Αξιολόγηση ρόστερ 2016-2017 & μεταγραφολογία 2017-2018

Η ποδοσφαιρική σαιζόν 2016-2017 ανήκει πλέον στο παρελθόν, τα προκριματικά του Champions’ League απέχουν σχεδόν 1,5 μήνα, οι αξιολογήσεις του ρόστερ από τους «προπονητές του καναπέ» δίνουν και παίρνουν και η μεταγραφολογία βρίσκεται στο φόρτε της. Ο τίτλος και η μικρή αυτή εισαγωγή νομίζω ότι προϊδεάζουν για τη συνέχεια. Χωρίς πολλές περιστροφές ας προχωρήσουμε στην καθιερωμένη εδώ και τρία χρόνια καλοκαιρινή ανάρτηση.

Τις αντίστοιχες «καναπεδάτες» αξιολογήσεις για πέρσι και πρόπερσι μπορείτε να τις βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους:
Καλοκαίρι 2016
Καλοκαίρι 2015 

Τερματοφύλακες

Γιάννης Ανέστης | 26 συμμετοχές – δέχτηκε 17 γκολ

Βασίλης Μπάρκας | 22 συμμετοχές – δέχτηκε 16 γκολ

Ηλίας Βούρας | 0 συμμετοχές

Γιάννης Παπαδόπουλος | 0 συμμετοχές

Τρίτη σαιζόν για τον Ανέστη στην ομάδα, καμία ουσιαστική βελτίωση. Υπέπεσε και πάλι σε καταδικαστικές γκάφες (βλ. ΑΕΚ-Ατρόμητος 2-2, Αναγέννηση Καρδίτσας-ΑΕΚ 2-2), συνέχισε να μην εμπνέει σιγουριά στον αέρα, ενώ παραλίγο να προκαλέσει μαζικές εισαγωγές ΑΕΚτζήδων στα νοσοκομεία με την κωμική αποβολή του στον β’ ημιτελικό με τον Ολυμπιακό. Κρίμα πραγματικά, καθώς παραμένει ικανότατος σε αντιμετώπιση σουτ, τετ-α-τετ και πέναλτι. Μόνο στα τελευταία ματς της σαιζόν, στα πλέι-οφ, έδειξε κάποια σημάδια σταθερότητας, «καθαρίζοντας» φάσεις, αλλά το δείγμα αυτό δεν μπορεί να κριθεί επαρκές.

Ο νεοαποκτηθείς Μπάρκας πραγματοποίησε κάποιες σπουδαίες επεμβάσεις, στοίχισε όμως βαθμούς σε πολλές περιπτώσεις, διαπράττοντας γκάφες χειρότερες και από αυτές του Ανέστη (Παναιτωλικός-ΑΕΚ 3-2, ΑΕΠ Ηρακλής-ΑΕΚ 2-2, ΠΑΣ Γιάννενα-ΑΕΚ 1-1) ή δεχόμενος «εύκολα» γκολ (π.χ. Αστέρας Τρίπολης-ΑΕΚ 3-2, ΑΕΚ-Πανιώνιος 0-1). Καλύτερος οριακά από τον Ανέστη σε εξόδους και έλεγχο του αέρα, με κάποιες ενδείξεις λάθος αποφάσεων όμως, όσον αφορά τοποθετήσεις και αντιδράσεις σε φάσεις εξελισσόμενες μέσα στην περιοχή του (π.χ. ΑΕΚ-ΠΑΟ 2-3).

Ταλέντο και προσόντα έχουν αμφότεροι, δυστυχώς όμως στην παρούσα φάση δεν είναι κατάλληλοι για μια ΑΕΚ πρωταθλητισμού. Η ΑΕΚ πρωταθλητισμού θέλει έναν έμπειρο κήπερ που να μη λυγίζει από την πίεση, να «καθαρίζει» συνοπτικά τους εναέριους κινδύνους, να τοποθετείται καλά, να μην τρώει το πρώτο σουτ του αντιπάλου, να εκτελεί ικανοποιητικά με τα πόδια, έτσι ώστε να μη χαρίζει επιθέσεις στους αντιπάλους και γενικά να μην κοστίζει βαθμούς. Ας μην μπορεί να βγάλει τα «άπιαστα», ας μην κάνει την θεαματικότερη επέμβαση της σαιζόν. Να μπορεί η υπόλοιπη ομάδα να βασιστεί πάνω του. Κανονικά λοιπόν η ομάδα χρειάζεται «βαρβάτη» μεταγραφή στη θέση, με τον Μπάρκα να επιβιώνει του ανταγωνισμού με τον Ανέστη λόγω ηλικίας και τον Ανέστη να αντικαθίσταται από τον Τσιντώτα που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ είναι «κλεισμένος» από τον Ιανουάριο. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα πάντως, προκύπτει ότι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε με το επίμαχο δίδυμο. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει τουλάχιστον να δοθεί ειδικό βάρος σε εύρεση ικανού προπονητή τερματοφυλάκων, μήπως υπάρχει περιθώριο να ελαχιστοποιηθούν τα λάθη...

Όσο για τους άλλους δύο; Ο Βούρας έπρεπε να έχει τελειώσει ήδη από το καλοκαίρι του 2015, ήταν χρήσιμος για τη Γ’ και τη Β’ κατηγορία και η αποστολή του τελείωσε εκεί. Συγχαρητήρια στον υπεύθυνο που του έδωσε 4ετές συμβόλαιο και ξέμεινε για 2 σαιζόν στο μισθολόγιο της ΠΑΕ. Ο νεαρός Παπαδόπουλος μπήκε στο ρόστερ μόνο και μόνο για να γεμίζει 18άδες σε ματς κυπέλλου.

