Το «δικό μας συμβόλαιο»...

Η αγωνιστική περίοδος 2011-12, ίσως η χειρότερη στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ, πλησιάζει αισίως στο τέλος της και πλέον το ενδιαφέρον των Ενωσιτών στρέφεται αποκλειστικά στις διοικητικές εξελίξεις. Τη στιγμή που γράφεται το παρόν άρθρο, ο μόνος που καταβάλλει προσπάθεια για να απεμπλακεί ο σύλλογος από το τέλμα, είναι ο πρώην πρόεδρος, Ντέμης Νικολαϊδης. Την εποχή που ο Ντέμης αναχωρούσε μετά από 7 χρόνια παραμονής στη Νέα Φιλαδέλφεια για την Ισπανία και την Ατλέτικο, κυριαρχούσε το σλόγκαν «Το δικό μας συμβόλαιο δεν έληξε ποτέ». Άπαντες εντός της κιτρινόμαυρης οικογένειας ανέμεναν κάποια μέρα την επιστροφή του. Αυτή τελικά ήρθε πολύ γρήγορα, όχι όμως με τη φανέλα του ποδοσφαιριστή, αλλά με το κοστούμι του προέδρου. Μετά την τετραετή θητεία του ως πρόεδρος της ΠΑΕ, διατηρεί ο Ντέμης την «ηθική νομιμοποίηση» για μια δεύτερη επιστροφή; Ισχύει ακόμη το «συμβόλαιό» μας; Η απάντηση θα δοθεί αναλύοντας δίχως συναισθηματισμούς, αλλά με χρήση της λογικής, την περίοδο 2004-2008.

ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΗΜΟ

• Ο Ντέμης έπαιξε το βασικότερο ρόλο στη σωτηρία της ΠΑΕ από τη χρεοκοπία και την αποφυγή της πτώσης στη Δ’ Εθνική. Ήταν αυτός ο οποίος ανέλαβε πρωτοβουλία και ξεκίνησε τις επαφές ευρισκόμενος ακόμα στην Ισπανία, αυτός που επωμίστηκε να τρέξει το πλάνο «άρθρο 44» (έμπνευσης Πέτρου Στάθη) και να λειτουργήσει ως σημείο αναφοράς και μοχλός πίεσης προς πάσα κατεύθυνση.

• Για τις ανάγκες της υπαγωγής της ΠΑΕ στη σωτήρια ρύθμιση, δέσμευσε την προσωπική του περιουσία. Κινδυνεύει να την απωλέσει  αν η ΑΕΚ δεν καταφέρει να είναι συνεπής ως προς τις δόσεις. Μεγαλύτερο οικονομικό ρίσκο για χάρη της ΑΕΚ μόνο ο αξεπέραστος, ο αείμνηστος Λουκάς Μπάρλος έχει αναλάβει.

• Συνεισέφερε στα ταμεία της ΠΑΕ σύμφωνα με τους ισολογισμούς κοντά στα 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Σε αναλογία με την περιουσία και την συνεισφορά των άλλων μετόχων είναι ο μέτοχος ο οποίος «μάτωσε» περισσότερο οικονομικά.

• Κατάφερε χάρη στην προσωπικότητά του και στο όραμα που πρέσβευε να συσπειρώσει σε απίστευτο βαθμό τον κόσμο της ΑΕΚ, ο οποίος συνέτριψε το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ εισιτηρίων διαρκείας (17 χιλιάδες το καλοκαίρι του 2004, 16 χιλιάδες το 2005, 20 χιλιάδες το 2006 και 25 χιλιάδες το 2007).

• Στο αγωνιστικό κομμάτι η ΑΕΚ ήταν όλη την 4ετία πρωταγωνίστρια δύναμη. Την πρώτη χρονιά έχασε το νταμπλ εξαιτίας της ατυχίας (5 δοκάρια στον ημιτελικό με τον ΟΣΦΠ, 2 δοκάρια και χαμένα τετ-α-τετ στο ματς με τον Ιωνικό) και της διαιτησίας (σφαγή στον επαναληπτικό ημιτελικό με ΟΣΦΠ, πέναλτι στον Μπούρμπο που δεν έδωσε ο Βασσάρας με ΠΑΟ). Τη δεύτερη χρονιά ήταν φιναλίστ του κυπέλλου και κέρδισε τη συμμετοχή της στο Champions League, την τρίτη χρονιά διατηρήθηκε δεύτερη και πέτυχε τις πρώτες της νίκες σε όμιλο CHL και την τέταρτη χρονιά κατέκτησε το πρωτάθλημα (άσχετα αν της εκλάπη).

