Απλά Είμαστε Καρπαζοεισπράκτορες

Η επιλογή της ΠΑΕ ΑΕΚ να συναινέσει άνευ οποιωνδήποτε όρων –και ταχύτατα μάλιστα– στην απόφαση του υφυπουργού Αθλητισμού, Σταύρου Κοντονή, να ματαιώσει το φετινό Κύπελλο Ελλάδας είναι μια από τις πιο αποκαρδιωτικές κινήσεις διοίκησης του συλλόγου στα κιτρινόμαυρα χρονικά. Πρόκειται περί καθαρής αυτοθυματοποίησης, μαζοχισμού, προδοσίας της προσπάθειας του αγωνιστικού τμήματος και ασέβειας προς τους Ενωσίτες οπαδούς που προσμονούσαν βάσιμα έναν πανάξια κατακτημένο τίτλο (εφόσον βέβαια όλα έβαιναν καλώς για την ομάδα).

Η ματαίωση του Κυπέλλου ένα βήμα πριν τον τελικό της διοργάνωσης όχι μόνο δεν προστατεύει την «κοινωνική ειρήνη» αλλά τη διασαλεύει ακόμα περισσότερο. Η εκδοχή ότι ο υφυπουργός είναι απλά άλλος ένας «άσχετος», ένας κομπογιαννίτης που κατέφυγε στον αφορισμό «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι» παραείναι «αθώα». Το μόνο που κατάφερε ουσιαστικά μ’ αυτήν την απαράδεκτη απόφασή του ο Κοντονής είναι:

α) να «τιμωρηθούν» η ΑΕΚ και ο Ατρόμητος, ομάδες που δεν φέρουν καμία ευθύνη για τα έκτροπα της Τούμπας, που στερούνται χωρίς καμία λογική της δυνατότητας να διεκδικήσουν ένα τρόπαιο πολυτιμότατο και για τους δύο και που στο κάτω-κάτω το διεκδικούν πανάξια, φτάνοντας καθαρά και με εντυπωσιακή πορεία ως εδώ, με το απόλυτο των 7 νικών σε 7 αγώνες η ΑΕΚ και με αήττητο και ο Ατρόμητος, έχοντας αποκλείσει μεταξύ άλλων και τον Παναθηναϊκό.

β) να συναχθεί ως επιμύθιο το εξής: «Βγάλτε το σκασμό, καθίστε ήσυχα να σας καθαρίσει σαν αυγά ο Φαταούλ και να σηκώσει άλλη μια κούπα κι αν δεν σας αρέσει και έχετε βλέψεις να την διεκδικήσετε εσείς οι υπόλοιποι, τότε το διακόπτουμε, μη σώσετε και το πάρετε ποτέ».

Αν η διοίκηση της ΑΕΚ ήθελε να είναι σωστή απέναντι στο προσωπικό και τους οπαδούς της, θα έπρεπε να αντιταχθεί σ’ αυτό το μέτρο Κοντονή και να πιέσει για να συνεχιστεί κανονικά η διοργάνωση και να διεξαχθεί φυσιολογικά ο ημιτελικός με τον Ατρόμητο. Κι αν εκ των πραγμάτων αποδεικνυόταν ανίσχυρη να επηρεάσει τις εξελίξεις (κατανοητό απόλυτα και πολύ πιθανό, δεν αντιλέγω), όφειλε τότε να έχει την μίνιμουμ απαίτηση να ματαιωθεί εξίσου και το πρωτάθλημα, να αφαιρεθεί ο ήδη μαθηματικά κατακτημένος τίτλος από τον Ολυμπιακό και να μην ξαναρχίσει οποιαδήποτε ποδοσφαιρική δραστηριότητα μέχρι να τελεσφορήσει η υπόθεση της «εγκληματικής οργάνωσης».