Δεξιά μπακ

Ροντρίγκο Γκάλο | 36 συμμετοχές – 1 γκολ – 3 ασίστ

Μιχάλης Μπακάκης | 15 συμμετοχές

Η μεγαλύτερη απογοήτευση της σαιζόν ακούει στο όνομα Γκάλο. Παίκτης που πέρσι κάλυψε επάξια τη θέση, με πολλές ασίστ στο επιθετικό κομμάτι και αξιοπρεπή παρουσία στο αμυντικό (ο καλύτερος δεξιός μπακ από την εποχή Μπορμπόκη), φέτος υπήρξε σκιά του εαυτού του. Βρέθηκε «μέσα» σε πολλά γκολ που δέχτηκε η ΑΕΚ, με ανεπιτυχή μαρκαρίσματα, «πισωπεταλιές», λάθος τοποθετήσεις - ενδείξεις κακής αίσθησης του χώρου, ενώ εμφανίστηκε και καταπονημένος. Ενώ θα περίμενε κανείς ότι ο Μπακάκης θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και θα κέρδιζε τη θέση του βασικού, κάτι τέτοιο δε συνέβη και ο παίκτης έμεινε σταθερά σε δεύτερο πλάνο και από τους τρεις προπονητές του.

Μια ΑΕΚ κινούμενη στο πνεύμα των δηλώσεων του Μελισσανίδη το 2009 ίσως όφειλε να αναζητήσει παίκτη στη θέση για τη νέα περίοδο. Η τωρινή ΑΕΚ μπορεί να πάρει το ρίσκο και να μείνει ως έχει στη θέση, ποντάροντας σε επανάληψη της καλής σαιζόν 2015-16 από πλευράς Γκάλο και σε «αφύπνιση» επιτέλους του Μπακάκη.

Αριστερά μπακ

Ντίντακ Βιλά | 42 συμμετοχές – 3 γκολ – 2 ασίστ

Βινίσιους ντε Φρέιτας | 7 συμμετοχές – 1 γκολ

Χουάν Μανουέλ Ντίαζ | 4 συμμετοχές

Γιώργος Γιαννούτσος | 2 συμμετοχές

Ο πιο αδικημένος παίκτης της σαιζόν, από πλευράς κραξίματος που εισέπραξε, ήταν ο Ντίντακ. Σταθερά άνω του μετρίου στην πλειονότητα των παιχνιδιών, διακριθείς σε κομβικά σημεία της χρονιάς, με βελτιωμένα σε σχέση με πέρσι νούμερα στο επιθετικό κομμάτι (3 γκολ, 2 ασίστ) και αξιοπρεπής στο αμυντικό (πρώτος σε κλεψίματα για την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα με 56). Από πίσω του το χάος… Ο Ντίαζ ήρθε να επιβεβαιώσει όσους μιλούσαν για «πανεράτη» μεταγραφή και αποπέμφθηκε από το Χιμένεθ το Μάρτιο, ο δε Βινίσιους που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο, έδειξε μεν κάποιες επιθετικές αρετές, αλλά ούτε κατά διάνοια κατάφερε να «απειλήσει» τον Ντίντακ. Ο 19χρονος Γιαννούτσος καλύτερα να μην κριθεί με μόλις 100 κυπελλικά λεπτά στα πόδια του.

Συμπέρασμα: ο Ντίντακ πρέπει οπωσδήποτε να μείνει στην ομάδα και να αποκτηθεί ακόμα ένας αριστερός μπακ ισάξιος ή και καλύτερός του, ώστε να μοιραστεί ο χρόνος μεταξύ τους και ο Καταλανός να παρουσιαστεί πιο «φρέσκος», αφού ως τώρα παίζει ασταμάτητα. Ο Βινίσιους θα μπορούσε να δοθεί δανεικός σε ομάδα α’ κατηγορίας με εξασφαλισμένο χρόνο συμμετοχής και οψιόν επιστροφής το Γενάρη.

Σέντερ μπακ

Βασίλης Λαμπρόπουλος | 29 συμμετοχές – 2 γκολ

Δημήτρης Κολοβέτσιος | 29 συμμετοχές – 1 γκολ

Όγκνιεν Βράνιες | 23 συμμετοχές – 1 γκολ

Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι | 22 συμμετοχές – 1 γκολ

Τζόλεον Λέσκοτ | 4 συμμετοχές

Άνταμ Τζανετόπουλος | 2 συμμετοχές

Κώστας Στέλιου Μανωλάς | 1 συμμετοχή

Ταλαιπωρημένη ιστορία το φετινό κεντρικό αμυντικό δίδυμο, καθώς μόλις στα τελειώματα της σαιζόν επιτεύχθηκε μια σταθερότητα, με τους Τσιγκρίνσκι-Βράνιες. Ας τους δούμε έναν-έναν με βάση αριθμό συμμετοχών.

Ο Λαμπρόπουλος ξεκάθαρα δεν είναι συμπαθής στον γράφοντα (έχει φανεί και στις αντίστοιχες αναρτήσεις πέρσι και πρόπερσι) και εφόσον δεν είχε τραυματιστεί και ήταν στο χέρι μου η απόφαση, θα τον άφηνα ελεύθερο, δεδομένου ότι το συμβόλαιό του έληγε. Με τον άσχημο τραυματισμό που υπέστη όμως εν μέσω διαπραγματεύσεων, θεωρώ σωστή την κίνηση της διοίκησης για ανανέωση. Με τέτοιες ενέργειες ο σύλλογος κερδίζει σε σεβασμό μεταξύ των επαγγελματιών παικτών και τους δίνει κίνητρο να τον επιλέξουν σε σχέση με τους ανταγωνιστές του. Λάθος θεωρώ το εύρος της επέκτασης της συνεργασίας των δύο πλευρών. Ένας ακόμα χρόνος συμβολαίου θα ήταν αρκετός, καθώς μέσα σ’ αυτό το διάστημα και ο παίκτης θα έχει αποθεραπευτεί (άρα ο σύλλογος θα έχει κάνει το καθήκον του) και θα υπάρχει επαρκής χρόνος για να αποδείξει αν αξίζει αγωνιστικά να συνεχίσει κι άλλο (ομολογουμένως φέτος έδειξε βελτιωμένος, ελαττώνοντας τις απερισκεψίες). Η δέσμευση μέχρι το 2020, με κριτήριο το συνολικό δείγμα του παίκτη την τριετία 2014-2017, φοβάμαι πως αποτελεί ένδειξη χαμηλώματος του πήχη όσον αφορά τη στελέχωση της θέσης.

