Προπονητολογία, επεισόδιο 3185

Ένας άδοξος ευρωπαϊκός αποκλεισμός που θα μπορούσε να είχε έρθει ακόμα νωρίτερα. Μια πρεμιέρα πρωταθλήματος με εντός έδρας ήττα από την Ξάνθη για πρώτη φορά στα χρονικά της κατηγορίας. Απομάκρυνση «προπονητή», πρόωρο τέλος μεταγραφών, ελλιπές ρόστερ, αδυναμία πρόσληψης καινούριου προπονητή. Ατόφια ΑΕΚ.

«Πρότζεκτ Καρντόσο»

Αδυνατώ να πιστέψω ότι η πρόσληψη Καρντόσο αποτέλεσε μέρος ενός σοβαρού, ενδελεχώς επεξεργασμένου αγωνιστικού σχεδίου και απόρροια συνειδητής επιλογής της διοίκησης να καλλιεργήσει ο σύλλογος μια συγκεκριμένη κουλτούρα παιχνιδιού. Κουταμάρες. Το ερώτημα πώς βρέθηκε στον πάγκο της ΑΕΚ η απίστευτη αυτή περσόνα, με μόλις δύο χρόνια προπονητικής εμπειρίας, με δύο εσπευσμένες απολύσεις μέσα στην ίδια σαιζόν καθώς οι ομάδες του κινδύνευαν με υποβιβασμό, με δήθεν παράσημο ότι έβγαλε κάποια Ρίο Άβε 5η στην Πορτογαλία (και;), νομίζω πως βρίσκει απάντηση στις βασικές αρχές λειτουργίας της μελισσανίδειας ΑΕΚ: 1) Προτεραιότητα το γηπεδικό ζήτημα, το αγωνιστικό κομμάτι δευτερεύον, 2) Προσπάθεια επίτευξης του μέγιστου δυνατού, με το λιγότερο δυνατό κόστος. Ο τύπος αφενός ήταν «οικονομικός», αφετέρου πούλησε πανέξυπνα πομφόλυγες περί «μπαλάρας» και μεγαλείων, από αυτές άλλωστε που ταιριάζουν γάντι με την έμφυτη καλτίλα του «εθνάρχη», οπότε ο κύβος ερρίφθη. Και να μην επελέγη προσωπικά από τον ίδιο το «μεγάλο» και απλά να εγκρίθηκε με βάση αυτό το αφήγημα μετά από εισήγηση άλλου, δε βλέπω καμιά διαφορά. «Ζαριά». Σάμπως η πρώτη φορά ήταν που αντιμετωπίστηκε έτσι μια καινούρια σαιζόν; Κι αν δεν «κάτσει» η «ζαριά», τίποτα το μη πρωτόγνωρο: «Τελειώνει ο (εισάγετε όνομα) – Το παίρνει πάνω του ο πρόεδρος».

Ειρήσθω εν παρόδω, θα προκαλούσε πολύ γέλιο, αν δεν ήταν τόσο τραγικό, το επαναλαμβανόμενο μοτίβο ενός Μελ εμφανιζόμενου ως κάτι σαν εξωτερικός παρατηρητής / εκπρόσωπος οπαδών / θεματοφύλακας – τοποτηρητής εν ονόματι του κιτρινόμαυρου λαού και ελέω Θεού, χωρίς διευθυντική ευθύνη, να «παρεμβαίνει» στα Σπάτα ή στα αποδυτήρια και να «διορθώνει» τα «στραβά» των άχρηστων υπαλλήλων που πάλι ερήμην του τα σκάτωσαν.

Κλείνει η παρένθεση, επιστροφή στα περί ύπαρξης δήθεν σχεδιασμού. Εύλογο να πουλάνε σανό όλο το καλοκαίρι οι ΑΡΔ για «αλλαγές σελίδων», «νέες φιλοσοφίες», «μπιλντ απ», «τόταλ φούτμπολ», «πάσινγκ γκέιμ» και λοιπές εντυπωσιακές μπαρούφες. Εδώ κάποτε παρουσίαζαν σαν «βοηθό τον Μουρίνιο» και «προφέσορα» ένα μέλος του επιτελείου του Πορτογάλου κόουτς που ήταν επιφορτισμένο να κρατάει σημειώσεις για τους αντιπάλους, έχοντας μεταξύ άλλων στο βιογραφικό του μια αποτυχημένη απόπειρα να ερμηνεύσει τον ρόλο του προπονητή στην Εθνική Υεμένης. Απαράδεκτο όμως να συνεχίζει να το καταπίνει ο κόσμος, ακόμα και μασημένο. Νισάφι. Ως πότε θα κοροϊδευόμαστε;

