Επίθεση vs Άμυνα στο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής

«Η επίθεση κόβει εισιτήρια, αλλά η άμυνα φέρνει τίτλους». «Η άμυνα εξασφαλίζει μόνο τη λευκή ισοπαλία, η επίθεση φέρνει τις νίκες και τους τίτλους». «Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Δεν έχει τέλος ο κατάλογος γνωμικών, αποφθεγμάτων και αφορισμών που έχουν ειπωθεί σχετικά με το ρόλο της επίθεσης και της άμυνας στο ποδοσφαιρικό παιχνίδι και το ποσοστό της συμβολής της καθεμιάς στις αγωνιστικές επιτυχίες. Ενόψει του νέου πρωταθλήματος, αλλά και με αφορμή την κουβέντα που έχει ανοίξει γύρω από τη διαφαινόμενη έμφαση του προπονητή μας στην άμυνα, προς απογοήτευση αρκετών κιτρινόμαυρων οπαδών, παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία να δούμε ποια ρητά σαν τα προαναφερθέντα διαψεύδονται ή επιβεβαιώνονται από τους αριθμούς. Ούτε αυτό βέβαια μπορεί να γίνει χωρίς εύλογες ενστάσεις, αφού όπως πολύ εύστοχα το θέτει η λαϊκή σοφία «μερικές φορές με τους αριθμούς μπορείς να πεις τα καλύτερα ψέματα» ή απλούστερα «οι αριθμοί δε λένε πάντα την αλήθεια». Και πώς να την πούνε πράγματι, όταν τις τελευταίες δύο δεκαετίες αποτελούν σε μεγάλο βαθμό προϊόντα νοθείας… Εν πάση περιπτώσει, με στόχο τον εμπλουτισμό της αγαπημένης ποδοσφαιροκουβέντας, ας προχωρήσουμε σε μια καταγραφή δεδομένων και τα συμπεράσματα δικά σας.

Αρχικά ας εξετάσουμε ποιες και πόσες ομάδες έχουν αναδείξει την καλύτερη επίθεση ή την καλύτερη άμυνα στις προηγούμενες 57 σαιζόν της Α’ Εθνικής. Με πλάγια γραφή οι χρονιές που οι σχετικές πρωτιές συνδυάστηκαν με την κατάκτηση του τίτλου:

Καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος (1960-2016)

ΟΣΦΠ: 23 φορές (1967, 1969, 1974, 1977, 1984, 1987, 1989, 1991, 1992, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016)

ΠΑΟ: 20 φορές (1961, 1962, 1963, 1965, 1966, 1970, 1972, 1973, 1982, 1985, 1986, 1990, 1991, 1993, 1994, 1995, 1998, 2000, 2009, 2010)

ΑΕΚ: 13 φορές (1960, 1964, 1968, 1971, 1975, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983, 1996, 1997, 2008)

ΠΑΟΚ: 3 φορές: (1975, 1976, 1988)

ΑΕΛ: 1 φορά (1983)

Καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος (1960-2016)

ΟΣΦΠ: 24 φορές (1961, 1962, 1964, 1966, 1967, 1973, 1974, 1978, 1981, 1982, 1983, 1985, 1994, 1997, 1999, 2000, 2005, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016)

ΠΑΟ: 20 φορές (1960, 1961, 1965, 1968, 1969, 1970, 1972, 1977, 1984, 1991, 1992, 1993, 1995, 1996, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005)

ΑΕΚ: 9 φορές (1963, 1971, 1972, 1975, 1989, 1990, 1996, 2006, 2008)

ΠΑΟΚ: 3 φορές: (1976, 1979, 2010)

Άρης: 2 φορές (1970, 1980)

Ηρακλής: 1 φορά (1986)

Πανιώνιος: 1 φορά (1987)

ΑΕΛ: 1 φορά (1988)

Ξάνθη: 1 φορά (2007)

Παρατηρήσεις

48/57 σαιζόν Α’ Εθνικής, η ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο ανέδειξε παράλληλα είτε την καλύτερη επίθεση, είτε την καλύτερη άμυνα της κατηγορίας ή και τα δύο μαζί. Σε 9 μόνο περιπτώσεις δε συνδυάστηκε η κούπα με κάποια από τις δύο άλλες άτυπες πρωτιές:

το 1964 (πρωταθλητής ΠΑΟ, καλύτερη επίθεση ΑΕΚ, καλύτερη άμυνα ΟΣΦΠ),

το 1975 (πρωταθλητής ΟΣΦΠ, καλύτερη επίθεση ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, καλύτερη άμυνα ΑΕΚ),

το 1980 (πρωταθλητής ΟΣΦΠ, καλύτερη επίθεση ΑΕΚ, καλύτερη άμυνα Άρης),

το 1985 (πρωταθλητής ΠΑΟΚ, καλύτερη επίθεση ΠΑΟ, καλύτερη άμυνα ΟΣΦΠ),

το 1992 (πρωταθλήτρια ΑΕΚ, καλύτερη επίθεση ΟΣΦΠ, καλύτερη άμυνα ΠΑΟ),

το 1993 (πρωταθλήτρια ΑΕΚ, καλύτερη επίθεση & άμυνα ΠΑΟ),

το 1994 (πρωταθλήτρια ΑΕΚ, καλύτερη επίθεση ΠΑΟ, καλύτερη άμυνα ΟΣΦΠ),

το 1998 (πρωταθλητής ΟΣΦΠ, καλύτερη επίθεση & άμυνα ΠΑΟ)

και το 2008 («χάρτινος» πρωταθλητής ΟΣΦΠ, καλύτερη επίθεση & άμυνα ΑΕΚ).

31/57 σαιζόν συνδυάστηκε η κούπα με πρωτιά στην επίθεση.

35/57 σαιζόν συνδυάστηκε η κούπα με πρωτιά στην άμυνα.

18/57 σαιζόν συνδυάστηκε η κούπα με το 2/2 σε επίθεση-άμυνα

Ο ΟΣΦΠ φιγουράρει στην 1η θέση και στις δύο κατηγορίες εξαιτίας του σκηνικού και των συσχετισμών που έχουν διαμορφωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία 20 χρόνια. Μέχρι το καταραμένο 1996, ερχόταν 3ος όσον αφορά την ανάδειξη καλύτερης επίθεσης (16 φορές ο ΠΑΟ, 11 η ΑΕΚ, 9 ο ΟΣΦΠ) και 2ος όσον αφορά την καλύτερη άμυνα (14 φορές ο ΠΑΟ, 13 ο ΟΣΦΠ, 7 η ΑΕΚ). Από το 1996 και μετά η εικόνα έχει ως εξής: Καλύτερη επίθεση: ΟΣΦΠ 14 φορές, ΠΑΟ 4, ΑΕΚ 2! Καλύτερη άμυνα: ΟΣΦΠ 11 φορές, ΠΑΟ 6, ΑΕΚ πάλι 2! Τα δεκάδες «παραμυθένια» πέναλτι (161 σε 20 σαιζόν, μίνιμουμ 8 το χρόνο δηλαδή) αλλά και οι άμυνες των «παραρτημάτων» που ανοιγοκλείνουν κατά παραγγελία σαν βεντάλιες τόνωσαν αναπόφευκτα την παραγωγικότητα των ερυθρολεύκων, οδηγώντας τους σε σερί πρωτιές, όχι απλά στην σχετική στατιστική κατηγορία, αλλά και στον ίδιο το βαθμολογικό πίνακα. Την ίδια ώρα, ανάλογο έργο παιζόταν και αναφορικά με το ανασταλτικό κομμάτι, με την ερυθρόλευκη περιοχή να αποτελεί «ναρκοπέδιο» για τους αντίπαλους επιθετικούς και τους επόπτες να παίζουν το ρόλο του λίμπερο. Κάπως έτσι παραχαράσσεται και λοξοδρομεί η ιστορία κυρίες και κύριοι…

Αναλυτικά οι σαιζόν που η ΑΕΚ ανέδειξε την καλύτερη επίθεση

(σαιζόν, θέση στο πρωτάθλημα, γκολ υπέρ, διαφορά από τη 2η καλύτερη επίθεση)

