Η κιτρινόμαυρη θεματολογία της καλοκαιρινής σεζόν

Ήταν μια αποπνικτική βραδιά του Ιουνίου, λίγες μέρες μετά τις εκλογές της Ερασιτεχνικής, όταν ο γράφων ασχολήθηκε για τελευταία φορά με θέματα της κιτρινόμαυρης επικαιρότητας. Στους δυόμισι μήνες που μεσολάβησαν, πολλά γράφτηκαν, ειπώθηκαν και συνέβησαν γύρω από την αγαπημένη μας ομάδα. Αποχαιρετώντας πλέον το καλοκαίρι, θα επιχειρήσω να συγκεντρώσω τα -κατά τη γνώμη μου- σημαντικότερα και να τα σχολιάσω, πάντα με καθαρά υποκειμενική ματιά.

ΟΑΚΑ, Nova, Puma

Για την πλειοψηφία του ενωσίτικου κόσμου, η έννοια του «restart» δεν περιορίστηκε στην πτώχευση της ΠΑΕ, αλλά ερμηνεύτηκε επιπλέον και ως μια ευκαιρία για να απαλλαγεί ο σύλλογος από «συμφωνίες» και «συνεργασίες», μη δημοφιλείς στις τάξεις των οπαδών. Σε καθημερινή βάση, τα κιτρινόμαυρα ειδησεογραφικά sites και τα social media κατακλύζονταν με μηνύματα, που συνοψίζονταν στο εξής τρίπτυχο: α)να φύγει η ομάδα από το «κρύο» ΟΑΚΑ, β)να προβάλλονται οι αγώνες της από άλλο τηλεοπτικό κανάλι και όχι από τη γαυροκρατούμενη Nova, η οποία με τις αντιΑΕΚτζήδικες περιγραφές της, είχε οδηγήσει πολλούς από μας στα πρόθυρα του εγκεφαλικού και γ)να διακοπεί η προμήθεια ρουχισμού από την Puma, οι φανέλες της οποίας υπήρξαν κακόγουστες και αναθεματίστηκαν ως «πυτζάμες». Η νέα διοίκηση όμως διέψευσε όλες τις προσδοκίες. Η ομάδα θα συνεχίσει να αγωνίζεται στο «Νταχάου του Αμαρουσίου» υπό την τηλεοπτική κάλυψη της Nova, ενώ οι φανέλες της, για τα δύο, μάλιστα, επόμενα χρόνια, θα εξακολουθούν να φέρουν το αιλουροειδές λογότυπο της γερμανικής εταιρίας ένδυσης.

Οι εξελίξεις αυτές αντιμετωπίστηκαν αρνητικά από την προαναφερθείσα μερίδα Ενωσιτών και ορισμένοι έκαναν λόγο ακόμα και για την «πρώτη μεγάλη ήττα του Μελισσανίδη». Δε θα συμφωνήσω με αυτήν την άποψη. Δε νομίζω πως στην παρούσα φάση, το πρόβλημα της ομάδας είναι ποιος θα περιγράφει τα γκολ της και ποια απόχρωση του κίτρινου θα δείχνει πιο όμορφη. Άλλα είναι τα ζητήματα που πρέπει να μας απασχολούν (η άνοδος, το γηπεδικό, η εκκαθάριση). Από όλη αυτήν την ιστορία πάντως μπορεί να προκύψει και κάτι διδακτικό: για ακόμα μια φορά είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πόσο αμοραλιστές και στυγνοί συμφεροντολόγοι είναι οι «ΑΕΚτζήδες» δημοσιογράφοι. Αρχικά επιδόθηκαν στο γνωστό εμπόριο ελπίδας με «ρεπορτάζ» τύπου «παρήγγειλε 9.000 καθίσματα για το Ελληνικό ο Τίγρης», «με Kappa ντύνει την ΑΕΚ ο Τίγρης» κλπ, ενθαρρύνοντας έτσι τις απαιτήσεις του κόσμου. Στη συνέχεια, όταν η «νέα τάξη πραγμάτων» έπραξε ακριβώς τα αντίθετα, ανασκεύασαν και έσπευσαν με μια σειρά βαθυστόχαστων άρθρων να μας αναλύσουν πόσο σοφή είναι η διοίκηση που κατάφερε να κλείσει τόσο συμφέρουσες συμφωνίες και πόσο πτωχοί τω πνεύματι είμαστε οι οπαδοί που δεν το αντιλαμβανόμαστε. Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια, όχι πολλά, τα πύρινα λιβελογραφήματα που εκτόξευε η ίδια συνομοταξία εναντίον προέδρου της ομάδας, όταν οι επιχειρηματικές συμφωνίες που έκλεινε ερμηνεύονταν ως αντίθετες με το λαϊκό αίσθημα: «Ο Καίσαρας που δεν του καίγεται καρφί για τα θέλω του λαού και αντιμετωπίζει τους οπαδούς σαν πελάτες». Προφανώς τότε δεν υπήρχε ανάγκη για ενότητα.