• Η λειτουργία της εταιρίας καθ’ όλη την 4ετία ήταν εύρυθμη. Οι δόσεις για το άρθρο 44 καταβάλλονταν κανονικά, το ίδιο και οι δόσεις για την αποπληρωμή του δανείου από τη Morgan Stanley. Υπάλληλοι και παίκτες πληρώνονταν κατά 99% στην ώρα τους, έτσι ώστε να αφιερώνονται απερίσπαστα στη δουλειά τους. Οι συνθήκες τόσο στο ποδοσφαιρικό τμήμα, όσο και στις εγκαταστάσεις θύμιζαν «οικογένεια» και ξέφευγαν από τα συνηθισμένα προβληματικά ελληνικά στάνταρ. Αυτό το μαρτυρούν άλλωστε οι ίδιοι οι παίκτες της εποχής: http://aek-live.blogspot.com/2012/03/blog-post_1419.html

• Από παίκτες οι οποίοι αποκτήθηκαν κατόπιν έγκρισής του ή από ρήτρες τις οποίες ο ίδιος έθεσε (ο Ντέμης συμμετείχε ενεργά στο μεταγραφικό σχεδιασμό), η ΑΕΚ έβαλε στα ταμεία της συνολικά 11.650.000 ευρώ. Αναλυτικά: 1,5 εκατομμύριο από Τόζερ, 1 από Εντίνιο, 2,5 από Σκόκο, 3,6 από Παπασταθόπουλο, 900 χιλιάδες από Ριβάλντο, 900 χιλιάδες από Κατσουράνη, 600 από Σορεντίνο, 350 από Ράμος, 250 από Πλιάτσικα και 80.000 από Τόφα.

Αφού καταγράψαμε τη θετική πλευρά των πεπραγμένων του Ντέμη, ας παραθέσουμε τώρα και τις κατηγορίες που του απαγγέλλονται, αναλύοντάς τες μία προς μία για να δούμε αν και κατά πόσο ευσταθούν ή αν είναι άδικες και γιατί.

Κατηγορία 1^η: «Ρουφιάνος»

Ίσως η πιο βαριά κατηγορία που έχει ακουστεί εις βάρος του Ντέμη και οφείλεται στα γεγονότα του Περιστερίου, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος 2005-06. Προσωπικά δηλώνω ορκισμένος εχθρός του χουλιγκανισμού, της βίας στα γήπεδα και των ανθρώπων που καπηλεύονται την τιμή της ομάδας για να εκτονώσουν το οποιοδήποτε προσωπικό τους απωθημένο. Πιστεύω πως ο ιδανικός πρόεδρος έχει την υποχρέωση έναντι όλων των υγιών οπαδών να προστατεύει την ομάδα του από τέτοια φαινόμενα, φτάνοντας και στη λύση της συνεργασίας με τις αστυνομικές αρχές, με την προϋπόθεση βέβαια αυτές να λειτουργούν και να ενεργούν προς το συμφέρον του πολίτη, όπως αρμόζει στις αρχές ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.