1959-1960, ΑΕΚ 2η, 72 γκολ, 13 περισσότερα από τον πρωταθλητή ΠΑΟ

1963-1964, ΑΕΚ 3η, 72 γκολ, 5 περισσότερα από τον πρωταθλητή ΠΑΟ

1967-1968, ΑΕΚ 1η, 68 γκολ, 5 περισσότερα από τον δευτεραθλητή ΟΣΦΠ

1970-1971, ΑΕΚ 1η, 67 γκολ, 5 περισσότερα από τον τριταθλητή ΠΑΟ

1974-1975, ΑΕΚ 2η, 73 γκολ, ίδια επίδοση και ο τριταθλητής ΠΑΟΚ

1977-1978, ΑΕΚ 1η, 74 γκολ, 11 περισσότερα από τον τριταθλητή ΠΑΟ

1978-1979, ΑΕΚ 1η, 90 γκολ, 16 περισσότερα από τον τέταρτο ΠΑΟΚ

1979-1980, ΑΕΚ 4η, 64 γκολ, 11 περισσότερα από τον πέμπτο ΠΑΟΚ

1980-1981, ΑΕΚ 2η, 63 γκολ, 6 γκολ περισσότερα από τον τριταθλητή Άρη

1982-1983, ΑΕΚ 3η, 54 γκολ, ίδια επίδοση και η δευτεραθλήτρια ΑΕΛ

1995-1996, ΑΕΚ 2η, 87 γκολ, 15 περισσότερα από τον πρωταθλητή ΠΑΟ

1996-1997, ΑΕΚ 2η, 75 γκολ, 3 περισσότερα από τον πρωταθλητή ΟΣΦΠ

2007-2008, ΑΕΚ 1η, 65 γκολ, 7 περισσότερα από το «χάρτινο» πρωταθλητή ΟΣΦΠ

7/13 φορές που η ΑΕΚ ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής έχοντας σημειώσει τα περισσότερα τέρματα, είχε στη σύνθεσή της παίκτη που αναδείχτηκε εκείνη τη χρονιά πρώτος σκόρερ της λίγκας: το 1960 ο Νεστορίδης, το 1964 ο Παπαϊωάννου, το 1978 και το 1979 ο Μαύρος, το 1980 ο Μπάγεβιτς, το 1996 ο Τσάρτας και το 2008 ο Μπλάνκο.

Στο σύνολο των περιπτώσεων πάντως διέθετε στη γραμμή κρούσης της παίκτες που φιγουράρουν στο top-15 των κορυφαίων σκόρερ όλων των εποχών στην Ιστορία της: Νεστορίδης, Σταματιάδης, Παπαϊωάννου, Κώστας Νικολαΐδης, Μαύρος, Μπάγεβιτς, Τσάρτας, Μπατίστα, Κωστής, Ντέμης, Λυμπερόπουλος, Μπλάνκο.

Αξιοπρόσεκτο ότι στις 5 από τις 7 σαιζόν προεδρίας του Λουκά Μπάρλου (1974/75 – 1980/81), το ρεκόρ σκοραρίσματος στο πρωτάθλημα βαφόταν κιτρινόμαυρο. Ειδικά την τετραετία που συνυπήρξαν στη γραμμή πυρός της Ένωσης οι Θωμάς Μαύρος και Ντούσαν Μπάγεβιτς (1977/78 – 1980/81), ο Δικέφαλος μονοπώλησε την πρώτη θέση. Πραγματική μηχανή γκολ.

Αναλυτικά οι σαιζόν που η ΑΕΚ ανέδειξε την καλύτερη άμυνα

(σαιζόν, θέση στο πρωτάθλημα, γκολ κατά, διαφορά από τη 2η καλύτερη άμυνα)

1962-1963, ΑΕΚ 1η, 21 γκολ, 7 λιγότερα από τον δευτεραθλητή ΠΑΟ

1970-1971, ΑΕΚ 1η, 18 γκολ, 6 γκολ λιγότερα από το πέμπτο Αιγάλεω και τον έκτο ΟΣΦΠ