Ο Κολοβέτσιος σύμφωνα με τα ρεπορτάζ έχει δεχτεί πρόταση ανανέωσης, δεν έχει απαντήσει ακόμα και η παραμονή του κρίνεται 50-50. Σύμφωνα με το φετινό δείγμα, ενδεχόμενη αποχώρησή του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απώλεια. Αν πάλι μείνει, είναι μια λύση που θα αποσυμφορήσει το βασικό κεντρικό δίδυμο σε εύκολα ματς, ενώ διατηρείται η αίσθηση της ομοιογένειας και της συνέχειας στο ρόστερ.

Η ευχάριστη έκπληξη της σαιζόν είναι ο Βράνιες. Ερχόμενος το Γενάρη από την ουραγό του ρωσικού πρωταθλήματος, από το Τομσκ της Σιβηρίας, και δεχόμενος κόκκινη κάρτα στο ντεμπούτο του, ο Βόσνιος διεθνής δεν μας προϊδέαζε για όσα θα ακλουθούσαν. Και αυτά ήταν: σωστές τοποθετήσεις, σωστές ως επί το πλείστον αποφάσεις, ταχύτητα, επικράτηση στο ψηλό παιχνίδι, περίσσιο πάθος. Σοβαρό μειονέκτημα ότι είναι μέγας «καρτάκιας». Άξια προσθήκη, άξιος βασικός, να δοθεί μόνο βάρος σ’ αυτήν την τελευταία αδυναμία του.

Ο έτερος βασικός σέντερ-μπακ στην τελική ευθεία της σαιζόν, ο Τσιγκρίνσκι είναι μεν παίκτης ποιότητας, αξίζει να μείνει φυσικά στο ρόστερ, αλλά δε γίνεται να του εμπιστευτείς εν λευκώ τη θέση του βασικού, αφού είναι ευπαθής σε τραυματισμούς και σύμφωνα με το βιογραφικό του τις τελευταίες 6 σαιζόν πριν έρθει στην Ένωση, έβγαζε κατά μέσο όρο 12 ματς τη χρονιά. Είναι προφανές λοιπόν ότι χρειάζεται «διαχείριση». Γι’ αυτό το λόγο νομίζω ότι είναι επιβεβλημένη η απόκτηση ενός αξιόπιστου βασικού σέντερ μπακ που να «κουμπώνει» με τον Βράνιες, και ο Ουκρανός να καταστεί «παίκτης ροτέισον», «ημιβασικός» ή πρώτη «αλλαγή πολυτελείας» (όπως θέλει ο καθένας ας το ονομάσει), που αν χρειαστεί, στέκεται και σε τριάδα.

Για τους υπόλοιπους τρεις που υπήρξαν κομμάτι του ρόστερ μέσα στη σαιζόν, τι να πεις... Για τον Λέσκοτ ήμουν αρνητικός εξαρχής, συμπεριφορά παλαίμαχου, ένα από τα πολλά αρνητικά του Κετσπάγια (αυτός τον έφερε στην ΑΕΚ). Ευτυχώς απαλλαχθήκαμε από την παρουσία του τον Νοέμβριο. Ο Τζανετόπουλος φοβάμαι ότι είναι «τελειωμένη υπόθεση» πια. Δεν παρακολούθησα τα ματς της ΑΕΠ Ηρακλής όπου δόθηκε δανεικός στο β’ μισό της σαιζόν για να έχω εικόνα, δυστυχώς νομίζω όμως ότι το τρένο της εξέλιξης έχει πια χαθεί. Θα μείνει να πλανάται στις ΑΕΚτζήδικες συζητήσεις αν και πόσο ταλέντο ήταν, ποιες συγκυρίες έφταιξαν για την πορεία του κλπ. Αν παραμείνει στο ρόστερ, ας ελπίσουμε να διαψευστώ και ο Χιμένεθ να τον «αναγεννήσει». Τέλος, η παρουσία του γιου του Μανωλά στο ρόστερ μόνο σαν κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί. Οι ΑΡΔ μας τον παρουσίασαν σαν αριστερό μπακ, ενώ τα προηγούμενα χρόνια έπαιζε πιο πολύ σαν στόπερ, τελικά έκανε μια guest εμφάνιση επί Μοράις σαν …αμυντικό χαφ(!) απέναντι στην Αναγέννηση Καρδίτσας στο Κύπελλο και στο υπόλοιπο της σαιζόν ήταν μεταξύ Σπάτων και εξέδρας. Εννοείται ότι δεν έχει καμία θέση στο ρόστερ.