Από πότε πορεύεται ο σύλλογος με σαφές ποδοσφαιρικό σχέδιο; Σε 4 χρόνια έχουν αποφασιστεί 8 αλλαγές προπονητών, έχουν κάτσει στον πάγκο 10 προπονητές (Δέλλας, υπηρεσιακός Μανωλάς, Πογέτ, υπηρεσιακός Μανωλάς, υπηρεσιακός Παναγιωτάρας, Κετσπάγια, Μοράις, Χιμένεθ, Ουζουνίδης, ξανά Χιμένεθ, Καρντόσο, υπηρεσιακός αρχικά, μόνιμος πλέον Κωστένογλου), έχουν αναλάβει «τεχνικοί διευθυντές» 4 άτομα (Λυμπερόπουλος, Μιλοβάνοβιτς, Μαϊστόροβιτς, ξανά Λυμπερόπουλος, πλέον Ίβιτς), έχει προσληφθεί άτομο με τον τίτλο του «αθλητικού διευθυντή» (Ματιάσεβιτς) συνυπάρχοντας ταυτόχρονα με τον «τεχνικό διευθυντή» Λυμπερόπουλο, επί χρόνια μέσα σε όλο αυτό το πήγαινε-έλα υπήρχε και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς ως «εκτελεστικός διευθυντής» (αν μη τι άλλο από λεκτικό πλούτο τα πάμε μια χαρά), οι επικεφαλής των Ακαδημιών έρχονται και παρέρχονται (Ζήκος, Μητροτάσιος, Λέτσας, ξανά Ζήκος, Κωστένογλου, προφανώς πλέον κάποιος άλλος, καινούριος ή παλιός), ο δε μεταγραφικός σχεδιασμός άλλοτε αφήνεται από τους αυλικούς ΑΡΔ να εννοείται ότι εκπονείται από ένα «τημ εμπιστοσύνης» του «εθνάρχη», με διάφορους Γιάννηδες να φέρονται ότι το στελεχώνουν, άλλοτε χρεώνεται στον εκάστοτε τεχνικό διευθυντή, άλλοτε υποτίθεται ότι είναι προϊόν συνεργασίας μεταξύ των διευθυντάδων... Μύλος.

Κωστένογλου

Αποχώρησε λοιπόν ο Καρντόσο και μάλιστα με σεβαστή αποζημίωση (γιατί συνήθως το ευτελές κοστίζει εντέλει ακριβά) και ο υπηρεσιακός Κωστένογλου προήχθη σε μόνιμο. Δεν εκπλήσσει η εν λόγω εξέλιξη. Φυσική συνέπεια της πολιτικής που ακολουθεί ο σύλλογος είναι. Ταιριάζει με προσφιλή αφηγήματα περί «παιδιών της ΑΕΚ» που «ξέρουν», αποπνέει 90s, σαν αλεξικέραυνο πληροί όλες τις προδιαγραφές και για τη διοίκηση και για το νέο τεχνικό διευθυντή, χαμηλόμισθος είναι, απαιτήσεις για μεταγραφές ποιοτικών παιχτών δεν έχει, θα διαχειριστεί ό,τι βρει στα Σπάτα. Κι αν «κάτσει»;

Όπως η επιλογή Καρντόσο δε συνδέθηκε επικοινωνιακά με παραμέτρους όπως το οικονομικό, οι προτεραιότητες του διαχειριστή της ομάδας, η πλήρης έλλειψη επαφής του με το πραγματικό σύγχρονο ποδόσφαιρο που υπονομεύει ακόμα και την περιστασιακή διάθεση να δοθεί λίγη περισσότερη σημασία στο αγωνιστικό, απεναντίας περιτυλίχθηκε με παραμύθια και αμπελοφιλοσοφίες (είχε καημό ο Μελισσανίδης να δει ειδικά «μπιλντ απ» από τον Μπάρκα και τον Σβάρνα και «πάσινγκ γκέιμ» από τον Σιμόες, γιατί αυτό τον χαλούσε στην ΑΕΚ του Χιμένεθ ας πούμε. Και θεωρήθηκε ο Καρντόσο ο εκλεκτός. Οκ.), έτσι και η μονιμοποίηση Κωστένογλου δε θα αποδοθεί στις παθογένειες του οργανισμού και δε θα καταγραφεί ως αδυναμία πρόσληψης προπονητή, αλλά θα προβληθεί θετικά, θα επιχειρηθεί να ερμηνευτεί «ποδοσφαιρικά» και θα δικαιολογηθεί ως προτίμηση των παικτών ή ως επιβράβευση για τα δύο κοουτσαρίσματα σε Τραπεζούντα και Τρίπολη. Περίεργο βέβαια ότι άλλος παίρνει πρωτάθλημα και δεν κρίνεται άξιος επιβράβευσης, ενώ άλλος το πετυχαίνει με δυο διπλά σε δύο ματς.