Τις ίδιες απόψεις έχει δείξει να ενστερνίζεται και ο Ντέμης. Πάνω στην πρεμούρα του όμως να αποδείξει ότι αυτός θα είναι ο ριζοσπάστης πρόεδρος που θα συγκρουστεί με το σάπιο κατεστημένο που υποθάλπει για τα δικά του συμφέροντα τον χουλιγκανισμό, διέπραξε ένα τεράστιο σφάλμα: ο Άγης και ο Λεωνίδας, τα παιδιά που υπέδειξε ως υποκινητές των επεισοδίων με τους οπαδούς του Ατρόμητου, δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην αυτοάμυνα, καθότι είχαν δεχτεί την απρόκλητη επίθεση των Περιστεριωτών. Ακόμα μεγαλύτερο ατόπημα δε, ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Ντέμης κατήγγειλε το περιστατικό, δημοσιοποιώντας τα ονόματα των παιδιών μπροστά στις κάμερες. Το λάθος του αυτό το κατάλαβε αργότερα, αφού στο δικαστήριο, μάρτυρας υπεράσπισης του Άγη, όπως θα θυμάστε, ήταν ο τότε αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Νίκος Κούλης, κατόπιν συνεννόησης με τους δικηγόρους του Άγη. Παρά την έμπρακτη μεταστροφή, το κακό είχε ήδη γίνει, και χιλιάδες οπαδοί του Δικέφαλου πικράθηκαν από τη συμπεριφορά του ειδώλου τους. Η πίκρα μεταφέρθηκε στην εξέδρα με τη μορφή αποδοκιμασιών και υβριστικών πανό και σύντομα ακολούθησε ο αναπόφευκτος διχασμός.

Επτά χρόνια μετά θέλω να πιστεύω ότι ο Ντέμης έχει ωριμάσει ακόμα περισσότερο και παραμένει μετανιωμένος για την επιλογή του. Για να κλείσει μια και καλή αυτή η πληγή, θεωρώ ότι θα πρέπει να λάβει μέρος μια συνάντηση μεταξύ των εμπλεκομένων στην υπόθεση και να δοθούν αυτοπροσώπως οι εξηγήσεις. Μια πρώτη καλή κίνηση έγινε με την επίσκεψη του Ντέμη στο Δωματιάκι και ευελπιστώ για ανάλογη συνέχεια

Κατηγορία 2^η: «Λαμόγιο και κλέφτης»

Επαίσχυντοι και πέρα ως πέρα άδικοι χαρακτηρισμοί. Κατά τη γνώμη μου εγκέφαλοι πίσω από αυτές τις κατηγορίες είναι διάφοροι πεμπτοφαλαγγίτες εντός της κιτρινόμαυρης οικογένειας καθώς και αλλόθρησκοι προβοκάτορες, οι οποίοι μοναδικό σκοπό έχουν την αμαύρωση του προσώπου του Ντέμη στα μάτια των οπαδών και φυσικά τον εμφύλιο σπαραγμό. Παρά την αρχική τους επιτυχία, η οποία ήταν αποτέλεσμα της πικρίας ορισμένων Ενωσιτών για την υπόθεση του Περιστερίου, η προσπάθειά τους τελικά έπεσε στο κενό και οι κατηγορίες κατέρρευσαν. Όσο και να προπαγάνδισαν οι «καλοθελητές», σε κανένα έγγραφο δεν αποδεικνύεται ότι ο Ντέμης με κάποιο τρόπο «έκλεψε» ή «έβγαλε» λεφτά από την ΑΕΚ. Ούτε στους ελέγχους των ορκωτών λογιστών μετά το Θεμέλιο21, ούτε στον διαχειριστικό έλεγχο της BDO, πουθενά. Αντιθέτως, αποδεδειγμένα ο Ντέμης έχει ζημιωθεί από την ενασχόλησή του με την ΠΑΕ. Συνεισέφερε ο ίδιος περί τα δύο εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της εταιρίας, ενώ δέσμευσε και την προσωπική του περιουσία, η οποία κινδυνεύει με κατάσχεση αν η ΑΕΚ δεν μπορέσει να αποπληρώσει τις δόσεις για το άρθρο 44. Στην ιστορική συνέντευξή του στη Νόβα, όπου ο Ντέμης δέχτηκε ουσιαστικά να «δικαστεί» από τους επικριτές του, κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ άλλοτε κάποια ηγετική μορφή στη σύγχρονη Ελλάδα, οι κατά τα άλλα «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι που παρευρίσκονταν και όλο τον προηγούμενο καιρό άφηναν υπονοούμενα για τη φερεγγυότητά του, κατάπιαν την γλώσσα τους όταν ο τέως πρόεδρος τους κάλεσε να καταθέσουν με στοιχεία εναντίον του.

