθρώπινα λάθη»…

Για 1η φορά τερματίσαμε 1οι σε διαδικασία «Superleague Playoffs» εξασφαλίζοντας την επιστροφή μας στο Champions’ League μετά από 10 χρόνια και μάλιστα έχοντας εκκινήσει με μειονέκτημα. Για πρώτη φορά επίσης σημειώσαμε 4 νίκες στη διαδικασία. Συνολικά τα αποτελέσματά μας στα πλέι-οφ (χρονιά, θέση, Ν-Ι-Η, ΓΥ-ΓΚ):

2008   2η   2–2–2  10–11

2009   2η   3–2–1    8–6

2010   2η   2–2–2    8–7

2011   3η   2–1–3    6–6

2012   2η   3–0–3    7–5

2016   3η   2–1–3    5–7

2017   1η   4–0–2    5–3

Με εξαίρεση τον τελικό κυπέλλου που κρίθηκε από ένα γκολ-οφσάιντ, η Ένωση πήρε όλα τα υπόλοιπα «do or die» ματς που προέκυψαν προς το τέλος της σαιζόν (διπλό στο Καραϊσκάκη που το υπερασπίστηκε έστω και όπως το υπερασπίστηκε στη ρεβάνς, 2/2 με τον ΠΑΟΚ στα π.ο. που λόγω πλεονεκτήματος ήταν το φαβορί της διαδικασίας, μία τουλάχιστον νίκη κόντρα στον ΠΑΟ που ήταν απαραίτητη συνθήκη, διπλό στο φινάλε μέσα σε εχθρική έδρα). Δυστυχώς δεν επρόκειτο για αγώνες που να έκριναν κατάκτηση πρωταθλήματος, ήταν όμως μια σαφής βελτίωση σε σχέση με τα τελευταία πολλά χρόνια όπου ξεχώριζαν ως τέτοιες στιγμές μόνο οι δύο νικηφόροι τελικοί κυπέλλου (2011, 2016) και η πρόκριση μέσα στην Τούμπα (2011).

Αποκλείοντας την 3άρα στο Καραϊσκάκη, ελέω Κετσπάγια, στον α’ γύρο του πρωταθλήματος, στα υπόλοιπα κλασικά ντέρμπι της σαιζόν η ομάδα σε γενικές γραμμές ανταπεξήλθε, καταγράφοντας βέβαια και κέρδη και ζημίες, κατά το γενικό κανόνα πως ένα κλασικό ντέρμπι, ανεξαρτήτως συνθηκών, είναι ανοιχτό σε όλα τα αποτελέσματα. Η φετινή συγκομιδή 3 νικών (ΑΕΚ-ΟΣΦΠ 1-0, ΟΣΦΠ-ΑΕΚ 1-2, ΑΕΚ-ΠΑΟ 1-0) ήρθε να προστεθεί σε αυτήν των 4 περσινών (ΑΕΚ-ΟΣΦΠ 1-0 και 2-1, ΑΕΚ-ΠΑΟ 1-0 και 3-1), σημάδι ότι η «κανονικότητα» στον τομέα αυτό έχει επιστρέψει, ειδικά στις αναμετρήσεις μας απέναντι στους Πειραιώτες.

Σταμάτησε επιτέλους το πρωτοφανές σερί 9 ηττών(!) στην Τούμπα για τη Superleague και 8 σερί ηττών για όλες τις διοργανώσεις. Για οκτώ ολόκληρες δεκαετίες η ΑΕΚ δεν έχανε παραπάνω από δύο φορές συνεχόμενες στην έδρα των ασπρόμαυρων, φεύγοντας συνήθως με «x» αλλά και με αρκετά «διπλά» και βρέθηκε ξαφνικά (λόγω και της ύπαρξης του θεσμού των πλέι-οφ βέβαια) να μετρά 10 ήττες μέσα σε 7 χρόνια. Το στατιστικό αυτό θα το προσπερνούσαμε σαν μια γραφική κατάρα αν είχε να κάνει με κάποια άλλη επαρχιακή ομάδα. Με τον συγκεκριμένο αντίπαλο όμως που ως οργανισμός έχει ως νο.1 στόχο την ΑΕΚ «για να ανέβει επίπεδο», κάτι τέτοιοι βήχες πρέπει να κόβονται το συντομότερο.