Δεν είναι κωμικό να θεωρείται «επικίνδυνο για την έννομη τάξη» το ματς της Πέμπτης ΑΕΚ-Ατρόμητος, αλλά δυο-τρεις μέρες αργότερα παιχνίδια όπως π.χ. τα Παναθηναϊκός-Ατρόμητος, Ηρακλής-Ολυμπιακός, Αστέρας-ΑΕΚ να διεξάγονται κανονικά, σα να μη συμβαίνει τίποτα; Για ποιο λόγο να λήξει εδώ και τώρα το κύπελλο, αλλά την ίδια στιγμή το πρωτάθλημα να συνεχίζεται απρόσκοπτα; Είναι ο ένας θεσμός πιο «βίαιος» από τον άλλο; Μήπως η ματαίωση του κυπέλλου είναι «ανώδυνη» για τον ΟΣΦΠ, αφού η κατάκτησή του δεν έχει ουσιαστικό οικονομικό όφελος και σ’ αυτή τη συγκυρία έχει την πολυτέλεια να το σνομπάρει, σε αντίθεση με το πρωτάθλημα το οποίο πρέπει να λήξει πάση θυσία, ώστε να δηλωθεί κανονικά στην UEFA ως πρωταθλητής και να εισπράξει άλλο ένα «πακετάκι» 25 εκατομμυρίων από το Champions’ League; Δύο μέτρα και δύο σταθμά δεν πρέπει να αποδεχόμαστε να υπάρχουν, εφόσον βέβαια δε θέλουμε να είμαστε μόνιμα οι καρπαζοεισπράκτορες και τα κορόιδα. Είτε λουκέτο σε όλα, κανένας κυπελλούχος, κανένας πρωταθλητής, κανένας δηλωμένος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ή όλα να συνεχιστούν κανονικά. Ακόμα και τώρα υπάρχει χρόνος να ασκηθεί πίεση από την ΠΑΕ ΑΕΚ προς αυτήν την κατεύθυνση και να αμβλυνθεί η σύμπραξη στο ανοσιούργημα.

Εν πάση περιπτώσει, οι ματαιώσεις, όπως υπονόησα και πρωτύτερα, καμιά λύση στο «πρόβλημα της βίας» δεν προσφέρουν, αλλά ούτε και «οι βαρβαρότητες» όπως τις αναφέρει ο υφυπουργός, έτσι γενικά και αόριστα, είναι το βασικό πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το μόνο εύκολο είναι άλλωστε, αν υπάρχει βούληση (που δεν υπάρχει), να γίνουν πραγματικές συλλήψεις και να επιβληθούν πραγματικές ποινές στους εκάστοτε επαγγελματίες μπάχαλους, αφού κάθε φορά μαθαίνουμε από αστυνομικές διαρροές, ότι «είναι όλοι γνωστοί». Το μείζον πρόβλημα, αυτό που έχει φέρει σε απόγνωση και τον ψυχραιμότερο φίλαθλο, αυτό που φρικάρει και τον πιο λογικά σκεπτόμενο οπαδό και τον ωθεί να καβαλήσει τα κάγκελα, δεν είναι άλλο από την απόλυτη διαφθορά που κυριαρχεί στο χώρο του αθλήματος. Από την «παράγκα», από την εγκληματική οργάνωση που σύμφωνα με την ίδια την ελληνική Δικαιοσύνη -και όχι τη φαντασία μας- δρα στους κόλπους του. Και κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά είναι ο Ολυμπιακός, η ομάδα που 20 χρόνια τώρα έχει επιβάλει στο εγχώριο ποδόσφαιρο μια «χούντα» πραγματικά άνευ προηγουμένου και αντίστοιχου ιστορικού παραδείγματος. Μια ομάδα που έχει συνδεθεί πλέον τόσο στενά με συμφέροντα και αλληλοεξαρτήσεις που ανήκουν στον συνεκτικό ιστό στον οποίο στηρίζεται το σύγχρονο ελληνικό αστικό κράτος, ώστε να φαντάζει ώρες ώρες σαν έκφανση του ίδιου του ελληνικού αστικού κράτους στο ποδόσφαιρο…