Κατηγορία 3^η: «Κακοδιαχειριστής»

Σίγουρα η διαχείριση της ΠΑΕ από τον Ντέμη δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Άλλωστε το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος. Το 5ετές πλάνο εξυγίανσης και το χτίσιμο μιας νεανικής, οικονομικής ομάδας εντέλει απέτυχαν. Έγιναν δεκάδες άστοχες κινήσεις στο μεταγραφικό σχεδιασμό και πολλές χιλιάδες ευρώ δαπανήθηκαν άσκοπα. Το μεγαλύτερο σφάλμα ήταν η ανανέωση του συμβολαίου του Σέρα Φερέρ με 5ετές κλειστό συμβόλαιο και στη συνέχεια η αποπομπή του, που είχε ως αποτέλεσμα η ΠΑΕ να του πληρώσει μια υπέρογκη αποζημίωση. Λανθασμένη αποδείχτηκε και η προσφορά 3ετούς κλειστού συμβολαίου στο Γιώργο Δώνη, καθώς για άλλη μια φορά η ΠΑΕ κλήθηκε να «ξηλωθεί» για να καταβάλει την αποζημίωση μετά την απόλυσή του. Επειδή όμως τα πάντα στη ζωή είναι σχετικά, ας δούμε την τετραετή διαχείριση του Ντέμη σε αντιπαραβολή με τη διαχείριση των προηγούμενων και των επόμενων διοικήσεων. Οι ζημίες που προέκυψαν μετά το πέρας της προεδρίας Νικολαϊδη ανέρχονται στα 6 εκατομμύρια ευρώ. Την τετραετία που ακολούθησε, οι διοικήσεις που τον διαδέχτηκαν εκτόξευσαν με την ασυνέπειά τους το ποσό αυτό στα 49 εκατομμύρια. (αναλυτικό σχετικό ρεπορτάζ του aek365 εδώ: http://www.aek365.com/a-171560/sok-me-ta-noumera-twn-zhmiwn-sthn-aek.htm). Όσο για τις διοικήσεις που προηγήθηκαν του 2004, είναι αυτές οι οποίες άφησαν κληρονομιά στο σύλλογο το δυσθεώρητο χρέος των 150 εκατομμυρίων ευρώ που λίγο έλειψε να οδηγήσει στον αφανισμό. Παρά τα λάθη λοιπόν, η διαχείριση της ΠΑΕ από τον Ντέμη αποδεικνύεται η de facto καλύτερη των τελευταίων 10-15 χρόνων.

Κατηγορία 4^η: «Δεν ήθελε το γήπεδο στη Φιλαδέλφεια»

Έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι ο Ντέμης για κάποιο «σκοτεινό» λόγο δεν ήθελε να χτιστεί το νέο γήπεδο της ΑΕΚ στην περιοχή τη Νέας Φιλαδέλφειας. Ο Ντέμης από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την προεδρία, είχε δηλώσει ότι η πρώτη επιλογή για την ανέγερση του νέου γηπέδου, θα ήταν το οικόπεδο όπου δέσποζε το Νίκος Γκούμας. Όπως χαρακτηριστικά είχε τονίσει, ο ίδιος είναι συναισθηματικά δεμένος με το χώρο, αφού εκεί δοξάστηκε όσο λίγοι. Το σχέδιο δεν προχώρησε λόγω της τότε ισχύουσας απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας για την προσφυγή των 131. Πολιτική πρωτοβουλία (όπως σήμερα αυτή του Γιάννη Βούρου) δεν υπήρξε για να διευκολύνει την ΠΑΕ, οπότε ο Ντέμης στράφηκε σε άλλες λύσεις. Οι λύσεις που επέλεξε να επεξεργαστεί (π.χ. ΟΔΔΥ) αποδείχτηκαν μη εφαρμόσιμες και δεν τελεσφόρησαν, ενώ δεν έχαιραν και της αποδοχής μεγάλης μερίδας των οπαδών. Αν πρέπει λοιπόν να καταλογιστεί ευθύνη στον Ντέμη, αυτή θα έχει να κάνει με τη μη εξεύρεση έκτασης εκτός Νέας Φιλαδέλφειας, όχι με τη μη ανέγερση του γηπέδου στο οικόπεδο της ΑΕΚ.