Μετά από 6 σερί σαιζόν Α’ Εθνικής κατά τις οποίες οι επιδόσεις μας στο σκοράρισμα κυμαίνονταν χαμηλά, από 21 έως 46 γκολ, στη φετινή περίοδο η κιτρινόμαυρη επίθεση έφτασε τα 54 τέρματα, χάνοντας την ευκαιρία να αναδειχτεί η καλύτερη του πρωταθλήματος εξαιτίας του 5-0 του ΟΣΦΠ επί του ΠΑΣ Γιάννινα την προτελευταία αγωνιστική (3 γκολ εντέλει η διαφορά κιτρινόμαυρων και ερυθρόλευκων σε παραγωγικότητα).

Τα αρνητικά (–)

Εκ προοιμίου δύσκολη αποστολή η διάκριση στην Ευρώπη λόγω της αναγκαστικής 4ετούς αποχής, εντούτοις σχετικά εύκολος ο αποκλεισμός από τη Σαιντ Ετιέν.

Για 7η συνεχόμενη σαιζόν στην Α’ Εθνική, η ΑΕΚ δεν μπήκε καν στη διεκδίκηση του τίτλου. Ποτέ άλλοτε στην Α’ Εθνική (1959-60 μέχρι σήμερα) ή γενικά στην α’ κατηγορία του ελληνικού πρωταθλήματος (συμπεριλαμβανομένων και των διοργανώσεων από το 1927-28 ως το 1958-59) δεν έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια με την ΑΕΚ παρούσα μεν, μακριά από τον πρωταθλητισμό δε.

Παραδείγματα:

-η Ένωση κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα το 1939, στην 7η σαιζόν συμμετοχής της στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Στις 6 προηγούμενες παρουσίες της (1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1936) κατάφερε να το διεκδικήσει μια φορά (1933).

-Στο μακρύ χρονικό διάστημα από το δεύτερο μέχρι το τρίτο πρωτάθλημά της (1940-1963), σε σύνολο 15 διοργανώσεων η ομάδα συμμετείχε στην ανώτατη βαθμίδα της ελληνικής ποδοσφαιρικής πυραμίδας 8 φορές (1946, 1947, 1954, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962) και το διεκδίκησε βάσιμα τουλάχιστον τις μισές (1946, 1958, 1959, 1960).

-Στα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια» των 80s (1981-1988) ο Δικέφαλος διεκδίκησε τόσο το πρωτάθλημα του 1988 το οποίο το έχασε από την ΑΕΛ ελέω Τσίγκοφ, όσο και αυτό του 1985 το οποίο μετά από τριπλή μάχη ΠΑΟΚ-ΠΑΟ-ΑΕΚ κατακτήθηκε εντέλει από τους ασπρόμαυρους.

Από τον κλεμμένο τίτλο του 2008 και μετά, σε ποια σαιζόν Α’ Εθνικής μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η ομάδα πραγματοποίησε πορεία πρωταθλητισμού; Δυστυχώς σε καμία. Με το πέρας του α’ γύρου είμαστε ουσιαστικά εκτός μάχης, μετρώντας σχεδόν πάντα διψήφιες διαφορές από την κορυφή:

–12 το 2008-2009

–17 το 2009-2010

–13 το 2010-2011

–7   το 2011-2012

–27 το 2012-2013

–18 το 2015-2016

–16 το 2016-2017

Για 7η σερί σαιζόν στην Α’ Εθνική η ομάδα τερμάτισε με διψήφια διαφορά από την κορυφή (χωρίς να υπολογίζονται αφαιρέσεις βαθμών από τιμωρίες):