(Αν)ήσυχες μέρες του Αυγούστου

Το πραγματικό πρόβλημα της ΑΕΚ, το οποίο όντως είχε προοπτικές να εξελιχθεί σε «ήττα» της νέας διοίκησης, ήταν η εικόνα της ομάδας στα φιλικά του Αυγούστου. Ασύνδετη, επιθετικά στείρα και με τεράστιες αδυναμίες στην άμυνα, θύμισε σε όλους το περσινό έκτρωμα και σκόρπισε την απογοήτευση και την απαισιοδοξία. Θεωρώ πως το σημαντικότερο στοίχημα της διοίκησης Μελισσανίδη, πέρα από την ανέγερση γηπέδου, είναι να διατηρήσει υψηλό το φρόνημα του κιτρινόμαυρου κόσμου, για τα δύο επόμενα χρόνια που η ομάδα θα λείπει από την Α’ Εθνική. Ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση και ελλοχεύει τεράστιος κίνδυνος, μεγάλο ποσοστό Ενωσιτών να αποστασιοποιηθεί από το σύλλογο ή, αν μιλάμε για μικρές ηλικίες, όπου οι συνειδήσεις είναι ακόμα ρευστές, έως και να αλλαξοπιστήσει. Οι ΑΕΚτζήδες πρέπει να κρατηθούν «ζεστοί» και ακριβώς γι αυτό το λόγο, μια ομάδα που θα επιδιώξει μια απλή άνοδο, με κυνική βαθμοθηρία, «ηρωικά» διπλά και «συλλογή εμπειριών» δεν είναι αρκετή. Ο ΑΕΚτζής δεν αντέχει να δει άλλα γελοία αυτογκόλ. Δεν αντέχει ενόψει κάθε κόρνερ ή φάουλ του αντιπάλου, να προετοιμάζεται να δεχτεί στωικά το τέρμα, γιατί οι αμυντικοί θα έχουν κουτουλήσει ο ένας πάνω στον άλλον. Δεν αντέχει να βλέπει «ταμπούρι», αντιποδόσφαιρο και μπροστά «ό,τι βγει». Δεν αντέχει να ακούει τον κάθε βλαχοπρόεδρο να κομπάζει για τη νίκη του χωριού του επί της ΑΕΚ. Δεν αντέχει άλλο άγχος. Έχει φτάσει στα όριά του.

Η άνοδος πρέπει να επιτευχθεί με τρόπο εντυπωσιακό: με όσο το δυνατόν περισσότερες νίκες, αν γίνεται και με 30/30, με μεγάλα σκορ και με ποδόσφαιρο -τηρουμένων των αναλογιών- στρωτό και θεαματικό. Μόνο έτσι θα διατηρήσει ο ΑΕΚτζής την περηφάνια του και θα ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον, αφού η ομάδα θα έχει αποδείξει εμπράκτως και με τον καλύτερο τρόπο ότι δεν «ανήκει» στην κατηγορία που την έριξαν να αγωνίζεται. Μόνο έτσι θα έχει πραγματική αξία το σλόγκαν «ερχόμαστε». Ευτυχώς, ο Δημήτρης Μελισσανίδης αφουγκράστηκε την ανησυχία του κόσμου, διέγνωσε την κατάσταση (σε αντίθεση με τους διοικούντες της περιόδου 2008-2013, αυτός το «κατέχει το τόπι», όπως λέμε στην ποδοσφαιρική αργκό) και προχώρησε σε σημαντική ενίσχυση του ρόστερ, βάζοντας για πρώτη φορά από τότε που επέστρεψε το χέρι στην τσέπη. Πόποβιτς, Ντακόλ, Πλατέλλας, Τσιρίλο, Σίσιτς(;) ανεβάζουν σίγουρα το επίπεδο, ενώ με επιπλέον 10 μέρες περιθώριο για μεταγραφές ελεύθερων παικτών, ίσως να πραγματοποιηθούν 1-2 προσθήκες ακόμα.