Αμυντικά χαφ & κεντρικά χαφ

Γιάκομπ Γιόχανσον | 42 συμμετοχές – 1 γκολ – 3 ασίστ

Αντρέ Σιμόες | 37 συμμετοχές – 1 γκολ

Κώστας Γαλανόπουλος | 27 συμμετοχές – 3 γκολ

Αστρίτ Αϊντάρεβιτς | 23 συμμετοχές – 1 γκολ – 2 ασίστ

Ηλίας Τσέλιος | 4 συμμετοχές

Ας ξεκινήσουμε αντίστροφα εδώ. Ο 19χρονος Τσέλιος που είχε κάνει ντεμπούτο με τη φανέλα της ΑΕΚ το 2014 στο φινάλε της Γ’ Εθνικής, έγινε φέτος επαγγελματίας και έγραψε τις πρώτες του συμμετοχές σε κύπελλο και Α’ Εθνική. Δεν πρόλαβε να δείξει κάτι ιδιαίτερο, αλλά καλύτερα ας τον αφήσουμε στην κρίση του προπονητή.

Ο επίσης 19χρονος Γαλανόπουλος που ντεμπουτάρισε πέρσι στο φινάλε των πλέι-οφ, πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής φέτος και άξια κερδίζει μια θέση στο ρόστερ και της επόμενης σαιζόν. Ας μην προτρέχουμε με πρόωρες αποθεώσεις και διθυράμβους, εξαιτίας της χρόνιας αδυναμίας μας να παράξουμε και να καρπωθούμε δικό μας «ταλέντο» (από την εποχή της 4ετίας βασικά, με Σωκράτη). Έχει δείξει ενθαρρυντικά στοιχεία (πρόθεση να παίξει κάθετα και κατά μέτωπο, μαχητικότητα, «επαφή» με τα δίχτυα, καλό πρεσάρισμα), αλλά ας περιμένουμε να δούμε τι παραπάνω μπορεί μετά και από προετοιμασία με «κανονικό» προπονητή.

Ο Αϊντάρεβιτς είναι κατά τη γνώμη μου το είδος παίκτη που οι manager-άδες αποκαλούν deep lying playmaker. Ο μέσος που κρατά μπάλα, κοντρολάρει ρυθμό και φτιάχνει παιχνίδι από πίσω κυρίως με μακρινές μεταβιβάσεις προς τα εξτρέμ ή το φορ. Καλή μακρινή μπαλιά έδειξε να διαθέτει, είχε όμως θέματα φυσικής κατάστασης (ειδικά στα πρώτα του ματς παρουσιάστηκε πολύ «βαρύς»), ενώ στα ανασταλτικά του καθήκοντα άλλες φορές ανταποκρίθηκε, άλλες όχι. Δεν προκύπτει με βάση τη φετινή εικόνα ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά, είναι όμως χρήσιμος για το ρόστερ. Νομίζω ότι ταιριάζει καλύτερα σαν δίδυμο με τον Σιμόες, δηλαδή ακούραστο και γρήγορο αμυντικό χαφ που να τρέχει και για τους δύο.

Πάμε και στους δύο βασικούς μας. Ο Σιμόες μετά από το πρώτο μέτριο ως κακό δίμηνο όταν ταλαιπωρήθηκε με πρόβλημα στον αχίλλειο (δεν έτυχε και της καλύτερης «διαχείρισης» από τον Κετσπάγια...), επέστρεψε στα περσινά στάνταρ και διέπρεψε σαν αμυντικό χαφ, με ατελείωτα χιλιόμετρα. Άξιος βασικός και του χρόνου. Ο Γιόχανσον στον αντίποδα έκανε γενικά μέτρια χρονιά με μόνο σκόρπια ημίχρονα εδώ κι εκεί να θυμίζουν την περσινή αρχοντική του παρουσία. Τα αίτια για τη φετινή μετριότητα του Σουηδού νομίζω ότι πρέπει να αναζητηθούν στην έλλειψη ταυτότητας της ομάδας όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού της και τον ακαθόριστο ρόλο που είχε ο ίδιος πολλές φορές. Με τον Δέλλα ήταν ξεκάθαρα αμυντικό χαφ στο 4-2-3-1 και τα πήγε μια χαρά. Επί Πογέτ διέπρεψε ως οχτάρι, σε 4-3-3 όμως και όχι σε 4-2-3-1, σε μια αδιάσπαστη, στενή τριάδα με Σιμόες και Μάνταλο, υποστηρίζοντας αμφότερους με κλεψίματα ή κοντινές πάσες. Φέτος αποκόπηκε τόσο από τον Σιμόες, όσο και από τον Μάνταλο που έπαιξε πολύ πιο μπροστά, ανέλαβε περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες από αυτές που μπορούσε να σηκώσει, χρειάστηκε να τρέξει πολύ παραπάνω και αυτοεγκλωβίστηκε. Επί Χιμένεθ πλέον άρχισε να παρουσιάζει και κόπωση, χάνοντας μονομαχίες (πέρσι στον τομέα αυτό ήταν απαράμιλλος) και πέφτοντας σε αβίαστα λάθη. Το γεγονός ότι έβγαλε λίγες ασίστ ή το ότι σκόραρε λιγότερο (7 γκολ πέρσι, 1 φέτος) δεν με προβληματίζει. Ειδικά όσον αφορά το σκοράρισμα, τα αμυντικά χαφ ή τα αμυντικογενή κεντρικά χαφ της ΑΕΚ ποτέ δεν σκόραραν εύκολα (ήδη ο Γιάκομπ σε 2,5 χρόνια έχει όσα γκολ είχε ο Ζήκος σε 6 ή ο Σαμπανάτζοβιτς σε 5). Γκολ και ασίστ καλύτερα να αναζητήσουμε από τα επιθετικά χαφ και εδώ ας γίνει η σύνδεση με το επόμενο υποσύνολο παικτών.