Βεβαίως δε γίνεται να παραβλέψουμε το μόνιμο κουσούρι που διευκολύνει την ύπαρξη και την ολοένα χειροτέρευση της παραπάνω παθογένειας: την ίδια τη φύση της δομής και οργάνωσης του αθλήματος στη χώρα: την πλήρη εναρμόνιση με το πνεύμα και τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μια φύση που παράλληλα αποτρέπει τις υπόλοιπες ομάδες-θύματα από σκέψεις ρήξης και τις «επιτρέπει» να «βολεύονται» με τους όρους που θέτει κάθε καλοκαίρι η ομάδα-εγκληματική οργάνωση, αρκεί να αχνοφαίνεται και η παραμικρή προοπτική κέρδους, έστω και «ψίχουλων» (π.χ. τα πακέτα του Europa League για ΑΕΚ-ΠΑΟ-ΠΑΟΚ ή οι «μαλαισιανές ομορφιές» για τους «μικρούς»). Κατόπιν αυτής της διαπίστωσης αμετάκλητη λύση θα έδινε μια οργάνωση του ποδοσφαίρου σε εντελώς διαφορετικά πλαίσια, κάτι που θα προϋπέθετε βέβαια μια συνολικά στροφή της κοινωνίας σε μια άλλη πολιτικοοικονομική πραγματικότητα και όχι φυσικά μόνο για χάρη του ποδοσφαίρου αλλά και για χάρη οποιασδήποτε άλλης πτυχής της κοινωνικής ζωής. Κι όσο ουτοπικό χαρακτηρίζεται αυτό, άλλο τόσο ουτοπικό φοβάμαι ότι είναι το ενδεχόμενο υπέρβασης από πλευράς ΑΕΚ-ΠΑΟ-ΠΑΟΚ της νοοτροπίας του συμβιβασμού και της ολομέτωπης ρήξης με το γαυροσύστημα με κάθε κόστος, όπου κι αν αυτή οδηγήσει. Κάθε καλοκαίρι τα ίδια και τα ίδια διαβάζουμε και ακούμε: «Δε θα ξεκινήσει έτσι το πρωτάθλημα», «Δεν πάμε πουθενά μ’ αυτό το πρωτάθλημα» και όλο στο ίδιο έργο θεατές…

ΥΓ: Ήδη από χτες πρόλαβαν οι κιτρινόμαυροι νον-πεϊπεράδες να αποδώσουν την ανακοίνωση-υποταγή της ΠΑΕ ΑΕΚ στον Κοντονή σε «διπλωματική» κίνηση, με αντάλλαγμα «το γήπεδο». Δε θέλω ούτε να φανταστώ κάτι τέτοιο. Έχει καταντήσει αηδία πια, οπαδοί αθλητικού συλλόγου είμαστε στην τελική, όχι κατασκευαστικής εταιρίας. Δεν είπε κανείς να παραμεληθεί το γηπεδικό ζήτημα και να βγει από την ατζέντα, αλλά όχι και ολόκληρος οργανισμός να το έχει θέσει ως αποκλειστική προτεραιότητα και να περιστρέφεται γύρω του! Δε γίνεται να φορτώνεται ο σύλλογος τη λέζα του καρπαζοεισπράκτορα για χάρη του περιβόητου γηπέδου που ένας θεός ξέρει πότε και πώς θα γίνει. Δε γίνεται να παραδίνεται ολόκληρη Ερασιτεχνική ΑΕΚ έρμαιο στα χέρια του Αλεξίου με δικαιολογία ότι «έτσι διευκολύνεται το γήπεδο». Δε γίνεται να φουντάρουν ένα-ένα όλα τα πρωταθληματικά τμήματα της Μάνας (βόλεϊ, χάντμπολ, στίβος κ.α.) και να καταφεύγουμε σε εράνους της ντροπής με μονόευρα, γιατί οι «αόρατοι κουμπαράδες» είναι «για το γήπεδο». Νισάφι πια με το αναθεματισμένο το γήπεδο. Κούρασε γενικά αυτή η ιστορία, για οτιδήποτε στραβό συμβαίνει γύρω από τις διοικήσεις της ΑΕΚ να εμφανίζεται από το πουθενά ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ «το γήπεδο» και να τις «ξεπλένει». Και κούρασαν οι 365 αυλικοί που πετούν λάσπη σε όσους ασκούν κριτική χαρακτηρίζοντάς τους «πολέμιους του γηπέδου».