Κατηγορία 5^η: «Κακός χαρακτήρας»

Κατηγορήθηκε ο Ντέμης από μερίδα του τύπου και από ορισμένους οπαδούς για επίδειξη «εγωισμού», «ματαιοδοξίας», «υπέρμετρης φιλοδοξίας», «αρχομανίας» και «ισχυρογνωμοσύνης». Πρώτον, δεν μπορούν άτομα τα οποία δεν τον γνωρίζουν προσωπικά να αποφανθούν για το χαρακτήρα του. Δεύτερον, ο τρόπος με τον οποίον ο καθένας αντιλαμβάνεται και χαρακτηρίζει ως «καλές/θετικές» ή «κακές/αρνητικές» τις εκφάνσεις του χαρακτήρα ενός ανθρώπου είναι καθαρά υποκειμενικός. Παραδείγματος χάρη, για μένα προσωπικά, είναι καλό μια ηγετική φυσιογνωμία (όπως είναι ο Ντέμης) να διαθέτει εγωισμό (έστω και σε μεγάλο βαθμό) και να έχει φιλοδοξίες. Τρίτον, ακόμα και αν δεχτούμε με κάποιον τρόπο ότι ο χαρακτήρας του Ντέμη είναι «κακός», αυτό δεν αφορά σε καμία περίπτωση εμάς τους οπαδούς. Ο πρόεδρος της ΑΕΚ θα πρέπει να κρίνεται θετικά ή αρνητικά ανάλογα με τα έργα του και με την προσφορά του στο σύλλογο. Ο χαρακτήρας του μας είναι αδιάφορος. Το συμπέρασμά μου λοιπόν είναι ότι όλη αυτή η παραφιλολογία περί «κακού ανθρώπου» Ντέμη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά προβοκάτσια και προσπάθεια διχασμού των Ενωσιτών.

Το μοιραίο καλοκαίρι

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το μεγάλο και καθοριστικό λάθος του Ντέμη, που πολλοί το υποβαθμίζουν ως δευτερεύον, ήταν η διαχείριση της κρίσης του καλοκαιριού του 2008. Λάθος που ζημίωσε τόσο την ομάδα όσο και το προφίλ του ίδιου. Έχουμε πλέον διασταυρώσει από διαφορετικές πηγές (δηλώσεις μετόχων της ΠΑΕ και δηλώσεις του Ντέμη που δεν διέψευσαν οι μέτοχοι), ότι η εμπιστοσύνη που έχαιρε ο Ντέμης από την «ομάδα 2004» είχε εξανεμισθεί το καλοκαίρι του 2008 και πως οι μέτοχοι σκόπευαν να τον αντικαταστήσουν με άλλο πρόσωπο στην προεδρία, παρά την αρχική συμφωνία του 2004, όπου υπήρξαν δεσμεύσεις «να μπουν και να φύγουν μαζί» όλοι οι εμπλεκόμενοι στο τότε «σχέδιο σωτηρίας». Παράλληλα έγινε γνωστό ότι σε παρότρυνση του Ντέμη να πωληθεί η εταιρία, που τότε ήταν ιδιαιτέρως ελκυστική, οι μέτοχοι πλην ενός αρνήθηκαν. Με αυτά ως δεδομένα φρονώ ότι ο Ντέμης θα έπρεπε να ακολουθήσει έναν εκ των εξής δρόμων: είτε α)να παραιτηθεί αμέσως μετά την κλοπή του πρωταθλήματος σώζοντας το προσωπικό του κύρος, το οποίο ακέραιο θα ήταν υπερπολύτιμο για το σύλλογο ανά πάσα στιγμή στη συνέχεια, είτε β) να γνωστοποιήσει την κατάσταση στον κόσμο της ΑΕΚ που τότε τον στήριζε σε ποσοστά …Τσαουσέσκου και να ζητήσει την αρωγή του εν είδει μοχλού πίεσης ώστε να παραμείνει πρόεδρος της ΠΑΕ και να μην αφήσει την ομάδα σε χέρια ανθρώπων εντελώς άσχετων με το αντικείμενο. Δυστυχώς κατά την άποψη μου επέλεξε τη χειρότερη δυνατή διαδρομή: κάλυψε τους μετόχους σαν να ήταν πρόεδρος-γλάστρα, επέτρεψε τη διάλυση της πρωταθλήτριας ομάδας (φυγή Λύμπε, Δέλλα, Ριβάλντο), δέχτηκε να τον υποσκελίσουν και να παρέμβουν στο management της εταιρίας, ακόμα και στον αγωνιστικό σχεδιασμό (πχ μεταγραφή Κυργιάκου) και εντέλει παραιτήθηκε το φθινόπωρο, ρίχνοντας το μπαλάκι της ευθύνης για τη φυγή του στον κόσμο της ΑΕΚ, επειδή είχε αποδοκιμάσει τον πανηγυρισμό του Μαϊστόροβιτς!!! Η απορία και η πικρία που νιώσαμε εκείνο το καταραμένο βράδυ του Νοέμβρη ήταν απερίγραπτη…