Μεσοεπιθετικοί

Πέτρος Μάνταλος | 41 συμμετοχές – 8 γκολ – 9 ασίστ

Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος | 36 συμμετοχές – 8 γκολ – 6 ασίστ

Τάσος Μπακασέτας | 30 συμμετοχές – 6 γκολ

Πατρίσιο Ροντρίγκεζ | 30 συμμετοχές – 4 γκολ – 6 ασίστ

Ρόναλντ Βάργκας | 23 συμμετοχές – 3 γκολ – 6 ασίστ

Βαγγέλης Πλατέλλας | 8 συμμετοχές – 2 γκολ

Έλντερ Μπαρμπόσα | 2 συμμετοχές

Ντάρκο Ζόριτς | 2 συμμετοχές

Το πιο πολυσυζητημένο όνομα της ΑΕΚ της τελευταίας διετίας είναι αυτό του Μάνταλου. Ο Μάνταλος είναι καλός ποδοσφαιριστής, τελεία και παύλα. Έχει και γκολ και κάθετη και καλό χειρισμό της μπάλας γενικά, απλά όχι σε τέτοιο βαθμό που θα όφειλε να έχει το 10άρι πρωταθληματικής ΑΕΚ (κι αυτό φέτος μπορούμε να το πούμε με ασφάλεια, καθώς πέρσι υπήρχε το ελαφρυντικό της επιστροφής από ρήξη χιαστών), μια θέση που αν μη τι άλλο έχουμε δει έναν Ριβάλντο και έναν Τσάρτα. Χρειάζεται ακόμα καλύτερα τελειώματα (χαρακτηριστικά τα πολλά δοκάρια του Πέτρου), ακόμα καλύτερες εκτελέσεις στημένων, τα διπλάσια γκολ, τις διπλάσιες ασίστ (4 είχε σε 26 ματς πρωταθλήματος), χρειάζεται να δίνει το παρόν και να βγάζει ηγετική στόφα σε ακόμα περισσότερα ματς. 15 γκολ, 13 ασίστ (8-12 στο πρωτάθλημα). Αυτά ήταν τα νούμερα του Ριβάλντο της ΑΕΚ του 2007-2008. Για να μην πάμε σε εποχές Τσάρτα που στα χρόνια της ακμής του ήταν μόνιμα διψήφιος και στους δύο τομείς. Το συμπέρασμα επομένως είναι ότι η ΑΕΚ χρειάζεται μια κορυφαία μεταγραφή στη θέση του επιτελικού / επιθετικού χαφ / 10αριού (πείτε το όπως θέλετε), ο δε Μάνταλος μπορεί κάλλιστα να οπισθοχωρήσει από τη μεσοεπιθετική στη μεσαία γραμμή, όπως επί Πογέτ. Εκεί είτε ως 8άρι με δεύτερο 8άρι τον Γιόχανσον και 6άρι τον Σιμόες σε τριάδα (έτσι θα παίξει ακόμα καλύτερα και ο Γιόχανσον), είτε ως δίδυμο με κάποιο 6άρι, μπορεί να αξιοποιήσει ακόμα καλύτερα τις διαπιστωμένες αρετές του, από τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει δείξει ανίκανος να τρέξει ή να μαρκάρει. Είναι ποδοσφαιριστής που αξίζει να αποτελεί κομμάτι της ΑΕΚ για τα επόμενα χρόνια.

Πάμε και στους υπόλοιπους. Πάρα πολύ καλές εντυπώσεις ο Λάζαρος. Άργησε να αποδώσει, ως μεταγραφή της τελευταίας στιγμής, αλλά προς το τέλος της σαιζόν υπήρξε από τους κορυφαίους. Παραμένει ασυζητητί στο ρόστερ, με τον ίδιο ρόλο που είχε και φέτος: η πρώτη αλλαγή σε ματς που τα άκρα χρειάζονται «πνοή», κάποιον ψυχωμένο και ικανό να εφορμά, να σουτάρει, να ντριμπλάρει κι ας μην του βγαίνουν όλες οι ενέργειες, βασικός σε κάποια ευκολότερα. Μειονέκτημα του Λάζαρου μια κάποια «ποδοσφαιρική αφέλεια» (π.χ. σε περιπτώσεις που ξεκάθαρα μπορεί να τελειώσει ο ίδιος τη φάση, ψάχνει πάσα και η ευκαιρία χάνεται, σε άλλες που με μια πάσα μπορεί να σιγουρέψει το γκολ, τελειώνει ο ίδιος και μάλιστα επιπόλαια).

Οι δύο Λατινοαμερικάνοι μεσοεπιθετικοί μας, Πατίτο και Βάργκας, είναι ιδιόμορφες περιπτώσεις. Τεχνίτες και ποιοτικοί παίκτες είναι αναντίρρητα αμφότεροι. Ακόμα και σε κακή βραδιά μπορούν με μια ενέργεια να συνεισφέρουν στο σκοράρισμα. Δεν μαρκάρουν βέβαια ιδιαίτερα και όταν παίζουν στην πλευρά αφήνουν πολλές φορές μόνο τον μπακ. Με βάση την φετινή εικόνα τους κανείς τους δεν πείθει για βασικός που θα κάνει τη διαφορά (για τον Βάργκας ειδικά κάτι παραπάνω από προφανές αυτό), αλλά θέση στο ρόστερ έχουν. Η ΑΕΚ πρέπει να έχει τεχνίτες παίκτες, ας είναι και αναπληρωματικοί και όχι μόνο «φιλότιμα» «παιδιά» που «ξέρουν τι θα πει ΑΕΚ». Αν εξαιτίας του περιορισμένου βαλάντιου της ΠΑΕ θα έπρεπε να επιλεγεί ο ένας από τους δύο για παραμονή, τότε αυτός θα έπρεπε να είναι ο Πατίτο. Είναι και μικρότερος από τον Βενεζουελάνο (27<31) και με καλύτερη φυσική κατάσταση (ο Βάργκας ούτε πέρσι έβγαζε 90λεπτα) και με ελαφρύτερο ιστορικό τραυματισμών.