–16 το 2008-2009

–17 το 2009-2010

–23 το 2010-2011

–25 το 2011-2012

–47 το 2012-2013

–28 το 2015-2016

–14 το 2016-2017

Υπάρχουν βέβαια ελαφρυντικά για αυτήν την κατάσταση, για παράδειγμα το εξωφρενικό 30-0-0 που επιχείρησε η ΕΟ το 2015-2016 ή οι «ειδικές συνθήκες» του 2012-2013, αλλά και πάλι, όπως και να ‘χει, κάτι παρόμοιο δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ με το παρόν ή άλλο βαθμολογικό σύστημα. Ενδεικτικά οι διαφορές της ΑΕΚ σε σχέση με την κορυφή την τετραετία 2004-2008 που δήθεν «μίκραινε», «φλώρευε», «κοίτα πώς κατάντησες την ΑΕΚ ρε κοντέ» και άλλα τέτοια χαρωπά, στο μέσον και στο τέλος των σαιζόν:

2004-2005: –6, –3

2005-2006: –3, –3

2006-2007: –5, –9

2007-2008: –1, +1

Για 7η συνεχόμενη σαιζόν στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής, η ΑΕΚ τερμάτισε σε θέση χαμηλότερη της 2ης.

2008-2009: 4η

2009-2010: 4η

2010-2011: 3η

2011-2012: 5η

2012-2013: 15η

2015-2016: 3η

2016-2017: 4η

Πρόκειται για νέο αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία μας. Μέχρι πρότινος το μεγαλύτερο διάστημα εκτός τελικής δυάδας ήταν οι 6 σαιζόν (από το 1981-82 έως το 1986-87 με θέσεις τερματισμού 4η-3η-7η-3η-3η-7η)

Για 7η σερί σαιζόν στην Α’ Εθνική σε πρωτάθλημα 16 ομάδων και με βαθμολογικό σύστημα 3-1-0 μείναμε με λιγότερους από 60 βαθμούς. Όλα τα πρωταθλήματα Α’ Εθνικής με 16 ομάδες και σύστημα βαθμολόγησης 3-1-0 (δεν υπολογίζονται αφαιρέσεις βαθμών από τιμωρίες):

2000-2001   19–4–7     61

2002-2003   21–5–4     68

2003-2004   16–7–7     55

2004-2005   17–11–2   62

2005-2006   21–4–5     67

2006-2007   18–8–4     62

2007-2008   22–2–6     68

2008-2009   14–13–3   55

2009-2010   15–8–7     53

2010-2011   15–5–10   50

2011-2012   13–9–8     48

2012-2013   8–6–16     30

2015-2016   17–6–7     57

2016-2017   14–11–5   53

Για 7η σερί σαιζόν στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής τερματίσαμε χαμηλότερα από τον Παναθηναϊκό. Τελευταία φορά που τερματίσαμε ψηλότερα ήταν το 2007-2008. Έκτοτε βλέπουμε συνεχώς την πλάτη του παραδοσιακού μας αντιπάλου.

2008-2009: 3ος ο ΠΑΟ – 4η η ΑΕΚ

2009-2010: 1ος ο ΠΑΟ – 4η η ΑΕΚ

2010-2011: 2ος ο ΠΑΟ – 3η η ΑΕΚ

2011-2012: 2ος ο ΠΑΟ – 5η η ΑΕΚ

2012-2013: 6ος ο ΠΑΟ – 15η η ΑΕΚ

2015-2016: 2ος ο ΠΑΟ – 3η η ΑΕΚ

2016-2017: 3ος ο ΠΑΟ – 4η η ΑΕΚ

Πρόκειται βεβαίως για αρνητικό ρεκόρ εδώ και πολύ καιρό. Το μεγαλύτερο διάστημα παραμονής μας κάτω από το Τριφύλλι ήταν κάποτε οι 4 σερί σαιζόν (1983/84 – 1986/87), ενώ των πράσινων κάτω από εμάς οι 3 σερί σαιζόν (1991/92 – 1993/94 και 2005/06 – 2007/08).

Για 5η φορά στα τελευταία 7 πρωταθλήματα Α’ Εθνικής στα οποία συμμετέχει η ΑΕΚ, πλασάρεται χαμηλότερα από τον ΠΑΟΚ.