1971-1972, ΑΕΚ 3η, 23 γκολ, ίδια επίδοση και ο πρωταθλητής ΠΑΟ

1974-1975, ΑΕΚ 2η, 20 γκολ, 1 λιγότερο από τον πρωταθλητή ΟΣΦΠ

1988-1989, ΑΕΚ 1η, 20 γκολ, 5 λιγότερα από τον δευτεραθλητή ΟΣΦΠ και τον τριταθλητή ΠΑΟ

1989-1990, ΑΕΚ 2η, 18 γκολ, 8 λιγότερα από τον τριταθλητή ΠΑΟΚ

1995-1996, ΑΕΚ 2η, 22 γκολ, ίδια επίδοση και ο πρωταθλητής ΠΑΟ

2005-2006, ΑΕΚ 2η, 20 γκολ, 3 λιγότερα από τον πρωταθλητή ΟΣΦΠ και τον τριταθλητή ΠΑΟ

2007-2008, ΑΕΚ 1η, 17 γκολ, 1 λιγότερο από τον τριταθλητή ΠΑΟ

4 φορές κατάφερε η ΑΕΚ να αναδείξει ταυτόχρονα μέσα στην ίδια αγωνιστική περίοδο την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος: το 1971, το 1975, το 1996 και το 2008. Μόνο όμως στην πρώτη από τις παραπάνω περιπτώσεις συνδύασε τις στατιστικές αυτές κορυφές με το τρόπαιο της πρωταθλήτριας. Ο τίτλος του 1971 αποτελεί εξάλλου, μάλλον μαζί με αυτόν του 1978, τον πιο άνετο στην Ιστορία μας. Όχι μόνο δεν απειληθήκαμε ποτέ από κανέναν, αλλά όσον αφορά τους συνήθεις ανταγωνιστές μας, ο μεν ΠΑΟ ασχολήθηκε κυρίως με το «Γουέμπλεϊ», ο δε ΟΣΦΠ πραγματοποίησε τραγική σαιζόν τερματίζοντας 7ος. Δευτεραθλητής ελλείψει άλλου αναδείχτηκε ο …Πανιώνιος, στο -5 (με σύστημα 3-2-1, αν ίσχυε το 3-1-0 θα τερμάτιζε στο -7).

Το 1975, στην πρώτη σαιζόν του Λουκά Μπάρλου στο τιμόνι του συλλόγου, ο τίτλος χάθηκε ουσιαστικά στα μεταξύ μας ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ του Γουλανδρή (0-0 εντός, 3-0 ήττα εκτός). Για το 1996, τα αίτια για τη μη εκμετάλλευση των ζενίθ που πιάσαμε δεν πρέπει να περιοριστούν μόνο στο κρίσιμο ντέρμπι με το γκολ του Μπορέλι, αλλά να αναζητηθούν και στην προδοσία του Μπάγεβιτς που εξυφαινόταν ήδη από το Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς (να σημειωθεί πάντως ότι την πρωτιά όσον αφορά την καλύτερη άμυνα, τη μοιραστήκαμε με τον πρωταθλητή ΠΑΟ). Τέλος το 2008, η κούπα κατακτήθηκε μέσα στο γήπεδο, αντί όμως να δεσπόζει τώρα στην τροπαιοθήκη μας, σκουριάζει μαζί με τα άλλα κίβδηλα σε κάποιο ράφι στον Πειραιά.

Φυσικά το ποσοστό 25% που σημειώνουμε στις κατακτήσεις τίτλων ανά «νταμπλ» σε επίθεση-άμυνα δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί αρνητικό ρεκόρ («ΑΕΚ είσαι», κακοδαιμονία, νόμος του Μέρφι, τα κλασικά). Ο ΟΣΦΠ αλλά και ο ΠΑΟΚ δεν άφησαν σε καμία περίπτωση να τους ξεφύγει το τρόπαιο τις φορές εκείνες που έκαναν το 2/2 σε καλύτερη επίθεση & άμυνα, ενώ το ποσοστό του ΠΑΟ ανέρχεται σε 75%.