Εφόσον οι Λάζαρος και Πατίτο προκρίνονται μεν, δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς και θέση βασικού δε, η ομάδα χρειάζεται οπωσδήποτε έναν ακραίο μεσοεπιθετικό ολκής (εξτρέμ / winger, και πάλι ό,τι ορολογία θέλετε) και αν μάλιστα ο Χιμένεθ προτίθεται να παίξει 4-2-3-1, τότε χρειάζεται δύο τέτοιους.

Δυο λόγια για τους τρεις που αποχώρησαν μέσα στη σαιζόν. Για τον Πλατέλλα παραπέμπω κατευθείαν στο σχετικό απόσπασμα από την αντίστοιχη περσινή ανάρτηση. «Τίμιος», έπρεπε να αποχωρήσει από το καλοκαίρι με τις δάφνες του κυπελλούχου, είχε προ πολλού πιάσει «ταβάνι». Ο Ζόριτς αποτέλεσε σκάνδαλο και μόνο που επέστρεψε στην ομάδα, έστω και για το α’ εξάμηνο. Οι –ιτςοδουλειές πρέπει να τελειώνουν. Ο Μπαρμπόσα θα ήταν μεν σίγουρα χρήσιμος σαν αριστερός εξτρέμ φέτος, πιθανότατα και βασικός (με τη Σαιντ Ετιέν πάντως ούτε αυτός έκανε τη διαφορά), αλλά για τα λεφτά που έφερε στην ομάδα (500.000 χιλ. σύμφωνα με τα ρεπορτάζ), δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις την μεταγραφή του στην Αλ Γουάσλ λάθος επιλογή. Χωρίς αγώνες σε φάσεις ευρωπαϊκών ομίλων, μόνο με τις επιδόσεις στη ΣούπερΛίγδα, σε τέτοια ποσά θα κινούμαστε και όσοι μιλάνε για εκατομμύρια, για τον Μάνταλο π.χ., πουλάνε παραμύθια της Χαλιμάς.

Δεν έχω ξεχάσει τον Μπακασέτα, τον άφησα σκόπιμα τελευταίο. Το γενικό πνεύμα πίσω από τη μεταγραφή Μπακασέτα δεν είναι κακό. Να επιδιώκεται δηλαδή η ένταξη στο ρόστερ των καλύτερων «ανερχόμενων» Ελλήνων ποδοσφαιριστών που κυκλοφορούν στη λίγκα. Το πρόβλημα είναι το εξής: ήταν ο Μπακασέτας τέτοια περίπτωση; Αν ναι κατά τους υπεύθυνους, υπήρξε πλάνο για να αξιοποιηθεί σωστά; Στον Πανιώνιο ο παίκτης αγωνιζόταν ως δεύτερος φορ μαζί με τον Ανσαριφάρντ ή και ως σέντερ φορ μόνος του σε κάποιες περιπτώσεις ή ως 10άρι. Ποτέ στα άκρα. Όλες του οι ενέργειες, οι κινήσεις, τα σουτ, οι ασίστ, τα γκολ προήλθαν από τον άξονα. Στην ΑΕΚ ελάχιστα έπαιξε σ’ αυτές τις θέσεις και αναλώθηκε κυρίως ως ακραίος μεσοεπιθετικός, δείχνοντας το απόλυτο τίποτα. Αν υπάρχει πρόθεση του χρόνου να παίξει στον άξονα, έχει καλώς, να παραμείνει για να δούμε τι λύσεις μπορεί να προσφέρει. Αν όχι, ειλικρινά καλύτερα να αποχωρήσει. Ούτε ο πρώτος θα είναι, ούτε ο τελευταίος που δεν «πιάνει» σε μεγάλη ομάδα προερχόμενος από μικρή, σιγά την ντροπή. Δεν έχει νόημα να ταλαιπωρείται και αυτός και εμείς στους ασβέστες και να έρχονται οι ΑΡΔ να αντισταθμίζουν αυτήν την ταλαιπωρία προβάλλοντας σαν υπερατού το σουτ του, λες και παίζουμε μπάσκετ και έχουμε ανάγκη κάποιον που βαράει καλά 3ποντα.

Επιθετικοί

Τόμας Πέκχαρτ | 31 συμμετοχές – 12 γκολ – 1 ασίστ

Ούγκο Αλμέιδα | 27 συμμετοχές – 4 γκολ

Σέρχιο Αραούχο | 21 συμμετοχές – 9 γκολ – 3 ασίστ

Χρήστος Αραβίδης | 17 συμμετοχές – 3 γκολ

Δημήτρης Μεληκιώτης | 2 συμμετοχές – 1 ασίστ

Ανδρέας Βλαχομήτρος | 0 συμμετοχές

Πάμε πρώτα από τα εύκολα. Οι νεαροί Βλαχομήτρος και Μεληκιώτης δε γίνεται να κριθούν. Ο πρώτος δόθηκε δανεικός στη Γιαβόρ από τη Σερβία και επέστρεψε στο β’ μισό της σαιζόν χωρίς να προλάβει να παίξει, ο δεύτερος ήρθε το Γενάρη από την παραπαίουσα Βέροια, κατέγραψε μόνο δύο κυπελλικές συμμετοχές και μία ασίστ.