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ

Αναλύοντας τα συν και τα πλην της προεδρίας Ντέμη Νικολαϊδη, νομίζω γίνεται σαφές πως η πλάστιγγα γέρνει προς τη θετική πλευρά. «Νομιμοποιείται» λοιπόν ο πρώην πρόεδρος να έχει τη δεύτερη ευκαιρία του. Η επιστροφή του βέβαια αυτή τη φορά θα δε θα ναι τόσο εύκολη υπόθεση. Για να ξαναδούμε στον προεδρικό θώκο τον Ντέμη θα πρέπει να υπάρχει ένα έτοιμο πλάνο για μια βιώσιμη εταιρία σε βάθος τουλάχιστον τριετίας. Καθοριστικοί παράγοντες για την εκπόνηση και εφαρμογή αυτού του πλάνου είναι:

1. Η βοήθεια των μεγαλομετόχων κ.κ. Νοτιά και Παπά (τους έχει ζητηθεί να καταβάλουν από 1 εκατομμύριο έκαστος, ποσό ασήμαντο για τα δικά τους δεδομένα).
2. Η εξεύρεση νέου χρηματοδότη (προς αυτήν την κατεύθυνση έχει ήδη πραγματοποιήσει σωρεία επαφών ο ίδιος ο Ντέμης).
3. Η έναρξη των διαδικασιών ανέγερσης γηπέδου (κάτι το οποίο είναι σχεδόν αλληλένδετο με την εξεύρεση νέων χρηματοδοτών). Μάλιστα μετά τις τελευταίες εξελίξεις φαίνεται να ανοίγει ο δρόμος για κατασκευή γηπέδου στον ιδιόκτητο χώρο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Εφόσον αναλάβει τις τύχες της ΠΑΕ ο Ντέμης, όλοι οι Ενωσίτες οπαδοί, «οργανωμένοι» ή «ανοργάνωτοι», θα πρέπει να σταθούμε υποστηρικτές στη νέα του προσπάθεια. Όχι, δεν είναι θέμα προσωπολατρίας. Αρκεί απλά να κάνουμε τον εξής συλλογισμό: Η ΑΕΚ χρειάζεται άμεση βοήθεια, αλλιώς απειλείται με αφανισμό > Ο μόνος που επιχειρεί να τη βοηθήσει, καλώς ή κακώς, είναι ο Ντέμης, άλλος δεν υπάρχει πουθενά στον ορίζοντα. > Επιτυγχάνει η προσπάθεια Ντέμη = επιτυγχάνει και η ΑΕΚ και σώζεται. Αποτυγχάνει η προσπάθεια Ντέμη = αποτυγχάνει και η ΑΕΚ και καταστρέφεται. Όποιος λοιπόν εξαιτίας προσωπικών του απωθημένων ετοιμάζει «ανένδοτο» και εύχεται την αποτυχία του Νικολαϊδη, να ξέρει πως στην παρούσα φάση εύχεται κατά συνέπεια και την αποτυχία της ΑΕΚ. Και η επιθυμία καταστροφής της ΑΕΚ δεν μπορεί φυσικά να συμβαδίζει με την ιδιότητα του Ενωσίτη οπαδού.

 

Κράτησα την απάντηση στο ερώτημα της πρώτης παραγράφου για το τέλος (αν και η δική μου άποψη έγινε φανερή νωρίτερα): Ναι, ισχύει ακόμη το συμβόλαιο. Ακόμα κι αν διακόπηκε μονομερώς, υπήρχε και θα υπάρχει πάντα αυτόματη οψιόν ανανέωσης.