2008-09: 2ος ο ΠΑΟΚ, 4η η ΑΕΚ

2009-10: 3ος ο ΠΑΟΚ, 4η η ΑΕΚ

2011-12: 3ος ο ΠΑΟΚ, 5η η ΑΕΚ

2012-13: 2ος ο ΠΑΟΚ, 15η η ΑΕΚ

2016-17: 2ος ο ΠΑΟΚ, 4η η ΑΕΚ

Ξεπέρασε τους ασπρόμαυρους μόλις δύο φορές, το 2010-11 και το 2015-16 (3η η ΑΕΚ, 4ος ο ΠΑΟΚ σε αμφότερες τις περιπτώσεις). Ακόμα κι αν κάνουμε μια αυθαίρετη τομή στον χρόνο και απομονώσουμε αυθαίρετα την 14ετία 1971/72 – 1984/85, εποχή η οποία θεωρείται από τους ίδιους τους οπαδούς του ΠΑΟΚ ως η καλύτερη της ιστορίας τους (κι αυτό γιατί, ενώ προηγουμένως βολόδερναν συνήθως στον μέσον του βαθμολογικού πίνακα, παγιώθηκαν για 14 σερί χρόνια εντός 5άδας, κερδίζοντας παράλληλα 2 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα), θα δούμε ότι ούτε καν τότε είχαν δημιουργηθεί ανάλογοι με το σήμερα συσχετισμοί. Να εμφανίζεται δηλαδή το πλασάρισμα της ΑΕΚ ψηλότερα από τον ΠΑΟΚ σαν εξαίρεση. 7-7 ήταν το «σκορ».

Για 6η σερί σαιζόν κανένας παίκτης μας δεν έφτασε διψήφιο αριθμό τερμάτων στο πρωτάθλημα. Πρώτοι σκόρερ μας:

το 2009-10 οι Ίσμαελ Μπλάνκο, Νάτσο Σκόκο με 8 γκολ έκαστος

το 2010-11 οι προαναφερθέντες και πάλι, με 9 γκολ έκαστος αυτή τη φορά

το 2011-12 ο Λεονάρντο Περέιρα με 9

το 2012-13 ο Ταξιάρχης Φούντας με 4

το 2015-16 οι Χρήστος Αραβίδης, Ρόναλντ Βάργκας, αμφότεροι με 9

το 2016-17 ο Τόμας Πέκχαρτ ξανά με 9

Το επαναλαμβανόμενο αυτό μοτίβο χαμηλών επιδόσεων έχει επισημανθεί και παλαιότερα στο blog, στην παρέμβαση «ΑΕΚτζήδικο Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης». Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα: «Ποιες και πόσες άλλες φορές είχε συμβεί κάτι τέτοιο στα προηγούμενα 40 χρόνια Α' Εθνικής (1959-2009); Δύο φορές. Το 1972-73 (από 7 γκολ οι Παπαϊωάννου, Νικολαΐδης, Δανδέλης) και το 1986-87 (πρώτος σκόρερ ο Πατίκας με 5). Αυτές οι δύο ΑΕΚ υπήρξαν ίσως οι χειρότερες στα χρόνια της στην Α' Εθνική πριν έρθει η σαιζόν του υποβιβασμού. Νομίζω επίσης ότι όλοι λίγο-πολύ συμφωνούμε πως το α' μισό της δεκαετίας του 2010 συνολικά είναι από τις παρακμιακότερες περιόδους της ιστορίας μας. Σύμπτωση ή όχι; Προσοχή: δε λέω ότι η έλλειψη γκολτζή με 13-15-18-20 γκολ το χρόνο ή η αποτυχία κάποιου υπάρχοντος να βάλει τόσα ήταν η ρίζα του προβλήματος στις παραπάνω περιπτώσεις. Τα βασικά εμπόδια στην πορεία και την υγεία της ομάδας ήταν άλλα. Δε συνετέλεσαν όμως και αυτές οι χαμηλές επιδόσεις ως ένα βαθμό στα αγωνιστικά ναυάγια και ως εκ τούτου στις αποτυχίες αντιστροφής του κλίματος και ανάκαμψης;».