Σχηματοποιημένα, ποιες ομάδες και πόσες φορές κατάφεραν να αναδείξουν ταυτόχρονα μέσα στην ίδια χρονιά την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα της κατηγορίας (με πλάγια γραφή αν συνδύασαν αυτές τις επιδόσεις με κούπα);

ΟΣΦΠ: 10 φορές (1967, 1974, 1999, 2005, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016)

ΠΑΟ: 8 φορές (1961, 1965, 1970, 1972, 1991, 1993, 1995, 1998)

ΑΕΚ: 4 φορές (1971, 1975, 1996, 2008)

ΠΑΟΚ: 1 φορά: (1976)

Εστιάστε στο απόλυτο σερί του ΟΣΦΠ στην εποχή του Φαταούλ και της ΕΟ του, μια εποχή που ο ανταγωνισμός εκφυλίστηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε ακόμα και η πρώτη παράγκα του 1996-2009 να φοβάται ότι χάνει την πρωτοκαθεδρία της στο διαγωνισμό μπίχλας.

Οι πρωταθληματικές σαιζόν της ΑΕΚ

Και στις 9+1 φορές που η ΑΕΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής υπήρξε είτε η νο.1 είτε τουλάχιστον η νο.2 ομάδα σε παραγωγικότητα. Στον αντίποδα, δύο φορές η άμυνά της βρέθηκε εκτός κορυφαίας δυάδας: στα δύο πρωταθλήματα που κατέκτησε το ασύγκριτο συγκρότημα του προέδρου των προέδρων, Λουκά Μπάρλου. Αυτό δε συνέβη φυσικά επειδή δε διέθετε καλούς παίκτες στο κατεξοχήν αμυντικό κομμάτι. Τουναντίον. Οι Στεργιούδας-Χρηστίδης που εναλλάσσονταν κάτω από τα γκολπόστ είναι δύο από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην ιστορία της ΑΕΚ. Παρομοίως και το βασικό της αμυντικό δίδυμο, ο Λάκης Νικολάου με τον Πέτρο Ραβούση, θέτει υποψηφιότητα για ένα από τα κορυφαία στα κιτρινόμαυρα χρονικά. Απλώς η ομάδα εκείνη ήταν τόσο πολύ επιθετικά προσανατολισμένη και διέθετε τέτοια πλειάδα ποιοτικότατων επιθετικογενών παιχτών (Μαύρος, Μπάγεβιτς, Παπαϊωάννου, Αρδίζογλου, Νικολούδης, Κωνσταντίνου + το Δομάζο το 1979, ενώ διαπιστωμένες επιθετικές αρετές είχαν επιπλέον ο αριστερός μπακ Ιντζόγλου αλλά και ο Νικολάου) που είχε την «πολυτέλεια» να εμφανίζεται κάπως πιο επιπόλαιη όσον αφορά τα μετόπισθεν. Αυτή η επιπολαιότητα βέβαια και το αλέγρο ποδόσφαιρο μπορεί να καθήλωσαν μεν ολόκληρη την Ελλάδα (και άπαντες μέχρι σήμερα μιλούν με τα πιο κολακευτικά λόγια για το θέαμα της αρμάδας του «θείου Λουκά»), παραλίγο όμως να κοστίσουν τον τίτλο του 1979, σε συνδυασμό πάντως με πολλές ερυθρόλευκες «ομορφιές» (παλιά τους τέχνη κόσκινο θα πει κανείς).

Ενδεικτικά οι «βασικότεροι» παίκτες των 9+1 ομάδων που κατέγραψαν αυτές τις επιδόσεις:

1962-1963: Σεραφείδης | Κανελλόπουλος – Μαρδίτσης – Σοφιανίδης | Παπαποστόλου – Σκευοφύλακας | Πετρίδης – Σταματιάδης | Νεστορίδης – Παπαϊωάννου – Ιμπραήμ (Τσαχουρίδης)

1967-1968: Σεραφείδης (Μανιατέας) | Βασιλείου – Μπαλόπουλος – Σοφιανίδης – Ιορδάνου (Κεφαλίδης, Φραγκουδάκης, Σταθόπουλος) | Σκευοφύλακας – Καραφέσκος | Παπαϊωάννου – Νικολαΐδης – Σταματιάδης – Βεντούρης (Πομώνης, Παπαγεωργίου)