Γήπεδο

Όσον αφορά το γηπεδικό ζήτημα, βρισκόμαστε πρακτικά στο ίδιο σημείο που ήμασταν και το 2003. Το προσχέδιο με την πρόσοψη βυζαντινού κάστρου, που παρουσιάστηκε την Πέμπτη στη συνεδρίαση της διοικούσας επιτροπής, έρχεται να προστεθεί σε μια πλειάδα άλλων προσχεδίων και μακετών που είδαν το φως της δημοσιότητας την τελευταία δεκαετία. Δεν είμαι δύσπιστος απέναντι στο πρότζεκτ που επεξεργάζεται ο Τίγρης, το αντίθετο μάλιστα. Έχοντας όμως καεί στο χυλό (μακέτα Γρανίτσα, Αγιά-Σοφιά 2005, διαστημόπλοιο Ντέμη στον ΟΔΔΥ), νομίζω πως είναι συνετό να φυσάμε και το γιαούρτι και να μην παρασυρόμαστε σε πρώιμα πανηγύρια. Ουσιαστικές εξελίξεις θα έχουμε μόλις ξεκινήσουν τα έργα. Ας ελπίσουμε αυτό να γίνει σύντομα - έως τότε υπομονή. Μια θερμή παράκληση μόνο προς τους δύο αρχιτέκτονες που θα αναλάβουν την κατασκευή: εφόσον εξωτερικά το γήπεδο θα μοιάζει με τα τείχη της Θεοφρούρητης Πόλης, νομοτελειακά θα πρέπει κάπου να προστεθεί και η Κερκόπορτα. Με την ύπαρξή της άλλωστε είναι ήδη καλά εξοικειωμένοι πολλοί εντός της κιτρινόμαυρης οικογένειας, από «οργανωμένους» «οπαδούς», έως πρώην «κουρασμένους» να βάζουν λεφτά, νυν συμμετέχοντες στη νεοσύστατη «Δικέφαλος Α.Ε.».

Λίνεν

Αφήνω για το τέλος την προ ημερών αναδημοσίευση μιας δήλωσης του Έβαλντ Λίνεν σε γερμανική ιστοσελίδα, περί εσκεμμένου υποβιβασμού της ΑΕΚ, ώστε να εξαερωθούν τα χρέη της ΠΑΕ. Δε νομίζω να έγινε κανείς σοφότερος διαβάζοντάς την. Θέλω να πιστεύω ότι είμαστε έξυπνοι σαν οπαδοί και έχουμε συνειδητοποιήσει ήδη, πολύ πριν μας «ενημερώσει» ο Λίνεν, ότι η ομάδα έπεσε εκ των έσω, από την τότε διοίκηση και ιδιοκτησία της και υπό την ανοχή και τις ευχές της νυν. Με αφορμή την επανεμφάνιση στην επικαιρότητα του ονόματος του Γερμανού τεχνικού, που μάταια προσπάθησε πέρσι να σώσει αγωνιστικά την ΑΕΚ, θα ήθελα να παραθέσω ένα κομμάτι από μια παλαιότερη συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine», την οποία οι «ΑΕΚτζήδες» «δημοσιογράφοι» είχανε περάσει τότε «στα ψιλά»: «Καθόμουν στα γραφεία για να λύσω το συμβόλαιό μου και μπορούσα μέσω του παραθύρου να δω το γήπεδο, όπου ο Δέλλας έκανε την πρώτη του προπόνηση. Ξαφνικά εισέβαλαν 50 οπαδοί στο χορτάρι, απείλησαν τους παίκτες σε περίπτωση ήττας στο επόμενο παιχνίδι και απαίτησαν από τον Δέλλα και τους βοηθούς του να εξαφανιστούν γιατί διατηρούν δήθεν περίεργες επαφές με παλαιά στελέχη». Θα θυμάστε σίγουρα πως εκείνο το διάστημα πριν το παιχνίδι με τον Πανθρακικό, υπήρχε έντονη φημολογία για ύστατη προσπάθεια πρώην προέδρου να αναλάβει ξανά, με στόχο να παραμείνει η Ένωση στην Α’ Εθνική. Τα σενάρια ήταν ανυπόστατα, αλλά για το φόβο των Ιουδαίων, οι συγκεκριμένοι «οπαδοί» έκριναν πως ήταν απαραίτητο να τραμπουκίσουν τον Δέλλα και τον Ζήκο, ώστε ο φίλος τους να λάβει το μήνυμα και να μην αναμιχθεί. Τέσσερις μήνες μετά, Τραϊανός και Άκης εργάζονται κανονικά, ενώ η ίδια ακριβώς μερίδα «οπαδών» πλέον τους αποθεώνει. Τώρα πια δεν αποτελούν «απειλή». Ξεράστε ελεύθερα…