Για 7η σερί σαιζόν στο πρωτάθλημα το κιτρινόμαυρο «διπλό» δεν είναι το κυρίαρχο σημείο στις εκτός έδρας αναμετρήσεις μας. Ως γνωστόν το πόσο καλή είναι μια ομάδα και τι «μέταλλο» έχει, φαίνεται μακριά από την έδρα της και η Ένωση συνεχίζει να υστερεί σταθερά σ’ αυτό το κομμάτι. Ενδεικτικά όλα τα ρεκόρ Ν-Ι-Η μας σε πρωτάθλημα Α’ Εθνικής 16 ομάδων με βαθμολογικό σύστημα 3-1-0:

2000-2001: 8–2–5

2002-2003: 8–4–3

2003-2004: 9–2–4

2004-2005: 5–9–1

2005-2006: 9–2–4

2006-2007: 7–5–3

2007-2008: 11–0–4

2008-2009: 3–11–1

2009-2010: 4–6–5

2010-2011: 6–1–8

2011-2012: 4–4–7

2012-2013: 2–2–11

2015-2016: 4–6–5

2016-2017: 5–6–4

Και εντός έδρας όμως, ο Δικέφαλος απέτυχε να πάρει τουλάχιστον 10 νίκες, κάτι που συνέβη μόλις για 7η φορά στις 55 σαιζόν συμμετοχής του στην Α’ Εθνική, για 4η όμως στις τελευταίες 5 συμμετοχές του… Όλες οι σαιζόν που η ΑΕΚ δεν σημείωσε τουλάχιστον 10 νίκες στην έδρα της:

1985-1986: 8–7–0

1986-1987: 6–3–4

2003-2004: 7–5–3

2010-2011: 9–4–2

2011-2012: 9–5–1

2012-2013: 6–4–5

2016-2017: 9–5–1

Κοινό γνώρισμα ότι σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η ομάδα δε χρησιμοποιούσε ως έδρα το στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας.

Σούμα

Η ΑΕΚ είναι ένας σύλλογος που οφείλει να πρωταγωνιστεί και αυτό μεταφράζεται σε διεκδίκηση των εγχώριων τίτλων και διάκριση στην Ευρώπη. Η διεκδίκηση μόνο του κυπέλλου δυστυχώς δεν αρκεί για να χαρακτηριστεί η χρονιά επιτυχημένη, από τη στιγμή που για άλλη μια φορά υποδύθηκε τον κομπάρσο στο πρωτάθλημα και κυρίως με δική της ευθύνη. Αναγκαστικά τα «πλην» είναι και περισσότερα και «βαρύτερα». Τουλάχιστον χάρη στην εξασφάλιση του εισιτηρίου για το Champions’ League, η σαιζόν έκλεισε με μια γλυκιά νότα και ένα παράθυρο αισιοδοξίας για εκμετάλλευση της συγκυρίας και συνειδητοποίηση των λαθών. Η άποψη του γράφοντα για το ποια πράγματα αποτελούν εμπόδια και ποιες είναι οι ενδεδειγμένες λύσεις για το μέλλον, έχει αποτυπωθεί πριν μήνες στο προαναφερθέν άρθρο ΑΕΚτζήδικο Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και ο αναγνώστης μπορεί να την διαβάσει εκεί. Εδώ ας σχολιάσω μόνο ότι υπεύθυνες για το αισιόδοξο –σε μια αποτυχημένη σαιζόν– φινάλε και ως εκ τούτου κινήσεις σε σωστή κατεύθυνση αποτελούν μεταξύ άλλων ο ερχομός του Σέρχιο Αραούχο (ο άξιος κρίκος που λέγαμε, στη χρυσή αλυσίδα επιθετικών της Ένωσης), οι προσθήκες Τσιγκρίνσκι-Βράνιες (αυτές είναι «έξυπνες» προσθήκες στο ρόστερ και όχι κάτι «αχαρτογράφητα» «λαβράκια») και η επιλογή Μανόλο Χιμένεθ έναντι των …Λουτσέσκου αυτού του κόσμου (παρόλο που όνειρο του υποφαινόμενου είναι η έλευση ενός «Φάντροκ του 2017», ομολογουμένως ο Χιμένεθ είναι «κανονικός» προπονητής και εμφανίστηκε ωριμότερος σε σχέση με την πρώτη αλλοπρόσαλλη θητεία του). Μαθήματα για την επόμενη σαιζόν.