Το κεφάλαιο Αραβίδης έκλεισε για την ΑΕΚ και μετά τα όλα όσα έγιναν το χειμώνα (με τα ξεκατινιάσματα στα σόσιαλ μήντια, τις δήθεν συνωμοσίες εναντίον του, τα αδικαιολόγητα νεύρα και την αποβολή του με τον ΠΑΣ) έκλεισε δίκαια. Θεωρώ το πάθος που έβγαζε στο παιχνίδι του και με το οποίο ρέφαρε ως έναν βαθμό τις τεχνικές του αδυναμίες αυθεντικό. Κάπου όμως στην πορεία «το έχασε». Θα μπορούσε να γίνει ο Σωτήρης Κωνσταντινίδης της νέας εποχής (έχουν αφήσει και οι δύο το στίγμα τους σε τελικούς κυπέλλου, ο ένας με τα σπλάχνα, ο άλλος με τα δόντια), να μείνει δηλαδή στην ομάδα σαν αναπληρωματικός για χρόνια, να βοηθάει όταν καλείται στο σκοράρισμα, να γράφει συμμετοχές και γκολ, να μπει στα βιβλία. Δεν ήθελε. Κρίμα. Η ΑΕΚ πάνω από τον καθένα. Αυτό να γίνει μάθημα και στους υπόλοιπους, παλιούς ή νέους, Έλληνες ή ξένους. Καλή του τύχη και καλή συνέχεια.

Και τώρα τα δύσκολα. Όχι ως προς την αξιολόγηση, αλλά ως προς τον καινούριο σχεδιασμό. Αραούχο: ο άξιος κρίκος στη χρυσή σελίδα επιθετικών που έχουν φορέσει τη φανέλα με το Δικέφαλο. Τεχνίτης, καλός και με το κεφάλι και με τα πόδια, ικανός να παράξει και από μόνος του ευκαιρίες και όχι απλός finisher, γρήγορος, αλτικός, συμμετοχικός στο παιχνίδι, πλήρες πακέτο πραγματικά. Αλμέιδα: τεχνίτης, αλλά δυστυχώς «παλαίμαχος». Μεταγραφές όπως αυτή του Πορτογάλου πρέπει να εκλείψουν, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Μεταγραφές δηλαδή πρώην «ονομάτων» στα 30φεύγα και σε αμφίβολη κατάσταση, με κρυφή ελπίδα να «πιάσουν» επειδή το επίπεδο του πρωταθλήματος στην Ελλάδα είναι χαμηλό. Ο κόσμος δεν είναι τόσο κορόιδο πια. Πέκχαρτ: δεινός κεφαλοσφαιριστής (πιθανότατα ο καλύτερος από την εποχή του Λύμπε και μετά), εντελώς άτεχνος χαμηλά, κατάλληλος σαν αναπληρωματικός σκόρερ που «καθαρίζει» εύκολα εντός έδρας ματς πρωταθλήματος ή κυπελλικά ματς, προφανώς ανεπαρκής για βασικός και για ματς απαιτήσεων.

Αναφορικά με την στελέχωση της επιθετικής γραμμής της νέας σαιζόν, ας ξεκινήσουμε από τον τελευταίο από τους προαναφερθέντες. Όσο «τίμιος» κι αν είναι ο Πέκχαρτ, τα γκολ του άνετα μπορεί να τα βρει η ομάδα και από άλλους παίκτες. Είναι εύκολα αντικαταστατός. Ποτέ άλλωστε η ΑΕΚ δεν είχε πρόβλημα να βρει δευτερότριτες λύσεις στην επίθεση που να συνεισφέρουν 8, 9, 10 γκολ τη σαιζόν. Εφόσον έχει ήδη αποκτηθεί ο Γιακουμάκης (11 γκολ φέτος στη λίγκα με τον Πλατανιά) και ειδικά αν προκριθεί για φορ και ο Μπακασέτας (11 με τον Πανιώνιο πέρσι), ο Τσέχος με τέτοια έλλειψη τεχνικής απλά περισσεύει. Για τον Αραούχο δε χρειάζεται να πούμε πολλά. Η παραμονή του είναι απαραίτητη συνθήκη για πρωταθλητισμό και η διοίκηση οφείλει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια και σύντομα. Η παραμονή του Αλμέιδα θα κριθεί πιστεύω από το αν η διοίκηση είναι διατεθειμένη να σπάσει το κλειστό διετές συμβόλαιό του και να τον αποζημιώσει. Αγωνιστικά δεν αξίζει να μείνει, αλλά αν κινηθούμε στα γνωστά πλαίσια της «σφιχτής» πολιτικής, θα αναγκαστούμε να το ρίξουμε στα ευχολόγια να «φτιάξει» ο Πορτογάλος σε φυσική κατάσταση, μήπως και αξιοποιήσουμε κάπου κάπως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του...

Είναι πλήρης μια γραμμή κρούσης με Αραούχο, Αλμέιδα, Γιακουμάκη, Μπακασέτα; Φαινομενικά ναι, ουσιαστικά όχι, γιατί το να αποδειχθεί επιτέλους αξιόπιστη λύση ο Αλμέιδα, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αναπληρωματικού επιπέδου ΑΕΚ ο Γιακουμάκης και να μετατεθεί στο φορ + να αποδώσει ο Μπακασέτας, εντάσσονται προς το παρόν στη σφαίρα των ευχολόγιων. Μια ΑΕΚ των δηλώσεων Μελισσανίδη το 2009 θα φρόντιζε ξέχωρα από τον Αραούχο να φέρει και άλλον έναν άξιο επιθετικό.