1970-1971: Κωνσταντινίδης | Θεοδωρίδης – Σταθόπουλος – Κεφαλίδης – Τόσκας (Τριανταφύλλου) | Σκευοφύλακας – Καραφέσκος – Λαβαρίδης | Παπαϊωάννου – Νικολαΐδης – Πομώνης (Παπαεμμανουήλ, Βεντούρης, Κάχρης)

1977-1978: Χρηστίδης (Στεργιούδας) | Νικολάου – Ραβούσης – Ιντζόγλου – Μουσούρης (Δαμιανίδης, Τόσκας) | Βιέρα – Τσάμης – Νικολούδης – Παπαϊωάννου – Κωνσταντίνου (Αρδίζογλου) | Μαύρος (Μπάγεβιτς)

1978-1979: Στεργιούδας | Νικολάου – Ραβούσης – Ιντζόγλου – Μουσούρης | Νικολούδης – Δομάζος – Κωνσταντίνου – Αρδίζογλου (Τσάμης) | Μαύρος – Μπάγεβιτς (Παπαϊωάννου)

1988-1989: Οικονομόπουλος | Μανωλάς – Κούτουλας – Βασιλόπουλος – Χατζής (Πεππές) | Παπαϊωάννου – Πήττας – Οκόνσκι – Σαββίδης – Σαβέβσκι (Φαμέλης) | Χριστοδούλου (Νίλσεν, Πατίκας)

1991-1992: Μήνου | Μανωλάς – Βασιλόπουλος – Καραγιάννης (Κούτουλας) | Σαμπανάτζοβιτς – Παπαϊωάννου – Σαβέβσκι – Σαββίδης (Σταματής) | Μπατίστα – Δημητριάδης – Αλεξανδρής

1992-1993: Μήνου | Μανωλάς – Παπαδόπουλος – Αγορογιάννης – Καραγιάννης (Κοπιτσής, Βασιλόπουλος) | Μητρόπουλος – Παπαϊωάννου – Σαβέβσκι – Σαμπανάτζοβιτς (Τσάρτας, Σταματής) | Δημητριάδης – Αλεξανδρής (Σλίσκοβιτς)

1993-1994: Ατματσίδης | Μανωλάς – Βλάχος – Κασάπης – Μπορμπόκης (Αγορογιάννης, Καραγιάννης, Κοπιτσής) | Σαμπανάτζοβιτς – Σαβέβσκι – Μητρόπουλος – Τσάρτας (Σταματής) | Δημητριάδης – Αλεξανδρής (Σλίσκοβιτς)

2007-2008: Μάχο (Μορέτο) | Δέλλας – Παπασταθόπουλος – Ράμος – Αρουαμπαρένα (Ζεράλντο, Γεωργέας, Μπούρμπος) | Ζήκος – Καφές – Ριβάλντο – Μαντούκα (Σέζαρ, Ενσαλίβα, Τόζερ, Λαγός, Κονέ) | Λυμπερόπουλος – Μπλάνκο (Εντίνιο, Καλλόν)

Εν κατακλείδι νομίζω πως δεν προκύπτει από τους αριθμούς σαφής υπεροχή κάποιου εκ των δύο βασικών κομματιών του παιχνιδιού έναντι του άλλου, σε σχέση με το ποιο εγγυάται περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, είτε η κουβέντα γίνεται για την ΑΕΚ, είτε γενικότερα. Ίσως έχει την αξία της πάντως η εξής παρατήρηση: τόσο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1963 (το πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας μετά από το 1940), όσο και σε αυτήν του 1989 (το πρώτο μετά από 10 χρόνια), το στοιχείο στο οποίο υπερείχε ξεκάθαρα η Ένωση έναντι των συνδιεκδικητών υπήρξε η αμυντική λειτουργία. Ανάλογο μεγάλο διάστημα «ξηρασίας» διανύουμε και τώρα, μετρώντας ήδη 8 χρόνια από την τελευταία μας πρωταθληματική πορεία και 22 χρόνια από την τελευταία φορά που μπήκε το «μεγάλο βάζο» στην κιτρινόμαυρη τροπαιοθήκη.