Ενστάσεις

Οι βασικές ενστάσεις ενόψει της επισήμανσης όλων των παραπάνω αρνητικών και του πορίσματος περί αποτυχίας είναι νομίζω δύο:

α) η «παράγκα» / η ΕΟ / το γαυροσύστημα;;; Σαφώς η ΕΟ έπαιξε τον αρνητικό της ρόλο και φέτος (ενώ υπήρξαν και κάποια ρώσικα «σκάγια»), αλλά αυτοί είναι οι όροι του παιχνιδιού από το 1996 και εντεύθεν και με τη συμμετοχή του κάθε χρόνο στο πρωτάθλημα, ο σύλλογος προφανώς αποδέχεται να παλέψει εντός αυτού του πλαισίου. Δεν χωρά λοιπόν έκπτωση στην κριτική, πολλώ δε μάλλον απέναντι στην τρέχουσα διοίκηση, η οποία σύμφωνα με το «περιβάλλον» της θα προστάτευε καλύτερα την ΑΕΚ σε σχέση με τους «φλώρους».

β) εξαιρώντας την αποτυχία πρωταθλητισμού, τι νόημα έχουν όλα τα υπόλοιπα, οι διαφορές από την κορυφή, οι 3ο-4ες θέσεις, οι τερματισμοί πίσω από τον Παναθηναϊκό κλπ κλπ. κλπ., αφού υπάρχουν τα πλέι-οφ και εκείνα «μετράνε» «επίσημα», όσο κατά διάολου κι αν έχουν πάει τα πράγματα πρωτύτερα;

Στην αφοριστική αυτή διάθεση και στην ύπαρξη των πλέι-οφ κρύβεται πιστεύω ένας ακόμα παράγοντας που κάθε σαιζόν αφαιρεί κι αυτός (εκτός από την ΕΟ και τις πάσης φύσεως δικές μας παθογένειες) ένα μικρό λιθαράκι από το οικοδόμημα «κιτρινόμαυρη πρόοδος». Το ποδοσφαιροκτόνο αυτό τερατογέννημα πέρα από το γεγονός ότι:

-είναι άδικο

-ξεφτιλίζει την έννοια και την αξία ενός ντέρμπι λόγω των συνεχών επαναλήψεων

-μπασταρδεύει το άθλημα με «ξένες» προς αυτό πρακτικές

-παραχαράσσει την Ιστορία και την στατιστική, αλλάζοντας αυθαίρετα την κατάταξη(!!!), ενώ στην ουσία απλά αναδιανέμει τα ευρωπαϊκά εισιτήρια,

αποτελεί παράλληλα και ένα μαξιλαράκι ασφαλείας για την εκάστοτε κιτρινόμαυρη διοίκηση, αφού μπορεί να προβάλλει κάθε χρόνο το αφήγημα «υπάρχει χρόνος να σωθεί η χρονιά με το Τσ.Λ., ό,τι βλακεία κι αν έχουμε κάνει, αρκεί να μπούμε 5άδα, που θα μπούμε» και να αγνοεί ή να παραβλέπει έτσι τα σοβαρά δομικά της λάθη κάθε καλοκαίρι και τις αρνητικές επιδόσεις της ομάδας κάθε χειμώνα. Δυστυχώς κάποια έξτρα φράγκα από χορηγούς και συνδρομητικό είναι πιο σημαντικά και από το πρεστίζ των συλλόγων και από το ίδιο το ποδόσφαιρο κι έτσι το έκτρωμα «πλέι-οφ» φέρεται έτοιμο να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο του χρόνου, εκφυλίζοντας εντελώς το πρωτάθλημα, μετατρέποντάς το σε κάτι σαν …κύπελλο με ομίλους(;). Ένα σχόλιο εδώ –και τελευταίο για τη σημερινή ανάρτηση: με το φετινό μπάτζετ και ρόστερ, η ΑΕΚ δεν υπάρχει περίπτωση να αντέξει σαιζόν 30 (πρωτάθλημα) + 10 (πλέι-οφ) + μίνιμουμ 4, πιθανόν έως και 10 (Ευρώπη) + μίνιμουμ 3, μάξιμουμ 10 (κύπελλο) ματς, σύνολο δηλαδή έως και 60 ματς. Τροφή για σκέψη.