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ

Από τους 36 συνολικά παίκτες που συμμετείχαν στο φετινό ρόστερ

-5 αποχώρησαν μέσα στη σαιζόν (Μπαρμπόσα, Λέσκοτ, Πλατέλλας, Ζόριτς, Ντίαζ)

-2 αποχώρησαν με τη λήξη της σαιζόν (Αραβίδης, Βούρας)

-6 ουσιαστικά δεν αποτελούν «ενεργά» μέλη του ρόστερ αυτή τη στιγμή, δεν μπορούμε ως εξωτερικοί θεατές να έχουμε ασφαλή άποψη για το ποιος πρέπει να συνεχίσει και ποιος όχι, ό,τι κι αν κρίνει ο προπονητής δεν θα επηρεάσει έτσι κι αλλιώς την υπόλοιπη ομάδα (Παπαδόπουλος, Γιαννούτσος, Τζανετόπουλος, Τσέλιος, Βλαχομήτρος, Μεληκιώτης)

Από τους υπόλοιπους 23 οι Ανέστης, Κολοβέτσιος, Μανωλάς, Βάργκας, Πέκχαρτ, Αλμέιδα δε θα λείψουν αν αποχωρήσουν, το ίδιο κι ο Μπακασέτας αν προορίζεται και πάλι για το πλάι, το ίδιο και ο Βινίσιους που μπορεί να δοθεί δανεικός.

Στο «καλό» σενάριο λοιπόν έχουμε:

Τέρμα: Μεταγραφή, Μπάρκας, Τσιντώτας(;)

Δεξί μπακ: Γκάλο, Μπακάκης

Αριστερό μπακ: Μεταγραφή, Ντίντακ

Σέντερ μπακ: Μεταγραφή / Τσιγκρίνσκι – Βράνιες / Λαμπρόπουλος + Κολοβέτσιος(;) / αναγεννημένος Τζανετόπουλος(;)

Αμυντικά χαφ: Σιμόες, Γιόχανσον, Γαλανόπουλος

Κεντρικά χαφ: Μάνταλος, Γιόχανσον, Αϊντάρεβιτς, Γαλανόπουλος

Μεσοεπιθετικοί άξονα: Μεταγραφή, Μάνταλος, Πατίτο, Λάζαρος, Μπακασέτας

Πλάγιοι μεσοεπιθετικοί: Μεταγραφή, Μεταγραφή, Πατίτο, Λάζαρος

Επιθετικοί: Αραούχο, Μεταγραφή, Γιακουμάκης(;), Μπακασέτας

Και στο πιο «σφιχτό» άντε να γίνει έκπτωση στον τερματοφύλακα, σε δεύτερο εξτρέμ και δεύτερο επιθετικό, με παραμονή Ανέστη, Βάργκας, Αλμέιδα.

Τέρμα: Μπάρκας, Ανέστης, Τσιντώτας(;)

Δεξί μπακ: Γκάλο, Μπακάκης

Αριστερό μπακ: Μεταγραφή, Ντίντακ

Σέντερ μπακ: Μεταγραφή / Τσιγκρίνσκι – Βράνιες / Λαμπρόπουλος + Κολοβέτσιος(;) / αναγεννημένος Τζανετόπουλος(;)

Αμυντικά χαφ: Σιμόες, Γιόχανσον, Γαλανόπουλος

Κεντρικά χαφ: Μάνταλος, Γιόχανσον, Αϊντάρεβιτς, Γαλανόπουλος

Μεσοεπιθετικοί άξονα: Μεταγραφή, Μάνταλος, Πατίτο, Λάζαρος, Μπακασέτας, Βάργκας

Πλάγιοι μεσοεπιθετικοί: Μεταγραφή, Πατίτο, Λάζαρος, Βάργκας

Επιθετικοί: Αραούχο, Αλμέιδα, Γιακουμάκης(;), Μπακασέτας

Προτεραιότητες

Η ομάδα σε 1,5 μήνα δίνει προκριματικούς για το Champions’ League. Είναι άκρως επιτακτικό να κάνει την υπέρβαση και να περάσει τον Γ’ προκριματικό γύρο, έτσι ώστε αν αποκλειστεί στον γύρο πλέι-οφ (που ας μη γελιόμαστε είναι και το φυσιολογικό), να έχει κερδίσει αυτόματα την συμμετοχή στους ομίλους του Europa League και τα εκατομμύρια που αυτοί δίνουν + πάντα το μπόνους από την παρουσία του πλέι-οφ γύρου καθαυτού. Αλλά ακόμα κι αν αποκλειστεί αμέσως, να πάρει την πρόκριση για τους ομίλους του Γιουρόπα από τον πλέι-οφ γύρο της δεύτερης τη τάξει διοργάνωσης όπου θα έχει μεταφερθεί. Κλειδί της πρόκρισης είναι πιστεύω η επίθεση παρά η άμυνα. Οι όποιες αμυντικές αδυναμίες, λίγο με ψυχωμένο παιχνίδι, λίγο χάρη στην ομοιογένεια, μπορούν να καλυφθούν σε καλοκαιρινό παιχνίδι. Χωρίς ποιότητα στην επιθετική λειτουργία όμως, στην Ευρώπη δεν πας πουθενά. Το είδαμε και πέρσι το καλοκαίρι με τη Σαιντ Ετιέν, όταν αμυντικά ανταπεξήλθαμε, αλλά επιθετικά δεν βγάλαμε ούτε ευκαιρία. Οι Γάλλοι βρήκαν σε κάποια στιγμή το γκολ που έψαχναν στη ρεβάνς και στη συνέχεια απλά μας άφησαν να ταλαιπωρούμε την μπάλα μέχρι να ολοκληρωθεί το ματς. Προτεραιότητες λοιπόν η παραμονή του Αραούχο, η απόκτηση πρωτοκλασάτου επιτελικού μέσου και ενός ακραίου. Αν με το καλό έρθει η πρόκριση, ανοίγεται η οικονομική δυνατότητα και για «καλό» κεντρικό αμυντικό και για έξτρα ακραίο και επιθετικό και τις υπόλοιπες μεταγραφές.