Οι παίκτες τη δεδομένη στιγμή σαφώς και θα νιώσουν άνετα με τον Κωστένογλου που έκανε δύο πράγματι «λογικές» διαχειρίσεις, σε σύγκριση με τον αμέσως προηγούμενο που είχαν και ο οποίος νόμιζε ότι έπαιζε FM (χωρίς save/load). Στα δύσκολα βέβαια θα δοκιμαστεί η σχέση τους. Αν έχουμε επανάληψη των γραφικοτήτων της σαιζόν 2011-12, όταν έβαζε τους νέους ποδοσφαιριστές να γυαλίζουν τα παπούτσια των παλιότερων, θα είναι το κλίμα το ίδιο; Ορθότατα τα 3-4-3 και 3-5-2 μέχρι τώρα, αλλά αν ο αντίπαλος τα εξαρθρώσει, εναλλακτική θα έχει δουλεμένη; Στις μεταβαλλόμενες συνθήκες ενός ματς μπορεί να ανταποκριθεί; Έχουμε δείγματα από τις μέχρι τώρα θητείες του σε ΑΕΚ, Ανόρθωση, Τρίπολη, Λάρισα και δυστυχώς δεν είναι ευοίωνα. Ο Κωστένογλου μου είναι συμπαθής, αξιοπρεπής αμυντικός υπήρξε, με 11ετή προσφορά στο σύλλογο, ειλικρινή τη θεωρούσα ανέκαθεν την επιλογή του να ασχοληθεί με την προπονητική και όχι «αρπαχτή», αλλά τίποτε από αυτά δεν μπορεί να αναιρέσει την δυσπιστία. Έχει ξαναγραφτεί τι προπονητή χρειάζεται η ομάδα. Εν πάση περιπτώσει, η σαιζόν δεν επιτρέπεται να θεωρηθεί από κανέναν «καμμένη» από τις 3/9 και να παρατηθεί η προσπάθεια, αρκετά πλήγματα έχει δεχτεί ήδη το πρεστίζ του συλλόγου, μην τον μικρύνουμε κι άλλο.

«Φύγε Λύμπε»

Κλείνοντας, δύο λόγια για το Λυμπερόπουλο. Η περίπτωση «Λύμπε» πρέπει να αποτελέσει μάθημα προς πρώην ποδοσφαιριστές ανάλογου διαμετρήματος που φιλοδοξούν να γίνουν τεχνικοί διευθυντές σε μια ΠΑΕ. Το να έχει υπάρξει κανείς μέγας ποδοσφαιριστής δε συνεπάγεται επάρκεια ως προς την ικανότητα διαχείρισης αγωνιστικού τμήματος συλλόγου, σχεδιασμού αγωνιστικού πλάνου, διεκπεραίωσης μεταγραφικών υποθέσεων. Χρειάζονται πολύ παραπάνω προσόντα, από την άριστη γνώση αγγλικών και τις διασυνδέσεις σε διεθνές επίπεδο με ατζέντηδες και ανιχνευτές ταλέντων, έως γνώσεις ψυχολογίας και ικανότητα αντίληψης ποδοσφαιρικής στρατηγικής. Και αυτά εντελώς ενδεικτικά. Βασικό προσόν πάντα να έχει κανείς το θάρρος της γνώμης, να μην αυτοπεριορίζεται σε «yes man», επαναπαυόμενος στην καρέκλα. Προφανώς επίσης όποιος έχει τέτοια φιλοδοξία δεν πρέπει να απευθυνθεί σε σύλλογο που τον χρειάζονται πρωτίστως για αποδιοπομπαίο τράγο. Είναι κρίμα που ο Νικόλας αντάλλαξε την υστεροφημία του για εργασία κάποιων μηνών (δύσκολοι βέβαια οι καιροί για όλους), σε ρόλο που δεν ανταποκρίνεται και στην ομάδα των «αναλώσιμων», με αποτέλεσμα να καταγραφεί στη συνείδηση αρκετών πλέον ως αποτυχημένος ή ως «δολοπλόκος βάζελος» (γιατί στις αποτυχίες πάντα θα βγαίνουν και οι βρωμιές), αλλά δεν του φταίει κανείς άλλος. Ας πρόσεχε.